Από μία λεπτή κλωστή...

Πόσο εύθραστη είναι τελικα η ψυχική υγεία; Πόσο ισχύει αυτο που λένε, η λεπτή κλωστή που χωρίζει την υγεία από τη νόσο;

Είμαι συγκλονισμένη...Ένας άνθρωπος, ωραίος άνθρωπος, ευγενής, χαρούμενος, χωρίς να τον ξέρω ιδιάίτερα καλά, μα ήξερα ότι είχε απώλειες στη ζωή του, τον συναντώ στο δρόμο, του μιλάω, γεμίζει δάκρυα, τον αγκαλιάζω. Έλα, πάμε για καφέ να μίλήσουμε. Όχι, σε ευχαριστώ, να΄σαι καλά.

Και μετά από δύο μέρες μαθαίνω τα άσχημα νέα. Στην απομόνωση της κλινικής, βίαια, με κίνδυνο και την απόλυση από την εργασία. Χωρίς κανέναν να υπάρχει για στήριγμα.

Θεέ μου! Γιατί κάποιοι άνθρωποι να βασανίζονται από απανωτά χτυπήματα; Πόσο μπορεί να αντέξει ένας άνθρωπος; Και τι γίνεται αν δεν έχει κανέναν να στηριχθεί, ένα αποκούμπι; Το στιγμα μιας μικρής κοινωνίας; Η απόλυση;
Άραγε υπάρχει το καμπανάκι να χτυπήσει για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας και να είμαστε εμείς οι ίδιοι σε θέση να ζητήσουμε βοήθεια; Όταν κανένας μπορεί να μην υπάρχει για μας εκεί;

Πολύ λυπηρό το γεγονός ανώνυμη......
Το καμπανάκι.....σε μένα δε χτύπησε....τυραννήθηκα αρκετά κ συγχρόνως ντρεπόμουν.
Νόμιζα ότι όλο αυτό το λούκι θολής σκέψης που μπήκα ήταν πραγματικό.Ότι αυτή η θολή όψη της ζωής ήταν πραγματική.Πως όντος δεν άξιζε να ζω κ.λ.π.Τα ψυχοσωματικά με ανάγκασαν να πάω σε νευρόλόγο(όχι ψυχίατρο!)αρχικά,νόμιζα πως είχα πρόβλημα με τα νεύρα μου απλά.Όπου διαγνώστηκε κατάθλιψη κ ξεκίνησα αντικαταθλιπτικά....
Δε νομίζω πως μπορούμε να ακούσουμε πάντα το καμπανάκι...μακάρι να μπορούσαμε....
Εαν δεν υπάρχει κ κανείς...τι να πω....δύσκολα τα πράγματα.....πολύ δύσκολα.

Άρσι μου...
κι εγώ αρνιόμουν ότι χρειαζόμουν βοήθεια. Πίστευα ότι η κατάληξη σε ειδικό θα είναι...κατάληξη. Βοήθεια=αδυναμία για μένα. Απορώ πως άντεξα μόνη μου τότε, χωρίς να μιλάω σε κανέναν για ότι περνούσα. Δε θεωρώ τον εαυτό μου δυνατό, μα τυχερό τότε. Τώρα δε θα μπορούσα να το ξανακάνω, όχι γιατί είμαι πιο αδύναμη - ίσως και να είμαι - αλλά γιατί το θεωρώ επικίνδυνο.

Οπότε πιστεύω το καμπανακι υπήρχε. Και σε μένα, και σε σένα. Σε όλους. Απλά το αρνιόμασταν. Ντρεπόμασταν. Οπότε μου φαίνεται αδιανόητο να μην υπήρχε και στον άνθρωπο αυτό.
Αχ καλή μου ο συγκεκριμένος άνθρωπος \"δυστυχώς\" μπήκε μέσα για πολύ πιο ακραίους λόγους. Και πονάω για αυτόν πραγματικά που θέλω να πάω να τον δω, αρκεί να μην αιστανθέι άσχημα...

Πηγαινε να τον δεις ,χρειαζεται την συμπαρασταση σου.Αλλα κ αν αντιδρασει ασχημα βαθια μεσα του θα ξερει οτι υπαρχει ενας ανθρωπος που τον νοιαζεται.

