χάνω το νόημα της ζωής. δεν ξερω δεν ξερ δεν ξερω.
Λοιπόν. Κάποτε πίστευα αρκετά στον Χριστό. Άρχισα όμως να σκέφτομαι και την πιθανότητα να μην ήταν ο γιος του Θεού. Άρχισα να αμφιβάλλω και να ψάχνω για γνώμες αγνοστικιστών ή πρώην χριστιανών. Πάνω κάτω είχαμε τις ίδιες απορίες/αμφιβολίες.
1) Πολλές θρησκείες. Πως ξέρω ότι ο χριστιανισμός είναι η σωστή?
2) Γιατί ο Θεός μας έβαλε να ζουμε σε έναν κόσμο που υπάρχει απάτη κλπ αλλά περιμένει να έχουμε πίστη στα λεγόμενα ανθρώπων που μετέδωσαν το μήνυμά του? (βίβλος) Θελω να πω, ότι οι άνθρωποι εύκολα πέφτουν σε πλάνη. Βλέπε πολιτική πχ. ή διάφορες θεωρίες για τον κόσμο ή/και συνομωσίας. Αρα ειναι λογικό να είμαστε σκεπτικοί και να μην πιστεύουμε εύκολα. Οπότε πως εγω ξέρω ότι ο χριστιανισμός είναι η σωστή θρησκεία εαν σκεφτώ ότι άλλοι άνθρωποι με άλλες θρησκείες πιστεύουν το ίδιο για την θρησκεία τους?
3) Γιατί ο Θεός θέλει να έχουμε πίστη αντι να στείλει αγγέλους σε όλους ή να εμφανιστεί σε όλους κανονικά, ώστε να μην υπάρχει χώρος για αμφιβολλίες και διαφωνίες. γιατί πρέπει να περιμένουμε μέχρι την δευτέρα παρουσία?
4) γιατί υπάρχουν φαινομενικες τουλάχιστον αντιφάσεις στην βίβλο? πχ ο Ιωάννης περιγράφει διαφορετίκα το περιστατικό με τον άδειο τάφο ενω οι άλλοι το περιγράφουν διαφορετικά. πχ ένας λέει ότι γυναίκες πήγαν στον τάφο (νομιζω μαζι και η Μαρία) κάποιος/οι άγγελος/οι είπε ότι ο Χριστός αναστήθηκε. Στον γυρισμό, ο Χριστός συναντάει τις γυναίκες. Ο ιωάννης λέει ότι η Μαίρη έκλαιγε έξω από τον τάφο και ο Χριστός εμφανίστηκε σε αυτήν. Πώς αυτες οι μαρτυρίες συμπίπτουν? Ρώτησα έναν μοναχό και δεν έδωσε και πολυ σημασία στην απορία μου. μου είπε ότι ήταν διαφορετικές μέρες κάτι τέτοιο (κατι που δεν βγάζει νόημα) και απλά μου είπε να μην διαβάζω πράματα άθεων.
απλά βλέπω παντού παραπανω λόγους να μην πιστεύω από το να πιστεύω. και όχι, το πιστευε και μη ερεύνα δεν μου λέει κάτι. ισα ισα μου φαίνεται ύποπτο και πιο πολυ με ενθαρρύνει να ερευνήσω.
Δεν ξέρω. Απο την μια θέλω ο Χριστός να είναι ο γιος του Θεού γιατι αισθάνομαι ότι υπάρχει κάποιο νόημα. από την άλλη όλα αυτά με αποθαρρύνουν να έχω πίστη. δηλαδη δεν θέλω να ζω με τον χριστιανικό τρόπο και απλα να πιέζω τον εαυτό μου να αγνοεί όλα αυτα. Αν δεν λέει αλήθεια η βίβλος, τότε τι υπαρχει μετα το θάνατο?
σε αυτό το άγνωστο άρχιζω και αγχώνομαι/στεναχωριέμαια. Και αν ο θάνατος είναι κακό μέρος? και αν γίνει μετενσάρκωση σε μια ζωή πολύ κακιά? υπάρχουν άνθρωποι που μιλάνε για θεωρία προσομοίωσης. άνθρωποι που ανακαλυπτουν την αλήθεια με ναρκωτικά. ανθρωπους να μιλάνε για έναν εικονικό κόσμο. άλλοι μιλάνε για εξωγιήνους.
υπάρχει site οπου οι άνθρωποι γράφουν περίεργες εμπειρίες σαν να ήταν ψεγάδια στην προσομοιωση. Μου φαίνεται λίγο περιεργο όλοι να λένε ψέματα με αυτες τις ιστορίες.
απλα δεν ξέρω. και στεναχωριεμαι οταν φευγουν απο την ζωη οι ανθρωποι. που πανε? αν δεν υπαρχει τίποτα δεν θα μας πειραξει οταν φυγουμε εμεις. αλλα μεχρι να φυγουμε, η σκεψη οτι οι αγαπημενοι μας ειναι τιποτα, είναι θλιβερη.
πασχω από καταθλιψη και ιψδ. θα ήθελα όμορφα μηνυματα.