Περι εφηβειας (Ελπιζω!)

Προσοχη, ακολουθει σεντονι...

Εχω λοιπον δυο τεκνα τα οποια μενουν με την μανα του η οποια δουλευει σχεδον
απο το πρωι μεχρι το βραδυ για να εχουν τα παιδια αυτα που χρειαζονται.

Σαν αποτελεσμα αυτου τα παιδια απο 13 χρόνων περιπου (τωρα 16 & 18) μενουν
σχεδον μονα του η με ελαχιστη επιβλεψη και τωρα τελευταια με καθολου επιβλεψει
οταν λειπει η μανα τους.

Ενα απο τα προβληματα που παρουσιαστηκε τα δυο τελευταια χρονια και χειροτερεψε
τωρα ειναι οτι περισσοτερο ο γιος μου και λιγοτερο η κορη μου εχουν αποκτησει μια
αποσταση απο μενα και απο την μανα τους.

Αυτο που λενε ειναι "δεν με νοιαζετε εσεις, αυτο που με νοιαζει μονο ειναι οι φιλοι μου"
στην περιπτωση του γιου μου οι φιλοι του δεν ειναι ειναι και οτι καλυτερο ενω στην
περιπτωση της κορης μου εχουν οι φιλες της τα θεμα τους με αποτελεσμα να επηρεαζεται
και η κορη μου.

Καποια στιγμη η πρωην ειδε το αδιεξοδο του γιου μου και ειπε να ερθει να μεινει μαζι μου,
οπως και εγινε, οντως του ειχα βαλει τα ποδια σε ενα παπουτσι και ειχε στρωσει λιγο,
ομως πηρε την μανα του τηλεφωνο και κλαφτηκε για το ποσο ασχημα περναει μαζι μου
και θελει να γυρισει.

Της ειπα οτι αυτο ειναι κακη ιδεα για κατι που βρισκετε εν εξελιξει και οτι θα παει στραφη
οτι εχει γινει αλλα με αγνοησε.

Γυρισε πισω και εκτοτε της εχει κανει την ζωη της μια κολαση με την συμπεριφορα του.

Εδω πρεπει να σας πω οτι δεν υπαρχει καμια συνεννόηση για τα παιδια και οταν την ρωταω
αν ολα καλα πανε μου απανταει "ναι ναι μια χαρα, κανενα προβλημα"

Το δίλημμα που εχω αυτο τον καιρο ειναι, να του δειξω λιγο tough love η οχι?

Προσπαθει να με εκμεταλλευτεί συναισθηματικα διοτι ξερει οτι του εχω αδυναμια ομως
εγω δεν τσιμπαω με αποτελεσμα να εχει μια αρνηση και σε μενα πλεον.

Του λεω οτι πλησιαζει ο καιρος που πρεπει να επιστρεψω Αμερικη και οταν συμβει ΔΕΝ
θα μπορω να ερθω πισω για τουλαχιστον 5 και βαλε χρονια και ειναι πολυ κακη ιδεα
να απομακρυνονται οπως επισης τους λεω οτι σε αυτη την ζωη δεν εχουν αναγκη
μονο του φιλους αλλα και τους γονεις και οι γονεις τα παιδια.

Ματαια, ειναι σα να εξηγω σε ενα μυρμήγκι πως να τηγανιζει πατατες.

Αυτη την στιγμη ειναι μονα τους στο σπιτι και ο γιος μου μου εχει δωσει τελεσίγραφο να
μην πατησω εκει ενας θεος ξερει γιατι (η μανα τους ειναι στο χωριο της).

Ουφ τα ειπα και ξαλαφρωσα

Παιδιά είναι, τα λάθη των ενηλίκων διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών με τα βιώματά τους. Συμβουλεύσου έναν παιδοψυχολόγο/ψυχολόγο ή γενικά κάποιον ειδικό.

Εγώ πάλι ανησυχώ όταν βλέπω άτομα 16 και 18 χρονών να θέλουν να είναι συνεχώς με τους γονείς τους παρά με τους φίλους τους.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Εγώ πάλι ανησυχώ όταν βλέπω άτομα 16 και 18 χρονών να θέλουν να είναι συνεχώς με τους γονείς τους παρά με τους φίλους τους.

---

Έχεις δίκιο. Είναι το άλλο άκρο.

Κανένα άκρο δεν είναι καλό.

Αλλα το είπες και συ... "συνεχώς" πράγμα που δεν το θέλω σε καμιά περίπτωση.

