Κι αν μείνω μόνη μου για παντα;

Κι αν δεν βρω ποτέ κάποιον σύντροφο να κάνουμε οικογενεια; Εγώ τώρα είμαι πιεσμένη πολύ και οι έρωτες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Έτσι όπως είμαι που αγχώνομαι με το παραμικρό πως θα κάνω οικογενεια; Έχω μάθει και μόνη μου ρε παιδί μου. Πολυ σπανια να μου αρεσει καποιος, και αν τύχει απλά δεν προχωραει και τελικα Φοβάμαι οτι θα καταλήξω μόνη.
Δεν πιστεύω σε τίποτα πλέον. Έχω χάσει την ελπίδα μου. Γενικά σε όλα. Είμαι πολύ πιεσμένη ψυχολογικά. Θελω να τα παρατήσω όλα. Απλά να μην κάνω τίποτα για κάποιο διάστημα.

Διάβασα όλα σου τα Threads Δήμητρα. Ενώ μιλάς όμορφα και δομημένα, νιώθω πως δεν υπάρχει συναίσθημα στα γραφόμενά σου. Σαν να περιγράφεις την ιστορία κάποιου άλλου νιώθω, δεν ξέρω πως να στο πω.
Εγώ είμαι 38 και έχω συνηθίσει την ηρεμία της μοναξιάς στο θέμα της ερωτικής σχέσης και δεν ξέρω αν θέλω να το αλλάξω. Όσον αφορά το δικό σου πρόβλημα, νομίζω πως η αύρα και η ενέργεια που εκπέμπεις, είναι κι αυτό που σε κρατά καθηλωμένη.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Κι αν δεν βρω ποτέ κάποιον σύντροφο να κάνουμε οικογενεια; Εγώ τώρα είμαι πιεσμένη πολύ και οι έρωτες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Έτσι όπως είμαι που αγχώνομαι με το παραμικρό πως θα κάνω οικογενεια; Έχω μάθει και μόνη μου ρε παιδί μου. Πολυ σπανια να μου αρεσει καποιος, και αν τύχει απλά δεν προχωραει και τελικα Φοβάμαι οτι θα καταλήξω μόνη.
Δεν πιστεύω σε τίποτα πλέον. Έχω χάσει την ελπίδα μου. Γενικά σε όλα. Είμαι πολύ πιεσμένη ψυχολογικά. Θελω να τα παρατήσω όλα. Απλά να μην κάνω τίποτα για κάποιο διάστημα.

---

Και εγώ θα ήθελα σύντροφό αλλά από την άλλη λέω έτσι που είμαι μήπως είναι καλύτερα που είμαι μόνος αλλά και η μοναξιά δεν παλεύεται, δεν ξέρω τα έχω μπερδεμένα στο μυαλό μου. Δεν μπορείς να βρεις χρόνο για τον εαυτό σου;; Να κάνεις κάτι που σε ξεκουράζει ένα ταξίδι τώρα το καλοκαίρι;;

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

δεν ξέρω τα έχω μπερδεμένα στο μυαλό μου.

---

Αυτό και μόνο!
Κι εμένα το μυαλό μου είναι μπερδεμένο. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατι ειμαι έτσι σαν άνθρωπος, είναι πολυ κουραστικο.
Θελω να χαλαρώσω αλλά όταν δεν μπορώ να βάλω στην άκρη αυτά που με απασχολούν δεν γίνεται τίποτα.
ΑΝ βρω καποιον θα πρεπει να ειναι διαφορετικος απο μενα αλιως δεν θα κανουμε χωριο.

Quote:

---

Originally Posted by Stavros

Διάβασα όλα σου τα Threads Δήμητρα. Ενώ μιλάς όμορφα και δομημένα, νιώθω πως δεν υπάρχει συναίσθημα στα γραφόμενά σου. Σαν να περιγράφεις την ιστορία κάποιου άλλου νιώθω, δεν ξέρω πως να στο πω.

---

Χμμ δεν ξέρω γιατί φαίνεται αυτό. Ίσως να γίνεται επειδή προσπαθώ να ελάφρυνω τη κατάσταση, ίσως επειδή όταν γραφουμε δεν τα γράφουμε και όλα. Δεν βάζω ακριβώς πως νιώθω, οτι πχ δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί με βομβαρδίζουν οι σκέψεις, οτι προτιμώ να μείνω στάσιμη από το να βγω από το comfort zone μου, οτι θελω να κλαψω να αποσυμπιεστω αλλα δεν βγαινουν δακρυα και χίλια δυο.

