Δεύτερη εγκυμοσύνη μετά από επιλόχειο κατάθλιψη

Καλημέρα σας!

Το 2017 γέννησα τον γιο μου. Στους 2 μήνες μετά διαγνώστηκα με επιλόχειο κατάθλιψη. Έκανα θεραπεία και όλα καλά. Σκέψεις για δεύτερο παιδί δεν υπήρχαν. Βέβαια δε σκεφτόμουν για δεύτερο παιδί ακόμα και πριν κάνω το πρώτο. Το παιδί μου τώρα είναι 4 ετών σχεδόν κ μετά από τα δύσκολα τελευταία χρόνια λόγω καραντίνας σκέφτηκα πως επιτέλους θα ηρεμήσουμε, θα χαλαρώσουμε… Και έμειναν πάλι έγκυος ξαφνικά και απρογραμμάτιστα. Είμαι 2,5 μηνών και μέσα στο άγχος. Η ζωή μου ήρθε τα πάνω κάτω. Δεν θέλω να περάσω απλό τα ίδια. Αλλά και τα ίδια να μην περάσω με αγχώνει που θα κλειστώ πάλι με ένα βρέφος και ένα νήπιο στο σπίτι. Ο άντρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας και δουλεύει πολλές ώρες μέχρι αργά. Οι γονείς μου μένουν σε άλλη πόλη. Έρχονται και βοηθάνε αλλά δεν είναι κάτι σταθερό. Ξεκίνησα να πηγαίνω στον ψυχίατρο πάλι αλλά φοβάμαι πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by PennyBlack

Καλημέρα σας!

Το 2017 γέννησα τον γιο μου. Στους 2 μήνες μετά διαγνώστηκα με επιλόχειο κατάθλιψη. Έκανα θεραπεία και όλα καλά. Σκέψεις για δεύτερο παιδί δεν υπήρχαν. Βέβαια δε σκεφτόμουν για δεύτερο παιδί ακόμα και πριν κάνω το πρώτο. Το παιδί μου τώρα είναι 4 ετών σχεδόν κ μετά από τα δύσκολα τελευταία χρόνια λόγω καραντίνας σκέφτηκα πως επιτέλους θα ηρεμήσουμε, θα χαλαρώσουμε… Και έμειναν πάλι έγκυος ξαφνικά και απρογραμμάτιστα. Είμαι 2,5 μηνών και μέσα στο άγχος. Η ζωή μου ήρθε τα πάνω κάτω. Δεν θέλω να περάσω απλό τα ίδια. Αλλά και τα ίδια να μην περάσω με αγχώνει που θα κλειστώ πάλι με ένα βρέφος και ένα νήπιο στο σπίτι. Ο άντρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας και δουλεύει πολλές ώρες μέχρι αργά. Οι γονείς μου μένουν σε άλλη πόλη. Έρχονται και βοηθάνε αλλά δεν είναι κάτι σταθερό. Ξεκίνησα να πηγαίνω στον ψυχίατρο πάλι αλλά φοβάμαι πολύ.

---

αφου πηγαινεις στον ψυχιατρο, θα σε βοηθησει εκεινος να επανερθεις πιο ομαλα αυτην την φορα.
αν σε πιεζουν οι δουλειες, παρε βοηθεια! οκ, ο ανδρας σου δουλευει ολη μερα και δεν θα βοηθαει. αρα βγαζει χρηματα.
ξοδεψτε μερικα για να παρετε βοηθεια για σενα που θα πεσει ολη η δουλεια των παιδιων και του σπιτιου πανω σου.
ο ψυχιατρος σου τι λεει;

Καλημερα ,καλως ηρθες και με το καλο το μωρακι σου .

Στον ψυχιατρο γιατι πηγαινεις ?
Ειναι και ψυχολογος μαζι ?