Ναι ρε Jim, αλλά γράφεις ότι του γιού σου του έσφιξες τα λουριά και του λες ότι θα φύγεις κι έτσι και γιουβέτσι. Όσο πας να εκβιάσεις το συναίσθημα τόσο δεν θα τους βγαίνει και θα αντιδρούν. Αν τα παιδιά μεγαλώναν σχεδόν μόνα τους από τα 13 όπως λες, συναισθηματικά πιθανόν βασίζονταν στον εαυτό τους και τους φίλους τους και ίσως νοιώσαν απόρριψη από εσάς. Ίσως με τον τρόπο τους να ζητούσαν το ενδιαφέρον και τον χρόνο των γονιών τους και να μη τα πήραν. Τώρα ξαφνικά δεν γίνεται να θες από τη μία μέρα στην άλλη όταν είναι ενήλικα ή σχεδόν ενήλικα να παίζετε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι. Το χτίσιμο σχέσεων παίρνει χρόνο και θέλει η κατάσταση και μία κοινή συμπεριφορά από τους γονείς. Στην πιο αγαπημένη και δεμένη οικογένεια να μεγαλώνει ένα παιδί, στα 16 και στα 18 θα βγάλει και αντίδραση, θα εξερευνήσει τον κόσμο, θα δώσει πιο πολύ βάση στους φίλους του και στα γκομενιλίκια και σε πράγματα εκτός σπιτιού και θα αισθάνεται κι ότι με τους γονείς του δεν συνεννοείται και πολύ, ότι υπάρχει χάσμα γενεών. Αυτά τα "Εγώ με το παιδί μου είμαστε φίλοι και μου τα λέει όλα" τα ακούω βερεσέ όταν μιλάμε για αυτές τις ηλικίες.

Να σου πω οτι η κατσταση εχει ξεφυγει και ειναι πλεον αργα να την μαζεψετε ?

Δεν φταινε φυσικα τα παιδια αλλα ειναι το αποτελεσμα της σχεσης σας με την γυναικα σου ..
Συχνό φαινομενο στα ζευγαρια που εχουν διαφορετικη πορεια προς αυτα και συνηθως να ξερεις οτι τα παιδια το συνειδητοποιουν και το εκμεταλευονται οπως εγινε και με εσας .

Το να γινεις αυστηρως δεν θα βγαλει πουθενα αφου δεν υπαρχει συνεννόηση .
Το να πηγαινεις στο σπιτι ενω η μητερα λείπει ειναι αυτονοητο και δεν επρεπε καν να τα ρωτησεις παρα μονο να συνενοηθεις με εκεινη .
Ορια και κανονες πρεπει να υπαρχουν παντα μεσα σε ενα σπιτι οτι ηλικια ειναι τα παιδια και πρεπει να ειναι απολυτα σεβαστες απο αυτα .

Φυσικα και σε αυτες τις ηλικιες ειναι υπο την επιβλεψη των γονιων οχι φυσικα με τον τροπο που ηταν μικροτερα .
Αλλωστε τα ακρα παντα φερνουν τα προβληματα .
Το να τα αφηνεις τελειως ανεξάρτητα σε μια ηλικία που πειραματιζονται και επηρεάζονται πολυ ευκολα ειναι οτι χειροτερο ..
Ειδικα για το 16χρονο που ακομα φυσικα και θα υπαρχουν πολλες δραστηριοτητες που θα κανει με τους γονεις ..

Δεν μπορω να διανοηθω οτι θα αφησω το 16χρονο γιο μου εντελως μονο του και θα φυγω για μερες ειλικρινα στο λεω οσο αυτο και αν το θελει .
Οχι γιατι δεν τον εμπιστευομαι αλλα γιατι πολυ απλα δεν εχουν ορι αυτες οι ηλικιες ακομα και οι παρεες ειναι το αλφα και το ωμεγα ..
Καλα για το 18 χρονο δεν το συζητω ηδη μενει μονη της εμενα αλλα υπο αλλες συνθηκες βεβαια και σιγουρα εμεινε μονη της ΤΩΡΑ οχι χωρις επιτήρηση ,συζήτηση και καθοδήγηση τα προηγούμενα χρονια ..

Συζητάς μαζι τους για τα παντα ?
Εχουν το θάρρος αν γινει η στραβή να ερθουν ή να σε παρουν κατευθειαν τηλεφωνο ή φοβουνται ?

