Η οικογένεια μου είναι προβληματική

Καλησπέρα σας. Αντιμετωπίζω πολλά προβλήματα με την οικογένειά μου. Δυστυχώς λόγω οικονομικών θεμάτων μένουμε μαζί εγώ, οι γονείς και ο αδερφός. Όσο αυτός ήταν μικρός η μητέρα μου είχε ίσες αποστάσεις απέναντί μας αλλά μεγαλώνοντας αυτός και όντας άτομο που τα θέλει όλα έτοιμα, έκανε τη μάνα μας να παίρνει το μέρος του, να καταντήσει υπηρέτριά του και να τον υπακούει αρχίζοντας να γίνεται με το παραμικρό επιθετική απέναντί μου.
Για χρόνια μαλώναμε επειδή ακόμα και το να πιεί νερό ή να φάει (ακόμα και σήμερα) το είχε αναλάβει η μαμά αν και είμαστε και οι 2 μεγάλοι με αποτέλεσμα να μου φαίνεται περίεργο και να το σχολιάζω λέγοντάς τους ότι δεν είναι κακό ένας άντρας (άνω των 25!!!) να αυτοεξυπηρετείται. (μέχρι και τι ρούχα θα φορέσει αυτή του τα διαλέγει).
Τα τελευταία 3 χρόνια οι καυγάδες έχουν φτάσει στο απροχώρητο, αφού αυτοί καμαρώνουν που αυτός έχει κάνει σχέση και εγώ δεν είμαι άξια όπως λένε να βρω κάτι. Το θέμα είναι αυτός το μόνο που κάνει είναι να λιώνει όλη μέρα πάνω από το κινητό καθώς τρώει κολλήματα και εμμονές με την εκάστοτε κοπέλα του και να περιμένει τα πάντα έτοιμα από εμάς αφού όπως λέει και η μάνα μου "δεν προλαβαίνει". Όταν το είπα χθες έγινε ένας μεγάλος τσακωμός με αυτόν να με βρίζει, να με καταριέται και να εύχεται από θανάτους μέχρι βασανισμούς κλπ. Οι γονείς μου πήραν πάλι το μέρος του και μου είπαν ότι τον ζηλεύω και ότι τους νοιάζει να είναι ευτυχισμένος και ότι μου αξίζει να μου λέει τέτοια λόγια. Έκλαιγα για ώρες και αυτοί μου έλεγαν ''καλά να πάθεις για να μάθεις να μη του λες τίποτα. Εμείς θέλουμε να είναι όλη μέρα με ένα κινητό να στέλνει σε αυτή και να του τα παρέχουμε όλα και εσύ κοίτα τον εαυτό σου''. Τόση αδυναμία του έχουν!!! Δεν αισθάνομαι τίποτα γι'αυτούς πια, όλα έχουν τελειώσει μέσα στην καρδιά μου. Ακόμα και να μείνω μόνη πάντως θα με πονάει αυτή η διάκριση και η συμπεριφορά.

O φαδερ τι λεει? ποια ειναι η στάση του? μηπως ειναι απών?

Εδώ είναι αλλά είναι σαν απών καθώς είναι τελείως στον κόσμο του και φυσικά εκεί που κάθεται μόλις ακούσει τους τσακωμούς (επειδή συνήθως ή κοιμάται άπειρες ώρες ή βλέπει τηλεόραση) σηκώνεται φωνάζοντάς μου ότι είμαι τρελή και ότι είμαι το μόνο πρόβλημα της οικογένειας αφού οι 3 τους τα πάνε μια χαρά (άσχετα αν μαλώνουν και μεταξύ τους για διάφορα θέματα!!)

Σε έχουν το scapegoat (μαύρο πρόβατο) της οικογένειας, ο μόνος τρόπος που βλέπω να τελειώσει αυτό είναι να φύγεις από εκεί βρίσκοντας ανεξαρτησία με δουλειά, είτε εδώ είτε στο εξωτερικό. Σπουδές έχεις κάνει?

