Νιώθω ότι κανένας δεν με καταλαβαίνει

Καλησπέρα σε όλους!Ειναι πιθανόν πολλοί να έχετε διαβάσει παλαιότερη ανάρτηση μου εδώ αλλά θα ήθελα γνώμες για το πρόβλημα μου.Είμαι 27 ετών και έχω ένα μωρό 11 μηνών.Έχω αναφέρει στην παλαιότερη ανάρτηση μου ένα πολύ σοβαρό κατά την γνώμη μου πρόβλημα που υπήρχε με τον σύζυγο μου σχετικά με το που θα μέναμε μετά την γέννηση του παιδιού μας γιατί έχει δικό του σπίτι πάνω από τους γονείς του,δίπλα από την αδερφή του και απέναντι από τον αδερφό του.Μένουμε εκεί αφού εγώ δεν έχω κάτι δικό μου και αφού όποτε κάναμε συζήτηση για άλλο σπίτι καταλήγαμε σε καυγά.Αποφάσισα από ένα σημείο και μετά να μην ξαναμιλήσω και αναστατώνω το μωρό με φωνές.Τους τελευταίους 6 μήνες είμαστε εγκατεστημένοι στο πατρικό μου μαζί με τους γονείς μου όλοι μαζί.Δεν συμφωνήσαμε κάτι απλά προέκυψε επειδή εγώ δεν ήθελα εκεί ερχόμασταν καθημερινά ακόμη και για ύπνο πολλές φορές και πλέον σχεδόν εγκατασταθήκαμε μόνιμα.Ούτε και εδώ βέβαια μου αρέσει καθώς καταλαβαίνω ότι ούτε η μαμά μου θέλει να είμαστε όλοι μαζί και συνέχεια υπαρχουν εντάσεις μαζί της.Νιώθω και στα δυο σπίτια ξένη.Υπάρχει μια πολύ περίεργη κατάσταση και δεν έχει και το μωρό μου την ηρεμία που χρειάζεται και εγώ δεν το χαίρομαι όπως θα ήθελα.Είμαι συνέχεια με βαλίτσες στο χέρι αφού πάω μια μέρα στο σπίτι βάζω πληντυρια και παίρνω ότι χρειάζομαι για την εβδομάδα και φεύγω.Δεν είναι κατάσταση αυτή.Τι να κάνω;Έχω μιλήσει και με ψυχολογο για όλα αυτά τα θέματα αλλά δεν νιώθω κάποια βελτίωση.

Quote:

---

Originally Posted by Lina94

Καλησπέρα σε όλους!Ειναι πιθανόν πολλοί να έχετε διαβάσει παλαιότερη ανάρτηση μου εδώ αλλά θα ήθελα γνώμες για το πρόβλημα μου.Είμαι 27 ετών και έχω ένα μωρό 11 μηνών.Έχω αναφέρει στην παλαιότερη ανάρτηση μου ένα πολύ σοβαρό κατά την γνώμη μου πρόβλημα που υπήρχε με τον σύζυγο μου σχετικά με το που θα μέναμε μετά την γέννηση του παιδιού μας γιατί έχει δικό του σπίτι πάνω από τους γονείς του,δίπλα από την αδερφή του και απέναντι από τον αδερφό του.Μένουμε εκεί αφού εγώ δεν έχω κάτι δικό μου και αφού όποτε κάναμε συζήτηση για άλλο σπίτι καταλήγαμε σε καυγά.Αποφάσισα από ένα σημείο και μετά να μην ξαναμιλήσω και αναστατώνω το μωρό με φωνές.Τους τελευταίους 6 μήνες είμαστε εγκατεστημένοι στο πατρικό μου μαζί με τους γονείς μου όλοι μαζί.Δεν συμφωνήσαμε κάτι απλά προέκυψε επειδή εγώ δεν ήθελα εκεί ερχόμασταν καθημερινά ακόμη και για ύπνο πολλές φορές και πλέον σχεδόν εγκατασταθήκαμε μόνιμα.Ούτε και εδώ βέβαια μου αρέσει καθώς καταλαβαίνω ότι ούτε η μαμά μου θέλει να είμαστε όλοι μαζί και συνέχεια υπαρχουν εντάσεις μαζί της.Νιώθω και στα δυο σπίτια ξένη.Υπάρχει μια πολύ περίεργη κατάσταση και δεν έχει και το μωρό μου την ηρεμία που χρειάζεται και εγώ δεν το χαίρομαι όπως θα ήθελα.Είμαι συνέχεια με βαλίτσες στο χέρι αφού πάω μια μέρα στο σπίτι βάζω πληντυρια και παίρνω ότι χρειάζομαι για την εβδομάδα και φεύγω.Δεν είναι κατάσταση αυτή.Τι να κάνω;Έχω μιλήσει και με ψυχολογο για όλα αυτά τα θέματα αλλά δεν νιώθω κάποια βελτίωση.

