Originally Posted by
κουρασμενος
Καλησπερα,
Ανοιγω αυτο το θεμα γιατι κοντευω να τρελαθω. Ειμαι 1.95 εμφανισιμος και γυμνασμενος. Αυτος ειναι και ο λογος που εχω βιωσει σοβαρα περιστατικα ζηλειας απο μικρη ηλικια μεχρι και σημερα. Δεν ειμαι ουτε ψωνιο ουτε τρελος, καταλαβαινω απο το βλεμμα πλεον ποιος με ζηλευει. Για να καταλαβετε για τι ζηλεια μιλαω, θα σας περιγραψω συνοπτικα δυο περιστατικα. Εκανα παρεα με μια κοπελα, με την οποια ειμαστε παιδικοι φιλοι, ο γκομενος της βρηκε το τηλ μου και με πηρε και μου ειπε ξεκαθαρα να ξεκοψω μαζι της γιατι ζηλευει. Το αλλο και πιο ακραιο, εκανα παρεα με κατι παιδια απο τη σχολη, αγορια και κοριτσια, ενα απο τα κοριτσια μου κολλουσε. Εκανα το χαζο και προσπαθουσα με καθε τροπο να την ξενερωσω, μεχρι που μου τα εριξε στα ισα, εγω αρνηθηκα ευγενικα και νομιζα οτι τελειωσε εκει. Η τυπισσα την αλλη μερα ελεγε σε ολη τη σχολη οτι της ειπα οτι ''τη βλεπω φιλικα γιατι ειμαι γκει''. Αν ειναι δυνατον, επειδη δε μπορεσε να δεχτει οτι δε τη θελω, ειπε ενα σωρο ψεμματα. Καλα τα αγορια ηταν ακομα χειροτερα, μεχρι και μπουλινγκ εχω δεχτει. Δε μπορω να καταλαβω γιατι τοσο μισος. Απο τη φυση μου εχω αυτοπεποιθηση αλλα οι γυρω μου κανουν τα παντα για να με μειωνουν. Οταν εχω αυτοπεποιθηση με λενε πισω απο την πλατη μου ψωνιο, ποιος νομιζεις οτι εισαι κλπ. Και να τονισω οτι εχω ηπιο χαρακτηρα και δε θελω να προκαλω. Οταν δεν εχω αυτοπεποιθηση γινεται παρτυ. Μου βγαζουν οτι κουσουρια μπορειτε να φανταστειτε, πισω απο την πλατη μου παντα, τα μαθαινω μηνες μετα απο τριτους. Οποτε αποφασισα να ειμαι ο εαυτος μου και δε με νοιαζει αν ζηλευουν οι γυρω μου. Ομως το μονο που μου ριχνει την αυτοπεποιθηση ειναι οτι ποτε μου δεν ειχα πραγματικους φιλους. Παντα καποιο συμφερον ειχαν απο μενα, ειτε να τους γνωρισω την ταδε γνωστη μου ειτε να βγουμε στο ταδε μαγαζι επειδη ξερω το σερβιτορο και θα μας κερασει. Εχω πολλους γνωστους αλλα κανενα φιλο. Και ακριβως επειδη ολη αυτη η κατασταση μου ριχνει την αυτοπεποιθηση, τα ερωτικα μου ειναι μηδενικα εδω και πολυυυ καιρο. Με προσεγγιζουν κοπελες αλλα καταλαβαινουν οτι δεν εχω αυτοπεποιθηση και ξενερωνουν. Θυμωνω με τον εαυτο μου που αφηνω τον καθε ακυρο να με ριχνει ψυχολογικα αλλα δε ξερω τι να κανω. Θελω επιτελους να ξεκινησω να ζω ξανα. Βαρεθηκα να ειμαι μονος. Οποιαδηποτε γνωμη ευπροσδεκτη...