Αρνητικές σκέψεις,άγχος,stress,συμβουλή.

Καλησπέρα παιδιά.
Ειμαι 39 ετών παντρεμένος με ένα παιδάκι που πάει πρώτη δημοτικού.
Γενικά από πάντα ήμουν αγχώδης κτλ απλά τώρα έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Όλα με φταίνε,εκνευρίζομαι με το παραμικρό κτλ.
Την γυναίκα μου δεν την αρέσει αυτό το πράμα και συνέχεια ήμαστε στην τσιτα.
Μαλώνουμε (όχι μπροστά στο παιδί)και μετά ήμαστε σαν ξένοι για μέρες.
Αυτό εμένα με επηρεάζει ακόμη πιο πολύ....
Και πέφτω και άλλο ψυχολογικά.
Τι να κάνω? Τι προτείνετε?
Όλα μου φταίνε..
Έχω κουραστεί τόσο πολύ....σωματικά και στο μυαλό...
Σας ευχαριστώ

Εγω θα σου έλεγα φάρμακα που μειώνουν το άγχος η εναλλακτικά δοκίμασε την τύχη σου με L-THEANINE.

Το άγχος δεν σημαίνει αυτόματα και εκνευρισμό και επιθετικότητα όμως. Πατάει και στο χαρακτήρα του καθενός αυτό. Μήπως έχεις κάνει τη γυναίκα σου σάκο του μποξ, έχεις ευέξαπτο χαρακτήρα και το δικαιολογείς λογω άγχους;

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Το άγχος δεν σημαίνει αυτόματα και εκνευρισμό και επιθετικότητα όμως. Πατάει και στο χαρακτήρα του καθενός αυτό. Μήπως έχεις κάνει τη γυναίκα σου σάκο του μποξ, έχεις ευέξαπτο χαρακτήρα και το δικαιολογείς λογω άγχους;

---

Ευεξαπτος δεν τον λες απλά επειδή είμαι και ήμουν πολύ αγχώδης από πάντα με επηρεάζει παντού..
Και γενικά είμαι από τα άτομα που το μυαλό τους δεν σταματάει να σκέφτεται ποτέ ακόμη και στον ύπνο.
Μπορεί να κάνω κάτι και το μυαλο μου να σκέφτεται αλλά 5 πράματα μαζί..
Είναι πολύ κουραστικό.
Σε ευχαριστώ πολύ για την απάντηση

Αφού σου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά σου όμως έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάτι για αυτό ή λες "έτσι είμαι" και δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις;

Απο μικρά σκηνικά που μπορεί να το καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι γκρινιάρης οπότε πιεζεσαι να το ράψεις μέχρι μία συζήτηση που ανεβαίνει η ένταση και μπορεί να αποχωρήσεις μέχρι να ηρεμίσεις. Έχεις δοκιμάσει τέτοιες τακτικές καθόλου;

Αν το έχεις παλέψει και δεν τα καταφέρνεις, θα ζητούσες βοήθεια κάποιου ειδικού;

Quote:

---

Originally Posted by JimNirou

Εγω θα σου έλεγα φάρμακα που μειώνουν το άγχος η εναλλακτικά δοκίμασε την τύχη σου με L-THEANINE.

---

Τι είναι αυτό φίλε μου?θέλει συνταγή γιατρού?
Ευχαριστώ

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Αφού σου δημιουργεί πρόβλημα στην καθημερινότητά σου όμως έχεις προσπαθήσει να κάνεις κάτι για αυτό ή λες "έτσι είμαι" και δεν κάνεις κάτι να το αλλάξεις;

Απο μικρά σκηνικά που μπορεί να το καταλαβαίνεις ότι γίνεσαι γκρινιάρης οπότε πιεζεσαι να το ράψεις μέχρι μία συζήτηση που ανεβαίνει η ένταση και μπορεί να αποχωρήσεις μέχρι να ηρεμίσεις. Έχεις δοκιμάσει τέτοιες τακτικές καθόλου;

Αν το έχεις παλέψει και δεν τα καταφέρνεις, θα ζητούσες βοήθεια κάποιου ειδικού;

---

Εχω προσπαθήσει πολλές φορές.
Μερικές φορές είχε αποτέλεσμα Μερικές όχι.
Απλά τώρα λόγω των καταστάσεων τα 2 τελευταία χρόνια είμαι ακόμη χειρότερα.
Την τακτική της αποχώρησης την έχω δοκιμάσει αλλά εκνευρίζει Την γυναίκα μου όταν το κάνω αυτό.
Και όταν είμαι σε ένταση μαζί της με ρίχνει ακόμη πιο πολύ που την βλέπω έτσι γιατί στενωριεμαι...
Βοήθεια ειδικού δεν έχω ζητήσει όχι.

