Η διπολικη διαταραχη χτυπησε την πορτα

προσφατα στην αδελφή μου εγινε διάγνωση διπολικής διαταραχής.ακομα ειναι παραπολυ νωρις ωστε να καταλαβουμε τι ειναι,απο που προέρχεται και ποια τα συμπτώματά της.
ειναι μολις λιγες ημέρες που το μαθαμε και δυστυχώς με πολυ άσχημο τροπο.νοσηλευέται σε μια κρατικη ψυχιατρικη κλινική μετα απο ενα πολυ δυνατο σοκ που πέρασε.
πραγματικα αν γνωρίζει καποιος θα ηθελα να με ενημερώσει για το πως θα πρεπει εμεις σαν οικογένεια να την αντιμετοπήσουμε αυτό το διάστημα.
Πως μπορούμε να της σείξουμε την αγάπη μας και οτι θα ειμαστε κόντα της ανα πάσα στιγμή.
πηγαινουμε εκει καθημερινα και καθόμαστε σχεδον όλες τις ώρες που ειναι ξύπνια.αυτό βέβαι οι γιατροι δεν το πολυ θελουν αλλα δεν μας δινουν και ένα στιγμα για τον τροπο συμπεριφορά μας.
Σας παρακλαώ αν κάποιος γνωρίζει το παραμικρό για το πρόβλημα της οικογενείας μου ας μου απαντήση.Ευχαριστώ

Γιαννα

καλωσορισες!

ειναι μεγαλο το λουκι που περνας οπως φαινεται


ομως σιγα σιγα θα βρεθει ακρη!


λοιπον

παρε για πρωτη μελετη αυτο το λινκ


http://www.athenssiblings.com/search?q=


εχει ωραια πραγματακια

και ισως σου λυσει καποιες αποριες.

θα τα λεμε απο εδω!

καλη δυναμη!

Gianna

καλημερα!

προλαβες να διαβασεις τιποτε απο το blog?

θελεις να μας πεις λιγα περισσοτερα πραγματα γι αυτο που συμβαινει;

πως εισαι εσυ;

ξερεις πολλοι ισως εχουμε περασει παρομοια

αλλα καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη

δυστυχώς οχι αν και μπηκα για πολυ λιγο.
εχθες ειπαν οι γιατροι αν και κλειναμε την 5η μερα οτι παμε πολυ καλά,Μας έδωσαν και άδεια για 1 ωριτσα να παμε να πιουμε ενα καφεδακι έξω απο το νοσοκομειο πραγμα που κάναμε οικογενειακώς και περάσαμε πολύ ωραία.Ηταν σαν να μην ειχε συμβεί ποτέ τίποτα.
Δεν θέλω να χαμογελάσω γιατι ξέρω οτι ο δρόμος ειναι μακρύς, αλλά δεν ξέρω πόσο.Δεν γνωρίζω τι ακολουθεί και με φοβίζει.Οι γονείς μας και αυτοί το ιδιο.Θέλουν να γελάσουν αλλά συγκρατιούνται.

η αλήθεια είναι ότι ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος αλλά δεν είναι κακό να γελάς στα μικρά θετικά βήματα.
Δίνουν θάρρος και δύναμη σ\'αυτόν που προσπαθεί!

Καλησπέρα και απο εμενα...

Γνωριζω οτι ειναι πολυ δυσκολο αλλα ενα πραγμα να ξερεις... το να υπαρχει για την αδερφη σου ενα θερμο και υποστηρικτικο περιβαλλον που θα την βοηθα να ξεχνιεται ειναι πιο σημαντικο σε καποιο σημειο και απο την ιδια την φαρμακευτικη αγωγη...

Προσπαθηστε να διατηρησετε την ηρεμια και την ενοτητα σας σαν οικογενεια και θα ειναι μια παρα πολυ καλη αρχη για την αδερφη σου

Οταν το περιβαλλον ειναι υγιες και σταθερο ειναι στατιστικα αποδεδειγμενο οτι τα συμπτωματα μειωνονται και δεν ειναι τοσο σοβαρα...

Αν επιτρεπεται ποσο χρονων ειναι η αδερφη σου? Και κατι τελευταιο ... Οι ψυχολογοι-ψυχιατροι ειναι σιγουροι για την διαγνωση...? Για τι ειδους κριση μιλας? Κριση πανικου...? Μειζον καταθλιπτικο επεισοδιο?

Κρατηστε δυναμεις gianna..