Να ξερεις επειδη ειναι δευτερη φορα και εχεις πλεον μια εικονα τι ειναι αυτο που σε οδηγησε στην επιλοχειο, προσπαθησε να το δουλεψεις περισσοτερο αυτη την φορα .
Δεν σου κρυβω οτι δεν ειναι ευκολο με ενα μωρο στο σπιτι και ενα νηπιο γιατι το περασα και το αντιλαμβανομαι .
Δεν ειναι ομως ακατορθωτο και το κυριοτερο θελει προγραμματισμο και θετικες σκεψεις .
Σκεψου οτι το παιδακι σου ειναι σε θεση και να καταλαβαινει αλλα και να σε βοηθαει σε πραγματα ωστε να κανετε μαζι με το μωρακι .

Αν εσυ ολο αυτο το ξεκινας με το αγχος και ετσι οπως εισαι σιγουρα θα παθουν τα νευρα σου αν βαλουμε μεσα και το θεμα ορμονων οι οποιες ειναι αναποφευκτω να μην τα παιξουν λιγακι .
Δες τα θετικα της υποθεσης .
Το πρωτο σου παιδακι ειναι σε ηλικια πλεον που θα πηγαινει τα πρωινα σχολειο και θα εχεις ολο τον χρονο να ασχοληθεις και με το μωρο και με το να πας μια απλη βολτα με το καροτσι για να βγεις λιγακι απο το σπιτι .

Ενα καλο προγραμματισμο θελει ως προς τα φαγητα των παιδιων και τις δουλειες του σπιτιου και ολα γινονται .Μην τρελενεσαι και αν τον πρωτο καιρο δεν βγαινουν καποια πραγματα και βλεπεις το σπιτι καπως .
Το παν ειναι να ζητας αμεσα βοηθεια οταν αντιλαμβανεσαι οτι καπου φτανεις στα ορια σου .

Και εμενα ελευθερος επαγγελματιας ειναι και οι ωρες ηταν απιστευτες που ελειπε .Οταν ηταν ομως στο σπιτι οσο κουρασμενος και να ηταν παντα περνουσε χρονο με τα παιδια και ετσι εγω εβρισκα χρονο και για εμενα.
Δεν γινεται αλλιως .Στα μεγαλα ζορια φωναζα και την μαμα μου στο σπιτι και με βοηθουσε .Οταν ηταν περιοδος που επρεπε να γινουν οι μεγαλες οι δουλεις επαιρνα τα παιδια τα πηγαινα στην μαμα μου ,φωναζα και μια γυναικα και τα καναμε ολα μαζι μεσα σε μια μερα .

Τον πρωτο καιρο την ειχα και ερχοταν μια φορα στις 15 μερες και μου εκανε τα χοντρα και εγω απο κει και περα ειχα την καθημερινη συντηρηση .

Θελω να αντιληφθεις οτι για τα παντα υπαρχουν λυσεις ,πανικος δεν χρειαζεται γιατι αυτος ειναι που θα σε ξανααρρωστησει .
Απολαυσε το ,ειναι ευλογια ολο αυτο και για το πρωτο σου παιδακι που θα εχει ενα ακομα μωρο μεσα στο σπιτι αλλα και για εσας .Αργοτερα οταν θα μεγαλωσει και το μπεμπακι θα δεις τι χρονο θα περνανε τα δυο τους μεσα στο σπιτι !

Οτι χρειαστεις εδω ειμαστε ,μην κρατας τιποτα μεσα σου .

Την έκτρωση δεν την σκέφτηκες καθόλου ως δικαίωμα επιλογής στις συνθήκες της ζωής σου στο τώρα; Αδυνατώ να καταλάβω γιατί ψυχίατρος και όχι έκτρωση. Το σώμα είναι δικό σου και έχεις δικαίωμα στο τι θα κάνεις με αυτό. Δεν έχεις βοήθεια, δεν είσαι έτοιμη απ' ό,τι λες η ίδια, δε θες να κλειστείς στο σπίτι και καλά κάνεις. Οπότε; Ωραίες οι θετικές σκέψεις, αλλά δεν αλλάζουν την πραγματικότητα.

