Επεστρεψαν οι κρισεις πανικου

Γεια σε ολους!! Εχω καιρό να γραψω.. Και ενω λοιπον ειχα καταφερει να μειωσω την άρρωστοφοβία και να αρχισω να μπορω μονη μου να μενω σπιτι χωρίς να φοβαμαι έγινε ενα σκηνικο με το αγορι μου ο οποίος οταν νευριάζει σηκώνεται κ φεύγει κ με αφηνει μονη και το είχαμε συζητήσει κ είπε πως δεν θα το ξανακάνει κι όμως το ξαναεκανε γύρισα σπιτι κ ειχε μαζεψει τα πράγματα του κι εφυγε. Ενιωσα εγκαταλείψη και μπορειτε να καταλάβετε ποσό ασχημο ειναι για ενα ατομο με φοβίες που εχει ανάγκη απο στήριξη να το εγκαταλειπουν. Να σημειωσω πως αυτον τον καιρο και οι 2 μου παππουδες ειναι βαρια αρρωστοι κ βρισκόμαστε συνεχώς σε μια αναστάτωση με νοσοκομεία γιατρούς κτλ.. Συνεχώς στο σπιτι ξυπνουσα κ επικρατούσε ένας πανικος ξυπνουσα κ δεν ηξερα αν θα βρω κανένα σπίτι.. Μενω σε μονοκατοικία κ αν λείπουν ολοι νιώθω τερμα απομονωμένη κ μονη.. Εχω αμαξι αλλα οταν ειμαι σε τετοια κατάσταση πως να οδηγησω.. Οποτε με αγχωνει ακομα περισσότερο.. Για να μην σας κουράζω με έχουν κατακλύσει τα αισθηματα της εγκαταλείψης, της μοναξιας και του φόβου.. Όταν μενω μονη νιωθω πως κανεις δεν ειναι εδω κι έτσι αρχίζω τα τηλ ενω ξερω πως δεν μου κανει καλο αυτο, και προσπαθώ να μην παιρνω κ αρχίζω κ σκεφτομαι πως αν παρω τον εναν η τον αλλο και ολες τις εναλλακτικές που εχω και δεν απαντήσει κανεις τι θα κανω κι ετσι οδηγούμαι στην κριση.. Σκέφτομαι εικονες οτι δεν μου απαντάει κανείς κ ειμαι ολομοναχη και παθαίνω τον πανικο. Θελω να συνηθίσω να ειμαι καλα και να ειμαι μονη το εχω ανάγκη αυτό κ ξερω πως θα μου κανει καλο. Πρέπει να ξεπερασω τον φόβο της εγκαταληψης και να νιώθω άνετα να ειμαι μονη. Εσείς έχετε βιωσει παρομοια κατάσταση;;

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Γεια σε ολους!! Εχω καιρό να γραψω.. Και ενω λοιπον ειχα καταφερει να μειωσω την άρρωστοφοβία και να αρχισω να μπορω μονη μου να μενω σπιτι χωρίς να φοβαμαι έγινε ενα σκηνικο με το αγορι μου ο οποίος οταν νευριάζει σηκώνεται κ φεύγει κ με αφηνει μονη και το είχαμε συζητήσει κ είπε πως δεν θα το ξανακάνει κι όμως το ξαναεκανε γύρισα σπιτι κ ειχε μαζεψει τα πράγματα του κι εφυγε. Ενιωσα εγκαταλείψη και μπορειτε να καταλάβετε ποσό ασχημο ειναι για ενα ατομο με φοβίες που εχει ανάγκη απο στήριξη να το εγκαταλειπουν. Να σημειωσω πως αυτον τον καιρο και οι 2 μου παππουδες ειναι βαρια αρρωστοι κ βρισκόμαστε συνεχώς σε μια αναστάτωση με νοσοκομεία γιατρούς κτλ.. Συνεχώς στο σπιτι ξυπνουσα κ επικρατούσε ένας πανικος ξυπνουσα κ δεν ηξερα αν θα βρω κανένα σπίτι.. Μενω σε μονοκατοικία κ αν λείπουν ολοι νιώθω τερμα απομονωμένη κ μονη.. Εχω αμαξι αλλα οταν ειμαι σε τετοια κατάσταση πως να οδηγησω.. Οποτε με αγχωνει ακομα περισσότερο.. Για να μην σας κουράζω με έχουν κατακλύσει τα αισθηματα της εγκαταλείψης, της μοναξιας και του φόβου.. Όταν μενω μονη νιωθω πως κανεις δεν ειναι εδω κι έτσι αρχίζω τα τηλ ενω ξερω πως δεν μου κανει καλο αυτο, και προσπαθώ να μην παιρνω κ αρχίζω κ σκεφτομαι πως αν παρω τον εναν η τον αλλο και ολες τις εναλλακτικές που εχω και δεν απαντήσει κανεις τι θα κανω κι ετσι οδηγούμαι στην κριση.. Σκέφτομαι εικονες οτι δεν μου απαντάει κανείς κ ειμαι ολομοναχη και παθαίνω τον πανικο. Θελω να συνηθίσω να ειμαι καλα και να ειμαι μονη το εχω ανάγκη αυτό κ ξερω πως θα μου κανει καλο. Πρέπει να ξεπερασω τον φόβο της εγκαταληψης και να νιώθω άνετα να ειμαι μονη. Εσείς έχετε βιωσει παρομοια κατάσταση;;