Θα το κάνω Μαρία μου. Αν και φοβάμαι πάρα πολύ γιατί κι εγώ δεν είμαι τόσο δυνατή. Ελπίζω να το κάνω στο σωστό timing.

Το άλλο θέμα που με βασανίζει είναι ότι έμαθα για έναν άνθρωπο που σπάει σε χίλια κομμάτια από τη μια στιγμή στην άλλη. Αυτό με τρομάζει...Για μένα...

Ακολουθησε την διαισθηση σου κ μην φοβασαι .Ο φοβος ειναι δημιουργημα του μυαλου μας ,απο μας εξαρταται αν θα του δωσουμε τροφη κ λογο υπαρξης η αν θα τον διωξουμε μακρια.
Οι ισοροπιες ειναι πραγματι πολυ λεπτες κ ευθραστες ομως να σκεφτεσαι παντα οτι ο δρομος επιστροφης ειναι παντα ανοιχτος.Απο μας εξαρταται .

Σε μενα χτυπησε πολλες φορες. Δεν το ακουσα, με βοηθησαν αλλοι να το ακουσω. Οταν το ακουσα, ενιωσα πώς δεν ειχα πολλες επιλογες...Η ψυχοθεραπευτρια μου επεμενε πώς ειχα.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Πόσο εύθραστη είναι τελικα η ψυχική υγεία; Πόσο ισχύει αυτο που λένε, η λεπτή κλωστή που χωρίζει την υγεία από τη νόσο;

---

Μια λεπτή κλωστή, στην κυριολεξία, χωρίζει την τρέλα από την λογική..

Πρόσφατα άκουσα πως οι ψυχώσεις, οι νευρώσεις και οι καταθλίψεις θα είναι οι αρρώστιες του μέλλοντος. Το καμπανάκι το χτυπάνε...η μελλοντολογία είναι της μόδας και ο κόσμος προσπαθεί να ξυπνήσει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Η ανακύκλωση της γνώσης καλά κρατεί..

Ελπίζω να πάνε όλα καλά με τον φίλο σου anwnimi.

Σοφια τωρα πιστευεις οτι η ψυχοθεραπευτρια σου ειχε δικιο η αδικο?

Quote:

---

Originally posted by Sofia
Σε μενα χτυπησε πολλες φορες. Δεν το ακουσα, με βοηθησαν αλλοι να το ακουσω. Οταν το ακουσα, ενιωσα πώς δεν ειχα πολλες επιλογες...Η ψυχοθεραπευτρια μου επεμενε πώς ειχα.

---

Ευτυχώς κάποιοι άνθρωποι έχουν ανθρώπους που να τους υπενθυμίζουν το καμπανάκι που είναι φανερό. Αν και δεν έιναι πάντα απλά τύχη το να έχεις ανθρώπους δίπλα σου αλλά δικό σου επίτευγμα.

Όταν όμως είναι πραγματικά ατυχία; Το να είσαι εντελώς μόνος; ΠΟΥ να ακουμπήσεις; ΠΟΥ να στηριχτείς;

Quote:

---

Originally posted by vince

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Πόσο εύθραστη είναι τελικα η ψυχική υγεία; Πόσο ισχύει αυτο που λένε, η λεπτή κλωστή που χωρίζει την υγεία από τη νόσο;

---

Μια λεπτή κλωστή, στην κυριολεξία, χωρίζει την τρέλα από την λογική..

Πρόσφατα άκουσα πως οι ψυχώσεις, οι νευρώσεις και οι καταθλίψεις θα είναι οι αρρώστιες του μέλλοντος. Το καμπανάκι το χτυπάνε...η μελλοντολογία είναι της μόδας και ο κόσμος προσπαθεί να ξυπνήσει όσο πιο γρήγορα μπορεί. Η ανακύκλωση της γνώσης καλά κρατεί..

Ελπίζω να πάνε όλα καλά με τον φίλο σου anwnimi.

---

Πόσο πραγματικά λεπτή είναι τελικά vince; Εθελοτυφλούμε όταν τη νομίζουμε τόσο λεπτή αφού υποτίθεται πως πάντα υπάρχει ένα καμπανάκι ή τελικά είναι όντως πολύ λεπτή και τελείως αναπάντεχο (ή γονιδιακό) το να σπάσει;

Σ\'ευχαριστώ για την ευχή σου, πραγματικά.