Καλημερα και απο μενα , να σου ζησει το αγορι σου . Ηταν οντως ενας αρκετα δυσκολος χειμωνας αυτος που βιωσαμε ολοι μας . Καταστασεις που ομοιες τους δεν ειχαμε ξαναζησει . Οι περισσοτεροι με ηδη βεβαρημενη ψυχολογια ηρθαμε αντιμετωποι με μια πρωτογνωρη πραγματικοτητα . Αρωγος για να ερθει ενα παιδι στον κοσμο ειναι παντα η καλη ψυχολογια της μαμας του και η αισθηση οτι θα τα καταφερει . Οταν απαρτιζεται απο συναισθηματα θλιψης , αγχους αλλα και απελπισιας καταλαβαινω πως τα πραγματα σκουραινουν . Οχι οχι δεν εννοω οτι πρεπει παντα ο δρομος να απαρτιζεται απο λουλουδια και κοκκινα χαλια , ομως η αισθηση οτι θα η μελλουσα μητερ θα τα καταφερει ειναι ισως ενας απο τους πιο σημαντικους παραγοντες , ιδιαιτερα δεν , οταν υπαρχει ενα ακομα μικρο παιδακι στο σπιτι που χρειαζεται την αμεριστη προσοχη και φροντιδα . Εγω υποφερω απο μυρια ψυχολογικα προβληματα εδω και πολλα χρονια , τουλαχιστον μια 25ετια , μην σου πω απο μικρο παιδι . Εγινα μητερα 3 φορες και παρολο που ημουνα η πρωτη επιλαχουσα για επιλοχειο καταθλιψη ολως περιεργως δεν εμφανισα σε καμια απο τρεις γεννες μου . Οι εγκυμοσυνες μου ηταν πολυ ασχημες απο ψυχολογικης αποψεως μιας και πολλα ταλανιζαν την καθημερινοτητα μου , αλλα ηταν αλλοι παραγοντες , εξωγενεις . Ως εγκυμοσυνες , ως μωρακια δηλαδη , με εκαναν να ειμαι ευτυχισμενη και να νοιωθω μια ανειπωτη αγωνια να τα κρατησω στην αγκαλια μου , καθως δεν με ενοχλουσε καθολου η φροντιδα τους μετα της εγκυμοσυνης περιοδου . Και εγω δεν ειχα καμια απολυτως βοηθεια απο μαμα , καμια ομως , η πεθερα μου μενει μακρια και εκεινη την εποχη που εκανα το γιο μου το μεγαλο και την κορη μου (13-15 χρονια πριν) εργαζοταν και δεν μπορουσε να προσφερει . Εγω και ο αντρας μου καλεστηκαμε να σηκωσουμε ολη την αποκλειστικη φροντιδα . Ο μεγαλος μου γιος και η κορη μου εχουν 19 μηνες διαφορα ( 1 σχολικη ταξη) , πολλες μερες την εβδομαδα εκεινος ελειπε ολοκληρα 24ωρα λογω φυσης δουλειας του (ειναι αξιωματικος αεροποριας) και ολο το βαρος επεφτε σε μενα . Ξενυχτια , κοινα ταισματα , κοινες βολτες ( ενω επασχα απο αγοραφοβια και ετρεμα στην ιδεα να βγω εκτος σπιτιου μονη μου ) ολα επεσαν πανω μου και παρολο την ευθραστη μου ψυχολογκη κατασταση λογω διπολικης και οριακης δεν με ενοχλησε ουτε μια στιγμη ... παντα τα παιδια μου ηταν γεφυρες ευτυχιας , επαιρνα δυναμη και μονο που ασχολιομουν μαζι τους , ειχα παρατησει εντελως τη δουλεια μου και ειχα δωθει στα δυο πλασματακια με παθος . Ημουν πραγματικα ευτυχισμενη μαζι τους . Δεν με ενοιαζε αμα κλεινομουν μεσα καποιες φορες λογω φοβου μου να βγω εξω , δεν με ενδιαφερε που δεν μπορουσα να παω με τον αντρα μου για ενα καφε οι δυο μας , δεν με ενδιαφερε που δεν μπορουσαμε να καθησουμε σε καφετερια αλλα καναμε βολτες με καροτσια διοτι τα σκατουλια μου