---

Θα ήθελα να μου πεις πως κατάφερες να μειώσεις την αρρωστοφοβια σου γιατί το παλεύω.
Γενικά θεωρώ ότι νιώθεις ότι πρέπει όλα να είναι υποελεγχο και να είσαι ασφαλής στην ρουτίνα σου. Όταν κάτι ξεφεύγει από αυτό νιώθεις εκτεθειμένη και παθαίνεις πανικό. Πρέπει να νιώσεις σίγουρη ότι δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Και φυσικά ο φίλος σου δεν σε βοηθά καθόλου με αυτό.

Εννοείς ότι τηλεφωνείς σε φίλους; Γιατί λες ότι δεν σου κάνει καλό; Κι εγώ όταν νιώθω πολύ μόνος το κάνω αλλά μετά αισθάνομαι καλύτερα.

Quote:

---

Originally Posted by Geo88

Θα ήθελα να μου πεις πως κατάφερες να μειώσεις την αρρωστοφοβια σου γιατί το παλεύω.
Γενικά θεωρώ ότι νιώθεις ότι πρέπει όλα να είναι υποελεγχο και να είσαι ασφαλής στην ρουτίνα σου. Όταν κάτι ξεφεύγει από αυτό νιώθεις εκτεθειμένη και παθαίνεις πανικό. Πρέπει να νιώσεις σίγουρη ότι δεν έχεις ανάγκη κανέναν. Και φυσικά ο φίλος σου δεν σε βοηθά καθόλου με αυτό.

---

Με τον φίλο μου το συζητήσαμε πάρα πολύ καταλάβε τα λάθη του και τώρα με βοηθαει.. Ναι δεν νιώθω ότι έχω τον έλεγχο κ έτσι θέλω πάντα κάποιον διπλα μου να με ελέγχει με κάποιο τρόπο αυτος επειδή δεν σκέφτομαι ψύχραιμα.. Τώρα σχετικά με την άρρωστοφοβία με πολύ δουλειά κ λογική σκέψη μέσα μου κ ακόμα το παλεύω, σταμάτησα να ψάχνω στο ίντερνετ το παραμικρό, σταμάτησα να ασχολούμαι με άρρωστιες γιατρόυς κ φάρμακα κ προσπαθούσα να σκέφτομαι λογικά όπως σκεφτόμουν παλιά όταν πονουσα πχ σ ενα σημείο, ακόμα το δουλευω μέσα μου.. Θέλει πολύ να μιλάς με τον εαυτό σου και να τον καθησυχάζεις..

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Εννοείς ότι τηλεφωνείς σε φίλους; Γιατί λες ότι δεν σου κάνει καλό; Κι εγώ όταν νιώθω πολύ μόνος το κάνω αλλά μετά αισθάνομαι καλύτερα.

---

Ναι αυτο.. Δεν μου κάνει καλο επειδή έτσι συνηθίζω κ πάλι δεν θα μπορώ να είμαι μονη χωρίς να μιλαω έστω στο τηλ..

