πρόβλημα με την κολλητή μου.

καλησπερα κι απο 'μενα, ειμαι 26 ετών και έχω ένα άτομο κοντινό που αγαπάω πάρα πολύ και νιώθω δεμένη. Εδώ και 1 χρόνο εχουμε αναπτύξει μια πολύ στενή φιλία η οποία δυστυχώς είναι εξ' αποστάσεως καθ' ότι ζει πλέον σε άλλος μέρος. Επικοινωνούσαμε όμως ασταμάτητα, κλησεις, τσατ κλπ! Σημειωταίον για κακή μου τύχη όλες οι φίλες μου που είναι πιο κοντινές είναι διασκορπισμένες μακριά. Εδώ που ζω έχω μια παρέα αλλά δεν είναι από τα άτομα που αισθάνομαι κοντινά και δεν έχουμε την ίδια στενή σχέση με αποτέλεσμα να αισθάνομαι κάπως μόνη. Με την κολλητή μου λοιπόν μιλούσαμε ασταμάτητα και είχαμε πολύ καλή επικοινωνία κι αυτό με έκανε χαρούμενη. Τους τελευταίους μήνες όμως, άλλαξε αυτή η κατάσταση. Με κάποια θέματα που της προέκυψαν (δουλειά, υποχρεώσεις κλπ κλπ κλπ) η επικοινωνία μας μειώθηκε πάρα πολύ και χάνεται συνεχώς άθελα της. Δεν τα βάζω μαζί της γιατί την καταλαβαίνω. Η κατάσταση όμως για μένα είναι πολύ επίπονη. Κάθε μέρα πλέον, όλο κατι θα προκύψει, όλο κάτι θα της συμβεί με αποτέλεσμα να μιλάμε πολύ λίγο, αλλά πραγματικά κάθε μερά το εννοώ όλο κάτι θα βγει για να την απομακρύνει από μένα. Δε περνάει μέρα να μη συμβεί κάτι και να χάνεται με αποτέλεσμα να μη μιλάμε σχεδόν καθόλου.
Το πρόβλημα μου ειναι οτι δε μπορω καθολου να το διαχειριστω ολο αυτο . Νιωθω μονη εδω από φιλία. Μου λειπει πολυ, την ειχα συνηθισει εντελως διαφορετικά. νιωθω κενό απίστευτο και εχω φτασει στο σημειο ακομη να βαλω και τα κλαμματα και να ξεσπασω πανω της. Κάθε φορα που μου λεει οτι κάτι προέκυψε γινομαι άλλος άνθρωπος . Δεν ειναι μια μερα δεν ειναι δυο, δεν ειναι τρεις, ειναι ΜΗΝΕΣ τωρα που ολο κατι θα γινεται και δε θα μπορούμε να ειμαστε οπως παλια. Αντιδραω με τροπο που δε θελω κι εχω αρκετα συχνα ξεσπασματα σε κεινη χωρις να φταιει γιατι δεν κανει κατι επιτηδες και την στενοχωρώ πολύ. Μου λεει οτι προσπαθει να μιλαμε οσο μπορεί. Δε θελω να της φερομαι ετσι , ουτε να με ακούει κλαμμένη και δεν το ελεγχω. Προσπάθησα να συνηθίσω τα νέα δεδομένα κι όσο κι αν πάλεψα δεν τα κατάφερα. Η ψυχολογια μου ειναι πεσμένη πάρα πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ το κενό που νιώθω. Ξερω όμως οτι πρέπει και δυστυχως δε βρισκω κανενα τρόπο με αποτέλεσμα να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Τι να κάνω? Δε μπορω να δεχτώ την κατάσταση αυτή με τίποτα και έχω αρκέτα έντονες αντιδράσεις.

