!

Καλησπέρα σας ! Είμαι 22 ετών και πάσχω από κοινωνικό άγχος κάμποσα χρόνια τώρα.Όλα αυτά τα χρόνια δεν έδινα σημασία στα συμπτώματα μου καθώς τα έχω συνηθίσει. Τελευταία σκέφτομαι ότι περνάει η ζωή και χάνεται και εγώ μένω εκτός κλεισμένη μέσα στο κελί μου.Η ιδέα ότι έχω χαραμίσει τα μισά μου νιάτα δεν βγαίνει από το μυαλό μου.Νιώθω μονίμως περιθωριοποιημένη στη δουλειά μου εξαιτίας του προβλήματος μου αλλά και αποκλεισμένη από την κοινωνία.Είμαι τόσο μόνη που μετά βίας θα μπορούσα να βρω λέξεις για να το περιγράψω .Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι τόσο περισσότερο σκέφτομαι να ζητήσω βοήθεια κάποιου ειδικού.Έβλεπα και παλαιότερα σε ηλικία 14 ετών λόγω κρίσεων πανικού αλλά διέκοψα απότομα εξαιτίας του ότι μάλλον δεν ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου και κάτι με κρατούσε πίσω.Θα ήθελα να μάθω που θα μπορούσα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο και κατά πόσο υπάρχει περίπτωση να το ξεπεράσω πλήρως;

Quote:

---

Originally Posted by sportello99

Καλησπέρα σας ! Είμαι 22 ετών και πάσχω από κοινωνικό άγχος κάμποσα χρόνια τώρα.Όλα αυτά τα χρόνια δεν έδινα σημασία στα συμπτώματα μου καθώς τα έχω συνηθίσει. Τελευταία σκέφτομαι ότι περνάει η ζωή και χάνεται και εγώ μένω εκτός κλεισμένη μέσα στο κελί μου.Η ιδέα ότι έχω χαραμίσει τα μισά μου νιάτα δεν βγαίνει από το μυαλό μου.Νιώθω μονίμως περιθωριοποιημένη στη δουλειά μου εξαιτίας του προβλήματος μου αλλά και αποκλεισμένη από την κοινωνία.Είμαι τόσο μόνη που μετά βίας θα μπορούσα να βρω λέξεις για να το περιγράψω .Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι τόσο περισσότερο σκέφτομαι να ζητήσω βοήθεια κάποιου ειδικού.Έβλεπα και παλαιότερα σε ηλικία 14 ετών λόγω κρίσεων πανικού αλλά διέκοψα απότομα εξαιτίας του ότι μάλλον δεν ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου και κάτι με κρατούσε πίσω.Θα ήθελα να μάθω που θα μπορούσα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο και κατά πόσο υπάρχει περίπτωση να το ξεπεράσω πλήρως;

---

πολυ ωραια ιδεα!
να ζητησεις βοηθεια ειδικου.
απο ψυχολογο- ψυχοθεραπευτη να ξεκινησεις . αν χρειαζεσαι αγωγη, θα σε στειλει εκεινος σε ψυχιατρο.

καλημερα,
μπραβο που βρηκες το θαρρος να κάνεις την κίνηση σου. έχεις μια ολόκληρη ζωή μποροστά σου.
προσπάθησε να βλέπεις αυτα που έχεις καταφέρει και οχι αυτα που δεν εχεις. πχ εχεις μια δουλειά.
Μη το θεωρεις δεδομένο. Δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι! Οι ειδικοι ψυχικής υγειας ειναι αυτοι που θα απαντησουν στα υπόλοιπα ερωτήματα σου. όπως και να έχει θα νιώσεις καλύτερα. Ενας Ψυχολόγος μπορει να σε βοηθησει σίγουρα αλλα δεν μπορει να σου δώσει φαρμακευτική αγωγή αν χρειαστει. θα σε παραπέμψει όμως όταν και αν χρειαστει μην ανυσυχεις γι αυτό. απ την άλλη υπάρχουν ψυχίατροι που κανουν και ψυχοθεραπεια. κάνε την έρευνά σου και όπου νιώσεις πιο άνετα.

Quote:

---

Originally Posted by sportello99

Καλησπέρα σας ! Είμαι 22 ετών και πάσχω από κοινωνικό άγχος κάμποσα χρόνια τώρα.Όλα αυτά τα χρόνια δεν έδινα σημασία στα συμπτώματα μου καθώς τα έχω συνηθίσει. Τελευταία σκέφτομαι ότι περνάει η ζωή και χάνεται και εγώ μένω εκτός κλεισμένη μέσα στο κελί μου.Η ιδέα ότι έχω χαραμίσει τα μισά μου νιάτα δεν βγαίνει από το μυαλό μου.Νιώθω μονίμως περιθωριοποιημένη στη δουλειά μου εξαιτίας του προβλήματος μου αλλά και αποκλεισμένη από την κοινωνία.Είμαι τόσο μόνη που μετά βίας θα μπορούσα να βρω λέξεις για να το περιγράψω .Όσο περνάει ο καιρός και βλέπω ότι ουσιαστικά δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι τόσο περισσότερο σκέφτομαι να ζητήσω βοήθεια κάποιου ειδικού.Έβλεπα και παλαιότερα σε ηλικία 14 ετών λόγω κρίσεων πανικού αλλά διέκοψα απότομα εξαιτίας του ότι μάλλον δεν ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου και κάτι με κρατούσε πίσω.Θα ήθελα να μάθω που θα μπορούσα να απευθυνθώ σε ψυχολόγο ή ψυχίατρο και κατά πόσο υπάρχει περίπτωση να το ξεπεράσω πλήρως;

---

Εννοείται να πας σε ειδικό, ψυχολόγο για την ακρίβεια και αν χρειαστεί σε ψυχίατρο για φαρμακευτική αγωγή, εγώ έτσι ξεκίνησα και άργησα στα 32 πήγα μη το αφήνεις όσο πιο μικρή τόσο το καλύτερο!!

Θεωρώ πως το σημαντικότερο όλων είναι να κοιτάμε τα προβλήματα κατάματα και να μην τα αποφεύγουμε.
Γιατί έτσι η κατασταση διαιωνίζεται και κάποια μέρη της προσωπικότητας χτίζονται πάνω στη δυσκολία.
Και φυσικά, μπορεί να υπάρξουν και σύνοδα συμπτώματα όπως θλίψη, κακή διάθεση, απουσία νοήματος.
Είναι πολύ ωραίο που είσαι συνειδητοποιημένη.
Σκέφτεσαι να κάνεις το επόμενο βήμα. Απλά κάντο. Μην ανακυκλώνεσαι γύρω από τα ίδια.
Αλλωστε η ψυχοθεραπεία είναι ένα ταξίδι όπου θα αρχίσεις και εσύ να δουλεύεις πράγματα.
Μην λογαριάζεις τα λεφτά, αν έχεις τα βασικά τουλαχιστον.
Η ψυχική υγεία είναι πολύ σημαντική.
Είναι κριμα νέο κορίτσι να κλείνεσαι στο σπίτι κάθε μέρα λόγω μιας δυσκολίας διαχειρισιμης.
Αναρωτιέσαι αν θα το ξεπεράσεις τελείως.
Κάνοντας ψυχοθεραπεία θα καταλαβεις πως η ερωτηση είναι κάπως λάθος.
Μια δυσκολία δεν είναι μια τσάντα που την έχεις ή δεν την έχεις.
Όλα δουλεύουνε σε μία κλίμακα.
Όταν εσύ φτάσεις στο σημείο να αρχίσεις να απολαμβάνεις τις σχέσεις, να μπορείς να κάνεις γνωριμίες, να συνδέεσαι και να διεκδικείς, η ψυχοθεραπεία έχει πετυχει τον στόχο της.
Από εκεί και πέρα είναι στο δικό σου χέρι εάν εσύ θες να αλλάξεις και άλλο.
Το θέμα όμως όλων είναι αρχικά να είσαι λειτουργική.
Να μην απομονώνεσαι από φόβο.
Προσωπικά προτείνω να πας σε έναν ψυχοθεραπευτή ψυχολόγο.
Ψυχολόγος είναι αυτός που τελειωσε ψυχολογια σε πανεπιστήμιο.
Ψυχοθεραπευτης ψυχολόγος είναι αυτός που πέρα από τη σχολή ψυχολογίας τελείωσε και σχολή ψυχοθεραπείας (περιπου 4 χρονια κρατάει)
Σχολές ψυχοθεραπείας είναι πολλές.
Μπορείς να βρεις προσωποκεντρική, γνωσιακη συμπεριφορική, Gestalt, συστημική, ψυχανάλυση.
Για μένα το πρόβλημα σου ταιριάζει πολύ καλά με τη γνωσιακή συπεριφορική ψυχοθεραπεία.
Δεν θα σου πρότεινα να διαλέξεις πχ ψυχανάλυση.
Η γνωσιακή συμπεριφορική δουλευει πολύ καλά και πιο σύντομα σε φοβίες όπως κρισεις πανικου, κοινωνικό άγχος κλπ.
Βεβαια αυτή ξέρω γω. Απο κει και πέρα και άλλες μπορούν να δουλέψουν εξίσου καλά.

συμφωνώ.
οκ και να χαράμισες την μέχρι τώρα ζωή σου, είσαι εδώ τώρα να μην χαραμίσεις την απο δω και πέρα ζωή σου.
κι εγώ προτίνω να απευθυνθείς σε έναν ψυχολόγο που να ειδικεύεται σε διαταραχές άγχους, πολλοί το αναφέρουν στο βιογραφικό τους, και απο κει και πέρα θα κριθεί αν χρειάζεσαι και αγωγή.