τσιριζαν οταν καθομασταν , δεν μας ενοχλουσε που δνε μπορουσαμε να κανουμε ερωτα σαν ανθρωποι αλλα με ερμητικα κλειστες πορτες και επειτα απο ραντεβου μιας και επρεπε να κοιμηθουν . Αλλα γενικα δεν μειναμε και μεσα πολυ , και ταξιδια καναμε με τα παιδια μωρα σχεδον και δεν στερηθηκαμε σχεδον τιποτα . Εγω που δεν ηθελα καν οικογενεια επιασα τον εαυτο μου να θελει και τριτο παιδι . Μετα απο δυο αποβολες , ηρθε και ο μικρος μου γιος , τωρα ειναι 9 το σκατακι μου . 6 χρονια διαφορα με τον μεγαλο και 4 με την κορακλα μου . Μια εντελως ασχημη εγκυμοσυνη , δυο φορες ανεβασα 40 πυρετο με ιωση και βηχα , 2 γαστρεντεριτιδες , πεθανε η αγαπημενη μου θεια και ετρεχα εγω σε κλινικες και νεκροταφεια , ηρθαμε σε πληρη ρηξη με τη μανα μου και εμαθε για την εγκυμοσυνη μου οταν ημουνα 7 μηνων επειδη με ειδε , δεν μιλουσαμε για μηνες . Ολα ηρθαν στραβα , τοτε με χτυπησε η καταθλιψη , αλλα πριν γεννησω και παλι οταν γεννησα και αναγκαστικε το μωρο να νοσηλευτει για 10 μερες σε θερμοκοιτιδα λογω ταχυπνοιας , ημουνα βραχος , εγω εδινα κουραγιο στον αντρα μου . Ο μικρος μας διαγνωστηκε με ενα σπανιο συνδρομο klippel feil μυοσκελετικο , παλι τυχερος μεσα στην ατυχια του μιας και ηταν και ειναι σε ηπια μορφη , ολο τον πρωτο χρονο της ζωης του κολλουσε τη μια βροχιολιτιδα πισω απο την αλλη , συνολο 20 μερες συν τις 10 οταν γεννηθηκε στο νοσοκομειο , κινδυνεψε να διασωληνωθει δυο φορες , και ομως εγω ουτε εστεκα και παλι βραχος , ουτε καν υπονοια επιλοχειου . Επρεπε να ειμαι δυνατη και για τα αλλα παιδια μου . Τωρα που περασαν ολα αυτα , νοιωθω οτι δεν τα περασα καν εγω , οτι συνεβησαν σε καποια αλλη η σε ενα παλιο ονειρο . Βεβαια οταν εμεινα εγκυος ξανα , γυρω στα 40 ειχα αποφασισει οτι δεν θα συνεχιζα την εγκυμοσυνη , παρολο που ηθελα ενα 4ο παιδι , δεν μπορουσα με τιποτα να στηριξω εναν ακομα τοκετο . Η φυση εδωσε μονη της τη λυση αφου απεβαλα δυο μερες πριν προχωρησω με την επεμβαση .
Πρεπει να ξερεις οτι εχεις ολες τις επιλογες διαθεσιμες και δεν θα διστασεις να επιλεξεις μια απο αυτες . Αμα νοιωθεις οτι δεν μπορεις να ανταπεξελθεις , τοτε το σωμα σου ανηκει , δεν εισαι αναγκασμενη να προχωρησεις σε κατι που θα σου κανει κακο και θα εχει συνεπειες και στο μεγαλο σου παιδι . Ενα παιδι χρειαζεται μια ηρεμη μαμα , μια ευτυχισμενη μαμα . Το να ξεκινησεις και παλι ψυχιατρο, ενω ησουν μια χαρα , μονο και μονο επειδη εμεινες εγκυος θα επρεπε να σε κανει να αφουγκραστεις τις επιλογες σου . Κανεις και καμια δεν προκειται και δεν εχει κανενα δικαιωμα να σε κρινει οτι και αν αποφασισεις να κανεις . Ειναι αδιαμφισβητητο δικαιωμα σου . Οτι θα κανει εσενα απολυτα ευτυχισμενη και θα γινεις γεφυρα αγαπης , ηρεμιας και γαληνης για το παιδι σου .
Ο συντροφος σου τι λεει για αυτη την κατατσαση ? πως αισθανεται εκεινος ?

