Printable View
Νιώθω απο την περασμενη βδομάδα αλλά όχι τόσο συχνά οσο αυτες τις 3 μερες ενα συναισθημα αλλοκοτο. Μου περναγε απο το μυαλό και οταν ήμουν μικρή αλλα εφευγε αμέσως. Νιωθω λοιπόν οτι παλεύουμε να είμαστε καλά, να πετύχουμε πράγματα στη ζωή μας αλλά αν στην πραγματικότητα δεν υπάρχουμε? Δεν υπάρχω εγώ, η ζωή ειναι μια πλάνη κλπ... Αυτό είναι υπαρξιακό? Είναι ιδεοληψία? Είναι πανικός? Είναι αρχή σχιζοφρένειας? Ψύχωση? Εχω σαλτάρει νομίζω.
Γεια σου Sofaki.
Πως σου περνάει απ\'το μυαλό?Την αισθάνεσαι τη μη ύπαρξη ή αναρωτιέσαι κ σκέφτεσαι?με ποιο τρόπο μπορεί η ζωή μας να είναι μια πλάνη?
Αναρωτιέμαι και σκέφτομαι! Δεν νιώθω οτι δεν ζω προς το παρόν... Δεν μπορώ να σου εξηγήσω πως μπορεί να είναι μια πλάνη η ζωή μας βασικά. Βασικά χαζομάρες σκέφτομαι το ξέρω αλλά με βασανίζει αυτή η ιδέα και για να βεβαιωθώ οτι ζω καθομαι και κοιτάω φωτογραφίες μου παλαιότερες και διαβάζω κείμενα μου.Απλά είναι βασανιστική η σκέψη μου και νομιζω οτι με επηρεάζει στην καθημερινότητα μου αν και οι άλλοι δεν το αντιλαμβάνονται.
Σε ρώτησα γιατί παλιότερα πέρασα κ γω φάση φιλοσοφίας σχετικά με τη ζωή μας.Τι είναι ζωή?Κ αν νομίζουμε ότι ζούμε?Κ αν έχουμε παράλληλες ζωές?κ π.χ. όταν ονειρευόμαστε είναι η άλλη μας ζωή κ αυτό που ζούμε είναι απλά όνειρο της άλλης?κ παράλληλα σύμπαντα κ.λ.π.Δεν ήταν όμως ενοχλητικό,δεν ένιωθα τη μη ύπαρξή μου,απλά τύχαινε να το φιλοσοφώ.
Αν μπορείς να το ελέγξεις κ αφού σε ενοχλεί προσπάθησε να ασχολείσαι με άλλα πράγματα,μην μπαίνεις στο τρυπάκι να ψάχνεις παλιές φωτογραφίες κ.λ.π. απλά προσπάθησε να λειτουργείς πιο πρακτικά,τουλάχιστον κάποιες μέρες.Αυτές οι σκέψεις αν μπεις στη φάση της ανάλυσης δεν έχουν τέλος.Αναρωτήσου αν θες να σκεφτείς για τον εαυτό σου.Τι θες πραγματικά κ.λ.π. στο εδώ κ τώρα...τα υπαρξιακά κάποιες στιγμές(εννοείται όχι πάντα!) είναι κάλυψη της αλήθειας για μένα.Δλδ αποφεύγουμε να δούμε το πραγματικό πρόβλημα κ ασχολούμαστε με κάτι άλυτο...όπως καταβάθος άλυτο μπορούμε να νιώθουμε κάποιες στιγμές το θέμα του εαυτού μας.
Σε ευχαριστώ! Η αλήθεια είναι οτι εδω και ενα μήνα ολο κάτι εχω! Ολο εμμονες ιδέες οι οποίες ξεπερνιούνται μόλις βρεθεί κάτι άλλο.Πηγαίνω σε μια ψυχολόγο η οποία δεν με βοηθάει καθόλου εχω την εντύπωση. Παντως εσύ δεν πιστεύεις οτι μπορεί να πάθω κατι ε? ψυχωση ή σχιζοφρένεια? η ψυχολόγος μου ειπε οτι παθαίνω πανικό απο το πολύ άγχος. Εγώ νιώθω οτι τίποτα δε με ευχαριστεί πλέον, πιστεύω οτι εχω κατάθλιψη. Τωρα αν συνυπαρχουν ολα αυτά δεν ξέρω. Είμαι 25, σε ποιά ηλικία το περασες εσύ?
