Η κοροϊδία συνεχίζεται...

Είχα γράψει και στο παρελθόν την περίπτωση μου. Την αναφέρω εν τάχυ.Παντρεμενος με δύο παιδιά και η σχέση με τη γυναίκα μου ανυπαρκτη.Συγκατοικουμε χάρη των παιδιών,δεν δέχεται τη συνεπιμελεια των παιδιών που της πρότεινα και κοροιδευομαστε.Πρωτα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας,τα παιδιά μας δεν ξέρω καταλαβαίνουν νιώθουν, οικογένεια φίλους...Ο καιρός περνάει και για τους δυο μας με μοναδικό μας συνδετικό κρίκο την αγάπη προς τα παιδιά μας.Προσπαθησαμε έρθουμε κοντά αλλά δεν μας βγαίνει αυθόρμητα ,χάθηκαν τα πάντα. Το θέμα είναι ότι αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο να με γεμίσει συναισθηματικά ,όχι σεξ απλά.Τη γυναίκα μου προφανώς δε θα τη νοιάξει ακόμα και αν της το πω. Όποιος έχει παιδιά και περνάει αρκετό και δημιουργικό χρόνο μαζί τους ξέρει καλά ότι το να γνωρίσεις,να βγεις ,να ερωτευθείς δεν είναι εύκολο. Και άντε γίνεται; Μετά; Μένεις με τη " γυναίκα" σου; Πφφφ.Ενα φαστ φόργουορντ να είχα να μεγάλωναν ,όχι γιατί βιάζομαι να φύγουν από το σπίτι μας αλλά να ελευθερωθω και εγώ και η " γυναίκα μου" από τα δεσμά αυτής της αφόρητης συγκατοίκησης.Συγνωμη για το σεντόνι

Quote:

---

Originally Posted by Sakis1984

Είχα γράψει και στο παρελθόν την περίπτωση μου. Την αναφέρω εν τάχυ.Παντρεμενος με δύο παιδιά και η σχέση με τη γυναίκα μου ανυπαρκτη.Συγκατοικουμε χάρη των παιδιών,δεν δέχεται τη συνεπιμελεια των παιδιών που της πρότεινα και κοροιδευομαστε.Πρωτα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας,τα παιδιά μας δεν ξέρω καταλαβαίνουν νιώθουν, οικογένεια φίλους...Ο καιρός περνάει και για τους δυο μας με μοναδικό μας συνδετικό κρίκο την αγάπη προς τα παιδιά μας.Προσπαθησαμε έρθουμε κοντά αλλά δεν μας βγαίνει αυθόρμητα ,χάθηκαν τα πάντα. Το θέμα είναι ότι αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο να με γεμίσει συναισθηματικά ,όχι σεξ απλά.Τη γυναίκα μου προφανώς δε θα τη νοιάξει ακόμα και αν της το πω. Όποιος έχει παιδιά και περνάει αρκετό και δημιουργικό χρόνο μαζί τους ξέρει καλά ότι το να γνωρίσεις,να βγεις ,να ερωτευθείς δεν είναι εύκολο. Και άντε γίνεται; Μετά; Μένεις με τη " γυναίκα" σου; Πφφφ.Ενα φαστ φόργουορντ να είχα να μεγάλωναν ,όχι γιατί βιάζομαι να φύγουν από το σπίτι μας αλλά να ελευθερωθω και εγώ και η " γυναίκα μου" από τα δεσμά αυτής της αφόρητης συγκατοίκησης.Συγνωμη για το σεντόνι

---

Λυπαμαι για την κατασταση που βιωνεις,αλλα η μόνη λυση ειναι το διαζυγιο και να ζητήσεις ολα τα νομιμα

Quote:

---

Originally Posted by Sakis1984

Είχα γράψει και στο παρελθόν την περίπτωση μου. Την αναφέρω εν τάχυ.Παντρεμενος με δύο παιδιά και η σχέση με τη γυναίκα μου ανυπαρκτη.Συγκατοικουμε χάρη των παιδιών,δεν δέχεται τη συνεπιμελεια των παιδιών που της πρότεινα και κοροιδευομαστε.Πρωτα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας,τα παιδιά μας δεν ξέρω καταλαβαίνουν νιώθουν, οικογένεια φίλους...Ο καιρός περνάει και για τους δυο μας με μοναδικό μας συνδετικό κρίκο την αγάπη προς τα παιδιά μας.Προσπαθησαμε έρθουμε κοντά αλλά δεν μας βγαίνει αυθόρμητα ,χάθηκαν τα πάντα. Το θέμα είναι ότι αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο να με γεμίσει συναισθηματικά ,όχι σεξ απλά.Τη γυναίκα μου προφανώς δε θα τη νοιάξει ακόμα και αν της το πω. Όποιος έχει παιδιά και περνάει αρκετό και δημιουργικό χρόνο μαζί τους ξέρει καλά ότι το να γνωρίσεις,να βγεις ,να ερωτευθείς δεν είναι εύκολο. Και άντε γίνεται; Μετά; Μένεις με τη " γυναίκα" σου; Πφφφ.Ενα φαστ φόργουορντ να είχα να μεγάλωναν ,όχι γιατί βιάζομαι να φύγουν από το σπίτι μας αλλά να ελευθερωθω και εγώ και η " γυναίκα μου" από τα δεσμά αυτής της αφόρητης συγκατοίκησης.Συγνωμη για το σεντόνι

---

Καλημέρα!