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Ναι ρε Jim, αλλά γράφεις ότι του γιού σου του έσφιξες τα λουριά

---

Οταν εμενε με εμενα ειχα συγκεκριμενες απαιτήσεις, πχ να ειναι 12 το βραδυ σπιτι η 1 αν δεν ειχε σχολειο.
Να μην εχει ******* το δωματιο του και γενικα να μην πεταει τα πραγματα παντου πιστευωντας οτι θα τρεχω απο
πισω του να τα μαζευω οπως εκανε η μανα του.
Να μπορουσα να τον βρω στο τηλεφωνο οταν ελειπε.
Να μου ελεγε νωρις τι φαγητο ηθελε ειδαλλως θα εμενε νηστικος, εγω 12 τα μεσανυχτα δεν μαγειρευω
που να χτυπιεται. Εναλακτικα θα ετρωγε οτι ειχα κανει.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

και του λες ότι θα φύγεις κι έτσι και γιουβέτσι. Όσο πας να εκβιάσεις το συναίσθημα τόσο δεν θα τους βγαίνει και θα αντιδρούν.

---

Εγω μεχρι πριν πανδημια δουλευα μεταξυ Αμερικη/Σιγκαπουρη/Ινδονησια/Μαλαισια και Τουρκια και ταξιδευα σε ολο τον κοσμο για μικροτερα διαστηματα, για πολλα χρονια
επαιρνα τον γιο μου μαζι. Δεν κανω εκβιασμο ξαφνικα και ουτε μπορω να κατσω Ελλαδα για παντα διοτι οσο καθομαι εδω τα εισοδηματα μου ειναι ΜΗΔΕΝ,
δεν βγαζω κυριολεκτικα ουτε σεντς και ευτυχως που δουλευει η γυναικα μου και εχουν οχι μονο τα απαραιτητα αλλα και πολλα παραπανω.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αν τα παιδιά μεγαλώναν σχεδόν μόνα τους από τα 13 όπως λες, συναισθηματικά πιθανόν βασίζονταν στον εαυτό τους και τους φίλους τους και ίσως νοιώσαν απόρριψη από εσάς. Ίσως με τον τρόπο τους να ζητούσαν το ενδιαφέρον και τον χρόνο των γονιών τους και να μη τα πήραν.

---

Δεν ίσχυει αυτο.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Τώρα ξαφνικά δεν γίνεται να θες από τη μία μέρα στην άλλη όταν είναι ενήλικα ή σχεδόν ενήλικα να παίζετε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι.

---

Ουτε αυτο ισχύει

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Το χτίσιμο σχέσεων παίρνει χρόνο και θέλει η κατάσταση και μία κοινή συμπεριφορά από τους γονείς.

---

Δεν φταιω εγω που δεν υπαρχει κοινη συνενοηση για τα παιδια, προσπαθησα ομως αυτος ο δρομος ειναι διπλης κατευθυνσης, θελει δυο.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Στην πιο αγαπημένη και δεμένη οικογένεια να μεγαλώνει ένα παιδί, στα 16 και στα 18 θα βγάλει και αντίδραση, θα εξερευνήσει τον κόσμο, θα δώσει πιο πολύ βάση στους φίλους του και στα γκομενιλίκια και σε πράγματα εκτός σπιτιού και θα αισθάνεται κι ότι με τους γονείς του δεν συνεννοείται και πολύ, ότι υπάρχει χάσμα γενεών. Αυτά τα "Εγώ με το παιδί μου είμαστε φίλοι και μου τα λέει όλα" τα ακούω βερεσέ όταν μιλάμε για αυτές τις ηλικίες.

---

Πολυ φοβαμαι οτι εχεις δικιο σε αυτο, αυτο βεβαια δεν σημαινει οτι μου αρεσει και πρεπει να το αποδεχτω, θα το φαω στη μαπα ομως θελω δε θελω.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Να σου πω οτι η κατσταση εχει ξεφυγει και ειναι πλεον αργα να την μαζεψετε ?

---

Το πιστευω αυτο, δεν χρειαζεται καν να κανεις προσπαθεια να με πεισεις... σνιφ

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Δεν φταινε φυσικα τα παιδια αλλα ειναι το αποτελεσμα της σχεσης σας με την γυναικα σου ..
Συχνό φαινομενο στα ζευγαρια που εχουν διαφορετικη πορεια προς αυτα και συνηθως να ξερεις οτι τα παιδια το συνειδητοποιουν και το εκμεταλευονται οπως εγινε και με εσας .

