Ιδεοψυχαναγκασμος

Καλησπερα παιδια εδω και καποια χρονια ταλαιπωρουμαι απο καποια ψυχικα νοσηματα(ιδψ και καταθληψη)τα οποια με τον καιρο τα ειχα ξεπερασει και πλεον εδω και λιγες μερες επανεμφανιστηκαν με αλλη μορφη.Ξαφνικα εκει που καθομουν αρχισα να φοβαμαι μην γινω γκει.Μεχρι πριν λιγες μερες δεν ειχα ποτε τετοια σκεψη γιατι εβλεπα θυλικο και ελεγα ωραια.Τις τελευταιες μερες ομως κολλησε στο μυαλο μου και φοβαμαι πλεον να βγω με τους φιλους μου μην τους "ερωτευτω".Το ξερω οτι για καποιους οταν ακουσουν οτι στα 30 του καποιος μπορει να εχει αυτον τον φοβο απλα ειναι πολυ κουραστικο.Αρχισα εκ νεου θεραπεια και ο ψυχιατρος μου μου ειπε οτι δεν ειναι κατι σοβαρο.Το μυαλο μου ομως εχει κολλησει σε αυτο:οτι ειμαι γκει η οτι θα γινω γκει(χωρις να εχω καν σκεφτει ποτε να παω με αντρα).Ισως ο Θεος με τιμωρει που τους κοροιδευα τους γκει δεν ξερω τι αλλο να πω.Να προσθεσω κιολας οτι δεν ειχα καποια τρελη σεξουαλικη ζωη λογω καποιων κομπλεξ που ειχα κιλα κτλ.Ευχαριστω για τον χρονο σας

Και ποιο είναι το κακο στο να ειναι κάποιος gay?

Σκέψου λίγο πριν απαντήσεις

Εννοεις που λεω οτι τους κοροιδευα;το ξερω ειμουνα μαλακας

Γιαυτο και νομιζω με τιμωρει ο Θεος.Γιατι ημουν κακο μαζι τους

Quote:

---

Originally Posted by Stefan1991

Γιαυτο και νομιζω με τιμωρει ο Θεος.Γιατι ημουν κακο μαζι τους

---

Κοίτα καταρχήν ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ να γίνεις gay.

Οπως δε γίνεται να γίνει κάποιος Κινέζος, η είσαι η δεν είσαι τέλος.

Δεύτερον, το μυαλό σου σε τιμωρεί και ο τρόπος που σκέφτεσαι, θα σε απαγοητευσω αλλά αν υπάρχει θεός (και είναι μεγάλο αν) εστηκε τι κάνουνε ενα τσουρμο μ@λακες σε ενα βραχο στη μέση του πουθενά που νομίζουν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος.

Καλύτερα τώρα?

Οκ ρε παιδι μου απλα εχω ψυχαναγκασμο τιποτα αλλο που τις τελευταιες μερες με εκανε ρακο και να μην μπορω να παω ουτε για δουλεια.Και δεν νιωθω σε τιποτα ο εαυτος μου.Επισης πιστευω στον Θεο και ισως αν το ξεπερασω αυτο να αναθεωρησω καποια πραγματα και μην προσβαλλω αλλους ανθρωπους.Ελπιζω να γινω καλυτερος ανδρας και ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Βλέπεις κάποιον ψυχολόγο ή παίρνεις κάποια αγωγή αυτό το καιρό; Μάλλον η έλλειψη αυτοπεποίθησης στο ερωτικό ζήτημα δημιουργεί την ιδέα περί ομοφυλοφιλίας... είναι σαν μια διαφυγή ίσως... αυτό που εννοούσε ο Jimnirou είναι ότι και να είσαι γκέι δεν τρέχει τίποτα... απλά το να νομίζεις ότι είσαι κάτι που δεν είσαι είναι πρόβλημα... το καλό είναι ότι αφού ξέρεις τα προβλήματα που έχεις με τις έμμονες ιδέες κλπ καταλαβαίνεις πως δεν είναι να τους δίνεις και πολλή σημασία... με την έννοια ότι αύριο μπορεί να είναι κάτι άλλο... το συγκεκριμένο πάντως μπορεί να οφείλεται σε καταπιεσμένη σεξουαλικότητα προς τις γυναίκες...

