βρήκα την αιτία της αρρωστοφοβίας μου

Γράφω ελπίζοντας να βοηθήσω και σας, λέγοντάς σας το πώς βρήκα άκρη στο πρόβλημά μου.

Η ψυχολόγος που πήγαινα για 7 μήνες δεν με βοήθησε ουσιαστικά, πέρα από κάποια βασικά εργαλεία αυτογνωσίας που μου έδωσε, διαρκώς έβρισκε στο πρόβλημά μου διαφορετικές αιτίες, και επέμενε ότι είναι αυτές, παρόλο που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι "δεν είναι αυτό", εκείνη επέμεινε σε φάση 'εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα".

Όταν σταμάτησα την ψυχολόγο, ένιωθα πολύ κουρασμένη για να βρω νέο ειδικό ψυχικής υγείας. Αφενός γιατί η διαδικασία του να λες την ιστορία της ζωής σου είναι πολύ ψυχοφθόρα, και αφετέρου, ένιωθα "προδομένη" από την διαδικασία, ότι μου έφαγε τα λεφτά τσάμπα και με αντιμετώπιζε με εύκολες λύσεις τύπου "τσιρότο". Δεν θα σταθώ όμως εκεί.

Το επόμενο διάστημα βάρεσα τρελές κρίσεις αρρωστοφοβίας, δηλαδή εκεί που καθόμουν και ήμουν μια χαρά, μου πέρναγε η σκέψη ότι έχω πχ καρκίνο μαστού. Και την σκέψη αντί να την διώξω την έτρεφα με αναζητήσεις στο Ίντερνετ, σε βιβλία (είμαι επαγγελματίας υγείας), μέχρι που έφτανα στο σημείο να το πιστέψω, έκλαιγα, δεν έτρωγα, δεν έβγαινα έξω. Όλη αυτή η 'αλλοπρόσαλλη" συμπεριφορά θορύβησε την οικογένειά μου, γιατί πλέον δεν μπορούσα να την καμουφλάρω όπως έκανα παλιά.

Μετά από πολλούς καυγάδες (διότι στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν καπρίτσιο) και ακόμα περισσότερες κουβέντες, έφτασα εκεί που δεν έφτασε η ψυχολόγος:

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.
Και εξηγώ: σε γενικές γραμμές έχω μια υπέροχη ζωή, με τις δυσκολίες της εννοείται, αλλά μια ζωή υπέροχη. Και για κάποιον λόγο εγώ θεωρώ ότι δεν είμαι και τόσο καλός άνθρωπος για να τα αξίζω όλα αυτά. Έτσι, δημιουργώ υποσυνείδητα "λόγους για να υποφέρω", λόγους για να μου σαμποτάρω την καλή διάθεση και να μην ζω.

Θα μου πείτε, πώς το ξέρεις ότι αυτός είναι ο λόγος και ότι τον βρήκες;
Πρώτον, με το που το κατάλαβα, ένιωσα αυτόματα ότι "κούμπωσε", ότι έβγαζε νόημα. Δεν είχα την αμφιβολία όπως όταν η ψυχολόγος μου έδινε τις πιθανές εξηγήσεις. Δεύτερον, άπαξ και το κατάλαβα, οι κρίσεις μειώθηκαν. Και όταν με πιάνουν, λέω στον εαυτό μου "ε, τι κάνεις τώρα, γιατί με τιμωρείς;;" και σταματάω τις δυσλειτουργικές σκέψεις.

Γιατί σας τα έγραψα όλα αυτά; Αφενός γιατί κάποιοι μπορεί να υποφέρουν γι' αυτόν τον λόγο και να μην τους έχει περάσει καν από το μυαλό. Και αφετέρου, για να σας πω ότι δεν πρέπει να σταματάμε να το παλεύουμε. Με ή χωρίς βοήθεια (από ειδικό, οικογένεια κλπ), αν δεν κάνουμε προσωπική δουλειά, δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη.

Ναι, η ψυχολόγος μου έδωσε τα εργαλεία, και ας φάνηκε τρομερή αντιεπαγγελματίας όταν της είπα ότι "δεν βλέπω πρόοδο". Ναι, η οικογένεια προσπάθησε και προσπαθεί να με καταλάβει και να με επαναφέρει στα λογικά μου όταν με πιάνει η φοβία. Αλλά μόνο η δουλειά που έκανα και κάνω με τον εαυτό μου είναι ο δρόμος προς την (οριστική ελπίζω) θεραπεία της φοβίας.

Για όσους διάβασαν μέχρι εδώ, τους ευχαριστώ, και εύχομαι να βρείτε και εσείς λύση στην φοβία που για πολλούς φαίνεται γελοία, αλλά εμάς μας ρίχνει στα πατώματα. Δεν είμαστε μόνοι μας!! Και είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε!!!!

ωραια τα λες! και εγω εχω καποιες φοβιες και εμονες ! σε ευχαριστω με βοηθησες!

Quote:

---

Originally Posted by Natalia1234

Γράφω ελπίζοντας να βοηθήσω και σας, λέγοντάς σας το πώς βρήκα άκρη στο πρόβλημά μου.

