Απόρριψη λόγω διαφοράς ηλικίας

Θέλω να ακούσω και τη δική σας άποψη...
είμαι μεγάλη μεν, 45 ετών, αλλά αρκετά καλή με νεανική εμφάνιση, παρ\' όλο που τώρα τελευταία, με τις καταστάσεις άγχους και πανικού που πέρασα, δεν μπορώ να πω ότι είμαι και στα καλύτερά μου... ωστόσο πριν συμβούν όλα αυτά, γνώρισα κάποιον 10 χρόνια μικρότερο από μένα, στην αρχή είπε ότι δεν έχει πρόβλημα ηλικίας, μετά άρχισε να αναθεωρεί, ότι αυτές οι σχέσεις κάποια στιγμή αναπόφευκτα έχουν ημερομηνία λήξεως, ότι ναι μεν του αρέσω σαν γυναίκα, αλλά δεν θέλει να προχωρήσουμε καν (ούτε έρωτα δεν κάναμε, δεν ήθελε να με δει σαν ξεπέτα γιατί του άρεσα σαν άνθρωπος)... και φυσικά ήθελε να κάνει οικογένεια, να γνωρίσει μια κοπέλλα και να κάνει παιδιά... το δέχτηκα, δεν μπορούσα να κάνω κι αλλιώς, και συνεχίσαμε να μιλάμε και να συναντιόμαστε σαν φίλοι, ώσπου γνωρίζει μια κοπέλλα, την ερωτεύεται, δεν πάει καθόλου καλά η σχέση τους (για δικούς της λόγους)... κι εγώ όταν το έμαθα ένιωσα να χάνω τον κόσμο από τα πόδια μου... αυτός να μου λέει τον καημό του, κι εγώ να θέλω να τον πάρω αγκαλιά, όχι για να τον παρηγορήσω, αλλά γιατί κατάλαβα πόσο ερωτευμένη ήμουνα μαζί του... τελικά, προτίμησα να αποχωρήσω κι απ\' αυτόν κι απ\' την \"φιλία \" μας...
κι αναρωτιέμαι, αυτές οι σχέσεις με διαφορά ηλικίας, μπορεί να μην έχουν μέλλον (αν κι αυτό παίζεται), δεν μπορούν να έχουν όμως παρόν, ή αυτό εξαρτάται απο τον άνθρωπο και τα κόμπλεξ που κουβαλάει μέσα του;;;;
:cool:

Αγαπητη Panick,
Θελω να σου πω τη δικη μου εμπειρια απο σχεση με διαφορα ηλικιας γιατι ειμαι σιγουρη οτι θα σε βοηθησει να καταλαβεις ποσο τυχερη ησουν που δεν προχωρησες σε σχεση με τον συγκεκριμενο ανθρωπο.Εγω ειμαι 38 και ο ανθρωπος αυτος 28, συμπτωματικα ακριβως και σε μενα 10 χρονια μικροτερος.Να σκεφτεις οτι οταν γνωριστηκαμε ακομα δεν ειχε καταφερει να παρει το πτυχιο της σχολης του..Σε μενα λειτουργησε διαφορετικα μεν,αυτος ηταν παρα πολυ θερμος στο να ειναι μαζι μου,με εκανε να νιωσω συναισθηματα που ειχα ξεχασει,περασαμε ομορφες στιγμες.Μεχρι που αρχισαν τα προβληματα.Το κυριοτερο ηταν η αρνηση του να ενημερωσει το περιβαλλον του οτι διατηρει αυτη τη σχεση.Ποτε μα ποτε δεν γνωρισα φιλους του (ενω αυτος ηταν αποδεκτος απο τις δικες μου παρεες).Μου ειχε δημιουργησει κομπλεξ ακομα και στο πιο απλο να τον παρω τηλεφωνο,μην τυχον και ειναι καποιος απο την οικογενεια του κοντα.Ενω ισχυριζοταν οτι ειμαι η γυναικα της ζωης του,μονιμως υπερβολικος,ελεγε οτι πρεπει να ακολουθησει αυτο που επιβαλλεται,να κανει τη δικη του οικογενεια κλπ.και ασφαλως οχι μαζι μου.Ενα μονιμο αγχος οτι καθε φορα που βρισκομασταν μπορει να ηταν η τελευταια φορα.Δεν μπορεσα να απολαυσω το παρον,μονο και μονο γιατι μου απαγορευε με τον τροπο του,να σκεφτω οτι μπορει να κανουμε οτιδηποτε μαζι στο μελλον.Και για να μην παρεξηγηθω,δεν ειχα ποτε βλεψεις να μεινουμε μαζι η κατι τετοιο,ηθελα απλα και μικρα πραγματα,οπως να παμε μερικες μερες μαζι διακοπες κλπ.Ουτε καν αυτο δεν μπορουσα.Εφτασε καποτε και η μερα που προσπαθησε να με μειωσει,οτι ο καιρος που θα ειμαι επιθυμητη σαν γυναικα δεν θα ειναι πολυς γιατι μεγαλωνω,ενω δηλωνε συνεχεια ποσο ελκυστικος ειναι αυτος στις γυναικες με αποτελεσμα να νιωθω ασχημα.Και τελος να μην σχολιασω την πληρη ελλειψη επικοινωνιας,κοινων ενδιαφεροντων κλπ που σε ενα μεγαλο μερος προερχοταν απο αυτη τη διαφορα ηλικιας.Δεν θα σου πω οτι δεν πηρα απο αυτη τη σχεση,θα σου πω ομως οτι πολλες φορες ενιωθα σαν υποκαταστατο μαμας και αυτος ο ρολος μου ειναι αδιαφορος.
Η συμβουλη μου ειναι να μην νιωθεις απορριψη,αλλα να αισθανθεις απλα τυχερη που ο ανθρωπος αυτος δεν σε χρησιμοποιησε.Λειτουργησε ωριμα κατα τη γνωμη μου,αποφευγοντας οπως λες ακομα και να κανετε ερωτα.
Γλυτωσες απο μια τεραστια απογοητευση.
(Ελπιζω να βοηθησαν τα οσα σου ειπα)
Να εισαι καλα.

Κορίτσια ειναι θέμα προσωπικότητας και ωριμότητας του κάθε ατόμου.

Γνωρίζω ζευγάρια που είναι ευτυχισμένα παρά την διαφορά ηλικίας. Και ειναι μαζί πολλά χρόνια. Κανείς δεν ξέρει το μέλλον βέβαια.

Μην πικραίνεστε για την εξέλιξη. Μια εμπειρία ήταν και αυτή στις ανθρώπινες σχέσεις. Κάτι καλό, κάτι γλυκό, άφησε πίσω της να το θυμάστε... αν μη τι άλλο σας έκανε σοφότερες στην ανδρική ψυχολογία.

Και επειδη έτυχε αυτη η \"στραβή\" μην βάλουμε ετικέτα σε όλους τους νεώτερους μας.. ΠΟτέ δεν ξέρεις απο που θα έρθει η ευτυχία. Μηπως ειναι λιγότερα τα προβλήματα που έχουμε με τους άνδρες της ίδιας ηλικίας μας! Χα! και αμάν αμάν! :mad:

Τι να πω βρε κορίτσια , πολλές φορές να! μου έρχεται ένας τίτλος στο μυαλό όταν σκέφτομαι το \"αλλο μας μισό\" .

\"Ανδρες σε κατάσταση κρίσης!\"

Δυστυχώς -και για μας και για ολόκληρη την κοινωνία -το ανδρικό φύλο περνάει μια παρατεταμένη κρίση ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού. Αλλά αυτό ειναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση!

Συγχίστηκα!

ένα κομματάκι τυράκι θα με συνεφέρει (καθότι ως αναποδος τύπος που είμαι δεν τρώγω σοκολάτες, τυράκια τσακίζω οταν με συγχίζουν \"αυτοί\" ανεξαρτήρου ηλικίας...