---

Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων, αυτα εκανα και γω και απλα τα λουζομαι τωρα. Προσπαθησα να σπασω την "καταρα" που υπαρχει στο σοι μας
και δεν στεριωνει γαμος αλλα ματαια.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Το να γινεις αυστηρως δεν θα βγαλει πουθενα αφου δεν υπαρχει συνεννόηση .

---

Εχεις δικιο αλλα απο την αλλη δεν θελω και να κανω οτι δεν συμβαινει τιποτα και ολα ομως

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Το να πηγαινεις στο σπιτι ενω η μητερα λείπει ειναι αυτονοητο και δεν επρεπε καν να τα ρωτησεις παρα μονο να συνενοηθεις με εκεινη .

---

Να σου πω τι εγινε περι αυτου την προηγουμενη φορα τετοιο καιρο.
Μου λεει η γυναικα μου να παω σπιτι να δω τι παιζεται, παω, δεν ανοιγει και αρχιζει τις υστεριες, παιρνει την μανα του τηλέφωνο και στο καπακι με παιρνει
η μανα του και μου λεει να σηκωθω να φυγω και να μην τον νευριαζω.
Μαντεψε ποιος ενοιωσε φοβερα μαλακας...εχεις 5 ευκαιριες!

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Ορια και κανονες πρεπει να υπαρχουν παντα μεσα σε ενα σπιτι οτι ηλικια ειναι τα παιδια και πρεπει να ειναι απολυτα σεβαστες απο αυτα .

---

Εγω ειχα τους παρακατω κανονες...
να ειναι 12 το βραδυ σπιτι η 1 αν δεν ειχε σχολειο.
Να μην εχει ******* το δωματιο του και γενικα να μην πεταει τα πραγματα παντου πιστευωντας οτι θα τρεχω απο
πισω του να τα μαζευω οπως εκανε η μανα του.
Να μπορουσα να τον βρω στο τηλεφωνο οταν ελειπε.
Να μου ελεγε νωρις τι φαγητο ηθελε ειδαλλως θα εμενε νηστικος, εγω 12 τα μεσανυχτα δεν μαγειρευω
που να χτυπιεται. Εναλακτικα θα ετρωγε οτι ειχα κανει.

Η μητερα του απο την αλλη μιλαμε τιποτα απο ολα αυτα, μονο τωρα τελευταια του λεει αν δεν ερθεις την
ταδε ωρα να πας στον πατερα σου, κοινως μου φορτωνει εμενα ενα προβλημα που εχει δημιουργησει αυτη για πολλοστή
φορα. Και φυσικα την γραφει στα @@ και ερχεται σε μενα αναγκαστικα.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Φυσικα και σε αυτες τις ηλικιες ειναι υπο την επιβλεψη των γονιων οχι φυσικα με τον τροπο που ηταν μικροτερα .
Αλλωστε τα ακρα παντα φερνουν τα προβληματα .
Το να τα αφηνεις τελειως ανεξάρτητα σε μια ηλικία που πειραματιζονται και επηρεάζονται πολυ ευκολα ειναι οτι χειροτερο ..
Ειδικα για το 16χρονο που ακομα φυσικα και θα υπαρχουν πολλες δραστηριοτητες που θα κανει με τους γονεις ..

Δεν μπορω να διανοηθω οτι θα αφησω το 16χρονο γιο μου εντελως μονο του και θα φυγω για μερες ειλικρινα στο λεω οσο αυτο και αν το θελει .
Οχι γιατι δεν τον εμπιστευομαι αλλα γιατι πολυ απλα δεν εχουν ορι αυτες οι ηλικιες ακομα και οι παρεες ειναι το αλφα και το ωμεγα ..
Καλα για το 18 χρονο δεν το συζητω ηδη μενει μονη της εμενα αλλα υπο αλλες συνθηκες βεβαια και σιγουρα εμεινε μονη της ΤΩΡΑ οχι χωρις επιτήρηση ,συζήτηση και καθοδήγηση τα προηγούμενα χρονια ..

---

Δυστηχως απο την στιγμη που δεν υπαρχει συνεννόηση τι αλλο να κανω? Αμα δεν θελει η γυναικα μου τελος. Βεβαια μια χαρα ηθελε οταν
ειχα χρηματα, μολις τελειωσαν τα χρηματα τελειωσε και η αγαπη που ελεγε και η γιαγια μου.
Στο μονο που ελπιζω ειναι να τους εχω δωσει αρχες που να ειναι χρησιμες για να τους κρατησουν μακρια απο μπλεξιματα τωρα πια.