---

Λίνα, είχαμε μιλήσει και παλιά γι αυτό το θέμα. Πριν πας στο πατρικό σου.
Είναι λογικό να νιώθεις και στα δύο σπίτια ξένη. Πρώτον γιατί το ζευγάρι χρειάζεται το δικό του χώρο, ειδικά μετά τη γέννηση ενός μωρού. Και δεύτερον, επειδή είσαι όπως λες "με την βαλίτσα στο χέρι". Έχετε συζητήσει το ενδεχόμενο να νοικιάσετε σπίτι κάπου μόνοι σας? Εννοώ που να μην είστε ούτε με τους δικούς σου, ούτε με τους δικούς του.
Είχα καιρό να μπω στο φόρουμ και δεν θυμάμαι αν το έχεις αναφέρει κάπου....

εντάσεις εχει η μαμά σου με σενα ή με τον γαμπρό της?

Quote:

---

Originally Posted by Αλεξία10

Λίνα, είχαμε μιλήσει και παλιά γι αυτό το θέμα. Πριν πας στο πατρικό σου.
Είναι λογικό να νιώθεις και στα δύο σπίτια ξένη. Πρώτον γιατί το ζευγάρι χρειάζεται το δικό του χώρο, ειδικά μετά τη γέννηση ενός μωρού. Και δεύτερον, επειδή είσαι όπως λες "με την βαλίτσα στο χέρι". Έχετε συζητήσει το ενδεχόμενο να νοικιάσετε σπίτι κάπου μόνοι σας? Εννοώ που να μην είστε ούτε με τους δικούς σου, ούτε με τους δικούς του.
Είχα καιρό να μπω στο φόρουμ και δεν θυμάμαι αν το έχεις αναφέρει κάπου....

---

Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές αλλά χωρίς να καταλήξουμε κάπου.Μου έχει ότι δεν χρεώθηκα εγώ για αυτό το σπίτι για αυτό μιλάω τόσο χαλαρά.Βέβαια το σπίτι το έχει ξεχρεώσει εδώ και χρόνια.Μου έχει πει πολλές φορές να πάω και να διαλέξω σπίτι με την μαμά μου,τον μπαμπά μου η όποιον θέλω αλλά να μην περιμένω να έρθει με χαρά να επιλέξει σπίτι γιατί όπου και να πάει δεν θα του αρέσει.Να τον πάρω τηλέφωνο για να έρθει μόνο να πληρώσει.Όποτε με τι διάθεση να φύγω;Μένω μήπως μπορέσουμε να τα βρούμε και να συντονιστούμε να φύγουμε μαζί.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

εντάσεις εχει η μαμά σου με σενα ή με τον γαμπρό της?

---

Με εμένα.Μου λέει συνέχεια ότι έχει γίνει κουραστικό όλο αυτό όλοι μαζί στο ίδιο σπίτι και ότι πρέπει να πάω στο σπίτι μου.Εγώ δεν έχω μιλήσει καθόλου για όλοι αυτά με το σπίτι στους γονείς μου.Η αλήθεια είναι πως ούτε και σε εμένα αρέσει όλο αυτό και με κούρασε.

Quote:

---

Originally Posted by Lina94

Το έχουμε συζητήσει πολλές φορές αλλά χωρίς να καταλήξουμε κάπου.Μου έχει ότι δεν χρεώθηκα εγώ για αυτό το σπίτι για αυτό μιλάω τόσο χαλαρά.Βέβαια το σπίτι το έχει ξεχρεώσει εδώ και χρόνια.Μου έχει πει πολλές φορές να πάω και να διαλέξω σπίτι με την μαμά μου,τον μπαμπά μου η όποιον θέλω αλλά να μην περιμένω να έρθει με χαρά να επιλέξει σπίτι γιατί όπου και να πάει δεν θα του αρέσει.Να τον πάρω τηλέφωνο για να έρθει μόνο να πληρώσει.Όποτε με τι διάθεση να φύγω;Μένω μήπως μπορέσουμε να τα βρούμε και να συντονιστούμε να φύγουμε μαζί.

---

Εγώ ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το "κόλλημα" του να μένει εκεί με όλους αυτούς γύρω σας. Και δεν ξέρω κιόλας αν αυτοί επεμβαίνουν τόσο πολύ στο σπίτι σου. Αλλά οκ, όπως και να έχει δεν είναι σωστό και ούτε καλό να μείνεις κάπου που δεν θέλεις...
Την απόφαση όμως πρέπει να την πάρεις εσύ γιατί όσο δέχεσαι να μείνεις εκεί, αυτός είναι μια χαρά. Οπότε δεν υπάρχει κάτι που θα τον ταρακουνήσει και θα τον κάνει να καταλάβει.