Quote:

---

Originally Posted by givemeabreak

Τι είναι αυτό φίλε μου?θέλει συνταγή γιατρού?
Ευχαριστώ

---

Βασικά είναι βιταμίνη, σε άλλους λειτουργεί σε άλλους όχι.

Δεν θέλει συνταγη.

Γκουγκλαρε το για να μην γράφω κατεβατά εδω.

Quote:

---

Originally Posted by JimNirou

Βασικά είναι βιταμίνη, σε άλλους λειτουργεί σε άλλους όχι.

Δεν θέλει συνταγη.

Γκουγκλαρε το για να μην γράφω κατεβατά εδω.

---

Θα το κοιτάξω ευχαριστώ

Εγώ συνήθως περνω σπρέι ανθοιαματα του μπαχ rescue remedy το οποίο με βοηθάει αλλά όχι πολύ

Θα σου μιλήσω ως ίδια παθών. 46χρον.
Και εγω το προσπάθησα μόνος μου, αλλα δεν τα κατάφερα μετα απο 4 χρόνια προσπαθειών. Πηγαμε αρχικά σε ψυχολόγους ως ζευγαρι, μετα πηγα μονος μου, πολυ λιγο το όφελος.
Εδω και 1 χρονο περνω λαντοζ και εχω ηρεμίσει. Οι κρίσεις πανικού και ο εκνευρισμός ειναι πολυ πολυ σπανια ποια.

Επισης να σου πω οτι μετα απο χρονια κατάλαβα οτι το triger εκνευρισμού κτλ μου το κανει η δουλεια. Η οποια δεν μου αρεσει αλλα για οικονομικούς λογους πιεζομαι και συνεχίζω.

Όποτε με το λαντοζ βοηθιεμαι ωστε να κρατάω την ισοροπια μου σαν άνθρωπος και μέσα στην οικογένεια. Δεν μου φταινε οι υπόλοιποι να τους ταλαιπωρω.

Τελος να πω πως αν μπορούσες θα το είχες ξεπεράσει μόνος σου. Λιγη βοήθεια θα σου κάνει καλό.

Quote:

---

Originally Posted by givemeabreak

Καλησπέρα παιδιά.
Ειμαι 39 ετών παντρεμένος με ένα παιδάκι που πάει πρώτη δημοτικού.
Γενικά από πάντα ήμουν αγχώδης κτλ απλά τώρα έχει φτάσει στο απροχώρητο.
Όλα με φταίνε,εκνευρίζομαι με το παραμικρό κτλ.
Την γυναίκα μου δεν την αρέσει αυτό το πράμα και συνέχεια ήμαστε στην τσιτα.
Μαλώνουμε (όχι μπροστά στο παιδί)και μετά ήμαστε σαν ξένοι για μέρες.
Αυτό εμένα με επηρεάζει ακόμη πιο πολύ....
Και πέφτω και άλλο ψυχολογικά.
Τι να κάνω? Τι προτείνετε?
Όλα μου φταίνε..
Έχω κουραστεί τόσο πολύ....σωματικά και στο μυαλό...
Σας ευχαριστώ

