Κρίση πανικού ξανά και ξανά
Γνώριμη και κουραστική κατάσταση , η κρίση πανικού μου χτύπησε ξανά την πόρτα.Είναι όλα αυτά τα "μικροπράγματα' που τα σπρώχνω διαρκώς κάτω από το χαλί και βγαίνουν στην επιφάνεια αφού πρώτα μέσα μου με έχουν φάει ολόκληρη.Να πω ότι δεν το ήξερα;Το ήξερα.Να πω ότι δεν αναγνώριζα τα σημάδια;Τα αναγνωριζα.Να πω ότι εθελοτυφλούσα;Σίγουρα ναι...Ξεκίνησα από τα 16 με έντονο στρες που έγινε στα 19 μία αγχώδης διαταρραχή, που προχώρησε σε διατροφική διαταρραχή στα 20 και στα 22 όταν συνταγογραφήθηκα για πρώτη φορά ήρθε ένα πρόβλημα υγείας που μαζί με κατάθλιψη το έσερνα μαζί μου εώς τα 26.Στα 27 τα άφησα όλα πίσω μου, με πολύ προσωπική δουλειά και κόπο και εκεί που θεώρησα πως τώρα θα ανασάνω χωρίς βαρίδια να με τραβούν προς τα κάτω τσουπ σκάνε μύτη οι πρώτες κρίσεις πανικού.Αρχικά, θεώρησα πως μου συμβαίνει κάτι οργανικό.Πήγα σε καρδιολόγο, σε ενδοκρινολόγο, σε γυναικολόγο τέλος σε παθολόγο.Πέρα από κάποια μικρό θέματα υγείας που ουδεμία σχεση είχαν με τα συμπτώματα που παρουσίαζα ήρθε η ανώμαλη προσγείωση από τον γιατρό:δεν είναι σωματικό, αλλά ψυχολογικής φύσεως, βρες τρόπο να εκτονώσεις το άγχος, να ξεχαστείς.Τι έκανα λάθος και δεν έδωσα σημασία σε μένα και έφτασα να ξυπνώ το βραδυ με ταχυκαρδίες στο ύπνο μου, να μην μπορώ να ανασάνω, να μουδιαζει το κεφάλι και τα άκρα μου να, να ζαλίζομαι, να έχω την τάση για λιποθυμία, να νιώθω ότι πεθαίνω και να φοβάμαι να κοιμηθώ, αϋπνία και κλάμα έγιναν δεύτερη φύση μου πια..να μιλάω σε δικούς μου ανθρώπους και κανείς να μην φαίνεται να ανησυχεί, ίσως τελικά να μην είμαι τόσο δυνατή όσο φαίνομαι και όσο νομίζουν -σημειωτέον πώς γνωρίζουν μόνο για τις κρίσεις πανικού και το άγχος μου, τίποτα παραπάνω- ίσως και να μην θέλουν να ασχοληθούν...Πάμε πάλι από την αρχή...!Τελικά ότι δεν λύνεται ούτε κόβεται...Είμαι εντελώς μπερδεμένη, κουβάρι, δεν μπορώ να τακτοποιήσω τις σκέψεις μου, δεν ξέρω από που και πως να ξεκινήσω, νιώθω να πνίγομαι ακόμη και στα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας...δεν έχω διάθεση να βγω απο το σπίτι.Νιώθω πως χάνω τον εαυτό μου.