Είπα να γράψω, να μη γράψω, να γράψω, να μη γράψω, ε, θα το γράψω κι ας ξέρω την κατάληξη. Θα πέσουν οι μανούλες να με φάνε δεν έχεις παιδιά, δεν ξέρεις πως είναι, έτσι γίνεται στη χώρα μας και άρα είναι το σωστό και ξέρω κι εγώ τι. Άλλωστε αν δεν είναι σε θέση ο ίδιος ο καθένας από μας να καταλάβει αυτά τα πράγματα τι να πω. Αλλά θα γράψω τι σκέφτομαι κι ας το πάρει το ποτάμι που λέμε.

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά Λίνα. Στην αρχή της εγκυμοσύνης δεν ήθελες να μείνεις με τους δικούς του κοντά, αλλά ενώ όπως λες στη διάρκεια της σχέσης το είχατε συζητήσει να μείνετε κάπου ξέχωρα οι δυό σας, εκεί που λέει άλλα πράγματα ο άντρας σου αντί να αρνηθείς από την αρχή ακολουθείς. Μετά είστε σε μία κατάσταση όλο νεύρα και τσακωμούς και αντί να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, κάθεσαι και απλά μιρμιράς. Σου λένε κάποιες εδώ μέσα ότι η γυναίκα τρελαίνεται μετά την εγκυμοσύνη και δεν ξέρει τι της γίνεται και να πας σε ψυχολόγο κι εσύ κρεμιέσαι από αυτό και πας σε ψυχολόγο να ξεκαθαρίσεις τι σου γίνεται, αλλά όπως το περιγράφεις είναι σαν να περιμένεις να σε βοηθήσει να πάρεις αποφάσεις για το γάμο σου, ενώ ξέρεις πολύ καλά ότι η δουλειά του ψυχολόγου δεν είναι να παίρνει αποφάσεις για εσένα, αυτό είναι δική σου δουλειά.

Κατηγορείς τον άντρα σου ότι είναι προσκολλημένος με τα σόγια του αλλά γράφεις συνεχώς για τη δική σου μάνα που έρχεται και βοηθάει και τώρα έρχεσαι ένα χρόνο μετά και μας λες ότι κάνεις ακριβώς αυτά για τα οποία κατηγορείς εκείνον. Σου τη σπάει να μείνετε δίπλα στους γονείς του, αλλά να μένετε μαζί με τους δικούς σου σε βόλεψε. Δεν βλέπεις την αντίφαση; Μια γυναίκα έτοιμη να γίνει μάνα, ψυχολογικά δυνατή και ανεξάρτητη θα έβαζε όρια και θα έδειχνε με τον τρόπο της ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με το παιδί της χωρίς γονείς και παραγονείς και με τον τρόπο της θα στεκόταν όρθια και θα καλούσε δίπλα τον άντρα της και θα τον "δίδασκε" πως να λειτουργούν οι δυο τους σαν ζευγάρι. Το παιδί δεν είναι 1 μηνός, πλησιάζει τον χρόνο πλέον. Από όσο θυμάμαι δεν δουλεύεις. Γιατί να έχεις εγκατασταθεί σχεδόν στη μάνα σου; Αν έχουμε προβλήματα στο γάμο μας κρυβόμαστε στα φουστάνια της μαμάς μας; Άλλο να είσαι σπίτι σου και να ζητήσεις βοήθεια να ξαλαφρώσεις κι εσύ μια φορα στο τόσο κι άλλο να μεγαλώνετε το παιδί γονείς, παππούδια, συμπεθέρια και αντί να λειτουργείς σαν γυναίκα του άντρα σου και μάνα του παιδιού σου να λειτουργείς ακόμα σαν παιδί των δικών σου γονιών. Γιατί μπορεί να μη θέλεις να το δείς, αλλά εμένα μου βγαίνει πιο ισχυρή η τελευταία σου ταυτότητα παρά οι άλλες. Ρωτάς τι να κάνεις; Εμάς ρωτάς τι να κάνεις; Θεωρείς σοβαρά πράγματα αυτά που περιγράφεις; Να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, αυτό να κάνεις!


Εντάξει, τώρα πυροβολήστε ελεύθερα.