[QUOTE=nektaria;1166031]καλησπερα κι απο 'μενα, ειμαι 26 ετών και έχω ένα άτομο κοντινό που αγαπάω πάρα πολύ και νιώθω δεμένη. Εδώ και 1 χρόνο εχουμε αναπτύξει μια πολύ στενή φιλία η οποία δυστυχώς είναι εξ' αποστάσεως καθ' ότι ζει πλέον σε άλλος μέρος. Επικοινωνούσαμε όμως ασταμάτητα, κλησεις, τσατ κλπ! Σημειωταίον για κακή μου τύχη όλες οι φίλες μου που είναι πιο κοντινές είναι διασκορπισμένες μακριά. Εδώ που ζω έχω μια παρέα αλλά δεν είναι από τα άτομα που αισθάνομαι κοντινά και δεν έχουμε την ίδια στενή σχέση με αποτέλεσμα να αισθάνομαι κάπως μόνη. Με την κολλητή μου λοιπόν μιλούσαμε ασταμάτητα και είχαμε πολύ καλή επικοινωνία κι αυτό με έκανε χαρούμενη. Τους τελευταίους μήνες όμως, άλλαξε αυτή η κατάσταση. Με κάποια θέματα που της προέκυψαν (δουλειά, υποχρεώσεις κλπ κλπ κλπ) η επικοινωνία μας μειώθηκε πάρα πολύ και χάνεται συνεχώς άθελα της. Δεν τα βάζω μαζί της γιατί την καταλαβαίνω. Η κατάσταση όμως για μένα είναι πολύ επίπονη. Κάθε μέρα πλέον, όλο κατι θα προκύψει, όλο κάτι θα της συμβεί με αποτέλεσμα να μιλάμε πολύ λίγο, αλλά πραγματικά κάθε μερά το εννοώ όλο κάτι θα βγει για να την απομακρύνει από μένα. Δε περνάει μέρα να μη συμβεί κάτι και να χάνεται με αποτέλεσμα να μη μιλάμε σχεδόν καθόλου.
Το πρόβλημα μου ειναι οτι δε μπορω καθολου να το διαχειριστω ολο αυτο . Νιωθω μονη εδω από φιλία. Μου λειπει πολυ, την ειχα συνηθισει εντελως διαφορετικά. νιωθω κενό απίστευτο και εχω φτασει στο σημειο ακομη να βαλω και τα κλαμματα και να ξεσπασω πανω της. Κάθε φορα που μου λεει οτι κάτι προέκυψε γινομαι άλλος άνθρωπος . Δεν ειναι μια μερα δεν ειναι δυο, δεν ειναι τρεις, ειναι ΜΗΝΕΣ τωρα που ολο κατι θα γινεται και δε θα μπορούμε να ειμαστε οπως παλια. Αντιδραω με τροπο που δε θελω κι εχω αρκετα συχνα ξεσπασματα σε κεινη χωρις να φταιει γιατι δεν κανει κατι επιτηδες και την στενοχωρώ πολύ. Μου λεει οτι προσπαθει να μιλαμε οσο μπορεί. Δε θελω να της φερομαι ετσι , ουτε να με ακούει κλαμμένη και δεν το ελεγχω. Προσπάθησα να συνηθίσω τα νέα δεδομένα κι όσο κι αν πάλεψα δεν τα κατάφερα. Η ψυχολογια μου ειναι πεσμένη πάρα πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ το κενό που νιώθω. Ξερω όμως οτι πρέπει και δυστυχως δε βρισκω κανενα τρόπο με αποτέλεσμα να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Τι να κάνω? Δε μπορω να δεχτώ την κατάσταση αυτή με τίποτα . Πώς θα βοηθήσω τον εαυτό μου?

Νεκταρία μου αρχικά θα προσπαθήσεις να ηρεμήσεις και δεν θα ξαναστείλεις κατι στην φίλη σου. Το φαινόμενο που περιγράφεις ειναι παρα πολυ συχνό και εικάζω οτι πρεπει να εισαι μικρή στην ηλικία για να σε σοκάρει ακομα. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι παίζεται, το σημαντικό ειναι ομως να χαθείς για την ώρα απο την φίλη σου αυτη. Μηπως δεν εχεις αλλες επιλογές για παρέες και σε πειράζει περισσότερο? μηπως εισαι εσωστρεφής? μηπως δεν εχεις αλλα ενδιαφέροντα? πρεπει να επικεντρωθείς σε σενα γιατι αλλιως ποιος θα το κάνει?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Νεκταρία μου αρχικά θα προσπαθήσεις να ηρεμήσεις και δεν θα ξαναστείλεις κατι στην φίλη σου. Το φαινόμενο που περιγράφεις ειναι παρα πολυ συχνό και εικάζω οτι πρεπει να εισαι μικρή στην ηλικία για να σε σοκάρει ακομα. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ακριβώς τι παίζεται, το σημαντικό ειναι ομως να χαθείς για την ώρα απο την φίλη σου αυτη. Μηπως δεν εχεις αλλες επιλογές για παρέες και σε πειράζει περισσότερο? μηπως εισαι εσωστρεφής? μηπως δεν εχεις αλλα ενδιαφέροντα? πρεπει να επικεντρωθείς σε σενα γιατι αλλιως ποιος θα το κάνει?