Quote:

---

Originally Posted by Niels

... αυτό που εννοούσε ο Jimnirou είναι ότι και να είσαι γκέι δεν τρέχει τίποτα.....

---

Γατε μου εσυ. :)

Quote:

---

Originally Posted by JimNirou

Γατε μου εσυ. :)

---

Χα,χα. Καλημέρα

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Βλέπεις κάποιον ψυχολόγο ή παίρνεις κάποια αγωγή αυτό το καιρό; Μάλλον η έλλειψη αυτοπεποίθησης στο ερωτικό ζήτημα δημιουργεί την ιδέα περί ομοφυλοφιλίας... είναι σαν μια διαφυγή ίσως... αυτό που εννοούσε ο Jimnirou είναι ότι και να είσαι γκέι δεν τρέχει τίποτα... απλά το να νομίζεις ότι είσαι κάτι που δεν είσαι είναι πρόβλημα... το καλό είναι ότι αφού ξέρεις τα προβλήματα που έχεις με τις έμμονες ιδέες κλπ καταλαβαίνεις πως δεν είναι να τους δίνεις και πολλή σημασία... με την έννοια ότι αύριο μπορεί να είναι κάτι άλλο... το συγκεκριμένο πάντως μπορεί να οφείλεται σε καταπιεσμένη σεξουαλικότητα προς τις γυναίκες...

---

Ναι ξεκινησα αγωγη εκ νεου(μου αυξησε την δοση του αντικαταθληπτικου)και ξεκινησα παλι επικοινωνια με τον ψυχιατρο.Νωθω το μυαλο μου σε τρικυμια και σε ενα αδιεξοδο το οποιο βεβαια ο ψυχιατρος μου το παιρνει στην πλακα αλλα για μενα ειναι τρομερα ενοχλητικο.Και επισης ισως φταει οπως ειπες οτι ενω μου αρεσαν οι γυναικες δεν πλησιαζα ευκολα λογω κομπλεξ που ειχα.Ελπιζω να μου ερθει το μυαλο στο κεφαλι

είχα περάσει φάση πριν πολλά χρόνια, χωρίς σύντροφο, και φοβόμουν ότι όσοι με γνωρίζουν και μαθαίνουν ότι δεν έχω παντρευτεί, θα με περνάνε για λεσβία...είχα υποφέρει πραγματικά!! και με μπλόκαρε στο να γνωρίζω κόσμο και να μιλάω ελεύθερα. Νόμιζα ότι μια απλή κίνηση να κάνω, ή ένα κοίταγμα, οι αλλοι θα με περάσουν για λεσβία και ποιός με γλιτώνει από το βούκινο μετά...
Νομίζω περνάει με το να νιώθεις cool για πάρτη σου, να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν πχ αθλητισμό, να δυναμώσεις την αυτοπεποίθησή σου και να μη σου καίγεται καρφί για το τί λένε ή νομίζουν οι άλλοι για σένα...

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

είχα περάσει φάση πριν πολλά χρόνια, χωρίς σύντροφο, και φοβόμουν ότι όσοι με γνωρίζουν και μαθαίνουν ότι δεν έχω παντρευτεί, θα με περνάνε για λεσβία...είχα υποφέρει πραγματικά!! και με μπλόκαρε στο να γνωρίζω κόσμο και να μιλάω ελεύθερα. Νόμιζα ότι μια απλή κίνηση να κάνω, ή ένα κοίταγμα, οι αλλοι θα με περάσουν για λεσβία και ποιός με γλιτώνει από το βούκινο μετά...
Νομίζω περνάει με το να νιώθεις cool για πάρτη σου, να κάνεις πράγματα που σε ευχαριστούν πχ αθλητισμό, να δυναμώσεις την αυτοπεποίθησή σου και να μη σου καίγεται καρφί για το τί λένε ή νομίζουν οι άλλοι για σένα...

