ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ+ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ+ΧΩΡΙΣΜΟΣ+ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ +ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ=ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Γεια σας,
Τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής μου χαρακτηρίστηκαν από πολλές και μεγάλες αλλαγές. Αποφασίσαμε εγώ και ο καλός μου να μετακομίσουμε από επαρχιακή πόλη στην Αθήνα. Παράλληλα είχα διακόψει τη θεραπεία με αντικαταθλιπτικά που λάμβανα χρόνια, για να κάνουμε παιδί. Μόλις μετακομίσαμε λοιπόν, λίγο η αλλαγή, λίγο το άγχος, λίγο η έλλειψη αγωγής, έπαθα κατάθλιψη. Εμεινα μέσα σε ένα δωμάτιο, βρώμικη και απελπισμένη για 1,5 χρόνο περίπου, όταν ο καλός μου αποφάσισε να με παρατήσει. Απελπισία, κατάθλιψη, σκέψεις κακές. Με τίποτα δεν μπορούσα να σηκώσω κεφάλι. Ούτε στη δουλειά που υποτίθεται ότι θα ξεκινούσα όταν φτάσαμε μπόρεσα να πάω. Έγινε μια προσπάθεια επανασύνδεσης, αποτυχημένη, και χωρίσαμε οριστικά πριν τρεις μήνες. Μένουμε πλέον σε διαφορετικά σπίτια, μου έχει κάνει φραγή κλήσεων, δεν έχουμε μιλήσει τρεις μήνες, γενικά φέρεται απαράδεκτα. Εγώ, κουτσά στραβά βρήκα κάποια δύναμη και πήγα στη δουλειά, η οποία απέχει μία ώρα από το σπίτι μου, αλλά αναγκαστικά πρέπει να συνεχίσω. Δεν έφταναν όλα αυτά, άρχισα να αποκτώ και προβλήματα υγείας που δεν είχα ποτέ. Το πρώτο είναι πέτρες στη χολή που πρέπει να κάνω εγχείρηση και το δεύτερο γυναικολογικό, με αμηνόρροια εδώ και 9 μήνες (απουσία περιόδου) και συνεχόμενη μικρή αιμορραγία για πέντε μήνες, για την οποία έγινε μία διάγνωση και επέμβαση, σταμάτησε για ένα μήνα και τώρα επέστρεψε. Ούτε εγώ ούτε ο γιατρός μου μπορούμε να καταλάβουμε γιατί συμβαίνει αυτή η απουσία περιόδου, οι ορμόνες κανονικές...Φοβάμαι ότι έχω κάτι κακό ή ότι μπαίνω στην εμμηνόπαυση και πραγματικά νιώθω ότι δεν μπορώ να το αντέξω όλο αυτό. Είχε καμία άλλη κοπέλα τέτοια προβλήματα λόγω κατάθλιψης ή λόγω χρήσης αντικαταθλιπτικών; Παίρνω πάρα πολλά χάπια, αντικαταθλιπτικά, αντιεπιληπτικό, αντιψυχωσικά. Μπορεί αυτά να δημιουργουν αυτή την γυναικολογική κατάσταση;
Η ζωή μου είναι κατεστραμμένη, είμαι στα σαράντα μου, μόνη μου πλέον μετά από δεκαπέντε χρόνια σχέσης, χωρίς παιδιά, χωρίς παρέα και το μόνο που κάνω είναι να πηγαίνω στη δουλειά και να γυρίζω σπίτι. Έχει αρχίσει και με πιάνει απελπισία ότι αυτή θα είναι η ζωή μου και ότι δεν έχει κανένα νόημα πια τίποτα. Όσα όνειρα και σχέδια έκανα πήγαν στράφι και βλέπω μπροστά μονο ατελείωτο πόνο και σκοτάδι.
