Μήπως τελικά βολεύομαι στη δυστυχία;;;

Ξύπνησα με αυτή τη σκέψη.
Εντάξει, έχω διαγνωστεί με Ιδψ και κατάθλιψη αλλά παίρνοντας την αγωγή έχω δει βελτίωση.
Έχω προβλήματα όπως όλοι μας στο σπίτι και στη δουλειά.
Όμως μήπως πίσω από όλα αυτά τελικά με κάποιο ανεξήγητο η ασυνείδητο τρόπο «βολεύομαι» στο να μην είμαι καλά;;;
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό αλλά μου περνάει από το μυαλό μήπως το κάνω.
Καμία φορά ίσως και η θλίψη και η δυστυχία κι όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βολεύουν. Μένεις εκει, βαλτώνεις και δεν χρειάζεται να κανεις προσπάθεια για τίποτα. Είναι το άλλοθι σου για να μην προσπαθείς για πράγματα.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;;

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ξύπνησα με αυτή τη σκέψη.
Εντάξει, έχω διαγνωστεί με Ιδψ και κατάθλιψη αλλά παίρνοντας την αγωγή έχω δει βελτίωση.
Έχω προβλήματα όπως όλοι μας στο σπίτι και στη δουλειά.
Όμως μήπως πίσω από όλα αυτά τελικά με κάποιο ανεξήγητο η ασυνείδητο τρόπο «βολεύομαι» στο να μην είμαι καλά;;;
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό αλλά μου περνάει από το μυαλό μήπως το κάνω.
Καμία φορά ίσως και η θλίψη και η δυστυχία κι όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βολεύουν. Μένεις εκει, βαλτώνεις και δεν χρειάζεται να κανεις προσπάθεια για τίποτα. Είναι το άλλοθι σου για να μην προσπαθείς για πράγματα.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;;

---

Γειά! Δεν ξέρω αν ισχύει για εσενα αλλά μπορεί να ισχύει ναι . Πχ για να νιώσεις καλά μπορεί να πρέπει να αλλάξεις / γνωρίσεις φίλους πράγμα που χρειάζεται ενέργεια. Μπορεί να πρεπει να βάλεις σαν προτεραιοτητα τον εαυτό σου και όρια πραγμα που επίσης χρειάζεται ενέργεια και αλλα πολλα . Γενικά μπορείς σιγά σιγά να προσπαθείς και να δοκιμάζεις κάτι το οποίο πιστεύεις ότι θα σε κάνει να νιώσεις καλύτερα. Δεν χρειάζεται όλα μαζί.

Σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Όλα μαζί ναι θα είναι δύσκολο. Θέλει ενα πράγμα τη φορά. Γενικά μέσα στο καλοκαίρι προσπάθησα να κάνω πράγματα για να ξεκουνιεμαι και να ξεφεύγει και το μυαλό μου. Πράγματα που άλλες φορές δεν τα έκανα εύκολα, όπως πολλές βόλτες, πολύ χρόνο με τα παιδιά κλπ. Στην αρχή δυσκολευόμουν και δεν ήταν πάντα ευχάριστο, αλλά προσπάθησα να το κάνω έστω και με το ζόρι για να μη βουλιάζω στην καταθλιψη. Με τον καιρό το συνήθισα και έγινε κάτι σαν καινουρια συνήθεια.
Κάπως έτσι νομίζω χρειάζεται να πράξω και με τα υπόλοιπα.
Η ενέργεια που πρέπει να καταβάλλω κάθε φορά είναι μεγάλη και δεν είναι εύκολο να τη βρω. Αλλά πρέπει να προσπαθησω.

ναι είναι πολύ πιθανό.
ο εγκέφαλός μας έχει αυτή την τάση να οικειοποιείται με μια κακή κατάσταση, για να επιβιώσει.
περα απο αυτό, υπάρχει και μια συνθήκη που λέγεται "δευτερογενή οφέλη" στην κατάθλιψη, είναι ο τρόπος που κοπιάρεις -ανταποκρίνεσαι- στην καθημερινότητά σου, ή καμουφλάρεις τα συναισθήματά σου, βολεύεσαι σε αυτή τη συνθήκη και δεν παρακινείσαι να αλλάξεις την ήδη υπάρχουσα προβληματική κατάσταση.

https://www.psychology.gr/gnosiaki-p...mperifora.html

Quote:

---

Originally Posted by user

ναι είναι πολύ πιθανό.
ο εγκέφαλός μας έχει αυτή την τάση να οικειοποιείται με μια κακή κατάσταση, για να επιβιώσει.
περα απο αυτό, υπάρχει και μια συνθήκη που λέγεται "δευτερογενή οφέλη" στην κατάθλιψη, είναι ο τρόπος που κοπιάρεις -ανταποκρίνεσαι- στην καθημερινότητά σου, ή καμουφλάρεις τα συναισθήματά σου, βολεύεσαι σε αυτή τη συνθήκη και δεν παρακινείσαι να αλλάξεις την ήδη υπάρχουσα προβληματική κατάσταση.