Ναι έχω κάνει απλώς δεν έχουν ιδιαίτερο αντίκρισμα αν και είναι ΑΕΙ. Κάποια στιγμή ναι πρέπει να φύγω και να κόψω κάθε επικοινωνία απλώς είναι αυτό που με τρώει, γιατί να μην έχω εγώ την ίδια αντιμετώπιση αν και πάντα είμαι το μαζεμένο κορίτσι, δεν έκανα ποτέ τίποτα extreme και τον περισσότερο καιρό διάβαζα, δεν έβγαινα ιδιαίτερα και μέχρι τώρα γι'αυτούς ο αδερφός μου, που είναι το τελείως αντίθετο, είναι ο λατρεμένος γιος τους που δεν του λένε ποτέ όχι και του τα φέρνουν όλα στο χέρι για να μην κουραστεί όπως λένε. Αναρωτιέμαι αν ξεπερνιέται αυτή η αίσθηση της απόρριψης. Απλώς είμαι άτυχη στο θέμα ''οικογένεια''...

Ναι, έχεις δίκιο αλλά κάποια στιγμή πρέπει να πεις "δε μου αξίζει να κάθομαι να τρώω τις μέρες μου με το να αναρωτιέμαι το γιατί του καθένα και να ζω τη ζωή μου άσχετα από τα κολλήματά τους". Ενώ τώρα στενοχωριέσαι και αναρωτιέσαι και αισθάνεσαι πίκρα και αδικία και και, και ίσως αυτό σε κάνει να νιώθεις ακόμη μία έφηβη. Αν δηλαδή αυτοί ήταν όπως ήταν, δεν ήξεραν διαφορετικά μπορεί, εσύ θα το πληρώνεις αιώνια και θα το σέρνεις σαν συναισθηματικό βαρίδι;

Merlot έχεις δίκιο. Καλό είναι να αλλάξω τον τρόπο που το βλέπω και που το αφήνω να με επηρεάζει και να αποδεκτώ ότι εφόσον μου φέρονται έτσι αυτό δεν αλλάζει και να αδιαφορήσω. Ελπίζω να το καταφέρω αυτό αλλά θέλει πολλή προσπάθεια και δύναμη

Quote:

---

Originally Posted by elenagreece

Ναι έχω κάνει απλώς δεν έχουν ιδιαίτερο αντίκρισμα αν και είναι ΑΕΙ. Κάποια στιγμή ναι πρέπει να φύγω και να κόψω κάθε επικοινωνία απλώς είναι αυτό που με τρώει, γιατί να μην έχω εγώ την ίδια αντιμετώπιση αν και πάντα είμαι το μαζεμένο κορίτσι, δεν έκανα ποτέ τίποτα extreme και τον περισσότερο καιρό διάβαζα, δεν έβγαινα ιδιαίτερα και μέχρι τώρα γι'αυτούς ο αδερφός μου, που είναι το τελείως αντίθετο, είναι ο λατρεμένος γιος τους που δεν του λένε ποτέ όχι και του τα φέρνουν όλα στο χέρι για να μην κουραστεί όπως λένε. Αναρωτιέμαι αν ξεπερνιέται αυτή η αίσθηση της απόρριψης. Απλώς είμαι άτυχη στο θέμα ''οικογένεια''...

---

Κατ' αρχάς έκανα λάθος, scapegoat είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος! Αυτό είναι μια διαδικασία που δεν γίνεται "λογικά", αποφασίζουν ποιον θα ευνοούν και ποιον θα κατηγορούν ανεξάρτητα από το ποιος είναι καλός μαθητής κλπ. Κι εσύ είσαι σε μια διαδικασία συνεχούς άμυνας (ξέρω πώς είναι γιατί κι εγώ στην ίδια θέση είμαι, απλά δεν έχω αδέρφια, οπότε δεν υπάρχει κάποιος ευνοημένος στην οικογένεια, τουλάχιστον δεν έχω και καυγάδες με κάποιο αδέρφι). Μόνη λύση- το λέω και για μένα που το έχω δει τόσα χρόνια- είναι η οικονομική ανεξαρτησία, κι αφού είναι δύσκολη η ρημάδα εδώ στην Ελλάδα μένει το εξωτερικό! Εγώ είμαι πάντως σε διαδικασία να φύγω σε λίγο στο εξωτερικό, αρχικά για μάστερ και μετά για δουλειά, κάνε το ίδιο κι εσύ!