Σας ευχαριστώ παρά πολύ για την άμεση ανταπόκρισή σας. Marilou αυτά που λες τα σκέφτομαι κ εγώ κ όλες τις λύσεις που προτείνεις τις έχω σκεφτεί. Μου φαίνεται όμως βουνό…Merlot τη σκέφτηκα την έκτρωση αλλά δεν μπορώ να την αποφασίσω… Η σκέψη του να έχω 2 παιδιά πιο μεγάλα μου αρέσει πολύ κ τη θέλω. Τη βρεφική ηλικία φοβάμαι και τα ξενύχτια μιας και δυσκολεύομαι και στον ύπνο γενικότερα. Προσπαθώ επίσης να το δω σαν μία δεύτερη ευκαιρία να απολαύσω όσα έχασα στο με το πρώτο που παιδί στην αρχή. Αχ δεν ξέρω… Στον ψυχίατρο πήγα κ θα πηγαίνω για υποστήριξη. Του έχω πολύ εμπιστοσύνη και νιώθω πως πρέπει να μιλάω με κάποιον ειδικό.

Καλημέρα VictoriaSkg! Είδα το μήνυμα σου αφού είχα απαντήσει. Τι έχεις περάσει;! Μπράβο σου που τα έχεις καταφέρει τόσο καλά. Σε θαυμάζω! Ξεκίνησα πάλι ψυχίατρο γιατί έχω μεγάλη ανασφάλεια για όταν γεννηθεί το μωρό. Νομίζω πως έτσι θα προλάβω καταστάσεις. Τώρα, αν εξαιρέσεις το άγχος, είμαι καλά και λειτουργική. Απλά αυτό είναι η αχίλλειος φτέρνα μου και θέλω υποστήριξη. Ο άντρας θέλει πολύ δεύτερο παιδί. Με το γιο μας έχει φοβερή σχέση και ασχολείται πολύ μαζί του. Όταν έπαθα επιλόχειο στάθηκε βράχος στο παιδί, σαν μάνα. Εμένα νιώθω πως δεν με κατάλαβε, κατανόησε πολύ ωστόσο… Του ήρθε κ αυτού ο κόσμος ανάποδα τότε. Από την άλλη το παιδί μου, όσο μπορεί να καταλάβει, περιμένει το μωρό και το θέλει και είμαι σίγουρη πως θα είναι βοηθητικός αφού είναι ένα παιδί πολύ δοτικό. Τα κάνω όλα αυτά τώρα προσπαθώντας να προλάβω καταστάσεις.

Quote:

---

Originally Posted by PennyBlack

Σας ευχαριστώ παρά πολύ για την άμεση ανταπόκρισή σας. Marilou αυτά που λες τα σκέφτομαι κ εγώ κ όλες τις λύσεις που προτείνεις τις έχω σκεφτεί. Μου φαίνεται όμως βουνό…Merlot τη σκέφτηκα την έκτρωση αλλά δεν μπορώ να την αποφασίσω… Η σκέψη του να έχω 2 παιδιά πιο μεγάλα μου αρέσει πολύ κ τη θέλω. Τη βρεφική ηλικία φοβάμαι και τα ξενύχτια μιας και δυσκολεύομαι και στον ύπνο γενικότερα. Προσπαθώ επίσης να το δω σαν μία δεύτερη ευκαιρία να απολαύσω όσα έχασα στο με το πρώτο που παιδί στην αρχή. Αχ δεν ξέρω… Στον ψυχίατρο πήγα κ θα πηγαίνω για υποστήριξη. Του έχω πολύ εμπιστοσύνη και νιώθω πως πρέπει να μιλάω με κάποιον ειδικό.