Quote:

---

Originally Posted by Marilou

Συζητάς μαζι τους για τα παντα ?
Εχουν το θάρρος αν γινει η στραβή να ερθουν ή να σε παρουν κατευθειαν τηλεφωνο ή φοβουνται ?

---

Συζηταω τα παντα και μαλιστα ποτε η τουλαχιστον στα 10 χρονια αυτα μονο 2 φορες θυμαμαι να εχω πει
κατι αρνητικο για την μανα τους σε στιγμες αδυναμιας κυριως γιατι συνεχεια τους λεει ποσο αχρηστος ειμαι.
Εγω αποφευγω να το κανω. Αυτα ερχονται και οταν υπαρχει σοβαρο (κατ αυτα) προβλημα μου το λενε και ζητανε
βοηθεια, γενικα πιστευουν οτι εγω (και οχι η μανα τους) θα τα βοηθησω και να σου πω την αληθεια αυτο
συμβαινει.
Ομως το προβλημα αυτοτραυματισμου η κορη μου δεν μου το ανεφερε και ειχε ζητησει να μην το μαθω και δεν θα
το μαθαινα αν δεν την υποχρεωνε ο ψυχολογος να ενημερωθω.
Δεν ηθελε οχι γιατι φοβοταν αλλα γιατι δεν ηθελε να με φορτωσει με ακομη ενα προβλημα η κορη μου, η πρωην
δεν ηθελε διοτι ειπαμε, πιστευει οτι ειμαι αχρηστος...και μπορει και να ειμαι δηλαδη...ξερω γω

Quote:

---

Originally Posted by End_of_an_era

Παιδιά είναι, τα λάθη των ενηλίκων διαμορφώνουν τον χαρακτήρα των παιδιών με τα βιώματά τους. Συμβουλεύσου έναν παιδοψυχολόγο/ψυχολόγο ή γενικά κάποιον ειδικό.

---

Δεν εχω αυτο τον καιρο την οικονομικη δυνατότητα γι αυτο και εκει ειναι που παταει η γυναικα μου για να με κραταει εκτος απο οτιδήποτε.

Δυστηχως

Δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να του σφίξεις τα λουριά και να μην του κάνεις τα χατίρια, ενώ του λες για μια 5ετία δεν θα μπορεί να σε έχει δια ζώσης. Θα μάθει να μαγειρεύει και να φτιάχνει το σπίτι του μόνος του, δεν θα είναι μια ζωή με νοοτροπία παιδιού. Αλλά τώρα τα μόνα του ερεθίσματα είναι αυτά που του επιτρέπει η ηλικία του.

Quote:

---

Originally Posted by JimNirou

Το πιστευω αυτο, δεν χρειαζεται καν να κανεις προσπαθεια να με πεισεις... σνιφ


Ειμαι παιδι χωρισμενων γονιων, αυτα εκανα και γω και απλα τα λουζομαι τωρα. Προσπαθησα να σπασω την "καταρα" που υπαρχει στο σοι μας
και δεν στεριωνει γαμος αλλα ματαια.


Εχεις δικιο αλλα απο την αλλη δεν θελω και να κανω οτι δεν συμβαινει τιποτα και ολα ομως



Να σου πω τι εγινε περι αυτου την προηγουμενη φορα τετοιο καιρο.
Μου λεει η γυναικα μου να παω σπιτι να δω τι παιζεται, παω, δεν ανοιγει και αρχιζει τις υστεριες, παιρνει την μανα του τηλέφωνο και στο καπακι με παιρνει
η μανα του και μου λεει να σηκωθω να φυγω και να μην τον νευριαζω.
Μαντεψε ποιος ενοιωσε φοβερα μαλακας...εχεις 5 ευκαιριες!



Εγω ειχα τους παρακατω κανονες...
να ειναι 12 το βραδυ σπιτι η 1 αν δεν ειχε σχολειο.
Να μην εχει ******* το δωματιο του και γενικα να μην πεταει τα πραγματα παντου πιστευωντας οτι θα τρεχω απο
πισω του να τα μαζευω οπως εκανε η μανα του.
Να μπορουσα να τον βρω στο τηλεφωνο οταν ελειπε.
Να μου ελεγε νωρις τι φαγητο ηθελε ειδαλλως θα εμενε νηστικος, εγω 12 τα μεσανυχτα δεν μαγειρευω
που να χτυπιεται. Εναλακτικα θα ετρωγε οτι ειχα κανει.