Έλενα, κάνεις μεγάλο λάθος στο πως το χειρίζεσαι. Αφού βλέπεις ότι δεν βγαίνει άκρη με τα λόγια, πολύ απλά θέσε όσο μπορείς τα δικά σου όρια με πράξεις και δώσε βάση στο πως θα ανεξαρτητοποιηθείς και θα φύγεις από το σπίτι. Δηλαδή το να λέει ο αδερφός σου " Βάλτε μου ένα ποτήρι νερό" ή "Μου σιδερώσατε το μαύρο παντελόνι μου;" κι εσύ να αρχίζεις ολόκληρη διάλεξη ότι τα περιμένει έτοιμα και είναι κοτζάμ μαντράχαλος και μπούρου μπούρου απλά σε βάζει σε φαύλο κύκλο και ατελείωτη μίρλα. Εσύ απλά δεν θα σηκώνεσαι να του βάζεις νερό και δεν θα του σιδερώνεις τα ρούχα. Τελεία. Χωρίς πως και γιατί. Απλά θα λες σε κάτι ΟΧΙ και το ΟΧΙ θα είναι ΟΧΙ. Το να κάνεις ένα σωρό δουλειές και μετά να λες ότι διαφωνείς που τις κάνεις ή να βαράς κουβέντα ενώ βλέπεις ότι υπάρχει ασυνεννοησία και κάθε φορά πέφτεις σε τοίχο δεν σε βοηθάει σε κάτι. Πρέπει όμως κι εσύ να κινητοποιηθείς περισσότερο.

Ναι, οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά αν σου τη σπάει τόσο το περιβάλλον σου ένας λόγος παραπάνω να βάλεις ένα πλάνο να δεις τι θα κάνεις. Το λέω γενικότερα αυτό, όχι για εσένα ειδικά, αλλά από τη μία λέμε δεν βγαίνουμε οικονομικά, τρωγόμαστε με τη μαμά και το μπαμπά, από την άλλη φοβόμαστε να ρισκάρουμε όμως. Δηλαδή οι άλλοι π.χ. στην Αγγλία είναι μαλάκες που αν δεν βγαίνουν οικονομικά μένουν-4 άτομα μαζί σε ένα σπίτι από τα 18 τους, δουλεύουν, κάνουν τα προγράμματά τους και κοιτάνε προς το μελλον., να βελτιώσουν την κατάστασή τους βήμα βήμα ?

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Έλενα, κάνεις μεγάλο λάθος στο πως το χειρίζεσαι. Αφού βλέπεις ότι δεν βγαίνει άκρη με τα λόγια, πολύ απλά θέσε όσο μπορείς τα δικά σου όρια με πράξεις και δώσε βάση στο πως θα ανεξαρτητοποιηθείς και θα φύγεις από το σπίτι. Δηλαδή το να λέει ο αδερφός σου " Βάλτε μου ένα ποτήρι νερό" ή "Μου σιδερώσατε το μαύρο παντελόνι μου;" κι εσύ να αρχίζεις ολόκληρη διάλεξη ότι τα περιμένει έτοιμα και είναι κοτζάμ μαντράχαλος και μπούρου μπούρου απλά σε βάζει σε φαύλο κύκλο και ατελείωτη μίρλα. Εσύ απλά δεν θα σηκώνεσαι να του βάζεις νερό και δεν θα του σιδερώνεις τα ρούχα. Τελεία. Χωρίς πως και γιατί. Απλά θα λες σε κάτι ΟΧΙ και το ΟΧΙ θα είναι ΟΧΙ. Το να κάνεις ένα σωρό δουλειές και μετά να λες ότι διαφωνείς που τις κάνεις ή να βαράς κουβέντα ενώ βλέπεις ότι υπάρχει ασυνεννοησία και κάθε φορά πέφτεις σε τοίχο δεν σε βοηθάει σε κάτι. Πρέπει όμως κι εσύ να κινητοποιηθείς περισσότερο.