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Με τον φίλο μου το συζητήσαμε πάρα πολύ καταλάβε τα λάθη του και τώρα με βοηθαει.. Ναι δεν νιώθω ότι έχω τον έλεγχο κ έτσι θέλω πάντα κάποιον διπλα μου να με ελέγχει με κάποιο τρόπο αυτος επειδή δεν σκέφτομαι ψύχραιμα.. Τώρα σχετικά με την άρρωστοφοβία με πολύ δουλειά κ λογική σκέψη μέσα μου κ ακόμα το παλεύω, σταμάτησα να ψάχνω στο ίντερνετ το παραμικρό, σταμάτησα να ασχολούμαι με άρρωστιες γιατρόυς κ φάρμακα κ προσπαθούσα να σκέφτομαι λογικά όπως σκεφτόμουν παλιά όταν πονουσα πχ σ ενα σημείο, ακόμα το δουλευω μέσα μου.. Θέλει πολύ να μιλάς με τον εαυτό σου και να τον καθησυχάζεις..

---

Σε ευχαριστώ για την απάντηση στην ερώτηση μου. Στο θέμα σου τώρα, πιστεύω ότι πρέπει να τολμήσεις να πάρεις τον έλεγχο στα δικά σου χέρια. Θα κάνεις λάθη, μην τα φοβάσαι καθόλου!!! Επιστράτευσε το χιούμορ στις δύσκολες ωρες. Να Σάι καλά καλό σου βράδυ.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Ναι αυτο.. Δεν μου κάνει καλο επειδή έτσι συνηθίζω κ πάλι δεν θα μπορώ να είμαι μονη χωρίς να μιλαω έστω στο τηλ..

---

Δεν χρειάζεται να είσαι τόσο αυστηρή με τον εαυτό σου. Αφού έτσι αισθάνεσαι καλύτερα γιατί να στερείς τον εαυτό σου από την επικοινωνία ή να αισθάνεσαι ενοχές επειδή σώνει και καλά πρέπει να αρχίσεις να είσαι καλά και μόνη σου; Ειδικά μάλιστα όταν νιώθεις ευάλωτη μετά από προβλήματα στη σχέση; Δεν καταλαβαίνεις ότι είναι σαν να τιμωρεις τον εαυτό σου; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος ή καταλληλότερη χρονική στιγμή να πετύχεις τον στόχο αυτό; Τότε που είσαι στα πατώματα πρέπει;

Με τη σχέση μου είμαστε πολυ καλά πλεον κ ειναι ο μονος που με βοηθαει οποτε ναι παιρνω αυτον όταν μπορεί να μιλήσει. Παίρνω τη μητέρα μου η οποία πλέον δεν τα σηκώνει τα τηλ για να σκληράγωγηθω λεει κ γιατί την κουρασα κ ο μπαμπάς μου τα ίδια λεει οτι τους κουραζω και ότι του ενοχλω συνέχεια και να να μην τους παίρνω τηλ. Αυτο με κανει και νιώθω πολυ χειρότερα.

Quote:

---

Originally Posted by vickie_victoria

Με τη σχέση μου είμαστε πολυ καλά πλεον κ ειναι ο μονος που με βοηθαει οποτε ναι παιρνω αυτον όταν μπορεί να μιλήσει. Παίρνω τη μητέρα μου η οποία πλέον δεν τα σηκώνει τα τηλ για να σκληράγωγηθω λεει κ γιατί την κουρασα κ ο μπαμπάς μου τα ίδια λεει οτι τους κουραζω και ότι του ενοχλω συνέχεια και να να μην τους παίρνω τηλ. Αυτο με κανει και νιώθω πολυ χειρότερα.

---

Δεν το κάνουν από κακια. Είναι η παλιά σχολή που έχουν μάθει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα ετσι. Το οποίο βέβαια δεν έχει αποτέλεσμα. Θα την βρεις την άκρη σου όμως. Γιατί αναγνωρίζεις το πρόβλημα κάτι το οποίο είναι τελείως ενθαρρυντικό. Σου εύχομαι τα καλύτερα.