covid-19 και φόβος εμβολιασμού
Εδώ και 2 μήνες που έχει ανοίξει η πλατφόρμα των εμβολιασμών για τους πολίτες από αρχές Απρίλη δηλαδή και παρόλο που και τα 3 μέλη της οικογένειας μου, γονείς και αδελφός, έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό χωρίς καμία απολύτως παρενέργεια εμένα με έχει πιάσει ένα τρελό άγχος. Στην αρχή ήμουν πάρα πολύ χαλαρή, όταν άρχισαν όμως τα περιστατικά με τους θανάτους, μετά τους εμβολιασμούς με το AstraZeneca, σοκαρίστηκα πάρα πολύ, άρχισε να με πιάνει φόβος και να κάνω σκέψεις επικείμενου θανάτου. Το συναίσθημα μου αυτό ενισχύθηκε από μια ανωμαλία που μου προέκυψε στο μεσοδιάστημα των εμβολιασμών των δικών μου, όπου έκανα μια μεγάλη ανωμαλία στον κύκλο μου με αιμορραγία περίπου 20 μέρες, κάτι που δεν μου έχει ξανασυμβεί ποτέ. Εκεί άρχισε να παίρνει το μυαλό μου περίεργες στροφές και παρόλο που είναι τελείως αντιεπιστημονικό και ανυπόστατο, στη συνείδηση μου θεώρησα ότι υπεύθυνο γι' αυτή μου την ανωμαλία είναι η συναναστροφή μου με τους εμβολιασμένους δικούς μου. Βεβαίως η σκέψη αυτή δεν μπόρεσε να στηριχτεί πουθενά και σε συζητήσεις με την γυναικολόγο μου δεν βρέθηκε κάποιο αίτιο αυτής της ανωμαλίας μιας και όλες μου οι εξετάσεις βγήκαν καθαρές με αποτέλεσμα να το αποδώσει σε έντονο στρες που έδωσε μια ψυχοσωματική εκδήλωση. Όλο αυτό το διάστημα που είμαι σε αναμονή για το εμβόλιο, παρεμπιπτόντως εμβολιάζομαι μέσα στην επόμενη βδομάδα, έχω χάσει κυριολεκτικά τον ύπνο μου. Έχω πάθει αναστροφή ύπνου με αποτέλεσμα να κοιμάμαι τη μέρα και το βράδυ να μη με πιάνει ύπνος κάτι που με έχει εξαντλήσει πάρα πολύ. Προσπαθώ να γυρίσω μέρες τώρα τον ύπνο μου αλλά δεν έχω καταφέρει κάτι. Να επισημάνω εδώ ότι στο παρελθόν έχω αντιμετωπίσει κρίσεις πανικού και αγοραφοβία και πως όλο αυτό το διάστημα του εγκλεισμού μου έχει κάνει μια υποτροπή. Δεν ξέρω πως ν' αντιμετωπίσω το φόβο μου, η σκέψη γυρνάει συνέχεια στο ότι κάτι κακό θα μου συμβεί αλλά ακόμη κι αν δεν γίνει κάτι, η ψυχολογική κατάρρευση που αισθάνομαι χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης. Εδώ και αρκετό καιρό αντιμετωπίζω προβλήματα ανεργίας αλλά και προσωπικά θέματα...
Ειλικρινά, δεν ξέρω πως και αν τα καταφέρω... Έχω απελπιστεί!
Ευχαριστώ πολύ για το χώρο που μου παραχωρείτε ώστε να εξωτερικεύσω όσα με βαραίνουν. Είναι πολύ σημαντικό.