Αδερφική ζήλεια

Εχω μια αδερφη 3 χρονια μεγαλυτερη και παρατηρω οτι τα τελευταια χρονια την ζηλευω.Νομιζω οτι η ζηλεια ουσιαστικα ξεκινησε απο τη στιγμη που γεννησα το παιδι μου,ενω αυτη ειχε ηδη δυο παιδακια.Αυτο που με εχει πυροδοτησει ειναι πως με τον αντρα της κλαιγονται αν και δημοσιοι υπαλληλοι πως δεν εχουν λεφτα και ετσι τουσ εχουν στηριξει οικονομικα οι δικοι μου στο παρελθον,ενω εμεις επειδη εχουμε καλες δουλειες δεν εχουμε ζητησει ποτε λεφτα και δεν νιωθω οτι θα μπορουσα ποτε να κανω κατι τετοιο.Ξερω πως θα πρεπει να ειμαι υπερηφανη που στεκομαστε μονοι μας στα ποδια μας,αλλα με ενοχλει οτι η αδερφη μου και ο αντρασ της ουσιαστικα δεν εχουν ποτε πιεστει,δεν εχουν ποτε προσπαθησει για το παραπανω και τους προσφερουν στη πρωτη δυσκολια.Θα επρεπε να το εκτιμω οτι εμεις προσπαθουμε στις δυσκολιες μας,αλλα προφανωσ για να ζηλευω δεν το εκτιμω.Προσπαθω να ανακαλυψω για ποιο λογο μου δημιουργουνται αυτα τα συναισθηματα ζηλειας,τα οποια αναδυθηκαν με τη γεννηση του παιδιου μου,ισως τοτε αρχισα να συγκρινω τη ζωη του παιδιου μου με τη ζωη των ανιψιων μου.Οτιδηποτε πιστευετε οτι θα μπορουσε να με βοηθησει θα ηταν εκτιμητεο.

Quote:

---

Originally Posted by Elpida17

Εχω μια αδερφη 3 χρονια μεγαλυτερη και παρατηρω οτι τα τελευταια χρονια την ζηλευω.Νομιζω οτι η ζηλεια ουσιαστικα ξεκινησε απο τη στιγμη που γεννησα το παιδι μου,ενω αυτη ειχε ηδη δυο παιδακια.Αυτο που με εχει πυροδοτησει ειναι πως με τον αντρα της κλαιγονται αν και δημοσιοι υπαλληλοι πως δεν εχουν λεφτα και ετσι τουσ εχουν στηριξει οικονομικα οι δικοι μου στο παρελθον,ενω εμεις επειδη εχουμε καλες δουλειες δεν εχουμε ζητησει ποτε λεφτα και δεν νιωθω οτι θα μπορουσα ποτε να κανω κατι τετοιο.Ξερω πως θα πρεπει να ειμαι υπερηφανη που στεκομαστε μονοι μας στα ποδια μας,αλλα με ενοχλει οτι η αδερφη μου και ο αντρασ της ουσιαστικα δεν εχουν ποτε πιεστει,δεν εχουν ποτε προσπαθησει για το παραπανω και τους προσφερουν στη πρωτη δυσκολια.Θα επρεπε να το εκτιμω οτι εμεις προσπαθουμε στις δυσκολιες μας,αλλα προφανωσ για να ζηλευω δεν το εκτιμω.Προσπαθω να ανακαλυψω για ποιο λογο μου δημιουργουνται αυτα τα συναισθηματα ζηλειας,τα οποια αναδυθηκαν με τη γεννηση του παιδιου μου,ισως τοτε αρχισα να συγκρινω τη ζωη του παιδιου μου με τη ζωη των ανιψιων μου.Οτιδηποτε πιστευετε οτι θα μπορουσε να με βοηθησει θα ηταν εκτιμητεο.

---

καλημερα.
τι ακριβως ζηλευεις, ομως; δεν μας το εξηγησες.
το οτι παιρνουν και τσαμπα βοηθεια ενω εσεις δεν παιρνετε, η κατι αλλο;

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

καλημερα.
τι ακριβως ζηλευεις, ομως; δεν μας το εξηγησες.
το οτι παιρνουν και τσαμπα βοηθεια ενω εσεις δεν παιρνετε, η κατι αλλο;

