σχιζοφρενεια αραγε υπαρχει τελος;

του πατερα μου παρουσιαστηκε πριν τον γαμο (περιπου στα 30) αρχικα και με κρισεις μετεπειτα (νοσηλειες κλπ)
του αδερφου μου πριν 2 χρονια περιπου σε ηλικια 25
μετα την μεγαλη κριση (αποπειρα αυτοκτονιας) νοσηλευτηκε στο ΨΝΑ και παιρνει zuprexa απο τοτε

ο πατερας μου για πολλα χρονια τωρα εχει κοψει μονος του τα χαπια
και οταν παρουσιαστηκε στον αδερφο μου το προβλημα ο γιατρος εξεπλαγην
και μαλιστα του εκανε εντυπωση σαν ανθρωπος, τον βρηκε απολυτως καλα
(συγκριτικα με την μητερα μου που εχει διαφορες ψυχικες διαταραχες που δεν παραδεχετε)

το ερωτημα εδω ειναι
αφου η σχιζοφρενεια ειναι μονιμη, μηπως τελικα με την ισχυρη θεληση και δυναμη του ανθρωπου μπορει να ξεπεραστει και καποια στιγμη ο ασθενης να καταφερει να την καταπολεμησει χωρις την βοηθεια των φαρμακων;

θαθελα να ακουσω τις δικες σας αποψεις

Εγώ που πιστεύω πολύ στη δυναμη και το μυαλό του ανθρώπου, θεωρώ πως όλα γίνονται φτάνει να συντελούν ορισμένοι παράγοντες.
Αν ας πούμε η σχιζοφρένεια έχει επίπεδα και ο πατέρας σου το πέρασε σε ήπια μορφή και σε συνδυασμό με το δυνατό του χαρακτήρα του, το πάλεψε έτσι.
Αν ένας άνθρωπος όμως υποφέρει απ\' αυτή την αρρώστια σε βαθμό που δεν μπορεί να την ελέγξει, τότε δεν είναι δυνατό να τη διαχειριστεί μόνος του....

Εχεις δικιο η δυναμη της θελησης μπορει να γινει πολυ ισχυρη
Κι αν η μορφή ειναι παρανοειδους υπαρχουν ισως περισσοτεροι κινδυνοι για υποτροπη χωρις αγωγη
Ισως ομως με το περασμα των χρονων να υποχωρησει τελικα..

Quote:

---

Originally posted by aenaon

Κι αν η μορφή ειναι παρανοειδους υπαρχουν ισως περισσοτεροι κινδυνοι για υποτροπη χωρις αγωγη

---

Τι σημαίνει αυτό?

Οτι αυτο που εχει συγκαταλεγετε σε αυτη τη μορφη σχιζοφρενειας (παραισθησεις-φωνες-παραληρηικες ιδεες κατατρεγμου-σωματικη βλαβη κλπ) και ο γιατρος εχει πει οτι υπαρχει κινδυνος υποτροπης να ξαναπαθει κριση στην οποια να κανει κακο στον εαυτο του.
Ειναι σοβαρο οπως και ναχει γιαυτο και δεν σκεφτεται να σταματησει τα χαπια (αν και στις διακοπες χωρις να το καταλαβω υπηρξαν μερες που δεν πηρε και του φωναξα..)
Φοβαμαι κι εγω μερικες φορες δεν ξερω τι να κανω αλλες το προσπερναω γιατι τον βλεπω εξωτερικα καλα
Απλά ελπιζω καποια στιγμη να γινει σαν τον πατερα μου καλα απο μονος του..

Οπότε είναι δύσκολο να το διαχειριστεί χωρίς φαρμακευτική αγωγή.
Σε αυτή την περίπτωση να εύχεσαι να ακολουθεί την αγωγή του γιατί απ\' όσα έχω διαβάσει εδώ μέσα, οι άνθρωποι υποφέρουν σε τέτοιες κρίσεις και είναι κρίμα. Άλλωστε υπάρχουν άνθρωποι που παίρνουν χρόνια φάρμακα για πολλές παθήσεις και ζουν μια φυσιολογική ζωή. Σημασία έχει να είναι καλά με τον οποιοδήποτε τρόπο....