Στο θέμα σύντροφος αυτό που έχω συνηθίσει την ηρεμία της μοναξιάς με φοβίζει πιο πολύ. Δεν θα ήθελα να καταλήξω μόνη. Ή μοναξιά είναι άσχημη.

Κανένας δεν μπορεί να μπει στην θέση σου γιατί μόνο εσύ η ίδια ξέρεις τι έχεις μέσα σου. Ο αρνητισμός όμως δεν βοηθάει, ίσα-ίσα διογκώνει ασήμαντα προβλήματα τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα τους έδινες καν σημασία.

Μήπως πρέπει να τα βάλεις κάτω με τον εαυτό σου και να κάνετε μια συζήτηση; Αυτό που βλέπω μέσα από τα γραπτά σου είναι ανασφάλειες, φοβίες & άγχος, τα 3 συστατικά που θα έδιωχναν ακόμα και τον πιο επίμονο υποψήφιο.

Έτσι ήσουν ανέκαθεν σαν χαρακτήρας ή τα τελευταία χρόνια μόνο;

Αν έχεις μία ζωή που σε γεμίζει και χωρίς οικογένεια καλά θα είναι. Αν έχεις μία ζωή μίζερη και οικογένεια να έχεις πάλι μίζερη θα είναι. Πρέπει να κάνεις αλλαγές, όλα σου τα μυνήματα βγάζουν τρομερή μίρλα να στο πω απλά και στο λέω πολύ φιλικά. Από εσένα εξαρτάται όμως, δεν θα αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους. Αν θες να τα παρατήσεις όλα και να μη κάνεις τίποτα για ένα διάστημα, κάντο, που είναι το πρόβλημα; Αρκεί εκεί να ανασυντάξεις δυνάμεις, να θέσεις στόχους, να πάρεις αποφάσεις και να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, όχι να μείνεις στατική στο τίποτα.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Κι αν δεν βρω ποτέ κάποιον σύντροφο να κάνουμε οικογενεια; Εγώ τώρα είμαι πιεσμένη πολύ και οι έρωτες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Έτσι όπως είμαι που αγχώνομαι με το παραμικρό πως θα κάνω οικογενεια; Έχω μάθει και μόνη μου ρε παιδί μου. Πολυ σπανια να μου αρεσει καποιος, και αν τύχει απλά δεν προχωραει και τελικα Φοβάμαι οτι θα καταλήξω μόνη.
Δεν πιστεύω σε τίποτα πλέον. Έχω χάσει την ελπίδα μου. Γενικά σε όλα. Είμαι πολύ πιεσμένη ψυχολογικά. Θελω να τα παρατήσω όλα. Απλά να μην κάνω τίποτα για κάποιο διάστημα.

---

Kαλημερα!

Σημασια εχει για εσενα μια ζωη γεματη απο φιλους και εμπειριες που θα παιρνας καλα ακομα και μονη σου ή μια ζωη με ενα συντροφο που το μονο που θα σου προσφερει ειναι συντροφικοτητα για αργοτερα ?

Γιατι κυνηγας το αυριο και δεν απολαμβανεις το σημερα με οτι εχεις ?
Η μοναξια μας δεν καλυπτεται μονο μεσα απο ενα ερωτικο συντροφο .
Θελεις να κανεις οικογενεια και παιδια γιατι νομιζεις οτι εχεις να δώσεις πολλα σε αυτα ή για να μην νοιωθεις μονη σου αργοτερα ?

Quote:

---

Originally Posted by Ηνίοχος

Κανένας δεν μπορεί να μπει στην θέση σου γιατί μόνο εσύ η ίδια ξέρεις τι έχεις μέσα σου. Ο αρνητισμός όμως δεν βοηθάει, ίσα-ίσα διογκώνει ασήμαντα προβλήματα τα οποία υπό άλλες συνθήκες δεν θα τους έδινες καν σημασία.

Μήπως πρέπει να τα βάλεις κάτω με τον εαυτό σου και να κάνετε μια συζήτηση; Αυτό που βλέπω μέσα από τα γραπτά σου είναι ανασφάλειες, φοβίες & άγχος, τα 3 συστατικά που θα έδιωχναν ακόμα και τον πιο επίμονο υποψήφιο.