Η ψυχολόγος που πήγαινα για 7 μήνες δεν με βοήθησε ουσιαστικά, πέρα από κάποια βασικά εργαλεία αυτογνωσίας που μου έδωσε, διαρκώς έβρισκε στο πρόβλημά μου διαφορετικές αιτίες, και επέμενε ότι είναι αυτές, παρόλο που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι "δεν είναι αυτό", εκείνη επέμεινε σε φάση 'εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα".

Όταν σταμάτησα την ψυχολόγο, ένιωθα πολύ κουρασμένη για να βρω νέο ειδικό ψυχικής υγείας. Αφενός γιατί η διαδικασία του να λες την ιστορία της ζωής σου είναι πολύ ψυχοφθόρα, και αφετέρου, ένιωθα "προδομένη" από την διαδικασία, ότι μου έφαγε τα λεφτά τσάμπα και με αντιμετώπιζε με εύκολες λύσεις τύπου "τσιρότο". Δεν θα σταθώ όμως εκεί.

Το επόμενο διάστημα βάρεσα τρελές κρίσεις αρρωστοφοβίας, δηλαδή εκεί που καθόμουν και ήμουν μια χαρά, μου πέρναγε η σκέψη ότι έχω πχ καρκίνο μαστού. Και την σκέψη αντί να την διώξω την έτρεφα με αναζητήσεις στο Ίντερνετ, σε βιβλία (είμαι επαγγελματίας υγείας), μέχρι που έφτανα στο σημείο να το πιστέψω, έκλαιγα, δεν έτρωγα, δεν έβγαινα έξω. Όλη αυτή η 'αλλοπρόσαλλη" συμπεριφορά θορύβησε την οικογένειά μου, γιατί πλέον δεν μπορούσα να την καμουφλάρω όπως έκανα παλιά.

Μετά από πολλούς καυγάδες (διότι στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν καπρίτσιο) και ακόμα περισσότερες κουβέντες, έφτασα εκεί που δεν έφτασε η ψυχολόγος:

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.
Και εξηγώ: σε γενικές γραμμές έχω μια υπέροχη ζωή, με τις δυσκολίες της εννοείται, αλλά μια ζωή υπέροχη. Και για κάποιον λόγο εγώ θεωρώ ότι δεν είμαι και τόσο καλός άνθρωπος για να τα αξίζω όλα αυτά. Έτσι, δημιουργώ υποσυνείδητα "λόγους για να υποφέρω", λόγους για να μου σαμποτάρω την καλή διάθεση και να μην ζω.

Θα μου πείτε, πώς το ξέρεις ότι αυτός είναι ο λόγος και ότι τον βρήκες;
Πρώτον, με το που το κατάλαβα, ένιωσα αυτόματα ότι "κούμπωσε", ότι έβγαζε νόημα. Δεν είχα την αμφιβολία όπως όταν η ψυχολόγος μου έδινε τις πιθανές εξηγήσεις. Δεύτερον, άπαξ και το κατάλαβα, οι κρίσεις μειώθηκαν. Και όταν με πιάνουν, λέω στον εαυτό μου "ε, τι κάνεις τώρα, γιατί με τιμωρείς;;" και σταματάω τις δυσλειτουργικές σκέψεις.

Γιατί σας τα έγραψα όλα αυτά; Αφενός γιατί κάποιοι μπορεί να υποφέρουν γι' αυτόν τον λόγο και να μην τους έχει περάσει καν από το μυαλό. Και αφετέρου, για να σας πω ότι δεν πρέπει να σταματάμε να το παλεύουμε. Με ή χωρίς βοήθεια (από ειδικό, οικογένεια κλπ), αν δεν κάνουμε προσωπική δουλειά, δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη.

Ναι, η ψυχολόγος μου έδωσε τα εργαλεία, και ας φάνηκε τρομερή αντιεπαγγελματίας όταν της είπα ότι "δεν βλέπω πρόοδο". Ναι, η οικογένεια προσπάθησε και προσπαθεί να με καταλάβει και να με επαναφέρει στα λογικά μου όταν με πιάνει η φοβία. Αλλά μόνο η δουλειά που έκανα και κάνω με τον εαυτό μου είναι ο δρόμος προς την (οριστική ελπίζω) θεραπεία της φοβίας.

Για όσους διάβασαν μέχρι εδώ, τους ευχαριστώ, και εύχομαι να βρείτε και εσείς λύση στην φοβία που για πολλούς φαίνεται γελοία, αλλά εμάς μας ρίχνει στα πατώματα. Δεν είμαστε μόνοι μας!! Και είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε!!!!

---

πολυ ευχαριστο το οτι μειωθηκαν οι κρισεις σου , αλλα μας λες αντιφατικα πραγματα.
απο την μια θεωρεις εντελως αχρηστη στην δικη σου περιπτωση την ψυχολογο, κι απο την αλλη μας λες οτι εκεινη σου εδωσε τα εργαλεια για να αναγνωρισεις τι σου συμβαινει.
μα ΑΥΤΟ κανει ο ψυχολογος. δεν σου παιρνει με μαγικο ραβδακι το προβλημα, σου δινει εργαλεια για να συνειδητοποιηθεις!
με αυτα που λες παραπανω, στην "δουλεια που κανεις και εκανες με τον εαυτο σου", προφανως περιλαμβανεται και η δουλεια με την ψυχολογο...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia1234

Γράφω ελπίζοντας να βοηθήσω και σας, λέγοντάς σας το πώς βρήκα άκρη στο πρόβλημά μου.