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Άρσι μου...
κι εγώ αρνιόμουν ότι χρειαζόμουν βοήθεια. Πίστευα ότι η κατάληξη σε ειδικό θα είναι...κατάληξη.

---

Αχ!ανώνυμη το πρώτο βράδυ με τα κουτιά χάπια σπίτι(πριν τα πάρω)έβλεπα όλη νύχτα εφιάλτες....Απορώ πως τα πήρα την άλλη μέρα!!!!!!!

Κ γω λέω να πας ανώνυμη.Συμφωνώ με τη Μαρία.Όποια κ αν είναι η αντίδρασή του καταβάθος θα ξέρει πως κάποιος νιάζεται γι΄αυτόν.

Αυτό που λες πως είναι να βλέπεις κάποιον να σπάει σε χίλια κομμάτια...το έζησα κ εγώ σε φίλο του πρώην φίλου μου.Σοκ.Αυτό έχω να πω.Ένα παιδί πανέξυπνο,φιλοσοφημένο,κοι νωνικό,άψογο συζητητή(δεν τον ξεχνούσες εύκολα)κ μέσα σε ένα μήνα.....αυτό που έμαθα είναι ότι τρελάθηκε..
Τον είδα 5΄ λεπτά πριν φύγει για πάντα απ\'την πόλη(με τους γονείς του εννοείται)κ ήταν σαν να έβλεπα άλλον άνθρωπο στο ίδιο σώμα..κ τι άνθρωπο.....5 χρονο κ χωρίς επικοινωνία με το περιβάλλον.Τότε είχα σοκαριστεί για πάρα πολύ καιρό.
Η μάνα του δεν είχε επιλογή παραιτήθηκε απ΄τη δουλειά της κ ήταν μέρα νύχτα μαζί του.Ήθελαν να αποφύγουν τον εγκλεισμό του.Τελικά δεν ξέρω τι απέγινε.
Πάντως είναι σοκ.

Ο φίλος σου επικοινωνεί με το περιβάλλον?εννοείται αν θες απαντάς....

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
Πόσο πραγματικά λεπτή είναι τελικά vince; Εθελοτυφλούμε όταν τη νομίζουμε τόσο λεπτή αφού υποτίθεται πως πάντα υπάρχει ένα καμπανάκι ή τελικά είναι όντως πολύ λεπτή και τελείως αναπάντεχο (ή γονιδιακό) το να σπάσει;

---

Είναι τόσο λεπτή όσο η γραμμή που χωρίζει την κοινωνία από το χάος. Ίσως να καταλαβαίνεις την συσχέτιση που κάνω..

Όσον αφορά την επόμενη ερώτηση σου...θα έλεγα πως όπου υπάρχει καπνός υπάρχει και φωτιά. Μπορεί ένας άνθρωπος να είναι πολύ ευαίσθητος αλλά να μην φτάσει στην μέγιστη παράνοια..όμως...υπάρχει και ένα όμως. Ας πάρω για παράδειγμα εμένα.

Όταν έπαθα ότι έπαθα ένιωθα πως βρισκόμουν σε ένα κομβικό σημείο στην ζωή μου. Θα μπορούσα να πω πως κάτι έγινε και μου συνέβη αυτό. Δεν μπορώ να πω ότι ήταν επιλογή μου..αλίμονο αν το έλεγα αυτό... το πιστεύεις ότι αν θέλω μπορώ να τα θυμηθώ όλα...ακόμα και το αίσθημα της παράνοιας σαν να είναι βαθιά ριζωμένο στην κοσμογένεση..σαν να υπάρχει ένα όριο που έβαλε κάποιος/κάτι στον άνθρωπο..προτού εκείνος βεβηλώσει την πηγή της δημιουργίας του.

Κάπως ασαφή τα όσα λέω...έμπαση περίπτωσή....αυτά συμβαίνουν. Δεν ξέρω αν φταίει το γονίδιο ή το περιβάλλον αλλά κάτι φταίει σίγουρα...

Βινς με προλαβες.Μολις θα σου ελεγα να μου εξηγησεις την τελευταια παραγραφο