what is going on??

Πιστευω πως αν πω το προβλημα μου σε καποιον απο τον περιγυρο μου θα μου πει πως ειμαι αχαριστη και απληστη γιατι ουσιαστικα δεν εχω τιποτα ενω αλλοι ανθρωποι πασχουν απο ανιατες αρρωστιες και τα σχετικα.
Ομολογουμενως εχουν δικιο εν μερει, αλλα πολλοι απο εσας καταλαβαινετε νομιζω πως ειναι να πασχεις απο μια ψυχολογικη ασθενεια, ειναι το ιδιο επωδυνο, να παλευεις με τον ιδιο σου τον εαυτο για να δεις τα πραγματα λογικα, πιο θετικα.

Δεν εχω επισκεφθει ψυχολογο, παρ'ολα αυτα βλεπω πως ψυχολογικα εχω συνεχως σκαμπανεβασματα. Δεν ξερω ποιος ειναι ο λογος. Απλα εδω και ενα χρονο σερνω το πτωμα μου. Νιωθω πως η ζωη περνα διπλα μου και δεν με ακουμπαει. Δεν περναω καλα οταν βγαινω εξω. Δεν εχω ορεξη να κανω πραγματα. Ακομα κ οταν πηγαινω στη σχολη νιωθω απιστευτα κουρασμενη στις πρωτες δυο ωρες. Νιωθω πιεση, αγχος, μια πολυ κακη διαθεση συσσωρευμενη. Μια κακοτυχια που πολλες φορες την αποδιδω σε μαγια.
Δεν μπορω να πιστεψω πως 2,3 χρονια πριν ζουσα την καθε στιγμη λες και θα ειναι η τελευταια. Ζουσα πραγματικα εντονα τη ζωη και απεκτησα πολλες εμπειριες. Και μου λειπουν. Μηπως βιαστηκα να ζησω και τωρα δεν με ευχαριστει τιποτα?
Πως να γινω οπως παλια? Που ναι μεν υπηρχαν οι δυσκολες στιγμες αλλα ενιωθα πως ζω,ειχα ορεξη.

Βοηθηστε με.

καλως ηρθες στην παρεα μας!ολοι περναμε φασεις αυτο δε σημαινει οτι ηρθε το τελος του κοσμου οτι μας εκαναν μαγεια \'η οτιδηποτε.συνεβει κατι στη ζωη σου??εισαι εσωστρεφης??πες μας κατι..δεν ειμαι ψυχολογος αλλα σιγουρα αν δωσεις παραπανω στοιχεια θα μπορεσω να εχω βοηθησω.

καλως σας βρηκα. σε ευχαριστω που ασχολεισαι με το προβλημα μου.

σιγουρα δεν ηρθε το τελος του κοσμου,σπανια εχω αυτοκτονικες τασεις και τις αποβαλλω αμεσως. απλα εθεσα το θεμα για βοηθεια πως να βελτιωσω την ψυχολογια μου και απο τη δικη σας πειρα να μου πειτε αν τελικα χρειαζομαι καθοδηγηση ψυχολογου.