---

κι εγώ μια από τα ίδια φίλε μου , παντρεμένος με 2 παιδιά αγώνας κάθε μήνα να τα βγάλουμε πέρα , χρωστάω σε συγγενείς και τα επιστρέφω με το σταγονόμετρο... είχα φτάσει σε σημείο ότι μου έλεγε η γυναίκα μου και οι γύρο μου να τα βλέπω διαστρεβλομένα να νευριάζω αλλά λόγω του ότι όλα τα προβλήματα με είχαν διαλύσει ψυχολογικά δεν απαντούσα σε κανένα ότι και να μου έλεγε...όλα αυτά σε συνδιασμό με αρνητικές σκέψεις που αναφέρεις στον τίτλο μου έσκασαν κρίσεις πανικού , κατάθλιψη , αγοραφοβία λίγο από όλα!!
Αλλά...μετά από επίσκεψη σε ψυχίατρο και μετά από δοκιμές φαρμάκων έχω γίνει άλλος άνθρωπος πραγματικά
έφυγε η κατάθλιψη , κοιμάμαι , βλέπω τη ζωή αλλιώς, βγαίνω με φίλους και κυρίως έχει βελτιωθεί η σχέση μου με την οικογένεια μου!!
σε εμένα έκατσε καλά το remeron , που το θεωρώ μαγικό φάρμακο γιατί , πάντα με τις οδηγίες που μου έχει δώσει ο γιατρός, μπορώ και παίζω ανάμεσα σε 15-30 mg κυρίως είμαι στα 15 αλλά αν είναι λίγο δύσκολη περίοδος το ανεβάζω στο 30 και μέσα σε μια 2 μέρες με στρώνει...
Αν το έψαχνα νωρίτερα ίσως και ο ψυχολόγος να με βοηθούσε (αν και δεν μπορώ να διαθέσω τα χρήματα για συνεχόμενες συνεδρίες) αλλά στο χάλι που είμουν πιστεύω ότι μόνο με αγωγή μπορούσα να προχωρήσω

Κι εγώ θα σου πρότεινα να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό. Από αυτά που περιγράφεις δεν είμαι σίγουρος ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε αγωγή, αυτό θα το κρίνει ο ειδικός αλλά εάν έχεις την οικονομική δυνατότητα θα μπορούσε να σε βοηθήσει η ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσεις το αγχος. Εγώ κάνω χρόνια ψυχοθεραπεία αλλά επειδή έχω εκτός από άγχος, κατάθλιψη και ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή σε μικρό βαθμό που μου δημιουργούν έντονη αϋπνία, παίρνω κι εγώ ρεμερον κυρίως για τον ύπνο αλλά βοηθάει και στην κατάθλιψη και στο αγχος εκτός από την ocd.

Quote:

---

Originally Posted by Geo12

Θα σου μιλήσω ως ίδια παθών. 46χρον.
Και εγω το προσπάθησα μόνος μου, αλλα δεν τα κατάφερα μετα απο 4 χρόνια προσπαθειών. Πηγαμε αρχικά σε ψυχολόγους ως ζευγαρι, μετα πηγα μονος μου, πολυ λιγο το όφελος.
Εδω και 1 χρονο περνω λαντοζ και εχω ηρεμίσει. Οι κρίσεις πανικού και ο εκνευρισμός ειναι πολυ πολυ σπανια ποια.

Επισης να σου πω οτι μετα απο χρονια κατάλαβα οτι το triger εκνευρισμού κτλ μου το κανει η δουλεια. Η οποια δεν μου αρεσει αλλα για οικονομικούς λογους πιεζομαι και συνεχίζω.

Όποτε με το λαντοζ βοηθιεμαι ωστε να κρατάω την ισοροπια μου σαν άνθρωπος και μέσα στην οικογένεια. Δεν μου φταινε οι υπόλοιποι να τους ταλαιπωρω.

Τελος να πω πως αν μπορούσες θα το είχες ξεπεράσει μόνος σου. Λιγη βοήθεια θα σου κάνει καλό.

---

Καλημερα και χρονια πολλα.
Θελει τεραστια προσπαθεια για να το αντιμετωπισεις απο μονος.
Εγω δυσκολευομαι πολυ καποιες φορες τα καταφερνω καποιες οχι
Το λαντοζ λογικα πρεπει να πας σε καποιο γιατρο για να στο γραψει,ετσι?