Τι έχεις κάνει όλο αυτό το διάστημα που τα σκέφτεσαι ?
Γιατί βλέπεις την μόνη λύση να μεγαλώσουν τα παιδιά και να φύγουν από το σπίτι για να ζήσεις και εσύ αυτό που θες ?
Μίλησες με καποιον παιδοψυχολογο πως θα γίνει ήρεμα όλη αυτή η μετάβαση ?

Ξέρεις όταν θα γίνει αυτό αν εσύ θα είσαι πλέον σ ψυχολογική και σωματική κατάσταση να το κάνεις ?

Ξέρω πολύ καλά τι εννοείς και πως ο φόβος της απώλειας της καθημερινότητας των παιδιών , είναι αυτό που σε κρατάει μέσα σε όλο αυτό .
Σαν καθαρά μητέρα θα σου πω οκ ,καλά κάνεις αλλά σαν άνθρωπος θα σου πω ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα .

Όταν γινόμαστε γονείς δεν σημαίνει αυτόματα ότι σταματάμε να είμαστε και άνθρωποι με ανάγκες και συναισθήματα που εσωκλειονται μόνο στα παιδιά μας .

Ίσα ίσα όλος αυτός ο αγώνας που κάνουμε για να είναι καλά μας κάνει ακόμα περισσότερο την ανάγκη να έχουμε έναν άνθρωπο δίπλα μας ,στην προκειμένη περίπτωση τον σύντροφό μας ,να δίνουμε και να παίρνουμε κουράγιο ο ένας από τον άλλον και το κυριότερο να βιώνουμε την απόλυτη συντροφικότητα .

Προσπάθησε να το βρεις με τον τρόπο που θέλεις και το κυριότερο με τρόπο ώστε τα παιδιά να είναι καλά .

Αν δεν το κάνεις και προτιμήσεις να ζησεις έτσι μέσα σε ένα λευκό γάμο η απιστία δεν θα αργήσει να έρθει και να είσαι σίγουρος μετά τα πράγματα θα γίνουν ακόμα χειρότερο.

Αφού λες ότι κάνατε την προσπάθεια σας και δεν βγήκε ,δεν μπορείς να το συνεχίσεις όλο αυτό μόνο και μόνο για τα παιδιά ..
Ει άι πάρα πολύ δύσκολο το αντιλαμβάνομαι πλήρως .
Υπάρχει λύση όμως για να γίνει όλο αυτό ομαλά .

Quote:

---

Originally Posted by Sakis1984

Είχα γράψει και στο παρελθόν την περίπτωση μου. Την αναφέρω εν τάχυ.Παντρεμενος με δύο παιδιά και η σχέση με τη γυναίκα μου ανυπαρκτη.Συγκατοικουμε χάρη των παιδιών,δεν δέχεται τη συνεπιμελεια των παιδιών που της πρότεινα και κοροιδευομαστε.Πρωτα κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας,τα παιδιά μας δεν ξέρω καταλαβαίνουν νιώθουν, οικογένεια φίλους...Ο καιρός περνάει και για τους δυο μας με μοναδικό μας συνδετικό κρίκο την αγάπη προς τα παιδιά μας.Προσπαθησαμε έρθουμε κοντά αλλά δεν μας βγαίνει αυθόρμητα ,χάθηκαν τα πάντα. Το θέμα είναι ότι αρχίζω να νιώθω την ανάγκη να γνωρίσω έναν άνθρωπο να με γεμίσει συναισθηματικά ,όχι σεξ απλά.Τη γυναίκα μου προφανώς δε θα τη νοιάξει ακόμα και αν της το πω. Όποιος έχει παιδιά και περνάει αρκετό και δημιουργικό χρόνο μαζί τους ξέρει καλά ότι το να γνωρίσεις,να βγεις ,να ερωτευθείς δεν είναι εύκολο. Και άντε γίνεται; Μετά; Μένεις με τη " γυναίκα" σου; Πφφφ.Ενα φαστ φόργουορντ να είχα να μεγάλωναν ,όχι γιατί βιάζομαι να φύγουν από το σπίτι μας αλλά να ελευθερωθω και εγώ και η " γυναίκα μου" από τα δεσμά αυτής της αφόρητης συγκατοίκησης.Συγνωμη για το σεντόνι

---

Σακη καλησπέρα!!Ειχα ξαναδεί ανάρτηση σου είμαι και εγώ σε μια παρόμοια κατάσταση γιατί δεν της μιλάς για διαζύγιο;

Το άντε γίνεται , μια κουβέντα είναι . Για τους περισσότερους δεν είναι εύκολο , εκτός κι αν βρίσκεσαι σε ιδιαίτερες συνθήκες στη δουλειά σου π.χ. Οπότε ίσως θα μπορούσες να ξεκινήσεις από την αναζήτηση. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο εύκολο να βρεις κάποια άλλη , όντας παντρεμένος με παιδιά.

Αν μεγαλωσουν σωστα μεχρι τα 35 τουσ θα πληρωνεισ αλλιωσ θα πληρωνεισ για παντα