Αποσύνδεση από την πραγματικότητα?
Εδώ και κάποια χρόνια παρατηρώ ότι κάποιες φορές το μυαλό μου είναι σαν τη βελόνα στο πικαπ που κόλλησε....
όταν μιλάω μπροστά σε ακροατήριο πχ, είμαι ανίκανη να σκεφτώ, χάνω τελείως τον ειρμό μου και δεν μπορώ να σκεφτώ να απαντήσω αν με ρωτήσουν κάτι ή σκέφτομαι με πολύ σπρώξιμο και πίεση από τη μεριά μου.
Αλλο παράδειγμα.....
πριν χρόνια πάω σε μια εκδήλωση επί τούτου να πετύχω έναν τύπο που τότε μου άρεσε! σε κάποια φάση αυτός περνάει από μπροστα μου, τον βλέπω, με βλέπει, και δεν αντιδρώ. Αργότερα πάω σε ένα πηγαδάκι συναδέλφων να καθίσω και τότε με χτυπάει κεραυνός ότι ωωωω ήταν ο τάδε πριν και δεν το συνειδητοποίησα....και τελικά όντως ήταν, το τσέκαρα. Πως γίνεται να τον είδα και τα μάτια μου να μην επικοινώνησαν με το μυαλό μου, να μην έδωσαν σήμα στον εγκέφαλο??
Ποια η αφορμή για το ποστ μου? σήμερα έπρεπε να παω σε μια διεύθυνση μπλα μπλα 25Α. Βρίσκω την οδό, μετράω αντίστροφα την 20αδα περπατώντας και στέκομαι μπροστά σε αυτό που νομίζω ότι βλέπω ως 25Α. Χτυπάω κουδούνι, δεν απαντάει κανείς, τελικά τηλεφωνησα στα κεντρικά, βρήκαν τον άνθρωπο που με περίμενε να μου δώσει έναν φάκελο, ο οποίος μάλιστα τους είπε ότι άνοιξε και την πόρτα του γραφείου του για να μην δυσκολευτώ...και εγώ να επιμένω να χτυπάω κουδούνι μπροστά σε μια κλειστή πόρτα....κι όταν μου λέει η υπάλληλος μήπως είσαι σε λάθος κτίριο?? κοίταξε πιο προσεκτικά, κοιταζω και βλέπω ότι αυτό που έβλεπα ως 25Α ηταν 23Α, και το 25Α ήταν ακριβώς απέναντι, όντως η πόρτα ήταν ανοιχτή και όντως πάνω στον 1ο όροφο ο άνθρωπος με περίμενε με την πόρτα ανοιχτή....ζητησα συγνώμη φυσικά για την αναστάτωση αλλά ένιωσα ότι εκτέθηκα!! τι στο καλό μου συμβαίνει????