---

αν διαβασες ειπα στην αρχη ειμαι 26. Δε με σοκαρει απλα με πειραξε παρα πολυ και με επηρεασε πολυ αρνητικα. Καταλαβαινω τι παιζεται και δε το κανει επιτηδες. Οπως ειπα στο αρχικο μου ποστ στο μερος μου εχω παρεα απλα δεν ειναι τοσο κοντινα μου ατομα...ολοι μου οι κοντινοι φιλοι ειναι διασκορπισμενοι δυστυχως μαζι κι εκεινη που παρολα αυτα δεσαμε και γιναμε κολλητές.

Υποψιάζομαι ότι με το που ταίριαξες με τη συγκεκριμένη κοπέλα και μετά επέστρεψες στον τόπο κατοικίας σου, με τον ενθουσιασμό αυτής την ταιριαστής γνωριμίας, έδωσες πολύ βάση εκεί και έχεις κάπως παραμελήσει τις άλλες σου φιλίες και ασχολίες. Δώσε λίγο βάση εκεί. Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένεις ότι μια ζωή θα αφιερώνει καθημερινά ώρες στο τηλέφωνο και στα τσατ μαζί σου κάποιος που μένει μακριά, έχει κι άλλη ζωή. Και δίπλα να έμενε, κάποια στιγμή πάλι μπορεί να είχε υποχρεώσεις, δουλειά, σχέση, άλλες φιλίες, χόμπυ κτλ .Οι φιλίες δεν έρχονται με αποκλειστικότητα, η βδομάδα έχει 7 μέρες και η μέρα έχει 24 ώρες. Ένας άνθρωπος προσπαθεί να τα ισορροπεί όσο γίνεται όλα και να μοιράζει τον χρόνο τους ανάλογα με τις ανάγκες του, τις προτεραιότητές του εκείνη τη στιγμή, αλλά και λόγω εξωτερικών παραγόντων. Δώσε βάση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα της επικοινωνίας με την κοπέλα και παράλληλα φρόντισε να εμπλουτίσεις και να ισορροπήσεις τη δική σου καθημερινότητα. Οι προσδοκίες σου δεν είναι ρεαλιστικές. Πρέπει να δώσεις στα πράγματα τις σωστές τους διαστάσεις και όχι να κάθεσαι να κλαις (!) Κάτι άλλο σου φταίει και ξεσπάς εκεί. Μήπως σε χαλάει η καθημερινότητά σου και είδες τη σχέση σου με την κοπέλα σαν σανίδα σωτηρίας;

Καλημέρα Νεκταρια!
Έχω κι εγώ μια αγαπημένη φίλη η οποια εδώ και ένα χρόνο μένει σε άλλη πόλη. Και μάλιστα λόγω του ιού και των απαγορεύσεων έχω να τη συναντήσω από το Σεπτέμβρη αν και μένει στη 1 ώρα απόσταση. Προσπαθώ να μπω στη θέση σου και να σε καταλάβω. Σα να μου δείχνεις πως νιώθεις ανασφάλεια και πως σου λειπει ταυτόχρονα. Για το πρώτο θα έλεγα ότι δεν υφίσταται λόγος καθώς οσους φίλους και να έχει κάποιος, όσο και διαφορετικοί να ναι μεταξύ τους, έχει κάποιο λόγο που συναναστρέφεται με τον καθένα. Επισης, η συχνότητα που βλέπεις κάποιον δεν μαρτυρά πάντα το πόσο νοιάζεσαι για αυτόν. Ούτε εγώ τα λέω τόσο συχνά με τη φίλη μου πλέον, ειδικά από το Γενάρη και έπειτα, λόγω δουλειάς και λοιπών υποχρεώσεων. Από κάθε μέρα συνομιλία καταλήξαμε στη μια τη βδομάδα ή και συχνότερα ή πιο αραιά, εξαρταται. Αλλά η αραίωση δεν σήμανε ούτε λεπτό για μένα πως έχει αλλάξει το πόσο καλή φίλη τη θεωρώ. Να σε νοιάζει η ποιότητα των σχέσεων, το πως είστε όταν μιλάτε και όσο μιλάτε. Και κάτι τελευταίο, αν και ως αρκετά ευαίσθητη και άνθρωπος που δένεται εύκολα σε καταλαβαίνω, θα έλεγα να έχεις στο μυαλό σου τις ανθρώπινες σχέσεις λίγο πιο χαλαρα. Είναι πολύ δύσκολο αυτό αλλά που και που λέγε το στον εαυτό σου. Ίσως βοηθησει τουλάχιστον στο να μην ξεσπάς τόσο έντονα.

