Τι είναι στο κεφάλι μας και τι όχι;
Είναι της μόδας να σαι χαρούμενος. Έχουμε πήξει στο positivity. Body positivity και δεν συμμαζεύεται. Παροχυμένα τσιτάτα "κάθε μέρα υπάρχιε ένας λόγος να χαμογελάς" και άλλες αηδιούλες. Όμως πόσο ισχύει όλο αυτό; Υπάρχουν πολλά αντικειμενικά προβλήματα που σε κάνουν λυπημένο. Όπως το "δεν έχω λεφτά να πάρω γάλα στο παιδί μου". Τι θα πεις εκεί; Ότι όλα θα πάνε καλά (που μου κάνει λίγο νταξει παρατα μας ολα θα πανε καλα, δεν ξερω τι και πως., παμε παρακατω). Και στις ψυχικες παθησεις.. δεν μπορεις να το ριξεις στη θετικη ψυχολογια και να πεις ειμαι καλα ενω εχεις συγκεκριμενη διαταραχη που θελει αντιμετωπιση με καποιο φαρμακο η με ψυχοθεραπεία.
Απο την αλλη ισως χρειάζεται λίγη προσπάεια κάποιες φορές να διωξουμε το αγχος, το οποίο είναι μια ομίχλη δεν είναι κάτι σαφές που λίγο λίγο μας πνίγει. Αυτό ίσως όντως να ναι στο κεφάλι μας. Σημερα ημουν λιγο λυπημενος χωρίς ιδιαιίτερα προφανή λόγο. Μιλησα με ενα φιλαρακι (δεν ειναι κολλητος μου, ουτε τοσο κοντινος μου φιλος, αλλα τον αγαπαω παρα πολυ) και ειαι στην Αμερικη και μου ελεγε για ενα παρτυ Χαλουγουιν που κανει το πανεπιστήμιο (Αμερικη ειναι). Ολο αυτο μου εφτιαξε τη διαθεση οπότε "ζηλεψα" λιγο και ειπα να κανω και εγω μια μικρη συγκεντρωση στο σπιτι μου και να φτιαξω κατι με κολοκυθα οποτε φωναηα μερικους φιλους για μετα. ισως καποιες φορες μπορουμε να κανουμε κατι. Αλλα οχι ολες.