Εμένα γενικώς είναι η φύση μου που φιλοσοφώ κ το έκανα από πολύ μικρή,πάρα πολύ...μπορεί κ 12.Αλλά μια έντονη φάση που δεν έβλεπα την πραγματικότητά μου κ ασχολούμουν πολύ πάνω απ\'το ΄κανονικό΄ με υπαρξιακά γύρω στα 23-24.Είχα παρέα κατάθλιψη.
Η ψυχοθεραπεία με βοήθησε να ισορροπήσω την κατάσταση.
Πόσο καιρό πας?Αν δεν έχεις εμπιστοσύνη στη διαδικασία για μένα καλύτερα να το σκεφτείς για άλλη ειδικό.
Γνώμη μου είναι πως αυτό που περνάς δεν έχει απολύτως καμία σχέση με ψύχωση ή σχιζοφρένεια.Πολύ άγχος είναι που δεν εκτονώνεται εκεί που πρέπει(δλδ για τους πραγματικούς λόγους που αγχώνεσαι)κ εκτονώνεται με άσχετες σκέψεις,προσπαθεί να βρει τρόπο να εκτονωθεί γιάυτό κ οι σκέψεις ξεπερνιούνται μόλις βρεθεί κάτι άλλο....
Με την ειδικό σκέψου τι θα κάνεις....πες λίγα περισσότερα για τη θεραπεία σου...Καταρχήν έχεις κατάθλιψη ή απλά το πιστεύεις εσύ?
Sofaki ειμαι κι εγω 25, κι εγω ξεκινησα με τετοιες σκεψεις οι οποιες με βασανισαν και με βασανιζουν ακομα. τι ειναι η ζωη, τι ειναι ο ανθρωπος, ανολη η ζωη ειναι ψευτικη, μια πλανη κλπ. ο γιατρος μου με βεβαιωσε οτι δεν ειναι ουτε τρελα ουτε σχιζοφρενεια, οτι -οπως λεει και η φιλη Arsi-, ειναι ανεξελεγκτο αγχος που ψαχνει απο καπου να γραπωθει και βρισκει αυτες τις σκεψεις. εμενα με ταλαιπωρουν 2,5 μηνες τωρα ολα αυτα τα υπαρξιακα, αυτα που αναφερεις αλλα και αλλα, πχ αναρωτιεμαι γιατι εγω να ειμαι εγω, γιατι να ειναι ετσι ο κοσμος, γιατι να ειμαι ετσι εγω, τι ειμαι εγω στην τελικη, πως μπορω και εχω τις αισθησεις μου και αλλα τετοια ανοητα μεν, αλλα βασανιστικα. ευχομαι να σου περασει γρηγορα
se euxaristw giorgo mou... milhsa me thn psuxologo mou prin ligo kai mou eipe ta idia me sena! Ax giati les na mas sumvainei auto???kata ta alla eisai kala??
Δεν ξερω γιατι συμβαινει, ειναι ομως βασανιστικο και σε καταλαβαινω απολυτα, μιας και το αντιμετωπισα στην χειροτερη μορφη του-και ακομα παλευω. Οσο για μενα, ειμαι μεν πιο λειτουργικος απο τις αρχες που δεν ηθελα καν να βγω απο το δωματιο μου, παρολα αυτα ομως δεν πολυβγαινω, εχω κλειστει στο σπιτι αν και ξερω πως δεν πρεπει. παντως σιγα σιγα το πολεμαω και ελπιζω να φυγει. ο γιατρος και το περιβαλλον μου ειναι αισιοδοξοι αν και εμενα με παιρνει απο κατω πολλες φορες. αλλα που θα παει, θα το νικησουμε το ρημαδι!
ειναι λιγο υπαρξιακο αυτο αλλα μην ανυσηχεις ολοι τα σκεφτονται τα υπαρξιακα.λοιπον ρε παιδια το κακο με μας ειναι οτι σκεφτομαστε οτι σκεφτεται ολος ο κοσμος δηλαδη αλλα τα αναπαραγουμε σε μεγαλο βαθμο με συνεπεια να εξαρτωμαστε μετα απο αυτα.η συμβουλη μου ειναι οταν κολλας σε κατι φυγε αμεσως μην το αναπαραγεις.
παιδιά είμαι πολύ χάλια... Φοβάμαι πολύ! Μη τρελαθώ!!!νομίζω οτι παθαίνω κρίσεις πανικού οταν βγαίνω εξω ειδικά. Εχω να παω κ στη δουλειά μου την Τρίτη και ουτε να το σκέφτομαι δεν θελω. Γιατί να μου μπει αυτή η γ...ενη ιδέα στο μυαλό! Ακού εκεί αν ζω!!! Μα φυσικά ζω, αν δε ζούσα προφανώς δεν θα υπέφερα τόσο!!! Σας ειπε τιποτα ο γιατρός σας? καμιά τεχνική για να το καταπολεμήσουμε? Εμενα η δικιά μου μου ειπε να βαζω ενα κοκκινο χ στο μυαλό μου οταν παω να σκεφτώ κατι τετοιο. Θα πρεπε συνεχεια να το ειχα το Χ!Ελεος! Πονάει το κεφάλι μου!!!