Quote:

---

Originally Posted by Lina94

Καλησπέρα σε όλους!Ειναι πιθανόν πολλοί να έχετε διαβάσει παλαιότερη ανάρτηση μου εδώ αλλά θα ήθελα γνώμες για το πρόβλημα μου.Είμαι 27 ετών και έχω ένα μωρό 11 μηνών.Έχω αναφέρει στην παλαιότερη ανάρτηση μου ένα πολύ σοβαρό κατά την γνώμη μου πρόβλημα που υπήρχε με τον σύζυγο μου σχετικά με το που θα μέναμε μετά την γέννηση του παιδιού μας γιατί έχει δικό του σπίτι πάνω από τους γονείς του,δίπλα από την αδερφή του και απέναντι από τον αδερφό του.Μένουμε εκεί αφού εγώ δεν έχω κάτι δικό μου και αφού όποτε κάναμε συζήτηση για άλλο σπίτι καταλήγαμε σε καυγά.Αποφάσισα από ένα σημείο και μετά να μην ξαναμιλήσω και αναστατώνω το μωρό με φωνές.Τους τελευταίους 6 μήνες είμαστε εγκατεστημένοι στο πατρικό μου μαζί με τους γονείς μου όλοι μαζί.Δεν συμφωνήσαμε κάτι απλά προέκυψε επειδή εγώ δεν ήθελα εκεί ερχόμασταν καθημερινά ακόμη και για ύπνο πολλές φορές και πλέον σχεδόν εγκατασταθήκαμε μόνιμα.Ούτε και εδώ βέβαια μου αρέσει καθώς καταλαβαίνω ότι ούτε η μαμά μου θέλει να είμαστε όλοι μαζί και συνέχεια υπαρχουν εντάσεις μαζί της.Νιώθω και στα δυο σπίτια ξένη.Υπάρχει μια πολύ περίεργη κατάσταση και δεν έχει και το μωρό μου την ηρεμία που χρειάζεται και εγώ δεν το χαίρομαι όπως θα ήθελα.Είμαι συνέχεια με βαλίτσες στο χέρι αφού πάω μια μέρα στο σπίτι βάζω πληντυρια και παίρνω ότι χρειάζομαι για την εβδομάδα και φεύγω.Δεν είναι κατάσταση αυτή.Τι να κάνω;Έχω μιλήσει και με ψυχολογο για όλα αυτά τα θέματα αλλά δεν νιώθω κάποια βελτίωση.

---

Λίνα το ότι πήγατε στο πατρικό σου ήταν καθαρά επιλογή σου και ακολούθησε ο άντρας σου για να είστε καλά ?

Θέλω να πω είναι στα πλαίσια μιας ακόμη προσπάθειας να ηρεμήσεις εσύ κυρίως ?

Αντιλβανεσαι ότι σε αυτό τον γάμο είστε τρεις ?

Εσύ ο συζηγος και το σόι ..
Είτε το δικό σου είτε το δικό του ..

Δεν πρέπει λιγάκι να δείτε το ενδεχόμενο να μείνετε μόνοι σας σαν οικογένεια πλέον χωρίς τους τρίτους για να δείτε το σπίτι σας?
Όπου και να είναι αυτό ,μικρό ή μεγάλο.

Από την ημέρα που έμεινες έγκυος μέχρι σήμερα δεν ζείτε σαν οικογένεια .
Πρέπει και το μωρό να έχει ένα σταθερό περιβάλλον να μπει η ζωή σας σε ένα Ρυθμό που θα τον ορίσετε μόνο εσείς .
Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η αστάθεια συμβάλει και στο θέμα του μωρού που πλέον αντιλβανεσαι πλήρως την παρεμβολή τρίτων?

Πως θα μπορείς να βάζεις όρια στην συμπεριφορά του που αυτά τα τρία πρώτα χρόνια ου παιδιού είναι πολύ καθοριστικά .
Φαντάζομαι θα έχεις και παρεμβολές όσο αφορά το πρόγραμμα που θέλεις να του έχεις εσύ και γενικά την συμπεριφορά του ....
Καλά έκανε και πηγές σε ψυχολόγο αλλά να σε ρωτήσω και κάτι άλλο ?

εσύ θες να μείνεις μόνη σου ?
Χωρίς δηλαδή τους δικούς σου ή φοβάσαι κάτι όσο αφορά την ζωή σου μςτο μωρό?

Αισθάνεσαι έτοιμη να το στηρίξεις όλο αυτό?
Ην ψάχνουμε να βρούμε πάντα στους άλλους τι φταίει .

Για εμένα πρέπει να αρχίσετε πρώτα από το θέμα στέγη και εφόσον δέχτηκε να πάτε στο πατρικό σου πάει να πει ότι δεν εχουν τελειώσει όλα .
Όσο αφορά τον χαρακτήρα του άντρα σου αυτό είναι άλλο ευαγγέλιο.
Εκεί είναι θέμα πώς θα μπορείς και αν αντέχεις εσύ να το διαχειριστής ..