Ναι, οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά αν σου τη σπάει τόσο το περιβάλλον σου ένας λόγος παραπάνω να βάλεις ένα πλάνο να δεις τι θα κάνεις. Το λέω γενικότερα αυτό, όχι για εσένα ειδικά, αλλά από τη μία λέμε δεν βγαίνουμε οικονομικά, τρωγόμαστε με τη μαμά και το μπαμπά, από την άλλη φοβόμαστε να ρισκάρουμε όμως. Δηλαδή οι άλλοι π.χ. στην Αγγλία είναι μαλάκες που αν δεν βγαίνουν οικονομικά μένουν-4 άτομα μαζί σε ένα σπίτι από τα 18 τους, δουλεύουν, κάνουν τα προγράμματά τους και κοιτάνε προς το μελλον., να βελτιώσουν την κατάστασή τους βήμα βήμα ?

---

Εκει δεν ειναι μαλακες ,εκει αναγκαζονται να το κανουν γιατι με το που πατησεις τα 18 τρως ποδι απο την οικογενεια .
Εδω δεν ειναι ετσι οποτε "εκμεταλευεσαι " οσο μπορεις αυτο το περιθωριο ,αλλα δυστηχως βγαζεις και μια γκρινια μαζι εφοσον δεν ρισκαρεις να φυγεις απο εκει που δεν σου αρεσει .


Ελενα μην συγκρινεις τι κανει η μαμα σου στον αδελφο σου και το κυριοτερο επειδη τα κανει εκεινη πρεπει να τα κανεις και εσυ .
Εκεινη ειναι μανα του και μπορει μεχρι και σημερα να τον εχει καλομαθημένο .
Αυτο ας το αναλογιστει εκεινη αν του κανει καλο ή κακο ολο αυτο .

Εσυ γιατι αντιδρας ετσι και μπαινεις σε αυτη την διαδικασια ?Δεν εισαι υποχρεωμενη να εισαι υπηρετρια κανενος αν το βλεπεις ετσι .
Το να πηγαινεις στην κουζινα και να σου λεει φερε μου και εμενα ενα ποτηρι νερο δεν ειναι κακο ή το να σιδερωνεις και τα δικα του ρουχα επειδη κανεις καποιες δουλειες.

Οταν ζειτε ολη η οικογενεια δεν βαζει ο καθενας σιδερο και σιδερωνει τα δικα του..Ετσι ειναι αυτα .

Εσεις αν ειναι να κανετε μια δουλεια μονο και μονο για να την λετε ο ενας στον αλλον φταιτε μονο εσεις και κανενας αλλος .
Μην γκρινιαζεις και σε παιρνει απο κατω ολο αυτο .Αστον να λεει ,δεν μπαινεις στην διαδικασια διαλογου μαζι του οσο αφορα τις δουλειες ,κανε εσυ αυτα που πρεπει να κανεις και απο εκει και περα ουτε καυγαδες ουτε φασαριες .

Quote:

---

Originally Posted by elenagreece

Ναι έχω κάνει απλώς δεν έχουν ιδιαίτερο αντίκρισμα αν και είναι ΑΕΙ. Κάποια στιγμή ναι πρέπει να φύγω και να κόψω κάθε επικοινωνία απλώς είναι αυτό που με τρώει, γιατί να μην έχω εγώ την ίδια αντιμετώπιση αν και πάντα είμαι το μαζεμένο κορίτσι, δεν έκανα ποτέ τίποτα extreme και τον περισσότερο καιρό διάβαζα, δεν έβγαινα ιδιαίτερα και μέχρι τώρα γι'αυτούς ο αδερφός μου, που είναι το τελείως αντίθετο, είναι ο λατρεμένος γιος τους που δεν του λένε ποτέ όχι και του τα φέρνουν όλα στο χέρι για να μην κουραστεί όπως λένε. Αναρωτιέμαι αν ξεπερνιέται αυτή η αίσθηση της απόρριψης. Απλώς είμαι άτυχη στο θέμα ''οικογένεια''...