Η μητερα του απο την αλλη μιλαμε τιποτα απο ολα αυτα, μονο τωρα τελευταια του λεει αν δεν ερθεις την
ταδε ωρα να πας στον πατερα σου, κοινως μου φορτωνει εμενα ενα προβλημα που εχει δημιουργησει αυτη για πολλοστή
φορα. Και φυσικα την γραφει στα @@ και ερχεται σε μενα αναγκαστικα.



Δυστηχως απο την στιγμη που δεν υπαρχει συνεννόηση τι αλλο να κανω? Αμα δεν θελει η γυναικα μου τελος. Βεβαια μια χαρα ηθελε οταν
ειχα χρηματα, μολις τελειωσαν τα χρηματα τελειωσε και η αγαπη που ελεγε και η γιαγια μου.
Στο μονο που ελπιζω ειναι να τους εχω δωσει αρχες που να ειναι χρησιμες για να τους κρατησουν μακρια απο μπλεξιματα τωρα πια.



Συζηταω τα παντα και μαλιστα ποτε η τουλαχιστον στα 10 χρονια αυτα μονο 2 φορες θυμαμαι να εχω πει
κατι αρνητικο για την μανα τους σε στιγμες αδυναμιας κυριως γιατι συνεχεια τους λεει ποσο αχρηστος ειμαι.
Εγω αποφευγω να το κανω. Αυτα ερχονται και οταν υπαρχει σοβαρο (κατ αυτα) προβλημα μου το λενε και ζητανε
βοηθεια, γενικα πιστευουν οτι εγω (και οχι η μανα τους) θα τα βοηθησω και να σου πω την αληθεια αυτο
συμβαινει.
Ομως το προβλημα αυτοτραυματισμου η κορη μου δεν μου το ανεφερε και ειχε ζητησει να μην το μαθω και δεν θα
το μαθαινα αν δεν την υποχρεωνε ο ψυχολογος να ενημερωθω.
Δεν ηθελε οχι γιατι φοβοταν αλλα γιατι δεν ηθελε να με φορτωσει με ακομη ενα προβλημα η κορη μου, η πρωην
δεν ηθελε διοτι ειπαμε, πιστευει οτι ειμαι αχρηστος...και μπορει και να ειμαι δηλαδη...ξερω γω

---

Ποιος ο λόγος που η κόρη σου έκανε κάτι τέτοιο?

Την παρακολουθεί από τότε κάποιος ψυχολόγος ?

Αντιλαμβάνεσαι ότι ισχύει αυτό που είπα δυστηχως ..
Τα παιδιά είναι τα θύματα όλης αυτής την υπόθεσης και να σου πω και κάτι ?
Τι παει να πει από τότε που σταμάτησες να έχεις χρήματα έπαψαν και πολλά .

Ο πατέρας τους είσαι είτε έχεις είτε δεν έχεις .
Το να μην προσφέρεις χρηματικά γιατί δεν έχεις δεν παύει το δικαίωμα σου να διαπαιδαγωγεις τα δικά σου παιδιά ..

Ορίστε ποια είναι η κατάληξη της μονοπλευρης διαπαιδαγώγησης της γυναίκας σου .
Το δικό της θέμα το έβγαλε πάνω στα παιδιά γιατί νόμιζε ότι έτσι θα εκδικηθεί ή θα τιμωρήσει εσένα ?


Πόσο λάθος αντιλήψεις πραγματικά όλο αυτό από γυναίκες που σκέφτονται έτσι ..
Θέλουν μέσα των παιδιών να βλάψουν τον άντρα για τους καθαρά προσωπικούς τους λόγους και δεν αντιλαμβάνονται ότι μόνο κακό στα ίδια κάνει όλο αυτό ..

Ελπίζω η κόρη σου τουλάχιστον να είναι καλά πλέον γιατί με ταρακούνησε αυτό που είπες πόσο μάλλον ένα πατέρα ..

Φιλε λιγο διαβασα τα παιδια σου στην ηλικια που ειναι δε θα σε χρειαζονται στα 30 ισωσ σε χρειαστουν και μαζι να εισασταν θα σε ειχαν χεσμενο κ μονο θα πληρωνεσ αυτο ειναι πατερασ στην ελλαδα πλεον