Η ψυχολόγος που πήγαινα για 7 μήνες δεν με βοήθησε ουσιαστικά, πέρα από κάποια βασικά εργαλεία αυτογνωσίας που μου έδωσε, διαρκώς έβρισκε στο πρόβλημά μου διαφορετικές αιτίες, και επέμενε ότι είναι αυτές, παρόλο που ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι "δεν είναι αυτό", εκείνη επέμεινε σε φάση 'εγώ ξέρω καλύτερα από εσένα".

Όταν σταμάτησα την ψυχολόγο, ένιωθα πολύ κουρασμένη για να βρω νέο ειδικό ψυχικής υγείας. Αφενός γιατί η διαδικασία του να λες την ιστορία της ζωής σου είναι πολύ ψυχοφθόρα, και αφετέρου, ένιωθα "προδομένη" από την διαδικασία, ότι μου έφαγε τα λεφτά τσάμπα και με αντιμετώπιζε με εύκολες λύσεις τύπου "τσιρότο". Δεν θα σταθώ όμως εκεί.

Το επόμενο διάστημα βάρεσα τρελές κρίσεις αρρωστοφοβίας, δηλαδή εκεί που καθόμουν και ήμουν μια χαρά, μου πέρναγε η σκέψη ότι έχω πχ καρκίνο μαστού. Και την σκέψη αντί να την διώξω την έτρεφα με αναζητήσεις στο Ίντερνετ, σε βιβλία (είμαι επαγγελματίας υγείας), μέχρι που έφτανα στο σημείο να το πιστέψω, έκλαιγα, δεν έτρωγα, δεν έβγαινα έξω. Όλη αυτή η 'αλλοπρόσαλλη" συμπεριφορά θορύβησε την οικογένειά μου, γιατί πλέον δεν μπορούσα να την καμουφλάρω όπως έκανα παλιά.

Μετά από πολλούς καυγάδες (διότι στην αρχή νόμιζαν ότι ήταν καπρίτσιο) και ακόμα περισσότερες κουβέντες, έφτασα εκεί που δεν έφτασε η ψυχολόγος:

Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΡΡΩΣΤΟΦΟΒΙΑΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΞΙΖΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ.
Και εξηγώ: σε γενικές γραμμές έχω μια υπέροχη ζωή, με τις δυσκολίες της εννοείται, αλλά μια ζωή υπέροχη. Και για κάποιον λόγο εγώ θεωρώ ότι δεν είμαι και τόσο καλός άνθρωπος για να τα αξίζω όλα αυτά. Έτσι, δημιουργώ υποσυνείδητα "λόγους για να υποφέρω", λόγους για να μου σαμποτάρω την καλή διάθεση και να μην ζω.

Θα μου πείτε, πώς το ξέρεις ότι αυτός είναι ο λόγος και ότι τον βρήκες;
Πρώτον, με το που το κατάλαβα, ένιωσα αυτόματα ότι "κούμπωσε", ότι έβγαζε νόημα. Δεν είχα την αμφιβολία όπως όταν η ψυχολόγος μου έδινε τις πιθανές εξηγήσεις. Δεύτερον, άπαξ και το κατάλαβα, οι κρίσεις μειώθηκαν. Και όταν με πιάνουν, λέω στον εαυτό μου "ε, τι κάνεις τώρα, γιατί με τιμωρείς;;" και σταματάω τις δυσλειτουργικές σκέψεις.

Γιατί σας τα έγραψα όλα αυτά; Αφενός γιατί κάποιοι μπορεί να υποφέρουν γι' αυτόν τον λόγο και να μην τους έχει περάσει καν από το μυαλό. Και αφετέρου, για να σας πω ότι δεν πρέπει να σταματάμε να το παλεύουμε. Με ή χωρίς βοήθεια (από ειδικό, οικογένεια κλπ), αν δεν κάνουμε προσωπική δουλειά, δεν πρόκειται να βγάλουμε άκρη.

Ναι, η ψυχολόγος μου έδωσε τα εργαλεία, και ας φάνηκε τρομερή αντιεπαγγελματίας όταν της είπα ότι "δεν βλέπω πρόοδο". Ναι, η οικογένεια προσπάθησε και προσπαθεί να με καταλάβει και να με επαναφέρει στα λογικά μου όταν με πιάνει η φοβία. Αλλά μόνο η δουλειά που έκανα και κάνω με τον εαυτό μου είναι ο δρόμος προς την (οριστική ελπίζω) θεραπεία της φοβίας.

Για όσους διάβασαν μέχρι εδώ, τους ευχαριστώ, και εύχομαι να βρείτε και εσείς λύση στην φοβία που για πολλούς φαίνεται γελοία, αλλά εμάς μας ρίχνει στα πατώματα. Δεν είμαστε μόνοι μας!! Και είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε!!!!