---

επειδη εισαι γυναικα, και οι γονεις σου ειναι μικροαστοι μισογυνηδες.
ναι, και η μανα σου. οι γυναικες μισογυνισες ειναι σχεδον οσες και οι ανδρες.
ο αδερφος σου, απλα επωφελειται. κοροιδο ειναι, αφου εχει τσαμπα υπηρετες;

γυναικες μεγαλωνουν ως μισογυνηδες τους ανδρες, αλλωστε.
τωρα σου λενε να βρεις κανεναν ανδρα (μηπως αποκτησεις αξια, γιατι μονη σου δεν χεις)
μετα θα σου λενε να κανεις κανενα παιδι ακομα κι αν δεν θελεις (μηπως αποκτησεις αξια, γιατι μονη σου δεν εχεις)
αν καθυστερεις να τα κανεις αυτα, θα σου λενε οτι σε πηρανε τα χρονια. με τα χρονια τουα δερφου σου, δεν θα ασχοληθουν ποτε. μονο με τα δικα σου.
ετσι κανουν οι καταπιεσμενοι μικροαστοι μισογυνηδες.
γιατι για τους καταπιεσμενους μικροαστους μισογυνηδες, μια γυναικα εχει αξια οταν ειναι νεα, αλλες αξιες δεν εχει απο τα νιατα της και την ομορφια της. οι ικανοτητες, οι καριερες, οι σπουδες, ειναι για τους ανδρες. για τις γυναικες ειναι το σφουγγαρισμα, οι γεννες και η καταθλιψη.
εσυ εχεις αξια μονο ως κρεας.
να εισαι φρεσκο, να εισαι κοκκινο, να γεννοβολας, να θηλαζεις και μετα τα 40 να μην απασχολεις με την περιπτωση σου την κοινωνια και να τρεχεις στους ψυχιατρους για να επιβιωσεις, μιας και θα συνειδητοποιησεις οτι εκανες οσα ηθελαν οι αλλοι κι οχι, εσυ...

αν δεν σου αρεσουν ολα αυτα, δεν κερδιζεις τπτ με το να χτυπας το χερι σου στο μαχαιρι που σε απειλει.
η μονη καλη απαντηση ειναι η επιτυχια.
ΜΗΝ χανεις ενεργεια ουτε με συζητησεις, ουτε με καυγαδες.
τοσο μεγαλοι ανθρωποι, δεν αλλαζουν μυαλα.
διοχετευσε την δυναμη σου στο να γινεις αυτη που θελεις εσυ, οχι αυτη που θελουν οι μικροαστοι γονεις σου.
σπουδασες; εκανες μια καλη αρχη. ψαξε να στησεις μια ζωη οπως την θελεις.
αν αποφασισεις να κανεις παιδια, κανε. αλλα οταν το θελησεις εσυ. και μεγαλωσε τα σαν αξιολογους ανθρωπους. οχι σαν μικροαστους μισογυνηδες.

παω στοιχημα ο,τι θες, οτι οι γονεις σου ειναι "καλοι χριστιανοι". ετσι ειναι οι περισσοτεροι καταπιεσμενοι μικροαστοι μισογυνηδες.
ετσι μεγαλωνουν και τα παιδια τους.
κι οταν καταλαβουν οτι δεν εζησαν, ξεσπανε σε αυτα, παιρνουν χαπια, η τσιλιμπουρδιζουν στα κρυφα, να τους φυγει η απελπισια...
δεν χρειαζεται να τους γυρισεις την πλατη. τοσα καταφεραν να μαθουν, τοσα λενε.
αρκει να ξερεις την θεση τους και την θεση σου και να μην σου τρωνε την ενεργεια.
θα ερθουν καλυτερες μερες για σενα. να το πιστεψεις.