καταρχας ειμαι μονο 19, καταγομαι απο μια επαρχιακη πολη και εδω και ενα χρονο σπουδαζω στην Αθηνα. Οσο καιρο ζουσα στην επαρχια μπορω να πω πως ηταν τα καλυτερα μου χρονια, ζουσα υπο την προστασια των γονιων μου συνεπως εκανα οτιδηποτε εκ του ασφαλους. Υπηρξαν χρονια που θεωρειτο οτι ημουν πολυ ωραια κοπελα ολοι ασχολουνταν μαζι μου το κινητο μου χτυπαγε μανιωδως, ειχα αρκετους να \"παιζω\" μαζι τους, δεν βασανιζα το μυαλο μου με αλλα θεματα.Παραγκωνισα εκεινα τα χρονια πολυ το διαβασμα , ασχολιομουν με την εμφανιση μου και ολα εβαιναν καλως. Τριτη λυκειου ομως επεσαν ολοι πανω μου να με φανε, μ ελεγαν πως δεν θα περασω πουθενα, πως θα με κοροιδευει ολη η πολη, πως θα ξεφτυλιζα τον πατερα μου που ειναι αρκετα γνωστος λογω επαγγελματος και λογω πολιτικου αξιωματος και ολα τα σχετικα.. Ετσι καλοκαιρι δευτερας λυκειου προς τριτη λυκειου, ειπα να ηρεμησω λιγο. Την ιδια περιοδο, ασχολιομουν με 3 μεγαλυτερους μου οι οποιοι με εκαναν να συνειδητοποιησω πως δεν φαινομαι τοσο κοπελα για σχεση, παρα για ενα... Και εμφανιστηκε ενα αλλο παιδι, στα ματια μου ηταν πολυ πιο ασχημος απο εμενα, αλλα μου συμπεριφεροταν καλα. Ετσι ξεκινησα με βαρια καρδια μια σχεση μαζι του συμβατικη,απλα για να περασω ηρεμα το καλοκαιρι μου, να με πηγαινοφερνει οπου θελω εμενα και τους φιλους μου,ουσιαστικα ηθελα να τον \"πατησω\" για να βγαλω ολα μου τα απωθημενα, ετσι εγινε κιολας. Το παιδι αυτο βεβαια αποδειχθηκε πιο κομπλεξικο απο μενα , με εκανε να χασω τις παρεες μου, να καταστρεψω τις σχεσεις μου με τους γονεις μου, να πιστευουν ολοι οτι οντως θα πατωσω στις πανελληνιες. Μεχρι χριστουγεννα ημουν μονη μου γιατι αυτος σπουδαζε στην Αθηνα, μετα αποφασισε να ξαναδωσει για να ειμαστε μαζι. Ε μετα αρχισε το πανηγυρι. Εγω απεκτησα πολυ εντονη ακμη και αναγκαστηκα να κανω θεραπεια με τα Roaccutan αν ξερετε, χαπια που με εκαναν να παχυνω,μου κατεστρεψαν τη διαθεση, το προσωπο, το συκωτι! Και ολα αυτα μεσα στη χρονια πανελληνιων. Παραλληλα εγω ειχα αποκοινωνικοποιηθει εντελως. Μονη μου παρεα ηταν αυτος. Ενιωθα μια απορριψη απο ολους γιατι απο την κοπελα με τον αερα που ηξεραν εγινα ενα μπαζο και μισο.. Το αγορι μου αρχιζε να δειχνει τον πραγματικο του εαυτο, με εβριζε για το πως ειχα γινει, τα κιλα που ειχα παρει, μ ελεγε πως οι αλλες ειναι καλυτερες απο εμενα και πολλα πολλα πολλα αλλα. Με εκμεταλλευτηκε οικονομικα, καθοτι εγω ειχα την πιστωτικη του πατερα μου και αυτος δεν ειχε ποτε λεφτα οποτε τραβαγα λεφτα για βενζινες , φαγητα κλπ. Δεν διαβαζα οσο επρεπε .. Εν τελει περασαν οι πανελληνιες, εγω περασα τελικα στη Νομικη, αυτος δεν περασε. Με χωρισε πριν καν βγουν τα αποτελεσματα, βρηκε μεσα σε μια εβδομαδα καινουργια και εγω ΜΟΝΗ μου χωρις φιλους προσπαθουσα να επιβιωσω. Τοτε ηταν που εφτιαξαν οι σχεσεις με τους γονεις μου, ενιωσαν περηφανοι για εμενα, ηρθαμε πιο κοντα. Το καλοκαιρι περασε πολυ αποτυχημενα, η αυτοπεποιθηση μου παρεμενε χαλια, προσ το τελος του καλοκαιριου ξαναβρηκα τους φιλους μου και μετα εφυγα για Αθηνα. Το πληγμα ηταν τεραστιο γιατι δεν ηξερα κανεναν, η αδερφη μου που μενουμε μαζι ειχε δικα της προβληματα και συνεχως μου προκαλουσε επιπροσθετη ψυχολογικη πιεση με τα κλαματα κ τις υστεριες της. Οταν ξεκινησε η σχολη γραφτηκα σε μια παραταξη προκειμενου να ενταχθω και να γνωρισω ατομα, αρχικα ενιωσα τραγικη πιεση και εκμεταλλευση ενω δεν μου αξιζε, μετα τα χριστουγεννα τους εδωσα να καταλαβουν πως δεν ειμαι το πιονι τους. Δεν γνωρισα καποιο αξιολογο ατομο στη σχολη, ολοι μου φαινονται δηθεν ή πολυ κομπλεξικοι. Δεν νιωθω ανετα μαζι τους. Εφαγα πολλες αποτυχιες στον ερωτικο τομεα , \"πιτες\" κατ\'ουσιαν, συνειδητοποιησα πως στην Αθηνα ειναι δυσκολο να κανεις σχεση. Αρχισα να τα βαζω με τον εαυτο μου, εχασα 8 κιλα, να βαφομαι , να ντυνομαι , το ιδιο ομως. Τους τελευταιους εξι μηνες τραβιομουν με ενα παιδι απο την πολη μου, εδινε πανελληνιες.κατεβαινα συχνα να τον δω , μια κατασταση αρρωστη, με εγραφε, με εβλεπε μια φορα, ξαναπατησα τον αξιοπρεπεια μου για δευτερη τραγικη φορα. Και περαν ολων των αλλων εχω και την κολλητη μου η οποια πασχει σιγουρα απο καταθλιψη και με επηρρεαζει τραγικα. Και τελος τα οικονομικα ειναι αθλια γιατι καποτε ειχα τα λεφτα του μπαμπα που ξοδευα οσα ηθελα ενω τωρα σπουδαζω με συγκεκριμενα, οποτε ψωνια κλπ Κομμενα. Δεν εχω κατι λοιπον να με ευχαριστει .
Φιλιες οχι
Ερωτας οχι
Ψωνια οχι
Εμφανιση οχι
Δραστηριοτητες δεν εχω ορεξη για τιποτα.

εχεις περασει αρκετες καταστασεις αν κ οντως εισαι μικρουλα..
σιγουρα η κολλητη σου σε επηρεαζει αρνητικα ωστοσο εχεις αυτη για συμπαρασταση ετσι??
εγω προτεινω να επισκεφτεις ενα ψυχολογο σιγα σιγα θα επανελθεις..οχι δεν ειναι καθολου ευκολο επειδη κ εγω εχω περασει πολλα..σιγορα ομως θα σε βοηθησει κ θα νιωσεις πολυ καλυτερα,θα αρχισεις να πατας στα ποδια σου..

h kollhth mou einai h fash ths glastras, poy apla akouei kai den ekferei apopsh... exei k ayth ta dika ths, thn katalavainw alla fovamai pws an paw se psuxologo 8a m pei na apomakrun8w apo atoma pou mou kanoun kako k me epivarunoun..
plus, den exw idea poios mporei na einai kalos sthn a8hna kai na nai k sxetika konta sto kentro...

σου εστειλα u2u ...