https://www.psychology.gr/gnosiaki-p...mperifora.html

---

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο ευχαριστώ πολύ.
Όσο περισσότερο παγιώνεται μια δυσλειτουργική συμπεριφορά, τόσο πιο πολύ μένεις μέσα σε αυτή και δυσκολεύεσαι μετά να την αλλάξεις.
Με θυμώνει πολύ αν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν δηλ βολεύομαι μέσα στη θλίψη από την οποία παλεύω να βγω. Γιατί φαινομενικά θέλω να βγω, αλλά ουσιαστικά έχω μάθει να ζω μαζί της και προφανώς εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς στη ζωή μου.
Έχω κουραστεί όμως να αναλύω και υπεραναλυω τόσο πολύ τα πάντα. Πως θα γίνει να απλουστευτούν λίγο τα πράγματα;; Τι κάνω λάθος;;;

Δεν κανεις την αλλαγή. Δηλαδή λες ΚΑΊ λες καί ξανά λές τά προβλήματα σου, χωρίς όμως να ξεκινήσεις κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνεις τόσα χρόνια. Οπότε αναλύεις υοεραναλυεις τά πάντα τους άλλους την κατάσταση, αλλά καμία αλλαγή.
Χωρίς μία διαφορετική κίνηση δν θά έρθει η αλλαγή.

Καί εγώ πάντως το έχω σκεφτεί αυτό για εμένα , αυτό που έγραψες πρώτο μύνημα. Είναι σάν νά μου αρέσει ο ρόλος του θύματος. Τό δράμα. Καί η δυστυχία.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Πολύ ενδιαφέρον το άρθρο ευχαριστώ πολύ.
Όσο περισσότερο παγιώνεται μια δυσλειτουργική συμπεριφορά, τόσο πιο πολύ μένεις μέσα σε αυτή και δυσκολεύεσαι μετά να την αλλάξεις.
Με θυμώνει πολύ αν ισχύει κάτι τέτοιο. Αν δηλ βολεύομαι μέσα στη θλίψη από την οποία παλεύω να βγω. Γιατί φαινομενικά θέλω να βγω, αλλά ουσιαστικά έχω μάθει να ζω μαζί της και προφανώς εξυπηρετεί κάποιους σκοπούς στη ζωή μου.
Έχω κουραστεί όμως να αναλύω και υπεραναλυω τόσο πολύ τα πάντα. Πως θα γίνει να απλουστευτούν λίγο τα πράγματα;; Τι κάνω λάθος;;;

---

παρακαλώ.
δεν ξέρω αν κάνεις κάτι λάθος, ίσως να μην κάτι σωστά, δηλαδή ίσως ό,τι κάνεις να μην είναι λάθος, αλλά ούτε και σωστό.
χμ ίσως αν δοκίμαζες κάτι καινούργιο μια στο τόσο;
ένα εξτριμ σπορ ή ένα ταξίδι;

Quote:

---

Originally Posted by user

παρακαλώ.
δεν ξέρω αν κάνεις κάτι λάθος, ίσως να μην κάτι σωστά, δηλαδή ίσως ό,τι κάνεις να μην είναι λάθος, αλλά ούτε και σωστό.
χμ ίσως αν δοκίμαζες κάτι καινούργιο μια στο τόσο;
ένα εξτριμ σπορ ή ένα ταξίδι;

---

Ναι…καταλαβαίνω τι λες. Μπορεί να ισχύει κι γω νιώθω πολλές φορές ότι χρειάζομαι κάτι καινούριο… κάτι που να μου αρέσει και να το κάνω με χαρά.
Για τα ταξίδια δεν το συζητώ…είναι το καλύτερο μου. Φέτος πήγα ένα μεγάλο διάστημα διακοπές και σε διαφορετικά μέρη και ήταν πολύ ωραία.

Νεφελη εγω εχω αποδιοργανωμενη σχιζοφρενεια.
Παντα παρατηρουσα τον εαυτο μου κ συνειδητοποιουσα τα κακως κειμενα προσπαθωντας να τα βελτιωσω κ να μη επαναπαυτω.