πως εισαι Sofaki? νιωθεις καλυτερα? εγω το παλευω, εχω πολυ δρομο μπροστα μου ακομα βεβαια. και πολλα σκαμπανεβασματα. αλλα θα το νικησω που θα παει
Σοφακι....εχω ΙΨΔ εδώ και 10 χρόνια σχεδόν......ένα έχω να σου πώ....ότι σκέφτεσαι είναι απλά ένα ηλεκτρόνιο που φεύγει από ένα σημείο του μυαλού και πάει σε ένα άλλο. Μη τα παίρνεις στα σοβαρά. Ξέρω οτι αυτο που σου λέω ειναι δυσκολο....μην ανησυχείς....και εγώ είχα πριν χρόνια υπαρξιακά...φεύγουν-ξαναέρχονται......θα μάθεις με τον καιρό να ζείς με την ΙΨΔ....θα μάθεις όλα τα σημεία της και όλα τα \"κόλπα\" της.....δυστυχώς η ψυχανάλυση δεν αρκεί.....σε περιόδους δύσκολους εγώ λαμβάνω φαρμακευτική αγωγή....με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ.;)
Γειά σου Σοφάκι.Quote:
Originally posted by Sofaki
παιδιά είμαι πολύ χάλια... Φοβάμαι πολύ! Μη τρελαθώ!!!νομίζω οτι παθαίνω κρίσεις πανικού οταν βγαίνω εξω ειδικά. Εχω να παω κ στη δουλειά μου την Τρίτη και ουτε να το σκέφτομαι δεν θελω. Γιατί να μου μπει αυτή η γ...ενη ιδέα στο μυαλό! Ακού εκεί αν ζω!!! Μα φυσικά ζω, αν δε ζούσα προφανώς δεν θα υπέφερα τόσο!!! Σας ειπε τιποτα ο γιατρός σας? καμιά τεχνική για να το καταπολεμήσουμε? Εμενα η δικιά μου μου ειπε να βαζω ενα κοκκινο χ στο μυαλό μου οταν παω να σκεφτώ κατι τετοιο. Θα πρεπε συνεχεια να το ειχα το Χ!Ελεος! Πονάει το κεφάλι μου!!!
Το τί έχω περάσει και ξεπεράσει στην τρυφερή μου ηλικία απο τα 13 και μετά θα μου πάρει σελίδες να στο γράψω.
Απο αγχος υπαρξιακό, κατάθλιψη, εμμονές.
Βούτηξα μεσα τους και τα ξεπέρασα όμως.
Τώρα μου φαίνονται σαν ένα απαραίτητο στάδιο της εξέλιξής μου, που έπρεπε να το διαβω.
Είναι λογικό να σε βασανίζει το ερώτημα του ποιά είσαι και πού πας...
Θα σου έλεγα, άσε αυτές τις σκέψεις να ξεθυμάνουν.
Ασε τες να παρελαύνουν μέσα σου και κάποια στιγμή θα σηκωθούν να φύγουν.
Απλά μην τους δίνεις τόση προσοχή.
Θα περάσει Σοφάκι μου.
δεν είναι τόσο κακό να έχεις υπαρξιακές σκέψεις.Ανακαλύπτεις έτσι ότι το να κάνεις διαφορα πράγματα έχει αξία.ότι όλα γίνονται για κάποιο σκοπό και τίποτα δεν είναι τυχαίο.οι περισσότεροι ανθρωποι περνάμε από υπαρξιακή φάση σε κάποια στιγμή της ζωής μας.δεν είσαι μόνη και εννοείται πως δεν τρελένεσαι.
Τα υπαρξιακά φέρνουν μαζί μια μελαγχολία αλλά δεν είναι κατάθλιψη μη φοβάσαι.είναι μια ανικανότητα και μια ασημαντότητα που νιώθουμε στο μέγεθος αυτών των ερωτήσεων.
Η φάση αυτή περνάει δε θα την έχεις για πάντα!βάζε το κόκκινο χ όπως λες ή κλείδωνε αυτές τις σκέψεις σε ένα δωμάτιο(αυτό έκανα εγώ) και βάζε προτεραιότητες στις σκέψεις σου.προσπέρνα τες μην τις αφήνεις να σε καθηλώνουν!