Έκτακτες, κρίσεις πανικου, εμβολιο, φοβος ανακοπης κτλ

Λοιπον. Εγω εχω θεμα με το αγχος εδω και 8 χρονια. Ειμαι 27.

Εχω έκτακτες και ταχυπαλμιες χρόνια τωρα. Εχω κανει 4 χολτερ, υπέρηχο και ecg. 3 καρδιολογοι μου ειπανε οτι ειμαι οκ αλλα φυσικα δε τους πίστεψα ποτε 100% οτι δεν εχω καποια σπάνια, θανατηφόρα ταχυκαρδία όμως κατάφερα να το βγαλω απο το μυαλο μου. Ολα αυτα πριν 2 χρονια

Πριν 2 εβδομαδες λοιπον ειχα αυτες τις έκτακτες τη μια μετα την αλλη απανοτα γ 3 δευτερόλεπτα και αυτο μου προκάλεσε κριση πανικου γτ πιστεψα οτι θα παθω ανακοπη απο αυτο. Απο τοτε ειμαι χαλια πραγματικά. Ειχα μια εβδομαδα κρίσεις πανικου καθε μερα, πολλες φορες τη μερα. Και οχι μικρες αλλα πολύ έντονες. Εντωμεταξύ πριν 3 μερες έκανα και τη δεύτερη δοση του εμβολιου και ξέρετε τι ακούγεται για ανακοπες κτλ.

Πλεον ο οργανισμός μου ειναι σε μια κατάσταση έκτακτης αναγκης. Ειμαι αγχωμενη ολη μερα, ποναω παντου λογο εντασης και με το π νιωσω λιγο την καρδια μου να χτυπαει περίεργα παθαινω αμεσως κριση πανικου. Μεχρι και απο τον υπνο πετάγομαι. Μου εχει κολλήσει οτι θα παθω ανακοπη και στο μυαλο μου δεν υπάρχει καμια αμφιβολία για αυτο. Ειναι σιγουρο δηλαδη. Δε βοηθαει κιόλας που η συγκάτοικος μ εφυγε για 2 εβδομαδες και κανω εικονα στο μυαλο οτι θα πεθανω και δε θα με βρει κανενας και αλλα τετοια. Για να μη σχολιασω οτι μ εχει μεινει μια ιστορια στο μυαλο οτι κάποιος ειχε διαίσθηση οτι θα πεθανει ενα μηνα πριν και το ελεγε και ειχε και κρίσεις αγχους γ αυτο. Και τωρα εγω η χαζη λεω λες να εχω κι εγω διαίσθηση; έλεος δηλαδή.

Νιωθω τοσο κομμένη, αδυναμία στα ακρα, ζαλαδες κτλ. Πραγματικά δωστε μου καμια συμβουλή δεν αντεχω αλλο. Κοντεύω να τρελαθω.

Άρχισε να απασχολείς τον εαυτό σου με κάποια οποιαδήποτε δραστηριότητα , βγες χαλαρές βόλτες μόνη η με παρέα, δες ευχαριστες σειρές/ταινίες κλπ για να μην σκέφτεσαι τα ίδια και τα ίδια. Όποτε νιώθεις κάτι "περίεργο" να συμβαίνει καλμάρε τον εαυτό σου με αργες υπολογισμένες ανάσες και αν μπορείς κάνε κάτι με τα χέρια σου ρουτίνας πχ καμιά δουλειά στο σπίτι.
Φαντάζομαι έχεις ήδη κόψει τους καφέδες, τσάγια το βράδυ κλπ.
Αν δεν σε παρακολουθεί ειδικός, νομίζω ήρθε η ώρα να απευθυνθείς σε κάποιον.
Καλή δύναμη, πολλοί και πολλές εδώ μέσα τα έχουμε περάσει αυτά ή τα περνάμε ακόμα και είμαστε ακόμη ζωντανοί και ακμαίοι!