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Είπα να γράψω, να μη γράψω, να γράψω, να μη γράψω, ε, θα το γράψω κι ας ξέρω την κατάληξη. Θα πέσουν οι μανούλες να με φάνε δεν έχεις παιδιά, δεν ξέρεις πως είναι, έτσι γίνεται στη χώρα μας και άρα είναι το σωστό και ξέρω κι εγώ τι. Άλλωστε αν δεν είναι σε θέση ο ίδιος ο καθένας από μας να καταλάβει αυτά τα πράγματα τι να πω. Αλλά θα γράψω τι σκέφτομαι κι ας το πάρει το ποτάμι που λέμε.

Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά Λίνα. Στην αρχή της εγκυμοσύνης δεν ήθελες να μείνεις με τους δικούς του κοντά, αλλά ενώ όπως λες στη διάρκεια της σχέσης το είχατε συζητήσει να μείνετε κάπου ξέχωρα οι δυό σας, εκεί που λέει άλλα πράγματα ο άντρας σου αντί να αρνηθείς από την αρχή ακολουθείς. Μετά είστε σε μία κατάσταση όλο νεύρα και τσακωμούς και αντί να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου, κάθεσαι και απλά μιρμιράς. Σου λένε κάποιες εδώ μέσα ότι η γυναίκα τρελαίνεται μετά την εγκυμοσύνη και δεν ξέρει τι της γίνεται και να πας σε ψυχολόγο κι εσύ κρεμιέσαι από αυτό και πας σε ψυχολόγο να ξεκαθαρίσεις τι σου γίνεται, αλλά όπως το περιγράφεις είναι σαν να περιμένεις να σε βοηθήσει να πάρεις αποφάσεις για το γάμο σου, ενώ ξέρεις πολύ καλά ότι η δουλειά του ψυχολόγου δεν είναι να παίρνει αποφάσεις για εσένα, αυτό είναι δική σου δουλειά.

Κατηγορείς τον άντρα σου ότι είναι προσκολλημένος με τα σόγια του αλλά γράφεις συνεχώς για τη δική σου μάνα που έρχεται και βοηθάει και τώρα έρχεσαι ένα χρόνο μετά και μας λες ότι κάνεις ακριβώς αυτά για τα οποία κατηγορείς εκείνον. Σου τη σπάει να μείνετε δίπλα στους γονείς του, αλλά να μένετε μαζί με τους δικούς σου σε βόλεψε. Δεν βλέπεις την αντίφαση; Μια γυναίκα έτοιμη να γίνει μάνα, ψυχολογικά δυνατή και ανεξάρτητη θα έβαζε όρια και θα έδειχνε με τον τρόπο της ότι μπορεί να τα βγάλει πέρα με το παιδί της χωρίς γονείς και παραγονείς και με τον τρόπο της θα στεκόταν όρθια και θα καλούσε δίπλα τον άντρα της και θα τον "δίδασκε" πως να λειτουργούν οι δυο τους σαν ζευγάρι. Το παιδί δεν είναι 1 μηνός, πλησιάζει τον χρόνο πλέον. Από όσο θυμάμαι δεν δουλεύεις. Γιατί να έχεις εγκατασταθεί σχεδόν στη μάνα σου; Αν έχουμε προβλήματα στο γάμο μας κρυβόμαστε στα φουστάνια της μαμάς μας; Άλλο να είσαι σπίτι σου και να ζητήσεις βοήθεια να ξαλαφρώσεις κι εσύ μια φορα στο τόσο κι άλλο να μεγαλώνετε το παιδί γονείς, παππούδια, συμπεθέρια και αντί να λειτουργείς σαν γυναίκα του άντρα σου και μάνα του παιδιού σου να λειτουργείς ακόμα σαν παιδί των δικών σου γονιών. Γιατί μπορεί να μη θέλεις να το δείς, αλλά εμένα μου βγαίνει πιο ισχυρή η τελευταία σου ταυτότητα παρά οι άλλες. Ρωτάς τι να κάνεις; Εμάς ρωτάς τι να κάνεις; Θεωρείς σοβαρά πράγματα αυτά που περιγράφεις; Να αναλάβεις την ευθύνη του εαυτού σου, αυτό να κάνεις!


Εντάξει, τώρα πυροβολήστε ελεύθερα.

---

Σόνια καλησπέρα!Συμφωνω σε όλα αυτά που λες απλά τόσο καιρό είμαι χάλια και αυτός δεν καταλαβαίνει ούτε και θέλει να φυγει από εκεί μου είπε πως αν φύγουμε από εκεί θα είναι χάλια αυτός.Εγώ δεν θέλω σε κανένα από τα δυο σπίτια.