Sonia και Marilou δεν του πάω εγώ τίποτα εννοείται γιατί δεν το θεωρώ υποχρέωσή μου και δε μου αρέσει κάποιος να χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως υπηρέτριες όταν μπορεί να τα κάνει ο ίδιος. Το θέμα είναι γενικότερο, όχι μόνο στις δουλειές που αυτός μεχρι και το φαγητό το έχει το χέρι και σε αυτό έχετε δίκιο πως η μάνα μας μου λέει ότι νιώθει πως πρέπει να του τα προσφέρει όλα έτοιμα ως μάνα. Εμένα με ενοχλεί ότι εγώ έχω διαφορετική αντιμετώπιση σε όλα συν και αυτό. Πότε δεν ζητάω κάτι, φαντάσου να έκανα όπως αυτός.

Και έρχομαι εδώ στην απάντηση του Remedi. Όλα αυτά όπως τα πες εδώ, μου τα έχουν πει. Ότι δεν είμαι άξια να βρω άντρα, ότι περνάνε τα χρόνια και μετά δε θα με πάρει κανείς γιατί όλοι κοιτάνε 20αρες, ότι οι γνωστοί τους έχουν εγγόνια και εγώ δεν κάνω παιδιά και θα μείνω μόνη μου στον κόσμο. Και πολλά άλλα. Το τι απειλές και βρισιές μου λέει επίσης ο αδερφός μου και η μαμά μου πότε δεν παίρνει το μέρος μου. Πάντα λέει ότι καλά κάνει και μου φέρεται έτσι γιατί κάτι του έκανα. Μου λένε ότι δεν θέλουν να στενοχωριέται ο γιος τους και ότι εγώ έχω καταστρέψει τη ζωή μου χωρίς άντρα και παιδιά και ζηλεύω αυτόν. Αν είναι δυνατόν. Και φυσικά ο αδερφός μου και ο πατέρας μου συνεχίζουν ότι είμαι γριά αφού είμαι άνω των 30. Δεν είναι τυχαίο ότι ταίριαξαν αυτοί. Μίσος μιλάμε.
Η λύση είναι να φύγω αλλά δεν νομίζω ποτέ να εξηγήσω γιατί αυτή η συμπεριφορά απέναντι μου...

Να τους πεις ότι η αυταξία σου και η πίστη στις δυνατότητές σου και στην εικόνα σου για σένα την ίδια δεν εξαρτάται από κανέναν άντρα, καμία σχέση, κανέναν από αυτούς τους ίδιους. Την πλάθεις, την κατασκευάζεις εσύ για εσένα, και δεν τους επιτρέπεις να επιχειρούν να την αλλοιώνουν με τέτοια ψεύτικα διλήμματα.

Quote:

---

Originally Posted by elenagreece

Sonia και Marilou δεν του πάω εγώ τίποτα εννοείται γιατί δεν το θεωρώ υποχρέωσή μου και δε μου αρέσει κάποιος να χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως υπηρέτριες όταν μπορεί να τα κάνει ο ίδιος. Το θέμα είναι γενικότερο, όχι μόνο στις δουλειές που αυτός μεχρι και το φαγητό το έχει το χέρι και σε αυτό έχετε δίκιο πως η μάνα μας μου λέει ότι νιώθει πως πρέπει να του τα προσφέρει όλα έτοιμα ως μάνα. Εμένα με ενοχλεί ότι εγώ έχω διαφορετική αντιμετώπιση σε όλα συν και αυτό. Πότε δεν ζητάω κάτι, φαντάσου να έκανα όπως αυτός.

Και έρχομαι εδώ στην απάντηση του Remedi. Όλα αυτά όπως τα πες εδώ, μου τα έχουν πει. Ότι δεν είμαι άξια να βρω άντρα, ότι περνάνε τα χρόνια και μετά δε θα με πάρει κανείς γιατί όλοι κοιτάνε 20αρες, ότι οι γνωστοί τους έχουν εγγόνια και εγώ δεν κάνω παιδιά και θα μείνω μόνη μου στον κόσμο. Και πολλά άλλα. Το τι απειλές και βρισιές μου λέει επίσης ο αδερφός μου και η μαμά μου πότε δεν παίρνει το μέρος μου. Πάντα λέει ότι καλά κάνει και μου φέρεται έτσι γιατί κάτι του έκανα. Μου λένε ότι δεν θέλουν να στενοχωριέται ο γιος τους και ότι εγώ έχω καταστρέψει τη ζωή μου χωρίς άντρα και παιδιά και ζηλεύω αυτόν. Αν είναι δυνατόν. Και φυσικά ο αδερφός μου και ο πατέρας μου συνεχίζουν ότι είμαι γριά αφού είμαι άνω των 30. Δεν είναι τυχαίο ότι ταίριαξαν αυτοί. Μίσος μιλάμε.
Η λύση είναι να φύγω αλλά δεν νομίζω ποτέ να εξηγήσω γιατί αυτή η συμπεριφορά απέναντι μου...