Αντε βρε κορίτσια να σερβιριστούμε ! Αν μη τι άλλο χωρίς αυτούς η ζωή μας θα ήταν σκέτη πλήξη!

Στην υγειά τους!

Κλείσε εισητήριο τώρα για Amsterdam και λυτρώσου από τα προβλήματα σου. Έχει τα πάντα, από τεκνά μικρής ηλικίας μέχρι πουρά!!!!!
Το καταπληκτικό είναι οτί υπάρχει ένα cinema το B1 Cinema που έχει ένα όροφο με σκοτεινά δωμάτια τα λεγόμενα glory holes. Πολύ διασκέδαση!!! Και αν έχεις κάνει και κανά καλό γάρο πιο μπρόστα θα τα δεις όλα κωλυόμενα!!!!!!! Μα πολύ κωλυόμενα και που ξέρεις μπορεί και να σου αρέσει. Γιατι τι σόι άντρας θα είσαι αν δεν δοκιμάσεις πρώτα. Εγώ έχω πάει και με γυναίκες και με άντρες και με τρανς!!! Τα έχω δοκιμάσει όλα και έχω βρεί την ευτυχία μου μέσα μου. Αισθάνομαι και άντρας και γυναίκα και τρανς!!!!Κάνω και γάρα άμα λάχει συνέχεια!!!!:cool:

ναι, τελικά είναι θέμα ωριμότητας και όχι ηλικίας... και το κατά πόσο ο άλλος ζει το παρόν με όλες τις αισθήσεις του... τι να κάνουμε, ευτυχώς που, ΔΕΝ είμαστε όλοι ίδιοι :)

Δε ξέρω κατά πόσο ισχύει η διαφορά ηλικίας ή η φάση στην οποία βρίσκεται ο καθένας μας ....
Θα μπορούσες και εσύ PAnick , αν ήσουν σε άλλη φάση να απορρίψεις τον άνθρωπο αυτό ως μικρότερο σου....
έχω ακούσει διάφορες περιπτώσεις για τη διαφορά ηλικίας και λέω ....αμάν πια..........
Δηλαδή αν η σχέση που δημιουργείται μεταξύ 2 ανθρώπων έχει μια βάση που ευχαριστεί και τους 2 όχι απαραίτητα με σκοπό....το γάμο.... πρέπει να θυσιαστεί κάτω απο ένα νούμερο....?
Mήπως η πραγματικότητα μας φορτώνει με ταμπού και αντί να δίνουμε βάση σε αυτό που μας φέρνει πιο κοντά κοιτάζουμε αυτό που μας απομακρύνει?
Oλα αυτά είναι προσωπικοί προβληματισμοί ...
Είμαι 30 χρονών και έχω χωρίσει εδώ και 3 χρόνια.... απο τότε έχω γνωρίσει και κάνει φάση με μικροτερούς μου κατά 4 και 5 χρόνια ...απο το φόβο μου...τα ταμπού που δεν είχα αλλά απέκτησα συζητώντας με λάθος άτομα ....δεν ήμουνα ο ευατός μου...και με τον ένα κράτησα μία σεξουαλική σχέση για ένα χρόνο διστάζοντας να το δω σα κάτι παραπάνω....και δε μιλάμε για μεγάλη διαφορά ούτε για διαφορά φάσης....απο τότε έχω αποφασίσει να ακούω μόνο τον ευατό μου....και αν αυτό που θέλεις στο προσφέρει ο άλλος ...να το δέχεσαι άσχετα απο την ηλικία , την απόσταση , την οικονομική κατάσταση....
Γιατί σε διάφορες συζητήσεις ακούω αιτίες απόρριψης που μου ακούγονται εικονικές....και αναρωτιέμαι .....πόσους λόγους θα επιννοήσουμε για να αποφεύγουμε την ανθρώπινη επαφή?και πότε και πως θα αποβάλλουμε την εικόνα ότι οι σχέσεις είναι απλά ένα μπαλάκι που κυλάει μόνο στο γάμο και όλα τα άλλα είναι χάσιμο χρόνου?just wondering:P