Quote:

---

Originally Posted by kriti28

κι εγώ μια από τα ίδια φίλε μου , παντρεμένος με 2 παιδιά αγώνας κάθε μήνα να τα βγάλουμε πέρα , χρωστάω σε συγγενείς και τα επιστρέφω με το σταγονόμετρο... είχα φτάσει σε σημείο ότι μου έλεγε η γυναίκα μου και οι γύρο μου να τα βλέπω διαστρεβλομένα να νευριάζω αλλά λόγω του ότι όλα τα προβλήματα με είχαν διαλύσει ψυχολογικά δεν απαντούσα σε κανένα ότι και να μου έλεγε...όλα αυτά σε συνδιασμό με αρνητικές σκέψεις που αναφέρεις στον τίτλο μου έσκασαν κρίσεις πανικού , κατάθλιψη , αγοραφοβία λίγο από όλα!!
Αλλά...μετά από επίσκεψη σε ψυχίατρο και μετά από δοκιμές φαρμάκων έχω γίνει άλλος άνθρωπος πραγματικά
έφυγε η κατάθλιψη , κοιμάμαι , βλέπω τη ζωή αλλιώς, βγαίνω με φίλους και κυρίως έχει βελτιωθεί η σχέση μου με την οικογένεια μου!!
σε εμένα έκατσε καλά το remeron , που το θεωρώ μαγικό φάρμακο γιατί , πάντα με τις οδηγίες που μου έχει δώσει ο γιατρός, μπορώ και παίζω ανάμεσα σε 15-30 mg κυρίως είμαι στα 15 αλλά αν είναι λίγο δύσκολη περίοδος το ανεβάζω στο 30 και μέσα σε μια 2 μέρες με στρώνει...
Αν το έψαχνα νωρίτερα ίσως και ο ψυχολόγος να με βοηθούσε (αν και δεν μπορώ να διαθέσω τα χρήματα για συνεχόμενες συνεδρίες) αλλά στο χάλι που είμουν πιστεύω ότι μόνο με αγωγή μπορούσα να προχωρήσω

---

Καλημερα.
Οπως ειπα το κακο με μενα ειναι οτι το μυαλο μου δεν σταματαει να σκεφτεται ποτε και αυτο με ριχνει πολυ.
Κανω υπερπροσπαθεια για να μπορεσω να το ελεγξω μεχρι ενα σημειο...
Και εχει γινει ακομη πιο εντονο τα τελευταια 2 χρονια λογω της κατασταστης που ζουμε...

Quote:

---

Originally Posted by Niels

Κι εγώ θα σου πρότεινα να συμβουλευτείς κάποιον ειδικό. Από αυτά που περιγράφεις δεν είμαι σίγουρος ότι χρειάζεσαι οπωσδήποτε αγωγή, αυτό θα το κρίνει ο ειδικός αλλά εάν έχεις την οικονομική δυνατότητα θα μπορούσε να σε βοηθήσει η ψυχοθεραπεία για να αντιμετωπίσεις το αγχος. Εγώ κάνω χρόνια ψυχοθεραπεία αλλά επειδή έχω εκτός από άγχος, κατάθλιψη και ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή σε μικρό βαθμό που μου δημιουργούν έντονη αϋπνία, παίρνω κι εγώ ρεμερον κυρίως για τον ύπνο αλλά βοηθάει και στην κατάθλιψη και στο αγχος εκτός από την ocd.

---

Καλημερα!!
Το θεμα ειναι δεν φτανουν για να κανω ψυχοθεραπεια οπως λες η να παω σε καποιον ειδικο.
Προσπαθω να το αντιμετωπισω απο μονος μου διοτι περα απο την οικονομικη δυνατοτητα δεν ειμαι και πολυ υπερ των φαρμακων κτλ..!

Καταλαβαίνω... μη νομίζεις, όλοι ζοριστηκαμε και να αποδεχθούμε να πάρουμε χάπια και να βρούμε κάποιο φάρμακο που να μας ταιριάζει... και πολλές φορές χρειάστηκε να συμβιβαστούμε με κάποιες παρενέργειες τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.

Quote:

---

Originally Posted by Niels

ζοριστηκαμε και να αποδεχθούμε να πάρουμε χάπια και να βρούμε κάποιο φάρμακο που να μας ταιριάζει... .

---

Είμαι 56 και βασανιζομουν με κατάθλιψη τα τελευταία 20-30 χρόνια, δεν ήθελα χάπια γιατί έλεγα οτι αυτά δεν είναι για μενα αλλά γι αυτούς που έχουν πρόβλημα.

Κατέστρεψα την ζωη μου με αυτή την (επιμονή) σκέψη. Εστω και αργά όμως ξύπνησα και χάρη στα χάπια αρχίζω σιγα σιγά να βρίσκω τον εαυτό μου.

Βέβαια η ολη διαδικασία δεν γίνεται overnights, θέλει χρόνο... Ας είναι