Nαι, αλλά στο δικό του σπίτι Lina δεν συγκατοικείτε με τους δικούς του. Μένουν δίπλα, πάνω, κάτω ξέρω κι εγώ, αλλά δεν μένετε όλοι μαζί. Κλείνεις την πόρτα σου, τους βάζεις όσο μπορείς όρια και προσπαθείς να επικεντρωθείς στο τι θα κάνεις με τον άντρα σου. Είναι εντελώς διαφορετικό με το να πας να μείνεις μαζί με τους δικούς σου. Πρακτικά δεν καταλαβαίνεις ότι κατηγορείς εκείνον για εξάρτηση με τους δικούς του στα λόγια και με τις πράξεις σου η απάντησή σου είναι εξάρτηση από τους δικούς σου; Για αυτό και σου λέει να πας αν θες να δεις με τη μαμά σου και το μπαμπά σου σπίτι για να μείνετε, και οι δύο λειτουργείτε σαν ξέχωρες ομάδες με τους δικούς σας χώρια και όχι σαν ομάδα μόνο οι δυο σας και το μωρό. Πρέπει όσο μπορείς να κόψεις αυτούς τους τριγωνισμούς, τετραγωνισμούς και κύκλους και να δεις εσείς, η δική σας οικογένεια αν θα λειτουργήσει.
Για αρχή κάντε μία προσπάθεια στο σπίτι όπου μένατε ή τέλοςπάντων αν δεν την παλεύεις με την καμία, πάρτον με το ζόρι να δείτε μαζί άλλο σπίτι και αφήστε τους γονείς σας απέξω από όλο αυτό. Εκεί θα είναι το τελικό τεστ να δείτε αν θα το σώσετε.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Λίνα το ότι πήγατε στο πατρικό σου ήταν καθαρά επιλογή σου και ακολούθησε ο άντρας σου για να είστε καλά ?

Θέλω να πω είναι στα πλαίσια μιας ακόμη προσπάθειας να ηρεμήσεις εσύ κυρίως ?

Αντιλβανεσαι ότι σε αυτό τον γάμο είστε τρεις ?

Εσύ ο συζηγος και το σόι ..
Είτε το δικό σου είτε το δικό του ..

Δεν πρέπει λιγάκι να δείτε το ενδεχόμενο να μείνετε μόνοι σας σαν οικογένεια πλέον χωρίς τους τρίτους για να δείτε το σπίτι σας?
Όπου και να είναι αυτό ,μικρό ή μεγάλο.

Από την ημέρα που έμεινες έγκυος μέχρι σήμερα δεν ζείτε σαν οικογένεια .
Πρέπει και το μωρό να έχει ένα σταθερό περιβάλλον να μπει η ζωή σας σε ένα Ρυθμό που θα τον ορίσετε μόνο εσείς .
Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτή η αστάθεια συμβάλει και στο θέμα του μωρού που πλέον αντιλβανεσαι πλήρως την παρεμβολή τρίτων?

Πως θα μπορείς να βάζεις όρια στην συμπεριφορά του που αυτά τα τρία πρώτα χρόνια ου παιδιού είναι πολύ καθοριστικά .
Φαντάζομαι θα έχεις και παρεμβολές όσο αφορά το πρόγραμμα που θέλεις να του έχεις εσύ και γενικά την συμπεριφορά του ....
Καλά έκανε και πηγές σε ψυχολόγο αλλά να σε ρωτήσω και κάτι άλλο ?

εσύ θες να μείνεις μόνη σου ?
Χωρίς δηλαδή τους δικούς σου ή φοβάσαι κάτι όσο αφορά την ζωή σου μςτο μωρό?

Αισθάνεσαι έτοιμη να το στηρίξεις όλο αυτό?
Ην ψάχνουμε να βρούμε πάντα στους άλλους τι φταίει .

Για εμένα πρέπει να αρχίσετε πρώτα από το θέμα στέγη και εφόσον δέχτηκε να πάτε στο πατρικό σου πάει να πει ότι δεν εχουν τελειώσει όλα .
Όσο αφορά τον χαρακτήρα του άντρα σου αυτό είναι άλλο ευαγγέλιο.
Εκεί είναι θέμα πώς θα μπορείς και αν αντέχεις εσύ να το διαχειριστής ..