---

μα σου ειπα, γιατι.
αυτα τα μυαλα κουβαλανε οι μικροαστοι ελληνες μισογυνηδες, ολων των φύλων.
πιστευουν οτι η θεση της γυναικας στην κοινωνια ειναι διαφορετικη απο του ανδρα.
οτι δεν εχει καμια αξια σαν ανθρωπος, ενω ο ανδρας εχει αυταποδεικτη αξια.
οτι μπορει να παρει αξια, αν καταφερει να βρει ανδρα. αν κανει παιδια, ειτε τα θελει ειτε οχι. κι ολα αυτα να τα κανει νωρις, γιατι μετα τα 40 δεν εχει καμια αξια. παει για αποσυρση.
ο ανδρας της θα κοιταει μικρουλες γιατι αυτη "γερασε". μπορει και να την διωξει για καμια μικρουλα... τα παιδια της θα φυγουν για να κανουν την δικη τους ζωη,
κι αυτη που απαρνηθηκε δικη της ζωη , σπυδες και καριερα, μενει μονη σαν ανεμωνη να αναρωτιεται που εκανε το λαθος.. και δωωστου χαπια..
κι ολο αυτο το παραμυθι οτι παντρευτηκε και εκανε παιδια για να μην ειναι μονη, παει περιπατοοοο..
μενει μονο το τρεξιμο για τον ανδρα και τα παιδια μια ζωη, η μοναξια, η απορριψη και η καταθλιψη..

αν θες να ζησεις την δικη σου ζωη κι οχι αυτη που εχουν στο απαιδευτο κεφαλι τους οι μισογυνηδες γονεις σου, βρες φιλους με αλλα μυαλα για να εχεις στηριξη, βρες συντροφους οπως τους θελεις εσυ κι ΟΤΑΝ τους θελεις εσυ, κι αστους να βραζουν στο ζουμι τους με τις υπολοιπες κατινες του οικοσυστηματος που εχουν τετοια θλιβερα μυαλα.

ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ!!!
αλλα πρωτα φιαξε τις προυποθεσεις.
αυτο που ΔΕΝ πρεπει να κανεις, ειναι να ξοδευεις ενεργεια στο να αντιπαρατιθεσαι με τεοτια αρρωστα μυαλα και να χανεις τον χρονο σου.

Quote:

---

Originally Posted by elenagreece

Sonia και Marilou δεν του πάω εγώ τίποτα εννοείται γιατί δεν το θεωρώ υποχρέωσή μου και δε μου αρέσει κάποιος να χρησιμοποιεί τις γυναίκες ως υπηρέτριες όταν μπορεί να τα κάνει ο ίδιος. Το θέμα είναι γενικότερο, όχι μόνο στις δουλειές που αυτός μεχρι και το φαγητό το έχει το χέρι και σε αυτό έχετε δίκιο πως η μάνα μας μου λέει ότι νιώθει πως πρέπει να του τα προσφέρει όλα έτοιμα ως μάνα. Εμένα με ενοχλεί ότι εγώ έχω διαφορετική αντιμετώπιση σε όλα συν και αυτό. Πότε δεν ζητάω κάτι, φαντάσου να έκανα όπως αυτός.

...

---

Κορίτσι μου στο ξαναλέω .
Έχεις μπερδέψει τον ρολο της μάνας με τον ρόλο της γυναίκας .

