Printable View
Καλησπέρα.Ουσιαστικά μέσα από αυτό το ποστ,αναζητώ ψυχολογική υποστήριξη.
Εχω χρόνια κατάθλιψη και πριν ένα μήνα ο γιατρός διέγνωσε θλάση στο μηρό.Περπατάω εδώ και 1 εβδομάδα με πατερίτσες και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητά μου.
Πονάω και κουτσαίνω.Σήμερα έκανα μια θεραπεία στο γιατρό που βοηθάει στην επούλωση της πληγής!
Μ'έχει πάρει από κάτω έχω διαβήτη-κατάθλιψη και καθημερινότητα με πόνους και πατερίτσες.
Υπάρχει καμιά καλή κουβέντα;Νιώθω ανήμπορη πλέον....
Καλημερα !Quote:
Originally Posted by Diana1982
Ενας τραυματισμος μας που μας καθιστα αυτοματα ανημπορους και συναμα ποναμε ειναι η αιτια που μπορει να μας οδηγησει σε μια καταθλιπτικη περιοδο.
Ειδικα το θεμα του πονου και της μη διαχειριστης του, ειναι ο νουμερο ενας παραγοντας που ελοχευει στο να εμφανιστει μια ενδεχομενη καταθλιπτικη περιοδο .
Ανημπορη δεν εισαι αυτο να το βαλεις καλα στο μυαλο σου .Ο πονος σε λυγιζει γι αυτο μην τον αφηνεις .
Η θλαση εχει αρκετο πονο αλλα με την καταλληλη αγωγη και με πολυ δουλεια απο τον φυσιοθεραπευτη σου θα επανελθεις συντομα .
Εχω περασει ουκ ολιγες οταν ημουν ενεργη αθλητικα αλλα παντα στον μηνα επανω εφευγε ο πολυς πονος ,μετα ειχα ενοχλησεις μεχρι να περασει το τριμηνο περιπου ..
Προσπαθησε να βρεις δραστηριοτητες να απασχολεις το μυαλο σου οσο καθεσαι .Μονο ετσι θα μπορεσει να περασει ο χρονος πιο ευκολα ..Τωρα εσυ εχεις και ιστορικο καταθλιψης οποτε περπει να παλεψεις διπλα για ολο αυτο ..
Παντως και εμενα ενας τραυματισμος μου στην μεση αυτη την φορα ,ο ανυποφορος πονος και μια παρατεταμενη περιδος απραξιας ηταν η αιτια για να εμφανισω καταθλιπτικα συπτωματα αλλα και κρισης πανικου που φυσικα τους πυροδοτουσε ο πονος ..
Περασαν ομως ολα αυτα ,με πολυ δουλεια ειναι η αληθεια,αλλα περασαν ..Αυτο να θυμασαι ,οτι ειναι κατι προσωρινο και περναει ...
Θελει δουλεια και σωματικη και ψυχικη ..Παρεα με τον πονο σου παλευεις δεν εχεις αλλη λυση ..
Δυστηχως ειναι μονοδρονος ολο αυτο ...
Ευχομαι πραγματικα να σταματησεις να πονας καταρχην οσο πιο γρηγορα γινεται γιατι για εμενα ο σωματικος πονος που σε καθηλωνει ειναι ο μεγαλυτερος μου φοβος ακομα και σημερα γιατι μπορω να καταλαβω απολυτα τι μπορεις να αισθανεσαι και πως το βιωνεις ολο αυτο ,ειδικα αν πριν τον τραυματισμο σου ησουν ατομο που ειχες μαθει να τα κανεις ολα μονη σου και να εισαι ανεξαρτητη απο τους παντες και τα παντα ...
Σ'ευχαριστώ Μαριλού για τα καλά σου λόγια τα είχα πολλή ανάγκη.
Είμαι πολύ πονεμένο άτομο κυρίως ψυχολογικά και τώρα πονάω και σωματικά.Ο γιατρός εχθές μου έκανε prp που βοηθάει να επουλωθεί ο τραυματισμός.Δεν ξέρω πως το έπαθα.Η μία κατραπακιά πάνω στην άλλη.Τα Χριστούγεννα νοσηλεύτηκα σε ψυχιατρική κλινική και αφού φάγαμε όλοι έναν χειμώνα καραντίνας πέρασα ένα Πάσχα μαρτύριο από πόνους....Το μόνο που έχω να κάνω είναι υπομονή να περάσουν οι μέρες να δούμε αν θα πιάσει η ένεση.Αύριο ξεκινάω πάλι φυσικοθεραπείες!!!
Ελπίζω να είναι η τελευταία δοκιμασία που περνάω στην ζωή μου,δεναντέχω άλλα χαστούκια!
Οποιος θέλει πάντως ας μου γράψει,θα έχω να περνάω την ώρα μου με καλή παρέα!
Ποσο χρονων. Εισαι?
Ποσο χρονων εισαι.?Quote:
Originally Posted by Diana1982