---

Καλημερα και καλο μηνα !

Σου φαινονται βουνο καλη μου γιατι το εχεις στήσει ετσι στο μυαλο σου .Αν εχεις της ευχερια να δεχτεις αυτες τις βοηθειες πιστεψε με ο καιρος θα φευγει νερακι .
Οσο και να ηθελα το δευτερο παιδι μου και οσο συνειδητή επιλογη και να ηταν δεν σου κρυβω οτι και εγω ζοριστικα γιατι αλλο ενα παιδι και αλλο δυο και οταν ο αντρας σου λειπει πολλες ωρες ειναι ζορι .
Εσενα τουλαχιστον συμμετειχε οταν ηταν εκει ?

Σε ολα έστυβα το μυαλο μου μολις εβλεπα οτι καπου οι αντοχες μου με εγκατελειπαν απο τα ξενυχτια και τις ιωσεις και εβρισκα λυσεις ώσπου περασε ο πρωτος χρονος, που για εμενα ειναι και ο πιο δυσκολος και μετα που άρχισε και το μωρο να ειναι σε θεση να συνεργάζεται περισσότερο ,να κάθεται να παιζει με το μεγαλυτερο αδελφακι του ,αλλα και το αδελφακι το ειχε δει πλεον πολυ ομορφα ολο αυτο και το προσεχε ηταν ολα κανονικα .
Και εγω παρατησα λιγακι το δικο μου κομματι για να ειμαι εκει ,αλλα και αυτο εγινε συνειδητα και ακομα και σημερα δεν το μετανοιωσα ουτε μια στιγμη γιατι καλως ή κακως τα παιδια μεγαλωνουν και αυτες οι ομορφες στιγμες δεν ξαναγυρνανε .
Οταν με το καλο μεγαλωσε και πηγε και αυτο παιδικο ,ξαναεπιασα και το δικο μου κομματι και ηταν σαν να μην περασε ουτε μια μερα πιστεψε με !Μαλιστα τελειωσα και μια επιπλεον σχολη οσο ημουν στο σπιτι .Βρηκα τροπο να αντιμετωπισω αυτη την κλεισουρα που εσυ φοβασαι .
Ισα ισα εγω ηθελα να ημουν σπιτι και ειδικα οταν τα παιδια κοιμοταν εκανα πραγματα που με γεμιζαν και δεν πιεζομουν ψυχολογικα .Ενταξει το θεμα υπνος ειναι λιγακι ζορι ,αλλα τοτε η καλυτερη μου παρεουλα ηταν ενας καλο καφες και ημουν μια χαρα !

Δες το οπως το ειπες ,σαν μια πολυ καλυ ευκαιρια να ζησεις αυτα που δεν εζησες με το πρωτο και το κυριοτερο ΜΗΝ σταματησεις την ψυχοθεραπεια .
Φυσικα και εγω δεν το συζητω για την εκτρωση, ειδικα στην περιπτωση σου που εισαι ηδη μανουλα και αναλογιζεσαι τι σημαινει κατι τετοιο και πραγματικα για εμενα ειναι πολυ ασχημο να λεγεται οταν ερχεται ενα παιδι μεσα σε μια ηδη πολυ ομορφη οικογενεια .

Αναλογιζομαι τον πανικο σου και τον φοβο σου αλλα να ξερεις οτι ΓΙΑ ΟΛΑ υπαρχει λυση μεχρι να περασει το πρωτο διαστημα και να μπειτε στους ρυθμους σας .
Ειναι περισσοτερα τα καλα για την οικογενεια σου και κυριως για το πρωτο σου παιδακι παρα τα αρνητικα με τον ερχομο ενός παιδιου .