Η μάνα είναι αυτή που είναι και νομίζει ότι πρέπει να συμπεριφέρεται στον γιο της θαρρείς και είναι 3χρονο ακόμα και δεν μπορεί ούτε να βάλει μόνο του να φάει ούτε τίποτα .

Τον αδελφό σου ευνουχίζει έτσι και όχι εσένα ως προς αυτό το κομμάτι ...
Καμία πατριαρχική άποψη δεν υποστηρίζει κάτι τέτοιο .

Είμαι σίγουρη πως όταν αργότερα ο αδελφός σου βρει κάποια γυναίκα η μαμά σου θα ακούει από εκείνη τα αποτελέσματα της διαπαιδαγώγησης του .
Εκεί θα αντιληφθεί πλήρως το λάθος που έκανα καθαρά ως μάνα και τίποτε άλλο σε αυτό το κομμάτι .

Αμφιβάλω βέβαια αν βρεθεί γυναίκα που να αντέχει αυτή την νοοτροπία του αδελφού σου εκτός βέβαια και αν εκεί καταλάβει ότι δεν τον παίρνει και αλλάζει .

Τωρα οσο αφορά εσένα για πες μου λιγάκι όλο αυτό γινόταν από τότε που ήσασταν μικρά ?
Υπήρχε πάντα αυτός ο διαχωρισμός ?

Τι ηλικίες έχουν οι γονείς σου ?

Να ξέρεις κορίτσι μου ο γάμος και η οικογένεια δεν έχει ηλικία .
Έχει μόνο πρόσωπο και αξίες .
Αν βρεις τον ανθρωπο σου είτε είσαι 25 ειτε 40 την ίδια όμορφη και ευτυχισμένη οικογένεια θα κάνεις .

Το θέμα δεν είναι ποτέ θα κάνεις παιδιά ,το θέμα ει άι αν μπορείς να κάνεις παιδιά δίχως να βάζεις τον ευατο σου σε κυνδινο και κατ επέκταση και την ζωη του παιδιού σου και αν θα εχεις τις αντοχές να είσαι εκεί χίλια τα εκατό χωρίς γκρίνιες και οτιδήποτε άλλο .

Δεν είναι εύκολο να γίνεσαι γονιός και θέλει πολύ δουλειά όλο αυτό .
Κάποιες δεν το έχουν και γι'αυτό δεν κάνουν παιδιά .
Πολύ καλύτερο από να τα κάνουν και να μεγαλώσουν άλλο ένα θύμα της κοινωνίας .

Όλοι οι γονείς όσο περνάνε τα χρόνια ανησυχούν αν το παιδί τους μείνει μόνο του .
Όχι στο βαθμό βέβαια να το μειώνουν αλλά στο βαθμό που τους ανησυχεί ότι εκείνοι θα φύγουν και θέλουν να ξέρουν ότι είναι καλά με την δική του πλέον οικογένεια .

Αυτός είναι πολλές φορές ο λόγος που οι περισσότεροι γονείς θέλουν να δουν τα παιδιά τους τακτοποιημένα πρώτα επαγγελματικά και μετά με έναν άνθρωπο μαζί .

Όλα τα άλλα είναι προκαταλήψεις και ιδεολογίες που μόνο φανατισμένες προσωπικότητες με βιωματικά αποθημενα τα εκφράζουν .

Πεσμου μόνο αν αυτή τους η πολύ άσχημη συμπεριφορά πηγάζει από κάπου αλλού ή γενικά είναι έτσι σαν άνθρωποι .

Εγώ σαν τρίτος δεν μπορώ να κρίνω γονείς με ένα τωρινό περιστατικό .
Αν μου πεις όμως ότι ένα συγκεκριμένο γεγονός άλλαξε την συμπεριφορά τους απέναντι σου ή όλο αυτό συμβαίνει από τότε που γεννήθηκα τότε θα μιλήσουμε για πολλά περισσότερα .

Το κυριότερο σε όλο αυτό είναι να μάθεις εσύ μέσα από όλη αυτή την ταλαιπωρία ότι δεν ει άι έτσι τα πράγματα .