Σε αυτες τις παθησεις αποδυναμωνομαστε πολυ κ πενθουμε. Υπαρχει αυτολυπηση πολλες φορες, θυματοποιηση κ γινομαστε φορτικοι καθως γινομαστε εγωκεντρικοι κ θεωρουμε τα προβληματα μας τα μεγαλυτερα του κοσμου, μας αποροφα τελειως ολο αυτο.
Αυτα δημιουργουν δυσκολια να πιστεψουμε στον εαυτο μας για το κατι παραπανω κ οτι αξιζουμε κ μεις ομορφες στιγμες.
Η κατασταση ειναι δυσκολη αλλα χρειαζεται κ να εχεις καλη οπτικη. Εγω γινομαι απαισιοδοξος για την κατασταση της χωρας αλλα αυτη την στιγμη απολαμβανω τα οσα καταφερα. Δουλεια, κοινωνικοποιηση, κ καλυτερη ποιοτητα ζωης κ εχω χαλαρωσει τελευταια αλλα ξερω οτι πρεπει να παρω μπρος κ να χτιζω.

Το θετικο ειναι οτι συνειδητοποιεις οτι μαλλον υπαρχει κατι που σε ενοχλει κ αυτο ειναι το πρωτο βημα της αλλαγης.
Νομιζω χρειαζεται να σε αγκαλιασεις κ να εκτιμησεις τα οσα καταφερες κ εχεις αυτη την στιγμη κανοντας οτι μπορεις χωρις να σε χτυπας συνεχεια.
Καλη αναρρωση!!

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ξύπνησα με αυτή τη σκέψη.
Εντάξει, έχω διαγνωστεί με Ιδψ και κατάθλιψη αλλά παίρνοντας την αγωγή έχω δει βελτίωση.
Έχω προβλήματα όπως όλοι μας στο σπίτι και στη δουλειά.
Όμως μήπως πίσω από όλα αυτά τελικά με κάποιο ανεξήγητο η ασυνείδητο τρόπο «βολεύομαι» στο να μην είμαι καλά;;;
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό αλλά μου περνάει από το μυαλό μήπως το κάνω.
Καμία φορά ίσως και η θλίψη και η δυστυχία κι όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βολεύουν. Μένεις εκει, βαλτώνεις και δεν χρειάζεται να κανεις προσπάθεια για τίποτα. Είναι το άλλοθι σου για να μην προσπαθείς για πράγματα.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;;

---

Πιστεύω ότι ισχύει αυτό που γράφεις σχεδόν πάντα. Η κάθε δυσλειτουργική συμπεριφορά εξυπηρετεί σε κάτι, με την έννοια του ότι αποφεύγουμε να εκθέσουμε τον εαυτό μας σε συνθήκες-καταστάσεις που για κάποιο λόγο μας προκαλούν άγχος, φόβο, σύγχυση κτλ. Άρα ναι θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως βόλεμα.

Μπορεί να βολεύεσαι στην ασφάλεια, στη δική σου δλδ καθημερινότητα και συνθήκες ζωής που δεν είναι και ότι άσχημο, μάλλον σε γενικές γραμμές περνάς καλά. Ιψδ και κατάθλιψη μπορούν να συμβιώσουν με αυτή την κατάσταση. Απλά δεν τολμάς, δεν κάνεις την υπέρβαση δλδ να κάνεις πράγματα εκτός αυτού του χώρου ασφάλειας που μπορεί να σου άλλαζαν τη ψυχική διάθεση.

Quote:

---

Originally Posted by Nefeli28

Ξύπνησα με αυτή τη σκέψη.
Εντάξει, έχω διαγνωστεί με Ιδψ και κατάθλιψη αλλά παίρνοντας την αγωγή έχω δει βελτίωση.
Έχω προβλήματα όπως όλοι μας στο σπίτι και στη δουλειά.
Όμως μήπως πίσω από όλα αυτά τελικά με κάποιο ανεξήγητο η ασυνείδητο τρόπο «βολεύομαι» στο να μην είμαι καλά;;;
Δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται αυτό αλλά μου περνάει από το μυαλό μήπως το κάνω.
Καμία φορά ίσως και η θλίψη και η δυστυχία κι όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα βολεύουν. Μένεις εκει, βαλτώνεις και δεν χρειάζεται να κανεις προσπάθεια για τίποτα. Είναι το άλλοθι σου για να μην προσπαθείς για πράγματα.
Μπορεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;;

---

Καλημερα Νεφελη!

Αλλοι το λενε βολεμα ,αλλοι ανικανότητα και αλλοι φοβο .Ειναι τι πιστευει ο καθενας κι σε τι κατασταση βρισκεται .
Το θεμα ειναι να ΘΕΣ να βγεις απο ολο αυτο και ο μονος τροπος ειναι αυτος που ηδη κανεις .
Εστω και με το ζορι αρχικα μεχρι ολο αυτο να γινεται μηχανικα .

Μην σταματας την καθημερινοτητα ειδικα των παιδιων που μεσα απο αυτα μπορεις να ξεπερασεις πολλα πραγματα να το ξερεις !