---

Η ψυχολογος σου ειναι μια άριστη επαγγελματίας
Σου εδωσε ολα τα εργαλεια και μεσα απο την αυτογνωσια καταλαβες τι ηταν αυτο που σε ενοχλουσε και το αντιμετωπισες ..

Δεν παμε στον ψυχολογο να μας πεις εχεις αυτο και δωστω μου σε εμενα να στο φτιαξω και να στο ξαναδωσω ..
Ισα ισα αν καταφερε να στο βγαλει ολο αυτο μεσα σε εφτα μηνες μπραβο της και πραγματικα ειναι πολυ λαθος η αποψη που εχεις σχηματισει για το τι σου προσφερει η ψυχοθεραπεια ..

Να ξερεις οτι ολες οι περιπτωσεις που ουσιαστικα μας ταλαιπωρουν καταλήγουν στην αυτοτιμωρια μας κατα καποιο τροπο ..Αυτος ειναι ενας γενικος κανονας και δεν ειναι καθαρα η δικη σου περιπτωση μονο ..
Ολοι κατι κανουμε με απώτερο σκοπό να τιμωρουμε τον ιδιο μας τον ευατο γιατι καταλαβαινουμε οτι δεν μας αρεσει πλεον ετσι πως ειναι ..
Ακομα και οι προχωρημενες καταστασεις που οδηγουνται σε αυτοχειρίες τι νομιζεις οτι κανουν ?
Τιμωρουν το ιδιο τους το σωμα ..Αυτοτραματιζονται ..

Αλλος παραιτείται τελειως και μενει σε ενα κρεβάτι ,αλλος φοβάται ακομα και την σκια του και μενει κλεισμενος σε ενα σκοτεινο δωματιο και πολλα πολλα αλλα ...


Εγω θα σου εβαζα και αλλο ενα ενδεχομενο στο τραπεζι ..Μηπως μεσα απο αυτη την αρρωστοφοβια σου επιζητας υποσυνειδητα παντα την φροντιδα και την προσοχη των αλλων ?
Μηπως φοβασαι την μοναξια ,τον θανατο και οχι την καθε αυτου αρρώστια που θα σε οδηγησει στον φοβο σου και που αυτη αν το σκεφτεις ειναι που παρουσιαζεται με διαφορετικα πρόσωπα αντιμετωπιζοντας τον ενα και μοναδικο σου φοβο ..

Μην ακυρώνουμε ετσι επαγγελματιες που ουσιαστικα μας οδηγουν στην αυτογνωσία μας .Αυτη ειναι η δουλεια τους και σεεσενα την εκανε μια χαρα ..Μακαρι να μην την σταματουσες ...

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Η ψυχολογος σου ειναι μια άριστη επαγγελματίας
Σου εδωσε ολα τα εργαλεια και μεσα απο την αυτογνωσια καταλαβες τι ηταν αυτο που σε ενοχλουσε και το αντιμετωπισες ..

Δεν παμε στον ψυχολογο να μας πεις εχεις αυτο και δωστω μου σε εμενα να στο φτιαξω και να στο ξαναδωσω ..
Ισα ισα αν καταφερε να στο βγαλει ολο αυτο μεσα σε εφτα μηνες μπραβο της και πραγματικα ειναι πολυ λαθος η αποψη που εχεις σχηματισει για το τι σου προσφερει η ψυχοθεραπεια ..

Να ξερεις οτι ολες οι περιπτωσεις που ουσιαστικα μας ταλαιπωρουν καταλήγουν στην αυτοτιμωρια μας κατα καποιο τροπο ..Αυτος ειναι ενας γενικος κανονας και δεν ειναι καθαρα η δικη σου περιπτωση μονο ..
Ολοι κατι κανουμε με απώτερο σκοπό να τιμωρουμε τον ιδιο μας τον ευατο γιατι καταλαβαινουμε οτι δεν μας αρεσει πλεον ετσι πως ειναι ..
Ακομα και οι προχωρημενες καταστασεις που οδηγουνται σε αυτοχειρίες τι νομιζεις οτι κανουν ?
Τιμωρουν το ιδιο τους το σωμα ..Αυτοτραματιζονται ..

Αλλος παραιτείται τελειως και μενει σε ενα κρεβάτι ,αλλος φοβάται ακομα και την σκια του και μενει κλεισμενος σε ενα σκοτεινο δωματιο και πολλα πολλα αλλα ...


Εγω θα σου εβαζα και αλλο ενα ενδεχομενο στο τραπεζι ..Μηπως μεσα απο αυτη την αρρωστοφοβια σου επιζητας υποσυνειδητα παντα την φροντιδα και την προσοχη των αλλων ?
Μηπως φοβασαι την μοναξια ,τον θανατο και οχι την καθε αυτου αρρώστια που θα σε οδηγησει στον φοβο σου και που αυτη αν το σκεφτεις ειναι που παρουσιαζεται με διαφορετικα πρόσωπα αντιμετωπιζοντας τον ενα και μοναδικο σου φοβο ..

