Πως ειναι να βλεπεις εναν ασθενη τελικού σταδίου;
Οπως εχω πει σπουδάζω ιατρική και είμαι οδοντίατρος. Η μετάβαση ήταν κάτι που ήθελα και θέλω πολύ. Η οδοντιατρική είναι μια αρκετά "χαρούμενη" επιστήμη. Μπορεί για τους ασθενείς να είναι κάποιες φορές συνδεδεμένη με πόνο αλλά ακόμα και τότε δεν είναι κάτι απειλητικό για τη ζωη. Και ένα μεγάλο κομμάτι είναι η αισθητική οδοντιατρική, που εχεις να κανεις με λευκανση, μποτοξ, υαλουρονικά και υπάρχει και η ορθοδοντικη που γνωριζεις παιδακια, τους περνας τα μπρακετς και τα ρωτας τι τους ειπε η δασκαλα στο σχολειο. Εχει δηλαδή "ασθενείς" που βασικά δεν είναι ασθενείς. Κατά βάση περιπατητικοι και που στη χειρότερη (συνηθως) άντε να πονάει ένα δοντι (υπαρχει και ο καρκινος του στοματος και αλλα πολλα, αλλα λεω για τα περισσοτερα περιστατικα).
Σαν φοιτητηής εκτίθεμαι σε περιστατικά που ειναι πολυ πιο βαρια. Με προβληματα που δεν είναι αντε βγαλε ενα δοντι, απονευρωση, εμφυτευμα και χαμογελα να δεις τι ωραια δοντια σου εφτιαξα. Σημερα ειχαμε εναν ασθενη με λευχαιμια που τον εξετασαμε και του πηραμε ιστορικο. Ηταν καλοδιαθετος, ευγενικος και φιλικος. Η κατασταση του δεν ηταν δυσκολη εκεινη τη στιγμη (δεν ποναγε, ενιωθε καλα σχετικα) αλλα ειχε κακη προγνωση (=μικρη επιβιωση). Και δεν ειναι ο μονος τετοιος ασθενης. Νιωθω μπερδεμενος καπως με τετοιους ασθενείς. Απο τη μια στεναχωριεμαι. Περναει τις τελευταιες του στιγμες σε ενα νοσοκομειο με φοιτητητες να "μαθαινουν" χρησιμοποιώντας τον. Απο την αλλη τουλαχιστον ο συγκεκριμενος δεν ποναγε. Δεν ξερω τι να πω και τι να κανω. Φευγοντας λεμε σε ολους περαστικα, χαμογελαμε καλοσιυνατα. Ειλικρινες χαμογελο. Σε εκεινον και σε ολους. Με εναν οδοντιατρικο ασθενη μπορεις να πεις και μια πιο χαλαρη κουβεντα, μπορει να τυχει να εχεις και εναν γνωστο να πεις μια κοιυβεντα παραπανω. Αλλα με εναν τετοιο ασθενη νιωθω οτι ολα απλα χανονται. Δεν ξερω.
Στο επαγγελματικο κομματι με μπερδευει ακομα περισσοτερο. Μου αρεσει ο καρκινος σαν παθηση, θεωρω οτι εχεις, με προσωπικο κοπο παντα σε ενημερωση και συνεδρια κτλ, τη δυνατοτητα να σωσεις ζωες. Και αν δεν μπορεις να τις σωσεις, τουλαχιστον οι ασθενεις σου να μην υποφερουν. Ειμαι δοτικος ανθρωπος. Θα ηθελα να νιωθουν οτι νοιαζομαι ειλικρινα για εκεινους. Φοβαμαι οτι θα με γδερνει συναισθηματικα ομως.