---

Κοιτα εγω εκει που καθομουνα μου μπηκε στο μυαλο οτι ειμαι γκει η οτι θα γινω γκει.Γενικα παλαιοτερα ειχα την ταση να επηρεαζομαι ευκολα απο καποια πραγματα π.χ στα θεματα υγειας και κολλαγα εκει περα.Αργοτερα αρχισα να μου κολλαει το μυαλο οτι θα κολλησω ψυχικα νοσηματα και οτι θα με κλεισουν σε ιδρυμα.Τον τελευταιο καιρο στις παρεες αρχισαν κουβεντες για τους γκει και επειδη ειμαι αυτος με τις λιγοτερες εμπειριες με τις γυναικες ηταν σαν να μου βαλανε μικροβιο.Ο ψυχιατρος μου που εδω θα ηθελα να πω στα προηγουμενα προβληματα που ειχα με βοηθησε αρχισε να γελαει μολις του ειπα το τελευταιο.Με διαβεβαιωσε οτι δεν υπαρχει τετοιο ενδεχομενο διοτι ο ομοφυλοφιλισμος δεν ειναι μικροβιο που κολλαει.Εγω σκεφτομαι με το ελαχιστο μυαλο που μου εχει μεινει οτι επηρεαστηκα απο πολλα μαζι και καπου ξελασκαρε ο εγκεφαλος.Σκεψου οτι κυκλοφοραω στον δρομο και αμα δω καποιον σταματαω να τον κοιταζω γιατι νομιζω οτι θα τον ερωτευτω.Το οποιο επισης με διαβεβαιωσε ο γιατρος μου οτι ειναι πατατα αλλα εγω δεν λεω να καταλαβω και να ξεκολλησω.Και κατι τελευταιο ο μεγαλυτερος φοβος μου αυτην την στιγμη ειναι οτι το μυαλο μου θα με κανει γκει και οτι θα ειμαι για παντα ετσι.Συγγνωμη αν κουρασα απλα επρεπε να τα πω

Κατά κάποιο τρόπο σε καταλαβαίνω...
για αρρώστειες κι εγώ δεν διαβάζω ποτέ γιατί νομίζω ότι τα έχω όλα, οπότε έχω επιβάλλει στον εαυτό μου ναι μεν να προσέχω την υγεία μου αλλά δεν θα τρελαθώ κιόλας!
στοχοποιημένοι είναι οι γκει από κάποιους μπούληδες, με χαμηλή αυτοπεποίθηση εσύ, φοβάσαι, αρα δεν θέλει και πολύ να κολλήσει το μυαλό...
εγώ τότε φοβόμουν ότι ακόμα και από τον τρόπο που μπορεί να κοιτάξω ή να μιλήσω θα με περάσουν για λεσβία.... είχα φάει τόσο χοντρό κόλλημα και φυσικά με πήγε πολύ πίσω στην κοινωνικοποίησή μου...ειχα γίνει πολύ σοβαρή!! δεν άφηνα περιθώρια για χιούμορ...που γενικά δεν ειναι καλό γιατί τέτοια συμπεριφορά σε βάζει στην άκρη...
Με το κοίταγμα στο δρόμο που λες, είχα άλλο κόλλημα.....νόμιζα ότι αν κοιτάξω κάποιον, άγνωστο, θα νομίσει ότι του ρίχνομαι, οπότε περπατούσα με το κεφάλι σκυμμένο κάτω...