Απτην μια καλα λες.. κριμα ομως αυτη η αρρωστια να μην φευγει ποτε..

aenaon, φυσικα και ειναι κριμα. Ειναι ομως ακομα πιο κριμα, να μην κανει κανεις τπτ για την ασθενεια του ή να μην αποδεχεται απο τί πάσχει κ να τιμωρει τον εαυτο του με διαφορους τροπους. Ειναι καποιες παθησεις που ειναι αδυνατον να τις παλεψεις χωρις φαρμακα, οση δυναμη κι αν εχεις. Αυτο μπορει να ακουγεται τρομακτικο. Ομως σε μια δευτερη φαση μπορει να ναι κ καθυσηχαστικο. Κ η δυναμη αυτη να στραφει αλλου....

Quote:

---

Originally posted by aenaon
Απτην μια καλα λες.. κριμα ομως αυτη η αρρωστια να μην φευγει ποτε..

---

Είναι πράγματι μια μορφή καταδίκης. Όποιος δεν το έχει περάσει δεν μπορεί να ξέρει αλλά ακόμα και αν κάποιος το ξεπεράσει ως ένα βαθμό υπάρχουν άλλα ζητήματα.

Μια επιθυμητή βελτίωση μπορεί να κάνει το άτομο λειτουργικό ..ίσως όχι τόσο λειτουργικό όσο έναν άνθρωπο που δεν το έπαθε ποτέ αλλά σε σημαντικό βαθμό. Βελτίωση στους τομείς της κοινωνικής ζωής (σεξουαλικές σχέσεις, φίλους) και επαγγελματικής πορείας (αξιοπρεπής οικονομική ανεξαρτησία, παραγωγικότητα, πρωτοβουλίες). Το έχω ξαναπεί άλλωστε πως μπορεί να υπάρξει σημαντική βελτίωση.

Το θέμα οικογένεια βέβαια είναι λίγο διαφορετικό. Ένας άνθρωπος που έχει περάσει ψυχώσεις θα δυσκολευτεί αρκετά στο να δημιουργήσει οικογένεια αλλά και να την συντηρήσει και να έχει την ικανότητα να προσφέρει. Βέβαια ακόμα και στην περίπτωση που ένας άνθρωπος είναι συνειδητοποιημένος για την ασθένεια του μπορεί να αισθάνεται ο ίδιος άσχημα και περιοριστικά ωστε να μην θέλει και ο ίδιος να δημιουργήσει οικογένεια. Η απόρριψη για τους σχιζοφρενείς είναι ένα μεγάλο μέρος της πραγματικότητας τους. Αυτό το αντιλαμβάνονται ακόμα και όταν βρίσκονται \"στον κόσμο τους\" και παρόλο που οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν το συνειδητοποιούν ο σχιζοφρενής ξέρει (νιώθει) πως αντιμετωπίζει την απόρριψη είτε με αιτιολογία είτε σε συναισθηματική βάση.

Ακόμα ..διάβασε αν θες κείμενα που είχα γράψει παλαιότερα (που αφορά την σχιζοφρένεια και την τεκνοποίηση - τίτλο δεν θυμάμαι). Πως ένιωθα από το όλο θέμα. Πως βίωνα αυτή την πραγματικότητα. Ίσως να σου φανεί ενδιαφέρον.

Ξαναέρχομαι πάντως σε αυτά που είπα στην αρχή. Βελτίωση μπορεί να υπάρξει. Σταθεροποίηση ικανοποιητική και γενικά θα έλεγα πως μπορεί να ζήσει κάποιος με αξιοπρέπεια αρκεί βέβαια να θελήσει ο ίδιος να προχωρήσει και να μην απομονωθεί από τον υπόλοιπο κόσμο.