Έτσι ήσουν ανέκαθεν σαν χαρακτήρας ή τα τελευταία χρόνια μόνο;

---

Πάντα ήμουν αγχώδης αλλά όχι σε τέτοιο βαθμο! Τα τελευταία 2 χρόνια το κακο έχει παραγίνει.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αν έχεις μία ζωή που σε γεμίζει και χωρίς οικογένεια καλά θα είναι. Αν έχεις μία ζωή μίζερη και οικογένεια να έχεις πάλι μίζερη θα είναι. Πρέπει να κάνεις αλλαγές, όλα σου τα μυνήματα βγάζουν τρομερή μίρλα να στο πω απλά και στο λέω πολύ φιλικά. Από εσένα εξαρτάται όμως, δεν θα αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους. Αν θες να τα παρατήσεις όλα και να μη κάνεις τίποτα για ένα διάστημα, κάντο, που είναι το πρόβλημα; Αρκεί εκεί να ανασυντάξεις δυνάμεις, να θέσεις στόχους, να πάρεις αποφάσεις και να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα, όχι να μείνεις στατική στο τίποτα.

---

Αλήθεια ναι βγάζουν τρομερή μιρλα. Την ώρα που τα γράφω είμαι στα χειρότερα μου γι αυτό. Να ανασυνταξω δυνάμεις. Αυτό ακριβώς. Έχω πράγματα να δώσω δεν ξέρω γιατί αυτό το κάτι με κρατάει πίσω.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Kαλημερα!

Σημασια εχει για εσενα μια ζωη γεματη απο φιλους και εμπειριες που θα παιρνας καλα ακομα και μονη σου ή μια ζωη με ενα συντροφο που το μονο που θα σου προσφερει ειναι συντροφικοτητα για αργοτερα ?

Γιατι κυνηγας το αυριο και δεν απολαμβανεις το σημερα με οτι εχεις ?
Η μοναξια μας δεν καλυπτεται μονο μεσα απο ενα ερωτικο συντροφο .
Θελεις να κανεις οικογενεια και παιδια γιατι νομιζεις οτι εχεις να δώσεις πολλα σε αυτα ή για να μην νοιωθεις μονη σου αργοτερα ?

---

Θα ήθελα και τα δύο και να περνώ καλά και μόνη μου Αλλά και με το σύντροφό μου.
Επίσης όταν είσαι η ελεύθερη της παρεας όταν βγαίνουμε το πρώτο θέμα συζήτησης είναι αυτό. Αυτό και μόνο μου προκαλεί πίεση. (Σημείωση ειναι παντρεμενες απο τα 26 τους. Εγώ στα 26 μου δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, μάλλον έπαιζα ακόμα με κούκλες ενταξει υπερβάλλω αλλα you got the point)


Αυτο που είπες για την οικογένεια δεν το σκέφτηκα έτσι. Απλά ότι είναι η φυσιολογική ροή μετά από τον σύντροφό/σύζυγο.

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Θα ήθελα και τα δύο και να περνώ καλά και μόνη μου Αλλά και με το σύντροφό μου.
Επίσης όταν είσαι η ελεύθερη της παρεας όταν βγαίνουμε το πρώτο θέμα συζήτησης είναι αυτό. Αυτό και μόνο μου προκαλεί πίεση. (Σημείωση ειναι παντρεμενες απο τα 26 τους. Εγώ στα 26 μου δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, μάλλον έπαιζα ακόμα με κούκλες ενταξει υπερβάλλω αλλα you got the point)


Αυτο που είπες για την οικογένεια δεν το σκέφτηκα έτσι. Απλά ότι είναι η φυσιολογική ροή μετά από τον σύντροφό/σύζυγο.

---

Αυτο πρεπει να σκεφτεις .
Τι παει να πει φυσιολογικη ροη ?

Το να βρεις ενα συντροφο οπου αργοτερα θα θελει οικογενεια ειναι το απολυτα φυσιολογικο .Αν εσυ δεν εισαι ετοιμη να αναλαβεις την ευθυνη παιδιων για τους λογους σου δεν μπορεις να μην το ξεκαθαρισεις στον συντροφο σου απο την πρωτη στιγμη ή και το αντιθετο .