όλα αυτα δεν προέκυψαν από μόνα τους, έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειριες, με προσβολες που δεχθήκαμε οντας ευαλωτοι, με το οτι πληγωθηκαμε υπερβολικά πολύ....Ουσιαστικά αυτό που λαχταράς είναι να έχεις τον έλεγχο στο μυαλό και στο σώμα σου..κι εγώ επίσης.
Αυτή την περίοδο ψάχνομαι σε Mindfulness....και διάβασα κάπου ότι τελικά δεν ισχύει αυτό που είχε πει ο Ντεκαρτ ότι σκεφτομαι αρα υπάρχω. Δεν είμαστε μόνο το μυαλό μας. Θα ψάξω να το βρω να στο στειλω.
Επίσης ο διαλογισμός λένε ότι βοηθάει....προσπαθώ να κάνω αλλά δεν είναι ευκολο, χίλιες σκέψεις περνάνε απο το μυαλό μου και με ταλανίζουν...

The Power of Now
Eckhart Tolle


What is the greatest obstacle to experiencing this feeling of your own presence?

Identification with your mind, which causes thought to become compulsive. Not to be able
to stop thinking is a dreadful affliction, but we don't realize this because almost
everybody is suffering from it, so it is considered normal. This incessant mental noise
prevents you from finding that realm of inner stillness that is inseparable from Being. It
also creates a false mind-made self that casts a shadow of fear and suffering. We will
look at all that in more detail later.
The philosopher Descartes believed that he had found the most fundamental truth when he
made his famous statement: “I think, therefore I am.” He had, in fact, given expression to
the most basic error, to equate thinking with Being and identity with thinking. The
compulsive thinker, which means almost everyone, lives in a state of apparent
separateness, in an insanely complex world of continuous problems and conflict, a world
that reflects the ever- increasing fragmentation of the mind.

Enlightenment is a state of
wholeness, of being “at one” and therefore at peace. At one with life in its manifested
aspect, the world, as well as with your deepest self and life unmanifested at one with
Being. Enlightenment is not only the end of suffering and of continuous conflict within
and without, but also the end of the dreadful enslavement to incessant thinking. What an incredible liberation this is! Identification with your mind creates an opaque screen
of concepts, labels, images, words, judgments, and definitions that blocks all true
relationship. It comes between you and yourself, between you and your fellow man and
woman, between you and nature, between you and God. It is this screen of thought that
creates the illusion of separateness,
the illusion that there is you and a totally separate “other.” You then forget the
essential fact that, underneath the level of physical appearances and separate forms, you
are one with all that is. By “forget,” I mean that you can no longer feel this oneness as
self-evident reality. You may believe it to be true, but you no longer know it to be true.
A belief may be comforting. Only through your own experience, however, does it become
liberating.
Thinking has become a disease. Disease happens when things get out of balance. For
example, there is nothing wrong with cells dividing and multiplying in the body, but when
this process continues in disregard of the total organism, cells proliferate and we have
disease.
The mind is a superb instrument if used rightly. Used wrongly, however, it becomes very
destructive. To put it more accurately, it is not so much that you use your mind wrongly
you usually don't use it at all. It uses you. This is the disease. You believe that you
are your mind. This is the delusion. The instrument has taken you over.
I don't quite agree. It is true that I do a lot of aimless thinking, like most people, but
I can still choose to use my mind to get and accomplish things, and I do that all the time.
Just because you can solve a crossword puzzle or build an atom bomb doesn't mean that you
use your mind. Just as dogs love to chew bones, the mind loves to get its teeth into
problems. Thats why it does crossword puzzles and builds atom bombs. You have no interest
in either. Let me ask you this: can you be free of your mind whenever you want to? Have you found the “off” button?
You mean stop thinking altogether? No, I can't, except maybe for a moment or two Then the mind is using you. You are unconsciously identified with it, so you don't even
know that you are its slave. It's almost as if you were possessed without knowing it,
and so you take the possessing entity to be yourself. The beginning of freedom is the
realization that you are not the possessing entity the thinker. Knowing this enables you
to observe the entity. The moment you start watching the thinker, a higher level of
consciousness becomes activated. You then begin to realize that there is a vast realm of
intelligence beyond thought, that thought is only a tiny aspect of that intelligence. You
also realize that all the things that truly matter beauty, love, creativity, joy, inner
peace arise from beyond the mind. You begin to awaken.