Είναι πολλά ακόμα που θα ήθελα να πω αλλά ίσως τα πω κάποια άλλη στιγμή.

Πάντως θα σου πω κάτι που το πιστεύω.

Πίστευε στα θαύματα.

Κι εγω αυτό θέλω να πιστεύω \'\'Βελτίωση μπορεί να υπάρξει αρκεί βέβαια να θελήσει ο ίδιος να προχωρήσει και να μην απομονωθεί\'\'

Εχει αποδεχτεί το γεγονος και ζει με αυτό \'\'αρμονικά\'\' φοβάμαι σε μια δυσκολη στιγμη τι μπορει να συμβει.. αλλα θα ειμαι διπλα του οπως και να εχει

Με θετικη σκεψη και δυναμη θελησης θα μπορει να αντιμετωπισει τυχον κακοτοπιες αλλωστε αυτο δεν πρεπει να κανουμε και ολοι μας..;!

\'\'Πίστευε στα θαύματα\'\'!

λυπαμαι που θα σε στεναχωρησω αλλα στη σχιζοφρενεια δεν υπαρχει τελος μολις μπεις δεν μπορεις να βγεις δυστυχως απο οτι διαβασα το μονο που μπορουν να κανουν οι γιατροι ειναι να καταπολεμησουν τα συμπτωματα οχι την αρρωστια εγω κατι φωνες ακουγα και ακομη δεν ειμαι καλα ειναι βιολογικη ασθενεια και οχι τοσο ψυχικη μην νομιζεις και εγω που στα λεω αυτα ειμαι σχιζοφρενης

με την ισχυρη θεληση δε γινεται τιποτα.. αμα ηταν ετσι ολοι οι μοναχοι , οι οποιοι πραγματι εχουν καλλιεργησει ισχυρη
θεληση μεσω προσευχης κλπ , δε θα επασχαν απο ψευδαισθησεις κλπ. αντιθετα ακους πολλες ιστοριες οτι
ειδαν το ταδε \"δαιμονιο\" κλπ , οτι τους χτυπουσαν τα δαιμονια κλπ και ιστοριες για αγριους.
αμα αυτοι δε τα καταφεραν που ειναι στο Αγιο Ορος θα τα καταφερουμε εμεις ;
Για αυτο παρε τα φαρμακα , ειναι μια βιολογικη αρρωστεια.. Ο ανθρωπος δεν ελεγχει ουτε καν πληρως το μυαλο του..
Αμα σπασεις το χερι σου δε θα γινει καλα με ισχυρη θεληση αλλα μονο αν πας στο νοσοκομειο ..

Λιγα φαρμακα,λιγη τυχη και ολα ξεπερνιουνται,καλυτερα βεβαια να μην υπηρχε...καλο να μην υπηρχαν καθολου ασθενειες αλλα τι να κανουμε.
Με τη θεληση γινονται ολα,πρωτα απο ολα θεληση για ζωη που εχουμε ολοι αλλιως θα πηγαιναμε να φουνταρουμε ομαδικως.
Ελπιδα,πιστη,περιεργεια για το τι ξημερωνει πολλα ειναι που βοηθανε περα απο τα φαρμακα.
Βεβαια χωρις τα φαρμακα μπορει να μην εχεις τιποτα απο τα παραπανω,δεν ξερω ο καθενας ειναι διαφορετικος και η κλιμακα της ασθενειας διαφορετικη σε καθεναν.
Κατι παρηγορο που βλεπω ειναι οτι με τα χρονια βρισκεις περισσοτερες ισορροπιες.
Μερικες φορες καθομαι και σκεφτομαι...τι θα ελεγες αν δεν ειχες σχιζοφρενεια και αντι για αυτο σου ελειπε ενα ποδι ή ενα χερι ή ειχες εκεινο ή το αλλο...σκεφτομαι μαλακιες δηλαδη:)))....εν πασει σε αυτο το σταδιο της ζωης μου και τωρα που πληκτρολογω αισθανομαι πολυ καλα.

http://www.schizophrenia.com/szfacts.htm