Quote:

---

Originally Posted by nektaria

καλησπερα κι απο 'μενα, ειμαι 26 ετών και έχω ένα άτομο κοντινό που αγαπάω πάρα πολύ και νιώθω δεμένη. Εδώ και 1 χρόνο εχουμε αναπτύξει μια πολύ στενή φιλία η οποία δυστυχώς είναι εξ' αποστάσεως καθ' ότι ζει πλέον σε άλλος μέρος. Επικοινωνούσαμε όμως ασταμάτητα, κλησεις, τσατ κλπ! Σημειωταίον για κακή μου τύχη όλες οι φίλες μου που είναι πιο κοντινές είναι διασκορπισμένες μακριά. Εδώ που ζω έχω μια παρέα αλλά δεν είναι από τα άτομα που αισθάνομαι κοντινά και δεν έχουμε την ίδια στενή σχέση με αποτέλεσμα να αισθάνομαι κάπως μόνη. Με την κολλητή μου λοιπόν μιλούσαμε ασταμάτητα και είχαμε πολύ καλή επικοινωνία κι αυτό με έκανε χαρούμενη. Τους τελευταίους μήνες όμως, άλλαξε αυτή η κατάσταση. Με κάποια θέματα που της προέκυψαν (δουλειά, υποχρεώσεις κλπ κλπ κλπ) η επικοινωνία μας μειώθηκε πάρα πολύ και χάνεται συνεχώς άθελα της. Δεν τα βάζω μαζί της γιατί την καταλαβαίνω. Η κατάσταση όμως για μένα είναι πολύ επίπονη. Κάθε μέρα πλέον, όλο κατι θα προκύψει, όλο κάτι θα της συμβεί με αποτέλεσμα να μιλάμε πολύ λίγο, αλλά πραγματικά κάθε μερά το εννοώ όλο κάτι θα βγει για να την απομακρύνει από μένα. Δε περνάει μέρα να μη συμβεί κάτι και να χάνεται με αποτέλεσμα να μη μιλάμε σχεδόν καθόλου.
Το πρόβλημα μου ειναι οτι δε μπορω καθολου να το διαχειριστω ολο αυτο . Νιωθω μονη εδω από φιλία. Μου λειπει πολυ, την ειχα συνηθισει εντελως διαφορετικά. νιωθω κενό απίστευτο και εχω φτασει στο σημειο ακομη να βαλω και τα κλαμματα και να ξεσπασω πανω της. Κάθε φορα που μου λεει οτι κάτι προέκυψε γινομαι άλλος άνθρωπος . Δεν ειναι μια μερα δεν ειναι δυο, δεν ειναι τρεις, ειναι ΜΗΝΕΣ τωρα που ολο κατι θα γινεται και δε θα μπορούμε να ειμαστε οπως παλια. Αντιδραω με τροπο που δε θελω κι εχω αρκετα συχνα ξεσπασματα σε κεινη χωρις να φταιει γιατι δεν κανει κατι επιτηδες και την στενοχωρώ πολύ. Μου λεει οτι προσπαθει να μιλαμε οσο μπορεί. Δε θελω να της φερομαι ετσι , ουτε να με ακούει κλαμμένη και δεν το ελεγχω. Προσπάθησα να συνηθίσω τα νέα δεδομένα κι όσο κι αν πάλεψα δεν τα κατάφερα. Η ψυχολογια μου ειναι πεσμένη πάρα πολύ και δεν μπορώ να διαχειριστώ το κενό που νιώθω. Ξερω όμως οτι πρέπει και δυστυχως δε βρισκω κανενα τρόπο με αποτέλεσμα να συμβαίνει αυτό που συμβαίνει. Τι να κάνω? Δε μπορω να δεχτώ την κατάσταση αυτή με τίποτα και έχω αρκέτα έντονες αντιδράσεις.