---

Καλημερα Remedy σε ευχαριστω για την ερωτηση σου.Αυτο που με ενοχλει αφανταστα ειναι πως δουλευουν 5 ωρες την ημερα 8 μηνες το χρονο ως εκπαιδευτικοι,ενω εμεις πηζουμε επομενως η υποτιθεμενη χρηματικη διαφορα στους μισθους μας εξισορροπειται με την ελλειψη χρονου που εχουμε εμεις με το παιδι μας ενω αυτοι οχι.Αν χρειαζονται περισσοτερα χρηματα θα μπορουσαν να δουλεψουν το απογευμα και οχι να ζητιανευουν απο τους δικους μου.Να προσθεσω οτι η αδερφη μου καθολη τη διαρκεια της ζωης της ηταν η ευαισθητη που εμπλεκε,ενω εγω παντα η δυνατη που δε χρειαζομουν βοηθεια γιατι απλως τα καταφερνα.κατανοω οτι οι γονεις στηριζουν το αδυναμο παιδι και σε λιγους μηνες που θα ερθει το δευτερο μπεμπακι μας θα χρειαστει να κατανοησω απολυτα αυτο που γραφω, αλλα τι γινεται με το αλλο παιδι?πρεπει μια ζωη να ζει στα προβληματα του αδυναμου παιδιου??

Quote:

---

Originally Posted by Elpida17

Καλημερα Remedy σε ευχαριστω για την ερωτηση σου.Αυτο που με ενοχλει αφανταστα ειναι πως δουλευουν 5 ωρες την ημερα 8 μηνες το χρονο ως εκπαιδευτικοι,ενω εμεις πηζουμε επομενως η υποτιθεμενη χρηματικη διαφορα στους μισθους μας εξισορροπειται με την ελλειψη χρονου που εχουμε εμεις με το παιδι μας ενω αυτοι οχι.Αν χρειαζονται περισσοτερα χρηματα θα μπορουσαν να δουλεψουν το απογευμα και οχι να ζητιανευουν απο τους δικους μου.Να προσθεσω οτι η αδερφη μου καθολη τη διαρκεια της ζωης της ηταν η ευαισθητη που εμπλεκε,ενω εγω παντα η δυνατη που δε χρειαζομουν βοηθεια γιατι απλως τα καταφερνα.κατανοω οτι οι γονεις στηριζουν το αδυναμο παιδι και σε λιγους μηνες που θα ερθει το δευτερο μπεμπακι μας θα χρειαστει να κατανοησω απολυτα αυτο που γραφω, αλλα τι γινεται με το αλλο παιδι?πρεπει μια ζωη να ζει στα προβληματα του αδυναμου παιδιου??

---

μα φυσικα! αλλα αυτες, ειναι επιλογες.
ειναι γνωστο οτι σαν δημοσιος υπαλληλος εχεις σταθερο μισθο αλλα μικρο και καθεσαι πολυ περισσοτερο απο εναν ελευθερο επαγγελματια που σκοτωνεται στην δουλεια γι αυτα που βγαζει! ΑΝ βγαζει.
αν ηθελες να καθεσαι και να πληρωνεσαι λιγα λεφτα, γιατι δεν εγινες κι εσυ δημοσιος υπαλληλος;

γιατι να δουλεψουν σε 2 δουλειες, εφοσον οι γονεις δεχονται να βοηθησουν; το πιο πολυτιμο πραγμα ειναι ο λευθερος χρονος. καλυτερα λιγα λεφτα και ελευθερος χρονος, παρα πολλα και πηξιμο. για εμνα! αν εσυ θες να πλουτιζεις και να μην εχεις χρονο να ξυθεις, δικαιωμα σου. αλλα μην γκρινιαζεις, μετα.
αν σε ενοχλει η αδικια του να βοηθανε μονο εκεινους. αρχισε να ζητας κι εσυ.
πες τους οτι δεν πανε καλα οι δουλειες σας και χρειαζεστε κι εσεις βοηθεια, ωστε ο,τι τους περισσευει για δοσιμο να σας τα μοιραζουν.

αν ΕΣΥ, μονη σου, αρεσκεσαι στον ρολο της δυνατης και δεν θες να ζητας βοηθεια, παλι δικαιωμα σου, αλλα και παλι δεν πρεπει να παραπονιεσαι.

Δημοσιος υπαλληλος δε γινεσαι μονο αν το θελεις,χρειαζεται και να σε επιλεξουν για να γινεις.Επομενως κατανοεις οτι δεν ειναι 100% δικη σου επιλογη.Οι γονεις επιλεγουν να βοηθησουν και χρησιμοποιουν τα χρηματα τα οποια ειναι και για τα 2 παιδια,κατανοεις τι εννοω??εχω 100 και θα τα μοιραζα 50 και 50,αλλα τωρα πιυ δινω στο 1 παιδι εχω 80 και θα δωσω 40 και 40.αρα ποιος ειναι ο χαμενος? Μα κ εμεις λιγα βγαζουμε γλυκια μου,απλως αυτοι βγαζουν πιο λιγα,μην μπερδευεσαι με τον πλουτο.Με ενοχλει η αδικια οπως ακριβως το λες και θα περιμενα να το καταλαβουν οι αλλοι και οχι να το πω εγω και να αρχισω να ζηταω.το ρολο της δυνατης δεν το διαλεξα απλως ετσι ειμαι.Παραπονιεμαι γιατι με ενοχλει οτι δεν το αναγνωριζουν οι αλλοι...ελπιζω να εγινα λιγο καλυτερα κατανοητη

