Παράξενες εμμονές

Γεια σας. Θα ήθελα την άποψη σας σε ένα πολύ περίεργο πρόβλημα που μου έχει καταστρέψει την καθημερινότητα μου τον τελευταίο καιρό. Είμαι γενικά αγχώδης άνθρωπος από τα εφηβικά μου χρόνια. Έχω εμφανίσει 1 φορά στη ζωή μου κρίση πανικού (πριν αρκετά χρόνια) αλλά περνάω γενικά μεγάλα διαστήματα ηρεμίας και κάποια άλλα με το λεγόμενο άγχος αναμονής χωρίς όμως να φτάνω στα άκρα.
Αυτό που με σόκαρε και συνέβη πριν από λίγο καιρό είναι κάποιους περίεργους φόβους για εμμονές που ανέπτυξα. Προσπαθούσα να ανακαλύψω μια αναγραμματισμένη λέξη (πάντα είχα την τάση να προσπαθώ να λύσω όλα τα προβλήματα μιας και ασχολούμαι με θετικές επιστήμες ακόμα και αν τα προβλήματα αυτά ήταν ανούσια) και όσο δεν το κατάφερνα ένιωθα να στρεσάρομαι. Το στρες κορυφώθηκε όταν ενώ είχα δημιουργήσει ένα συνδυασμό ώστε να τη θυμάμαι και κάποια στιγμή να τη βρω, τελικά την ξέχασα. Αυτό που με πανικόβαλε δεν ήταν ότι δε βρήκα τη λέξη άλλα η ιδέα που μου μπήκε ότι αυτό το γεγονός θα μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό. Βέβαια αυτό συνδυάστηκε με ένα αντίστοιχο παιδικό γεγονός, ένας συνδυασμός που όσο δεν μπορούσα να τον ερμηνεύσω με είχε αγχώσει απίστευτα επειδή ήταν συνέχεια στο μυαλό μου και όταν τελικά βρήκα την ερμηνεία ανακουφίστηκα και τον ξέχασα. Το περίεργο σήμερα είναι ότι με αφορμή τη λέξη που δε θα έβρισκα ‘ποτέ’ και πίστευα ότι θα σκέφτομαι συνέχεια, άρχισα να κάνω κάτι παράξενες γενικεύσεις. ‘Έχανα’ κάτι στο δρόμο και το σκεφτόμουν επειδή δεν το είδα ποτέ, άκουγα 2-3 λέξεις τυχαίων ανθρώπων αγχωνόμουν ότι θα τις σκέφτομαι συνέχεια και αμέσως τις ‘αποθήκευα’ και μου γύριζαν στο μυαλό. Γενικά ανέπτυξα τον παραλογισμό ότι όταν κάτι ασήμαντο που λαμβάνω μέσω των αισθήσεων μου και το ερμηνεύω θα ξεχνιέται φυσιολογικά, ενώ κάτι που χάνω θα γυρίζει για πάντα στο μυαλό μου και θα με τρελάνει. Είναι επίσης περίεργο ότι μέχρι να συμβεί αυτό το γεγονός, παρά τον αγχώδη χαρακτήρα μου δεν έβλεπα και δεν άκουγα τίποτα όταν ήμουν έξω, ήμουν αυτό που λένε ‘ήμουν στον κόσμο μου’ και δεν είχα περιέργεια για τίποτα από ότι συμβαίνει γύρω μου. Αυτό που θέλω να ρωτήσω είναι αν αυτό που έχω πάθει λέγεται ιδεοψυχαναγκασμός (σημειώνω ότι δε με απασχολεί κάτι συγκεκριμένο απλά αποθηκεύω άχρηστες εικόνες και ήχους επειδή φοβάμαι ότι δε θα τα ξεχάσω ποτέ) ή μπορεί να είναι κάτι άλλο. Φυσικά έχω επισκεφθεί ειδικούς και ψυχολόγο και ψυχίατρο απλά δεν μπορώ να καταλάβω πόσο σοβαρό είναι το πρόβλημα και τι ακριβώς είναι, και οι δυο με καθησύχασαν όμως ο ψυχίατρος μου έγραψε αντικαταθλιπτικό ενώ ο ψυχολόγος προς το παρόν μου ζητάει να το αντιμετωπίσω με διάφορες τεχνικές που μου λέει. Δεν μπορώ να καταλάβω αν αυτό που έχω είναι αγχώδης διαταραχή, ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, κατάθλιψη ή και τα τρία. Πάντως προς το παρόν δεν έχω αρχίσει φαρμακευτική θεραπεία με αντικαταθλιπτικά (μόνο αγχολυτικό κατά την κορύφωση του προβλήματος το οποίο και σταδιακά μειώνω) καθώς μετά τον αρχικό πανικό από την εισβολή αυτών των παραλογισμών τώρα έχω ηρεμήσει αρκετά απλά επαναφέρω άχρηστες μνήμες χωρίς όμως να αγχώνομαι ιδιαίτερα.
Ευχαριστώ