Καλησπέρα!!! Με παρακολουθεί ψυχίατρος και ψυχολογος αλλα αυτο το διάστημα η κατασταση εχει ξεφυγει πολυ. Νιωθω οτι ειμαι με το ενα ποδι στον ταφο κυριολεκτικά. Δε ξερω γιατι εχω κολλήσει τοσο πολυ σε αυτο το θεμα. Πραγματικα δεν αντέχετε.

Πραγματικα τετοιες κρίσεις πανικού ειχα χρονια να παθω. Και ειναι τοσο ισχυρές γιατι πολυ απλα εκείνη τη στιγμη σκέφτομαι οτι να παθαινω ανακοπη.

Προαπαθω πολυ να ξεχαστω αλλα δε τα καταφέρνω πολύ και οταν τα καταφέρω δε κραταει πολυ.

Τι να σου πω πριν χρονια ημουν κι εγω το ιδιο, ακομα και αυτο που ειπες για το προαίσθημα του αλλου το σκεφτόμουν και αυτο.Η καρδια μου με ενοχλούσε πολυ χρονια και ακομη και τωρα αλλα οχι τοσο έντονα. Νομιζα οτι θα πεθανω απο την καρδια μου και οσο με ενοχλούσε η καρδια μου τοσο φοβόμουν. Παιρνω φαρμακα ομως και γι αυτο ειμαι καλυτερα. Τα εκοψα για κάποιους μηνες και έπεσα παλι στην κατάθλιψη, αναγκάστηκα να τα ξαναπάρω. Και τωρα εχω κρισεις που και που αλλα μου περνανε σε κανα τεταρτο. Μιλαμε για πολυ έντονες κρισεις οπου καλώ το ασθενοφόρο γιατι μου ερχεται λιποθυμία, το σώμα μου μουδιάζει και ασπρίζω ολόκληρη, ξαπλώνω για να μην λιποθυμήσω. Μου το ειπε μια γιατρος αυτο, πρεπει το αίμα να παει στο κεφαλι για να αποφύγεις την λιποθυμία και γι αυτο το σώμα ταβλιαζεται για να ξαναπάει το αίμα στο κεφαλι.
Δεν ξερω γιατι φοβόμαστε τοσο πολυ τον θάνατο, εγω ειμαι ετσι απο μικρη.
Εγω θυμαμαι οτι πολυ μικρη ημουν στο εξοχικό μας στην Παιανια οπου τωρα μενω και ειχα δει εναν γερο νεκρό στην αυλη του να τον τρώνε οι κότες.
Πριν λιγα χρονια θυμαμαι οτι έκλαιγε γιατι ειχε πεθάνει η γυναικα του μαλλον με τον ιδιο τροπο. Αυτο μου έμεινε και γενικα οταν άκουγα οτι γείτονες και συγγενείς πέθαιναν ξαφνικα. Εχω αρχισει γυμναστικη, ελπίζω να βοηθήσει και στους πονοκεφάλους μου. Ειναι στο DNA αυτό που εχουμε, μου το εχει πει ο ψυχιατρος ομοιοπαθητικος μου αλλα και απο βιβλία και ανθρώπους που ακουω αυτο βλεπω κι εγω. Πρεπει μονη σου να βρεις τι σε κανει να μην εχεις κρισεις. Εμενα μου λεγαν να βγαινω εξω, να ξεχνιέμαι, δεν ηθελα, πιο χαλια ημουν οταν έβγαινα.

Το ξαναλέω για πολλοστή φορά .
Δύο πράγματα κάνουν καλό εγγυημένα στον ψυχισμό μας
Το περπάτημα και η γιόγκα
Ξεκινά περπάτημα κάθε μέρα ανελειπως
Όσο μπορείς 3 4 5 χλμ ...κάθε μέρα όμως ... Δεύτερον βρες εκεί που μένεις ένα καλό Studio Yoga και ξεκινά άμεσα 3 φορές τη βδομάδα