Quote:

---

Originally Posted by Elpida17

Δημοσιος υπαλληλος δε γινεσαι μονο αν το θελεις,χρειαζεται και να σε επιλεξουν για να γινεις.Επομενως κατανοεις οτι δεν ειναι 100% δικη σου επιλογη.Οι γονεις επιλεγουν να βοηθησουν και χρησιμοποιουν τα χρηματα τα οποια ειναι και για τα 2 παιδια,κατανοεις τι εννοω??εχω 100 και θα τα μοιραζα 50 και 50,αλλα τωρα πιυ δινω στο 1 παιδι εχω 80 και θα δωσω 40 και 40.αρα ποιος ειναι ο χαμενος? Μα κ εμεις λιγα βγαζουμε γλυκια μου,απλως αυτοι βγαζουν πιο λιγα,μην μπερδευεσαι με τον πλουτο.Με ενοχλει η αδικια οπως ακριβως το λες και θα περιμενα να το καταλαβουν οι αλλοι και οχι να το πω εγω και να αρχισω να ζηταω.το ρολο της δυνατης δεν το διαλεξα απλως ετσι ειμαι.Παραπονιεμαι γιατι με ενοχλει οτι δεν το αναγνωριζουν οι αλλοι...ελπιζω να εγινα λιγο καλυτερα κατανοητη

---

ναι, εγινες πολυ πιο κατανοητη.
επομενως, ειστε περιπου στην ιδια μοιρα, οικονομικα.
και γιατι βοηθανε μονο αυτους;
μηπως επειδη εσεις δεν μιλατε;;;
ε, μιληστε!!!
εισαι σιγουρη οτι ξερουν ακριβως την οικονομικη σας κατασταση; που να την ξερουν; βλεπουν την δηλωση σας στην εφορια;
αν δεν ζητησετε, μπορει να θεωρουν οτι δενε χετε αναγκη.

Εμένα προσωπικά μου φαίνεται φυσιολογικό να βοηθάνε οι γονείς τα παιδιά τους. Η αδερφή σου τους ζήτησε εσύ όχι, στην αδερφή σου δώσανε σε εσένα όχι. Για μένα μείνε μόνο στο πιο είναι το μερίδιο σου όσο αναφορά τους γονεις αφού δε θες να βοηθήσουν παραπάνω την αδερφή σου από εσένα τότε θέσε το ζήτημα της περιουσιας και πως θα μοιραστεί. Όσο αναφορά την αδερφή σου εγώ δε το βρίσκω όμορφο να ζηλεύεις έτσι είναι η ζωή άλλη ζωή έχει ο καθένας, αλλη ζωή κάνει όπως τα καταφέρνει ο καθένας.

Ελπίδα καλησπέρα!
Το δυνατό παιδί και το αδύναμο παιδί της οικογένειας.
Και μόνο που το διάβασα ένιωσα ότι κάτι δεν είναι σωστό σε αυτή την πρόταση.
Εμένα προσωπικά αυτοί οι κάθετοι ρόλοι μου φαίνονται ιδιαίτερα περιοριστικοί και εγκλωβιστικοί.
Πώς γίνεται το δυνατό παιδί να μην είναι κάποιες φορές αδύναμο και τρωτό, και πως γίνεται το πιο ευαίσθητο παιδί να είναι πάντα αδύναμο.
Θεωρώ απλά πως το ένα παιδί έχει μάθει και έχει ενισχυθεί να μην ζητά βοήθεια, διατηρώντας την περηφάνεια του και την εικόνα του δυνατού παιδιού που τα καταφέρνει στο τέλος όλα , ενώ το άλλο παιδί εχει μάθει να ζητά βοήθεια και ίσως κάποιες φορές παραπάνω βοήθεια απότι χρειάζεται.

Ελπίδα, αν χρειάζεσαι κάτι, απλά ζήτα το.
Ζήτα βοήθεια πριν φτάσεις στο αμήν.
Ξέρεις είναι μια παράλογη απαίτηση να θες οι άλλοι να καταλαβαίνουν πράγματα που εσύ δεν τους δείχνεις.
Οι άλλοι έχουν χίλια δύο στο κεφάλι τους.
Εγώ προσωπικά δεν διάβασα μέχρι στιγμής κάποια αδικία.
Περισσότερο ένιωσα ότι για κάποιο λόγο δεν θες ή δεν διεκδικείς τη βοηθεια των δικών σου λόγω της ταμπέλας του δυνατού παιδιού και της υπερηφάνειας.