Μην ακυρώνουμε ετσι επαγγελματιες που ουσιαστικα μας οδηγουν στην αυτογνωσία μας .Αυτη ειναι η δουλεια τους και σεεσενα την εκανε μια χαρα ..Μακαρι να μην την σταματουσες ...

---

Όσα εργαλεία και σώσει ο ψυχολόγος αν δεν έχεις δουλειά και δεν τα χρησιμοποιήσεις σωστά δεν θα κάνεις δουλειά. Η κοπέλα από ότι κατάλαβα είχε διάθεση να δουλέψει και κατάλαβε αυτά που πρέπει να κρατήσει και ποια οχι. Όπως κ να έχει εμένα με βοήθησε πολύ αυτή η διαπίστωση και έχει δίκιο.
Το θέμα είναι να βρεις γιατί δεν είσαι ευτυχισμένη. Τι σε μπλοκάρει?

Quote:

---

Originally Posted by Geo88

Όσα εργαλεία και σώσει ο ψυχολόγος αν δεν έχεις δουλειά και δεν τα χρησιμοποιήσεις σωστά δεν θα κάνεις δουλειά. Η κοπέλα από ότι κατάλαβα είχε διάθεση να δουλέψει και κατάλαβε αυτά που πρέπει να κρατήσει και ποια οχι. Όπως κ να έχει εμένα με βοήθησε πολύ αυτή η διαπίστωση και έχει δίκιο.
Το θέμα είναι να βρεις γιατί δεν είσαι ευτυχισμένη. Τι σε μπλοκάρει?

---

Και ποιος είπε το αντίθετο?
Αυτό λέμε .Κάποιος σου δίνει τα εργαλεία και σε βάζει στην διαδικασία να σκεφτείς και να ψαχτεις ..
Στην προκειμένη περίπτωση αυτό έγινε στην ψυχοθεραπεία ..

Ξέρεις υπάρχει και μια άλλη μέθοδο ..
Πας δια της άτοπο απαγωγής ..

Έχεις κάποια δεδομένα ,τα ρίχνεις στο τραπέζι και απορρίπτεις αυτά που δεν σου ταιριάζουν μέχρι να μείνεις και να βρεις τελικά ποια είναι η πηγή σου ..

Αυτά χωρίς καθοδήγηση ,γνώση και θέληση δεν τα κάνεις με τίποτα .
Και η ψυχολόγος βοήθησε να γίνει όλο αυτό και εκείνη φυσικά με την θέληση και το πείσμα της να βρει τι της συμβαίνει και να πάει παρακάτω ..

Δεν κατηγόρησε κανεις κάποιον ή κάτι ..
Ένας μόνο σε αυτό το αποτέλεσμα δεν φτάνει ποτέ όμως , κυρίως όταν είσαι μέσα στην "καταιγιδα'"

Έγραφα μια απάντηση για το backstory με την ψυχολόγο μου και γιατί την θεωρώ κακή επαγγελματιά, το πόσταρα και δεν υπάρχει μέχρι στιγμής, όποτε συγχωρήστε με αν υπάρχει 2 φορές παρόμοιο σχόλιο.

Καταρχάς σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα μηνύματα. Εν συντομία, κάποια στιγμή στις συνεδρίες έβλεπα ότι ενώ είχαμε ξεκινήσει να δοκιμάζουμε κάποια ειδική τεχνική, μετά την παράτησε. Και όχι, δεν ήταν μέρος του πρωτοκόλλου, διότι την ρώτησα μετά και μου είπε ότι απλά "έκρινε ότι είχα ανάγκη να μιλήσω". Και το έκρινε γιατί παιδιά δεν μπορούσε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά από τη νύστα, δεν μου έκανε καμία ερώτηση από την ώρα που πήγα, οπότε αναγκάστηκα να μιλήσω. Μιλούσα και την έπιανα να λαγοκοιμάται κανονικά, ένιωσα απίστευτα άβολα!!! Οτι ούτε η ψυχολόγος που την πληρώνω για να με ακούει δεν με προσέχει. Ή ρώταγε πράγματα που της είχα πει επαννειλημένως (σπάνια κράταγε σημειώσεις).

Την επόμενη φορά από αυτή τη συνεδρία της ντροπής, της εξέφρασα ότι δεν βλέπω πρόοδο και ότι ανησυχώ για την απουσία δομής των συνεδριών και αν φταίω εγώ γι αυτό. Και τότε άρχισε μια ανοιχτή επίθεση εναντίον μου: ότι είμαι ανυπόμονη, ότι δεν προσπαθώ καθόλου και με πίκαρε χρησιμοποιώντας πράγματα που της είχα εκμυστηρευτεί στα πλαίσια της θεραπείας πχ. "εμ βέβαια, αφού δεν έχεις σχέση, λογικό". Ένιωσα προδομένη και ευάλωτη. Συν τοις άλλοις μου πέταξε "δεν πειράζει άμα δεν θες, εγώ έχω ήδη πάρα πολλούς θεραπευόμενους", σα να μου λέει ότι δεν έχει ανάγκη τα λεφτά μου!!