Quote:

---

Originally Posted by Mara.Z

Κατά κάποιο τρόπο σε καταλαβαίνω...
για αρρώστειες κι εγώ δεν διαβάζω ποτέ γιατί νομίζω ότι τα έχω όλα, οπότε έχω επιβάλλει στον εαυτό μου ναι μεν να προσέχω την υγεία μου αλλά δεν θα τρελαθώ κιόλας!
στοχοποιημένοι είναι οι γκει από κάποιους μπούληδες, με χαμηλή αυτοπεποίθηση εσύ, φοβάσαι, αρα δεν θέλει και πολύ να κολλήσει το μυαλό...
εγώ τότε φοβόμουν ότι ακόμα και από τον τρόπο που μπορεί να κοιτάξω ή να μιλήσω θα με περάσουν για λεσβία.... είχα φάει τόσο χοντρό κόλλημα και φυσικά με πήγε πολύ πίσω στην κοινωνικοποίησή μου...ειχα γίνει πολύ σοβαρή!! δεν άφηνα περιθώρια για χιούμορ...που γενικά δεν ειναι καλό γιατί τέτοια συμπεριφορά σε βάζει στην άκρη...
Με το κοίταγμα στο δρόμο που λες, είχα άλλο κόλλημα.....νόμιζα ότι αν κοιτάξω κάποιον, άγνωστο, θα νομίσει ότι του ρίχνομαι, οπότε περπατούσα με το κεφάλι σκυμμένο κάτω...

όλα αυτα δεν προέκυψαν από μόνα τους, έχουν να κάνουν με κακοποιητικές εμπειριες, με προσβολες που δεχθήκαμε οντας ευαλωτοι, με το οτι πληγωθηκαμε υπερβολικά πολύ....Ουσιαστικά αυτό που λαχταράς είναι να έχεις τον έλεγχο στο μυαλό και στο σώμα σου..κι εγώ επίσης.
Αυτή την περίοδο ψάχνομαι σε Mindfulness....και διάβασα κάπου ότι τελικά δεν ισχύει αυτό που είχε πει ο Ντεκαρτ ότι σκεφτομαι αρα υπάρχω. Δεν είμαστε μόνο το μυαλό μας. Θα ψάξω να το βρω να στο στειλω.
Επίσης ο διαλογισμός λένε ότι βοηθάει....προσπαθώ να κάνω αλλά δεν είναι ευκολο, χίλιες σκέψεις περνάνε απο το μυαλό μου και με ταλανίζουν...

---

Να σου πω κατι;και εγω τους χλευαζα(μαλακια μου που την καταλαβαινω τωρα)αλλα επειδη εχεις περασει απο καποια θεματα και εσυ νομιζω οτι βγηκες και καλυτερος ανθρωπος.Επισης περα απ την πλακα με ολο το θαρρος στο κινητο μου εχω πολλα βιντεο απο γυναικες που κανουν σεξ και σκεψου οτι ακομα και ετσι ποσο βλαμμενος ειμαι με αυτα που σκεφτομαι.Επισης εχω χρονια που αγχωνομαι σε θεμα δουλειας,γιατι ξεκινησα μια επιχειρηση μονος μου απ το 0, συν ολα τα αγχη της δουλειας ειχα και τα κομπλεξ μου στο θεμα γυναικας,μαζι και θεματα στην οικογενεια με μονιμους τσακωμους οι γονεις μου μεταξυ τους.Σκεψου εχω 7 μιση χρονια την επιχειρηση και δεν εχω παει διακοπες ποτε.Νομιζω οτι ολα αυτα παιζουν καποιο ρολο συν το θεμα της κληρονομικοτητας απ την μερια του πατερα μου που εχουν ολοι ψυχικα θεματα καποιοι σοβαρα αλλα οι περισσοτεροι λιγοτερα σοβαρα.Δυστυχως η ζωη μου ειναι μια αποτυχια(εξαιρουμενης της επιχειρησης)σε ολα τα εχω κανει χαλια και ειδικοτερα στο θεμα της ψυχης μου και της ζωη μου