---

καλημερα..
το λες και μονη σου, οτι δεν χρεωνεις στην φιλη σου την απομακρυνση αυτη, και ξερεις καλα οτι οντως εχει υποχρεωσεις, δουλειες κλπ κλπ.
επομενως δεν ειναι οτι νοιωθεις αδικημενη απο την ιδια.
ολο το παραπονο σου ειναι γιατι σου λειπει η αρχικη πολυ συχνη επικοινωνια.
ομως συμβαινει το περιεργο να ξεσπας ΚΑΙ σε αυτην. κια υτο, ειναι προβλημα. γενικα, ειναι προβλημα να μην μπορεις να διαχειριστεις ενα τετοιο θεμα. γιατι δεν ειναι οτι σου εκλεισε την πορτα.
εσυ εχεις αντιδρασεις απορριψης.
γιατι;
δεν ξερεις το γιατι;
μπορεις να πας σε εναν ψυχοθεραπευτη και να το βρειτε μαζι.
οπως το περιγραφεις, οτι συμβαινει για ΜΗΝΕΣ, και οτι πραγματι δεν ευθυνεται, σημαινει οτι εχετε επικοινωνια. απλα, οχι 24 ωρες τη μερα.. αποκλειεται μεσα στους μηνες να μην βρισκει χρονο να μιλησετε. το συνεχές ειναι που εχει κοπει.
τι ακριβως σου καλυπτει το συνεχες; εισαι σε καποια φαση ιδιαιτερων προβληματων και η φιλη αυτη σε στηριζε;;;; σου συμβαινει κατι ιδιαιτερο, η απλα ηθελες να συνεχισετε αυτην την καθημερινοτητα με το συνεχες τσατ και δεν μπορεις να ζησεις χωρις αυτο;
μπορεις να εντοπισεις τι ειναι αυτο που σε απελπιζει;
ερωτικη σχεση, εχεις αυτην την εποχη; ειχες ποτε;

[/QUOTE]τι ακριβως σου καλυπτει το συνεχες; εισαι σε καποια φαση ιδιαιτερων προβληματων και η φιλη αυτη σε στηριζε;;;; σου συμβαινει κατι ιδιαιτερο, η απλα ηθελες να συνεχισετε αυτην την καθημερινοτητα με το συνεχες τσατ και δεν μπορεις να ζησεις χωρις αυτο;
μπορεις να εντοπισεις τι ειναι αυτο που σε απελπιζει;
ερωτικη σχεση, εχεις αυτην την εποχη; ειχες ποτε;[/QUOTE]

γεια σου ,ειμαι σε φαση που αισθανομαι μοναξια καθοτι ζω σε ενα μικρό μέρος όπου οι παρέες ειναι περιορισμένες, και τα άτομα που συναναστρέφομαι δε τα νιώθω πολύ κοντινά δεν έχουμε δέσει τόσο , ενώ κάνουμε κανονική παρέα....ήθελα πολύ να έχω ένα πιο κοντινό άτομο σαν εκείνη εδώ κοντά μου, στεναχωριέμαι που δεν έχω και οτι όλες οι καλύτερες φίλες μου είναι από απόσταση, μαζί και αυτή, νιώθω ένα είδος μοναχικότητας και μου κάλυπτε πολυ αυτό το κενό όσο μιλούσαμε. Είχα μια σχέση, και τελείωσε, και πριν από αυτή είχα και κάτι μικρές ερωτικές περιπέτεειες όχι κάτι σοβαρό. Είμαι κοντά στα 2 χρόνια μόνη μου.

εγώ δεν καταλαβαίνω πού είναι ακριβώς το πρόβλημα. υπάρχει ξεκάθαρη κατανομή χρόνου απο την πλευρά της στις υποχρεώσεις της και στον ελεύθερο της χρόνο. εσύ πάλι νομίζω πως έχεις απλά δώσει περισσότερη βαρύτητα στην μεταξύ σας σχέση απο όση δίνει εκείνη, απο άποψη χρονικής ελευθερίας. αν δεν μπορείς να ακολουθήσεις τους ρυθμούς της ζωής της, δεν είναι κακό. ούτε αν εκείνη δεν μπορεί να βρει χρόνο για σένα είναι κακό.
εγώ προτείνω, όπως κάθε φορά, να μιλήσεις ανοιχτά για το θέμα, μιας και αφορά τη μεταξύ σας σχέση, όχι μόνο εσένα. όλα λύνονται.

Το θέμα ειναι ανάμεσα στις υποχρεώσεις σου στέλνει κανένα μήνυμα? Εντάξει οι δουλειές κλπ αλλα μηπως υπονοείς οτι ειναι και ψυχική η απομάκρυνση εκτος απο φυσική?