Παρόλα αυτά, επειδή επέμενε ότι θα συνεχίσουμε την τεχνική, μου είπε να αποφασίσω τι θέλω και να της στείλω μήνυμα. Εγώ είχα ξενερώσει φουλ από τη μια αλλά από την άλλη με έτρωγε το what if της τεχνικής. Και της έστειλα ότι θέλω να συνεχίσουμε. Ε παιδία, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ!! Ούτε πήρε τηλέφωνο ούτε τίποτα!! Με άδειασε κανονικά!!! Δεν είχε έστω την αξιοπρέπεια να μου πει "δεν μπορώ να σε κουράρω πλέον, βρες κάποιον άλλο".

Για όλους αυτούς τους λόγους φάνηκαν αντιφατικά σε κάποιους αυτά που είπα :"ναι μεν με βοήθησε αλλά..." Όλα αυτά με έκαναν να χάσω την πίστη μου στον κλάδο γενικότερα δυστυχώς. Γι αυτό εγραψα ότι θελω μεν να προσπαθησω αλλα οταν θα νιωσω ετοιμη παλι. Και αυτη τη φορα κατευθειαν σε ψυχιατρο.

Δεν βγάζω τους ψυχολόγους άχρηστους, προς θεου. Απλά θέλει πολύ ψάξιμο, μην πάτε απλά σε έναν που πάει και η ξαδέρφη σας. Μπορεί σε σας να μην ταιριάξει.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia1234

Έγραφα μια απάντηση για το backstory με την ψυχολόγο μου και γιατί την θεωρώ κακή επαγγελματιά, το πόσταρα και δεν υπάρχει μέχρι στιγμής, όποτε συγχωρήστε με αν υπάρχει 2 φορές παρόμοιο σχόλιο.

Καταρχάς σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα μηνύματα. Εν συντομία, κάποια στιγμή στις συνεδρίες έβλεπα ότι ενώ είχαμε ξεκινήσει να δοκιμάζουμε κάποια ειδική τεχνική, μετά την παράτησε. Και όχι, δεν ήταν μέρος του πρωτοκόλλου, διότι την ρώτησα μετά και μου είπε ότι απλά "έκρινε ότι είχα ανάγκη να μιλήσω". Και το έκρινε γιατί παιδιά δεν μπορούσε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά από τη νύστα, δεν μου έκανε καμία ερώτηση από την ώρα που πήγα, οπότε αναγκάστηκα να μιλήσω. Μιλούσα και την έπιανα να λαγοκοιμάται κανονικά, ένιωσα απίστευτα άβολα!!! Οτι ούτε η ψυχολόγος που την πληρώνω για να με ακούει δεν με προσέχει. Ή ρώταγε πράγματα που της είχα πει επαννειλημένως (σπάνια κράταγε σημειώσεις).

Την επόμενη φορά από αυτή τη συνεδρία της ντροπής, της εξέφρασα ότι δεν βλέπω πρόοδο και ότι ανησυχώ για την απουσία δομής των συνεδριών και αν φταίω εγώ γι αυτό. Και τότε άρχισε μια ανοιχτή επίθεση εναντίον μου: ότι είμαι ανυπόμονη, ότι δεν προσπαθώ καθόλου και με πίκαρε χρησιμοποιώντας πράγματα που της είχα εκμυστηρευτεί στα πλαίσια της θεραπείας πχ. "εμ βέβαια, αφού δεν έχεις σχέση, λογικό". Ένιωσα προδομένη και ευάλωτη. Συν τοις άλλοις μου πέταξε "δεν πειράζει άμα δεν θες, εγώ έχω ήδη πάρα πολλούς θεραπευόμενους", σα να μου λέει ότι δεν έχει ανάγκη τα λεφτά μου!!

Παρόλα αυτά, επειδή επέμενε ότι θα συνεχίσουμε την τεχνική, μου είπε να αποφασίσω τι θέλω και να της στείλω μήνυμα. Εγώ είχα ξενερώσει φουλ από τη μια αλλά από την άλλη με έτρωγε το what if της τεχνικής. Και της έστειλα ότι θέλω να συνεχίσουμε. Ε παιδία, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ!! Ούτε πήρε τηλέφωνο ούτε τίποτα!! Με άδειασε κανονικά!!! Δεν είχε έστω την αξιοπρέπεια να μου πει "δεν μπορώ να σε κουράρω πλέον, βρες κάποιον άλλο".

Για όλους αυτούς τους λόγους φάνηκαν αντιφατικά σε κάποιους αυτά που είπα :"ναι μεν με βοήθησε αλλά..." Όλα αυτά με έκαναν να χάσω την πίστη μου στον κλάδο γενικότερα δυστυχώς. Γι αυτό εγραψα ότι θελω μεν να προσπαθησω αλλα οταν θα νιωσω ετοιμη παλι. Και αυτη τη φορα κατευθειαν σε ψυχιατρο.

Δεν βγάζω τους ψυχολόγους άχρηστους, προς θεου. Απλά θέλει πολύ ψάξιμο, μην πάτε απλά σε έναν που πάει και η ξαδέρφη σας. Μπορεί σε σας να μην ταιριάξει.

