ειμαι 45 χρονων και απο τα 20 μου πασχω απο μια κατασταση που δεν εχω καταφερει να προσδιορισω. τα συμπτωματα ειναι πολυ δυνατος πονοκεφαλος, στομαχι ανακατεμενο, θολος νους και δεν μπορω να χασμουρηθω.
εχω δηλαδη αυτα τα συμπτωματα που λεμε της βασκανιας.
κατα διαστηματα υποχωρουν και ειμαι σχεδον φυσιολογικη ομως δεν ερχεται ΑΠΑΛΛΑΓΗ.
απο περυσι το καλοκαιρι εντελως ξαφνικα ενοιωσα ολα τα παραπανω.
εζησα μια κολαση και ακομη δεν εχω ξεφυγει. αυτη την φορα πηγα σε ψυχιατρο, νευρολογιο, βελονιστη κλπ.
ο βελονιτης διεγνωσε μπλοκαρισμα συναισθηματων, οι αλλοι χρονια καταθλιψη.
συνεστησαν το cipralex που το παιρνω αλλα δεν βλεπω ιδιαιτερη βοηθεια.
αυτο που με ανακουφιζει ειναι οταν καταφευγω στον πνευματικο μου και μου γινεται προσευχη. τον ρωτησα αν εχω χρονια βασκανια και μου ειπε δεν υπαρχει τετοιο πραγμα.
ειμαι μητερα, ειμαι εργαζομενη, 2-3 φιλοι μου ξερουν το δραμα μου και η οικογενεια μου.
οι υπολοιποι δεν εχουν καταλαβει τιποτα.
αυτο που νοιωθω ειναι σαν κατι εντελως ξαφνικα μου ρουφαει την ενεργεια μου και μου αφανιζει την διαθεση μου.
ο,τι νοιωθω σε ψυχικο επιπεδο εχει προεκτασεις και στο σωματικο.
δεν ειναι κατι που αν πω, θα παω μια βολτα η θα πω " φυγε απο την σκεψη μου" θα καταφερω να το υποχειριασω. ειναι κατι που δεν μπορω να το ελεγξω.
εχεις κανεις καμμια εμπειρια ;