Τωρα για την παρεα σου γιατι αφηνεις να αιωρειται ολο αυτο ?Το ξεκοβεις και τελειωσε η υποθεση .
Αν εσυ ομως συνεχεια δινεις αφορμες και πατηματα για τετοιες συζητησεις δεν φταινε οι αλλοι.

Κοιτα μονο ολο αυτο μην σου γινει εμμονη στο τελος .Μαθε στην ζωη σου να περνας και μονη σου καλα και να αποβαλλεις αυτη την ιδεα απο το μυαλο σου .
Κανενας μας δεν μπορει να καθορισει στο μελλον πως θα ειμαστε .
Ακομα και παντρεμενη να ησουν με πιαδια κανενας δεν σου εξασφαλιζει οτι αργοτερα δεν θα βιωσεις την μοναξια .
Τα παιδια μεγαλωνουν και φευγουν ...

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra01

Κι αν δεν βρω ποτέ κάποιον σύντροφο να κάνουμε οικογενεια; Εγώ τώρα είμαι πιεσμένη πολύ και οι έρωτες είναι το τελευταίο που σκέφτομαι. Έτσι όπως είμαι που αγχώνομαι με το παραμικρό πως θα κάνω οικογενεια; Έχω μάθει και μόνη μου ρε παιδί μου. Πολυ σπανια να μου αρεσει καποιος, και αν τύχει απλά δεν προχωραει και τελικα Φοβάμαι οτι θα καταλήξω μόνη.
Δεν πιστεύω σε τίποτα πλέον. Έχω χάσει την ελπίδα μου. Γενικά σε όλα. Είμαι πολύ πιεσμένη ψυχολογικά. Θελω να τα παρατήσω όλα. Απλά να μην κάνω τίποτα για κάποιο διάστημα.

---

καλησπερα, δημητρα.
θελω να σε ρωτησω, αν ειχες ποτε ολοκληρωμενες σχεσεις στην ζωη σου.

περα απο αυτο, διαβαζοντας και το αρχικο θεμα σου, παρατηρησα οτι σε απασχολει πολυ το γιατι να μην ειναι "τελεια" η ζωη σου, γιατι να μην εισαι ιση η καλυτερη σε επιτυχιες απο τις φιλες σου, γιατι να μην σου "τυχει" μια ωραια σχεση, και γενικως, παραπονα ατελειωτα απο τον εαυτο σου και την ζωη σου.
εχω να σου πω, οτι οπως τα περιγραφεις, σιγουρα υπαρχουν πολλες επιτυχιες, αλλα τις εχεις σνομπαρει, σιγουρα μπορουσαν να υπαρχουν ευτυχισμενα χρονια και στιγμες, αλλα τα χαντακωνεις με τον αρνητισμο σου, οτι αυτο που συμβαινει οοοολα αυτα τα χρονια που εισαι δυσαρεστημενη και αγχωμενη, ειναι η ζωη που περναει απο διπλα σου και την περιφρονεις..

ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ.
μπορει να ειναι δουλεια αυτογνωσιας, μπορει να ειναι δουλεια ψυχοθεραπειας (για το αγχος πχ, η και την τελειοθηρια..).
μην αφησεις αλλα χρονια να περασουν στα σκοταδια και στην αυτολυπηση.
δενε χει κανενα νοημα να κανεις οικογενεια με ενα ακαταλληλο ατομο και μετα να τρεχεις για διαζυγια, κι εφοσον δεν υπαρχει στην ζωη σου καταλληλο ατομο, ΠΟΛΥ ΚΑΛΩΣ δεν εχεις κανει οικογενεια...

υ.γ. ΠΟΤΕ να μην κανεις επιλογες για να "μην εισαι μονη στο μελλον", υπονοωντας τα γεραματα πχ... να κανεις επιλογες με γνωμονα το ποσο καλες ειναι σαν επιλογες και ποσο τις θελεις ΤΩΡΑ.
αν κοιταξεις γυρω σου, υπαρχουν απειρες γυναικες (ειδικα), που ειχαν μια χαρα οικογενειες και τελικα γερνανε μονες τους διοτι οι ανδρες συνηθως πεθαινουν νωριτερα η συνηθως ειναι μεγαλυτεροι.
αν ολες αυτες παντρεουντουσαν με κριτηριο να μην μεινουν μονες, τσαμπα ταλαιπωρηθηκαν τοσα χρονια. θα μπορουσαν να κανουν ζωαρα..