---

καλα, αυτα που περιγραφεις ειναι απαραδεκτα πραγματα και επρεπε να της τα πεις, πριν φυγεις. γιατι δεν της ειπες οτι εσυ μιλας κι αυτη κοιμαται;; γιατι την πληρωσες στην συνεδρια που κοιμοταν;;;
το ιδιο και το να χρησιμοποιει οσα της εκμυστηρευεσαι για να σε πικαρει ειδικα το "εμ βεβαια, αφου δεν εχεις σχεση", δειχνει οτι επεσες ξεκαθαρα σε κατινα....
το ηθος του ψυχοθεραπευτη εχει θεωρω πολυ μεγαλη σημασια για να τον εμπιστευθεις και να μπορεσεις να δουλεψεις μαζι του.
πως γινεται να δουλευεις με μια ψυχολογο, που την πεφτει στους πελατες της για παραδειγμα (το ειδαμε ΚΑΙ αυτο), η που θεωρει οτι η σχεση σου με εναν ανδρα ειναι αυτο που σου δινει αξια και ισορροπια στην ζωη σου.
αλλα ουτε εσυ δικαιολογεισαι να διαγραφεις ολον τον κλαδο επειδη συναντησες μια κοιμισμενη κατινα..
εστω και μ αυτην, πηρες πραγματα και προχωρησες.
πηγαινε παρακατω.
βρες αλλον/αλλη που θα ειναι πιο σωστος επαγγελματιας και λιγοτερο κατινος..
οι ψυχιατροι, δεν ειναι ολοι ψυχοθεραπευτες. οι περισσοτεροι ειναι μονο γιατροι που δινουν χαπια. αν ειναι εξειδικευμενος ΚΑΙ σε ψυχοθεραπεια, να πας οπου θελεις. αλλα να το ψαξεις πρωτα.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia1234

Έγραφα μια απάντηση για το backstory με την ψυχολόγο μου και γιατί την θεωρώ κακή επαγγελματιά, το πόσταρα και δεν υπάρχει μέχρι στιγμής, όποτε συγχωρήστε με αν υπάρχει 2 φορές παρόμοιο σχόλιο.

Καταρχάς σας ευχαριστώ όλους για τα όμορφα μηνύματα. Εν συντομία, κάποια στιγμή στις συνεδρίες έβλεπα ότι ενώ είχαμε ξεκινήσει να δοκιμάζουμε κάποια ειδική τεχνική, μετά την παράτησε. Και όχι, δεν ήταν μέρος του πρωτοκόλλου, διότι την ρώτησα μετά και μου είπε ότι απλά "έκρινε ότι είχα ανάγκη να μιλήσω". Και το έκρινε γιατί παιδιά δεν μπορούσε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά από τη νύστα, δεν μου έκανε καμία ερώτηση από την ώρα που πήγα, οπότε αναγκάστηκα να μιλήσω. Μιλούσα και την έπιανα να λαγοκοιμάται κανονικά, ένιωσα απίστευτα άβολα!!! Οτι ούτε η ψυχολόγος που την πληρώνω για να με ακούει δεν με προσέχει. Ή ρώταγε πράγματα που της είχα πει επαννειλημένως (σπάνια κράταγε σημειώσεις).

Την επόμενη φορά από αυτή τη συνεδρία της ντροπής, της εξέφρασα ότι δεν βλέπω πρόοδο και ότι ανησυχώ για την απουσία δομής των συνεδριών και αν φταίω εγώ γι αυτό. Και τότε άρχισε μια ανοιχτή επίθεση εναντίον μου: ότι είμαι ανυπόμονη, ότι δεν προσπαθώ καθόλου και με πίκαρε χρησιμοποιώντας πράγματα που της είχα εκμυστηρευτεί στα πλαίσια της θεραπείας πχ. "εμ βέβαια, αφού δεν έχεις σχέση, λογικό". Ένιωσα προδομένη και ευάλωτη. Συν τοις άλλοις μου πέταξε "δεν πειράζει άμα δεν θες, εγώ έχω ήδη πάρα πολλούς θεραπευόμενους", σα να μου λέει ότι δεν έχει ανάγκη τα λεφτά μου!!

Παρόλα αυτά, επειδή επέμενε ότι θα συνεχίσουμε την τεχνική, μου είπε να αποφασίσω τι θέλω και να της στείλω μήνυμα. Εγώ είχα ξενερώσει φουλ από τη μια αλλά από την άλλη με έτρωγε το what if της τεχνικής. Και της έστειλα ότι θέλω να συνεχίσουμε. Ε παιδία, ΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΠΟΤΕ!! Ούτε πήρε τηλέφωνο ούτε τίποτα!! Με άδειασε κανονικά!!! Δεν είχε έστω την αξιοπρέπεια να μου πει "δεν μπορώ να σε κουράρω πλέον, βρες κάποιον άλλο".

Για όλους αυτούς τους λόγους φάνηκαν αντιφατικά σε κάποιους αυτά που είπα :"ναι μεν με βοήθησε αλλά..." Όλα αυτά με έκαναν να χάσω την πίστη μου στον κλάδο γενικότερα δυστυχώς. Γι αυτό εγραψα ότι θελω μεν να προσπαθησω αλλα οταν θα νιωσω ετοιμη παλι. Και αυτη τη φορα κατευθειαν σε ψυχιατρο.