---

Καλησπέρα Μαριλού!Ναι θεωρώ πως δέχτηκε να μένουμε εδώ για να ησυχάσω λίγο και να δείξει ότι αυτός δεν έχει πρόβλημα να μείνει με τους δικούς μου.Φυσικά και πρέπει να μπει ένα πρόγραμμα και ένας ρυθμός στη ζωή του μωρού.Αυτά που μου έγραψες και εσυ και η Σόνια αναφορικά με την υπερίσχυση της ταυτότητας μου ως παιδί των γονιών μου και όχι ως μάνα του παιδιού μου με ταρακούνησαν.Το Σάββατο θα βγούμε μόνοι και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μιλήσουμε και θα του πω όλα αυτά που σκέφτομαι και θέλω.Όμως εάν δεν συμφωνεί στο να μείνουμε μόνοι δεν νομίζω ότι μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η σχέση.Δεν θέλω να ζω με τους δικούς μου το αντίθετο απλώς προσπαθώ να του δείξω ότι δεν θέλω να είμαι στο σπίτι του ούτε μια ώρα.Όσο για την ψυχολογο οκ ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούριο για εμένα που ούτε καν είχα σκεφτεί αλλά νομίζω ότι στο θέμα μου δεν με βοηθάει ιδιαίτερα μιλάμε γενικά και αόριστα για την ζωή μου.

Quote:

---

Originally Posted by Lina94

Καλησπέρα Μαριλού!Ναι θεωρώ πως δέχτηκε να μένουμε εδώ για να ησυχάσω λίγο και να δείξει ότι αυτός δεν έχει πρόβλημα να μείνει με τους δικούς μου.Φυσικά και πρέπει να μπει ένα πρόγραμμα και ένας ρυθμός στη ζωή του μωρού.Αυτά που μου έγραψες και εσυ και η Σόνια αναφορικά με την υπερίσχυση της ταυτότητας μου ως παιδί των γονιών μου και όχι ως μάνα του παιδιού μου με ταρακούνησαν.Το Σάββατο θα βγούμε μόνοι και είναι μια πολύ καλή ευκαιρία να μιλήσουμε και θα του πω όλα αυτά που σκέφτομαι και θέλω.Όμως εάν δεν συμφωνεί στο να μείνουμε μόνοι δεν νομίζω ότι μπορεί να συνεχιστεί άλλο αυτή η σχέση.Δεν θέλω να ζω με τους δικούς μου το αντίθετο απλώς προσπαθώ να του δείξω ότι δεν θέλω να είμαι στο σπίτι του ούτε μια ώρα.Όσο για την ψυχολογο οκ ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούριο για εμένα που ούτε καν είχα σκεφτεί αλλά νομίζω ότι στο θέμα μου δεν με βοηθάει ιδιαίτερα μιλάμε γενικά και αόριστα για την ζωή μου.

---

Σε βοηθάει και δεν το καταλαβαίνεις Λίνα όλο αυτό .
Φτιάχνοντας πολλά στοιχεία του ευατου μας και της σκέψης μας αυτόματα φτιάχνουν και οι συνθήκες της ζωής μας γιατί πλέον αρχίζουμε και σκεφτόμαστε διαφορετικά .

Μόνη σου είπες ότι ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα και να ξέρεις αυτά τα πράγματα θα είναι οδηγός σου ως προς την αυτογνωσία σου και κατ επέκταση στην συνειδητή επιλογή που θα κάνεις από εδώ και πέρα , όποια είναι αυτή να το ξέρεις .

Πριν μπορεί να ήσουν σε μια άλλη φάση που πλέον βλέπεις και αντιλβανεσαι ότι οι επιλογές σου μόνο προβλήματα δημιουργούν .
Η φάση της λοχείας σου επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ όλα αυτά ...
Αυτό είναι ο σκοπός της ψυχοθεραπείας .
Βλέπεις στοιχεία δικά σου και αναλαμβάνεις το μερίδιο των ευθυνών σου με σκοπό να τα διορθώσεις χωρίς πλέον παραχωρήσεις συμβιμβασμους και πολλά άλλα πράματα που πλέον δεν κάνει κακό μόνο σε εσένα αλλά και στο παιδάκι σου .

Εγώ πλέον προτιμώ να βλέπω μια ευτυχισμένη μόνη μαμά η οποία πάλεψε όσο μπορούσε και έκανε τα πάντα για να σώσει το οτιδήποτε παρά μια καταπιεσμενη μαμά που μένει σε ένα γάμο και τρώει στην κυριολεξία και τον ευατο της αλλά και την ψυχολογία του παιδιού της .

Πάνω απ' όλα εισαι μαμά πλέον και μετά γυναίκα .. .
Σαν μαμά λοιπόν το παλεύεις γιατί είμαι σίγουρη σαν γυναίκα θα είχες φύγει από αυτό τον γάμο εδώ και καιρό .