Αυτο που σου προετεινω που εμενα με βοηθησε απιστευτα ειναι τον τελευταιο μηνα πριν γεννησεις να συνεργαστεις με μια μαια η οποια θα ειναι και στην γεννα σου αλλα και μετα το πρωτο καιρο θα ερχεται στο σπιτι και θα σε βοηθαει και με τον θηλασμό που εκει ειναι λιγακι το ζορι και με την οποιαδηποτε ανησυχία εχουμε σαν μανουλες τον πρωτο καιρο .
Δεν ξερω αν στο μερος που ζεις σου δινεται αυτη η δυνατοτητα ,αλλα εγω αυτο το εκανα στο δευτερο μου παιδακι ,αν και ηξερα καποια βασικα πραγματα απο το πρωτο ,αλλα πραγματικα οσο αφορα το θεμα του θηλασμου που εκει εγω λιγακι ζοριστικα ,μετανοιωσα που δεν την ειχα και απο την πρωτη μου φορα .
Μου εδειξε τοσο απλα πραγματα αλλα και μεθοδους να αντιλαμβανομαι αν το παιδι μου τρωει αρκετα και γενικα θεματακια πανω σε αυτο που τα ξερεις ηδη που το συστήνω πλεον ανεπυφυλακτα σε καθε νεα μανουλα .

Οτι θες να συζητησεις εδω ειμαστε ,το οτιδηποτε σε απασχολει.
Αν θες υπαρχουν ειδικες ομαδες στο φεις με μανουλες με τις δικες σου ανησυχιες και προβληματισμους και μεσα σε αυτες τις ομαδες υπαρχουν και μαιες και επαγγελματιες ψυχολογοι που ειδικευονται σε τετοιες περιπτωσεις .
Κανε την ερευνα σου και μπες μεσα σε μια τετοια ομαδα και πιστεψε με θα βρεις πολυ συμπαρασταση και βοηθεια απο ανθρωπους που πραγματικα ειναι μεσα σε ολο αυτο .
Δεν εισαι η μονη που εχεις αυτες τις φυσιολογικες ανησυχίες ,ειναι ανησυχίες απο μια μελλοντικη μαμα αν θα μπορεσει να ειναι αξια και καλη .
Και μονο ολο αυτο ,εγω σου λεω οτι θα εισαι !

Λυσεις υπαρχουν αυτο να θυμασαι ,αρκει να ηρεμήσεις να διωξεις οποιαδηποτε αρνητικη σκεψη και φοβο σου και να πιστεψεις στον ευατο σου .Δουλεια αρκετη με τον ψυχολογο σου στο οτιδηποτε .
Εγινες μια φορα μανουλα ,λες να ειναι δυσκολο να ξαναγινεις και δευτερη ?
Βλεπεις οτι παρ ολα τα ζορια τα καταφερες .Νομιζω τωρα που εισαι ακομα πιο υποψιασμενη μπορεις να προλαβεις πολλα περισσοτερα .

Quote:

---

Originally Posted by PennyBlack

Καλημέρα VictoriaSkg! Είδα το μήνυμα σου αφού είχα απαντήσει. Τι έχεις περάσει;! Μπράβο σου που τα έχεις καταφέρει τόσο καλά. Σε θαυμάζω! Ξεκίνησα πάλι ψυχίατρο γιατί έχω μεγάλη ανασφάλεια για όταν γεννηθεί το μωρό. Νομίζω πως έτσι θα προλάβω καταστάσεις. Τώρα, αν εξαιρέσεις το άγχος, είμαι καλά και λειτουργική. Απλά αυτό είναι η αχίλλειος φτέρνα μου και θέλω υποστήριξη. Ο άντρας θέλει πολύ δεύτερο παιδί. Με το γιο μας έχει φοβερή σχέση και ασχολείται πολύ μαζί του. Όταν έπαθα επιλόχειο στάθηκε βράχος στο παιδί, σαν μάνα. Εμένα νιώθω πως δεν με κατάλαβε, κατανόησε πολύ ωστόσο… Του ήρθε κ αυτού ο κόσμος ανάποδα τότε. Από την άλλη το παιδί μου, όσο μπορεί να καταλάβει, περιμένει το μωρό και το θέλει και είμαι σίγουρη πως θα είναι βοηθητικός αφού είναι ένα παιδί πολύ δοτικό. Τα κάνω όλα αυτά τώρα προσπαθώντας να προλάβω καταστάσεις.