Δεν βγάζω τους ψυχολόγους άχρηστους, προς θεου. Απλά θέλει πολύ ψάξιμο, μην πάτε απλά σε έναν που πάει και η ξαδέρφη σας. Μπορεί σε σας να μην ταιριάξει.

---

Στο αρχικο σου μηνυμα μας μιλησες για εφτα ολοκληρους μηνες ψυχοθεραπειας .
Ολους αυτους τους μηνες δηλαδη πηγαινες και γινοταν ακριβως το περιστατικο που μας ανεφερες τωρα ?

Η δεδομενη παρουσιαση ειναι άκρος αντιεπαγγελματικη και νομιζω επρεπε να την ειχες διακοψει απο τον πρωτο καιρο .

Ειναι γεγονος και στον καλυτερο ψυχολογο να πας μπορει να μην κουμπωσετε .Αλλωστε το εχουμε πει σε πολλα θεματα εδω μεσα ,παμε στον ψυχολογο που δινουμε και περνουμε .
Αυτο δεν εξαρτατια ουτε απο τα ποσα πτυχια εχει αποκτησει ή απο την φημη που εχει.
Σε ψυχολογο θα πας ,εκτος και ο ψυχιατρος που θα επισκεφτεις εχει και ειδικοτητα ψυχοθεραπευτη .

Κανένας σοβαρός ψυχολόγος δεν θα σου έλεγε ξέρω εγώ, ειδικά σε εφτά μήνες θεραπείας,οπότε καλά έκανες και σταμάτησες.Αυτο που βρήκες είναι σπουδαίο και είναι φοβερό που το βρήκες μόνη σου!Θα σου έλεγα να βρεις έναν ψυχοθεραπευτή σωματικό για πχ εγώ αυτή την προσέγγιση κάνω πέντε χρόνια και είμαι απόλυτα ικανοποιημένοι.Και αυτό γιατί βρήκες την αιτία αλλά θα είναι δύσκολο μόνη σου να το ξεμπλοκαρεις και να παψει να συμβαίνει.Εχεις κάνει την περισσότερη δουλειά! Συγχαρητήρια!

Επειδή το έψαχνα τελευταία και δεν κατάλαβα πολλά...ποια η προσέγγιση αυτής της ψυχοθεραπείας;

Δουλεύεις και με το σώμα, κάνεις ασκήσεις, είναι ότι πρέπει για τα ψυχοσωματικά, δουλεύεις και με το εσωτερικό παιδί, τα τραύματα και γενικά είναι για μένα εμπειρικά μια ωραία δουλειά με τον εαυτό.Αν θέλεις επειδή δεν μπορώ να σου δώσω εδώ κάποιο τηλ , μπορείς να απευθυνθείς αν θες στην αρμόδια σχολή σωματικής ψυχοθεραπειας που είναι η Ράιχ να σε παραπέμψουν σε κάποιο τέτοιας προσέγγισης θεραπευτή.

Ξέρεις, όταν συμβαίνουν ένα-ένα μεμονωμένα τα red flags, είναι δύσκολο να τα βάλεις στη σειρά παρά μόνο όταν έχει υπάρξει ένα μοτίβο άσχημης συμπεριφοράς... και ως άτομο που έχω την τάση να δικαιολογώ τους πάντες, ένιωθα ότι εγώ έφταιγα γιατί δεν είχα ξαναπάει και σε ψυχολόγο, μέχρι που έβαλα τα κομμάτια στη σειρά... τουλάχιστον το κατάλαβα σχετικά νωρίς. Έχεις πολύ δίκιο σε αυτά που λες, ως προς την επιλογή του κατάλληλου ειδικού ψυχικής υγείας. Το πόιντ είναι πως όταν αμφιβάλλουμε για το αν ο ψυχοθεραπευτής μας είναι καλός ή όχι, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα οι αμφιβολίες μας να έχουν βαση....

πολύ ενδιαφέρον... νομίζω κανει για την περιπτωση μου... θα το ψαξω! Σ ευχαριστω πολυ!!

Quote:

---

Originally Posted by Xrusam

Κανένας σοβαρός ψυχολόγος δεν θα σου έλεγε ξέρω εγώ, ειδικά σε εφτά μήνες θεραπείας,οπότε καλά έκανες και σταμάτησες.Αυτο που βρήκες είναι σπουδαίο και είναι φοβερό που το βρήκες μόνη σου!Θα σου έλεγα να βρεις έναν ψυχοθεραπευτή σωματικό για πχ εγώ αυτή την προσέγγιση κάνω πέντε χρόνια και είμαι απόλυτα ικανοποιημένοι.Και αυτό γιατί βρήκες την αιτία αλλά θα είναι δύσκολο μόνη σου να το ξεμπλοκαρεις και να παψει να συμβαίνει.Εχεις κάνει την περισσότερη δουλειά! Συγχαρητήρια!

---

πολύ ενδιαφέρον... νομίζω κανει για την περιπτωση μου... θα το ψαξω! Σ ευχαριστω πολυ!!