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Σε βοηθάει και δεν το καταλαβαίνεις Λίνα όλο αυτό .
Φτιάχνοντας πολλά στοιχεία του ευατου μας και της σκέψης μας αυτόματα φτιάχνουν και οι συνθήκες της ζωής μας γιατί πλέον αρχίζουμε και σκεφτόμαστε διαφορετικά .

Μόνη σου είπες ότι ανακαλύπτεις καινούργια πράγματα και να ξέρεις αυτά τα πράγματα θα είναι οδηγός σου ως προς την αυτογνωσία σου και κατ επέκταση στην συνειδητή επιλογή που θα κάνεις από εδώ και πέρα , όποια είναι αυτή να το ξέρεις .

Πριν μπορεί να ήσουν σε μια άλλη φάση που πλέον βλέπεις και αντιλβανεσαι ότι οι επιλογές σου μόνο προβλήματα δημιουργούν .
Η φάση της λοχείας σου επιδείνωσε ακόμα πιο πολύ όλα αυτά ...
Αυτό είναι ο σκοπός της ψυχοθεραπείας .
Βλέπεις στοιχεία δικά σου και αναλαμβάνεις το μερίδιο των ευθυνών σου με σκοπό να τα διορθώσεις χωρίς πλέον παραχωρήσεις συμβιμβασμους και πολλά άλλα πράματα που πλέον δεν κάνει κακό μόνο σε εσένα αλλά και στο παιδάκι σου .

Εγώ πλέον προτιμώ να βλέπω μια ευτυχισμένη μόνη μαμά η οποία πάλεψε όσο μπορούσε και έκανε τα πάντα για να σώσει το οτιδήποτε παρά μια καταπιεσμενη μαμά που μένει σε ένα γάμο και τρώει στην κυριολεξία και τον ευατο της αλλά και την ψυχολογία του παιδιού της .

Πάνω απ' όλα εισαι μαμά πλέον και μετά γυναίκα .. .
Σαν μαμά λοιπόν το παλεύεις γιατί είμαι σίγουρη σαν γυναίκα θα είχες φύγει από αυτό τον γάμο εδώ και καιρό .

---

Φυσικά και θα είχα φυγει αφού βλέπω πως καμία σημασία δεν έχει για αυτόν το πως νιώθω εγώ.Βλέπει ότι δεν είμαι καλά αλλά ούτε και ρωτάει και όταν προσπαθώ να του πω νιώθω έτσι και αυτό μου το προκαλεί η τάδε κατάσταση υπεκφεύγει.

Η λύση είναι απλή. Νοικιάζετε κάπου μόνοι σας, μακρυά από τις οικογένειες που προέρχεστε γιατί προτεραιότητά σας τώρα είναι η δική σας οικογένεια που πρέπει να είναι ανεξάρτητη. Αν τα οικονομικά δε βγαίνουν, μπορείτε να νοικιάσετε το σπίτι του συζύγου, να κόψετε από αλλού, ή/και να ζητήσετε προσωρινά οικονομική βοήθεια από τις οικογένειές σας (εκατέρωθεν). Ελπίζω οι οικογένειες από τις οποίες προέρχεστε θα κατανοήσουν πως χρειάζεστε το δικό σας χώρο για να φτιάξετε την οικογένειά σας μακρυά από εκατέρωθεν παρεμβολές.

351 ο άντρας της είναι αρνητικός και λέει ότι δεν θα είναι χαρούμενος να φύγει από την πατρική πολυκατοικία ή ότι είναι τέλοσπάντων. Όμως έστω κτι αν δεν είναι χαρούμενος, έχει δώσει αυτή τη διέξοδο στη Lina πολλές φορές, να πάνε αλλού. Οπότε αφού αυτό θέλει η Lina, γιατί δεν το τολμάει; Εγώ αυτό αναρωτιέμαι.
Εκεί ή τελικά θα τα βρουν και με τον καιρό αυτός θα συνηθήσει, ή θα τα σπάσουν οριστικά και τουλάχιστον η Lina θα έχει αυτό που θέλει ή λέει ότι θέλει. Άρα γιατί δεν το κάνει;
Λέει ο τίτλος ότι κανείς δεν την καταλαβαίνει. Η ίδια όμως καταλαβαίνει τον εαυτό της;
Εγώ εκεί έχω μία ένσταση όπως το εξήγησα και στο προηγούμενο μήνυμα. Είναι πραγματικά εκεί το θέμα και αν είναι, γιατί δεν παίρνει αμέσως την ευκαιρία που της δίνει αυτός να είναι μακριά από σόγια; Μήπως προτιμάει την "ασφάλεια" που της παρέχει αυτή η demi κατάσταση;