---

μακαρι να σου ερθουν ολα ηρεμα και βολικα.
ανησυχω που μας μιλας για τις επιθυμιες ολων των αλλων στο σπιτι, αλλα καθολου για τις δικες σου..

Λες "νιώθω πως δε με κατάλαβε ο άντρας μου". Και ενώ δεν σε κατάλαβε ενώ εσύ είχες κατάθλιψη θεωρείς ότι "έδειξε κατανόηση και στάθηκε σαν βράχος". Τι απ' τα δύο συνέβη; Δεν σε κατάλαβε ή έδειξε κατανόηση, και τα δύο να είναι αληθινά δεν παίζει.

Quote:

---

Originally Posted by Merlot

Λες "νιώθω πως δε με κατάλαβε ο άντρας μου". Και ενώ δεν σε κατάλαβε ενώ εσύ είχες κατάθλιψη θεωρείς ότι "έδειξε κατανόηση και στάθηκε σαν βράχος". Τι απ' τα δύο συνέβη; Δεν σε κατάλαβε ή έδειξε κατανόηση, και τα δύο να είναι αληθινά δεν παίζει.

---

ειπε, πως σταθηκε βραχος "στο παιδι". την ιδια, δεν την καταλαβε...

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

ειπε, πως σταθηκε βραχος "στο παιδι". την ιδια, δεν την καταλαβε...

---

Μάλιστα. Να ρωτήσω την νηματοθέτρια, πώς αισθάνεσαι απέναντί του που δεν σε κατάλαβε ενώ ήσουν ευάλωτη και μάλιστα σε λοχεία; Γιατί εάν η κατάθλιψη είναι ζόρικη, η επιλόχεια έχει περισσότερες ακόμη παραμέτρους δυσκολίας κατά τη γνώμη μου. Του μίλησες ποτέ για το πώς εισέπραξες την έλλειψη κατανόησής του στην κατάθλιψη που έζησες;

Quote:

---

Originally Posted by PennyBlack

Καλημέρα VictoriaSkg! Είδα το μήνυμα σου αφού είχα απαντήσει. Τι έχεις περάσει;! Μπράβο σου που τα έχεις καταφέρει τόσο καλά. Σε θαυμάζω! Ξεκίνησα πάλι ψυχίατρο γιατί έχω μεγάλη ανασφάλεια για όταν γεννηθεί το μωρό. Νομίζω πως έτσι θα προλάβω καταστάσεις. Τώρα, αν εξαιρέσεις το άγχος, είμαι καλά και λειτουργική. Απλά αυτό είναι η αχίλλειος φτέρνα μου και θέλω υποστήριξη. Ο άντρας θέλει πολύ δεύτερο παιδί. Με το γιο μας έχει φοβερή σχέση και ασχολείται πολύ μαζί του. Όταν έπαθα επιλόχειο στάθηκε βράχος στο παιδί, σαν μάνα. Εμένα νιώθω πως δεν με κατάλαβε, κατανόησε πολύ ωστόσο… Του ήρθε κ αυτού ο κόσμος ανάποδα τότε. Από την άλλη το παιδί μου, όσο μπορεί να καταλάβει, περιμένει το μωρό και το θέλει και είμαι σίγουρη πως θα είναι βοηθητικός αφού είναι ένα παιδί πολύ δοτικό. Τα κάνω όλα αυτά τώρα προσπαθώντας να προλάβω καταστάσεις.

---

πως το εννοεις αυτο ? πως το προσδιοριζεις ?
το οτι βοηθησε τοσο πολυ στο παιδι ειναι πολυ σπουδαιο παραυτα
οι μεταξυ σας σχεσεις πως ειναι ?