Είμαι 5 μήνες έτσι. Για πόσο ακόμη;
Έχω κουραστεί ψυχικά και κατά συνέπεια σωματικά. Έχω μείνει εκεί κολλημένος φοβισμένος δεν βγάζει κάτι η δουλειά με τον εαυτό μου προσπαθώ να επιμείνω στο καλύτερο αλλά δυσκολεύομαι πολύ γιατί πρέπει να αντιταχθω στις έμμονες αρνητικές ιδέες που τις πιστεύω και τις φοβάμαι, όταν μένω άπραγος ή με τον εαυτό μου ή δεν θέλω να είμαι κάπου (βόλτα , σχολείο..) μου έρχονται οι σκέψεις με βασανίζουν κάτι που με στρεσσαρει και είναι δύσκολο να τις διώξω γιατί ενεργοποιείται και ο φόβος μου . Θέλω να ξεκολλήσω από αυτά τα πράγματα γιατί μόνο καλό δεν μου κάνουν, πιστεύω ότι θα οδηγήσουν σε κάτι αρνητικό ίσως και καταστροφικό, γίνομαι δυσλειτουργικος φοβάμαι τις υποχρεώσεις και τις δουλειές γιατί φορτωνομαι και ενεργοποιούνται πάλι αυτές οι σκέψεις... Επειδή έχω σχολή, ίσως αλλαγή πόλης, ζωή και τα λοιπά χρειάζομαι ένα βοήθημα φαρμακευτικό για να ανταπεξέλθω. Δεν μιλάω με τους γονείς μου , μου είναι πολύ δύσκολο και φοβάμαι για την υγεία τους... Πώς θα ξεκινήσω αντικαταθλιπτικά άραγε; Πρέπει να πάω στην ψυχίατρο που για να πάω στην ψυχίατρο πρέπει να περάσω από το φράγμα γονείς. Πραγματικά έχει καταντήσει αηδία αυτό το θέμα να νομίζω ότι θα πάθω εγκεφαλικό κάθε μέρα ή ότι θα με πονέσει η σπονδυλική στήλη... Έχω προοδεύσει λίγο αφού είμαι 3 εβδομάδες διακοπές και αφού ήρθε ο θείος μου βελτιώθηκα πολύ... Ωστόσο δεν χαμογελάω πια, κουράζομαι εύκολα λόγω των ψυχολογικών αυτών. Οι έμμονες δεν φεύγουν, πόση προσπάθεια να ρίξω άλλο; Οκ έχω δραστηριότητες αλλά οι εμμονές ΕΚΕΙ και μου είναι δύσκολο να τις καταπολεμήσω θέλει πολλή προσπάθεια και υπάρχει και ο φόβος...
