Μετά την "καταιγίδα"

Βγάζωντας το καπέλο μου και γνέφωντας το κεφάλι ως μία υποψία υπόκλισης,σας καλησπερίζω!

Μερικοί από εσάς ίσως να θυμάστε το πρόβλημα που με οδήγησε να αρχίσω να γράφω σ'αυτην την ενότητα του φόρουμ.Για αυτούς που η μνήμη τους τους απατά,θα υπενθυμίσω.
Οι κρίσεις πανικού και το άγχος ξεκίνησαν λίγο πριν τον Απρίλιο,νομίζω πως δε χρειάζεται να απαριθμίσω τα συμπτώματα,τα ξέρουμε όλοι.
Ξεκίνησα θεραπεία με φαρμακευτική αγωγή και συνεδρίες και απλά περίμενα.


Κοιτάζωντας λοιπόν πίσω στο χρόνο μερικούς μήνες πριν, καταλαβαίνω όλους τους συμπάσχοντες και συμπάσχουσες συν-forum-ίτες και συν-forum-ίτισες για όλες τις ανησυχίες που μπορεί να έχουν.

Κρίνωντας όμως από την κατάσταση μου μόνο 2 μήνες μετά την αρχή της "καταιγίδας", πραγματικά πιστεύω πως όποιος νομίζει ή έχει πιστεί ότι δεν μπορεί να βρει διέξοδο από αυτό το πράγμα, απλά δε θέλει να βοηθήσει τον εαυτό του. Μπορεί να επιθυμεί με όλη του την ψυχή να ξαναβρεί τη ζωή που έχασε, όμως αν δεν κάνει ότι είναι απαραίτητο για να βοηθήσει τον εαυτό του,σημαίνει ότι απλά δεν θέλει να βοήθησει τον εαυτό του, έχετε σκεφτεί ποτέ ότι ίσως αυτή η κατάσταση να μας εξυπηρετεί ώστε να αποσυρθούμε από τις δυσκολίες της ζωής προτάσσοντας ως δικαιολογία προς τους άλλους αλλά και προς τον ΙΔΙΟ μας τον εαυτό την ευαλωτη πλευρά του εαυτού μας που πάσχει από άγχος και κατάθλιψη;
Σαφώς υπάρχει και ο παράγοντας σεροτονίνη,δε λέω!Όμως αν δεν πιστεύεις ότι θα γίνεις καλά και θα ξαναζήσεις ότι ζούσες το μόνο που θα καταφέρεις είναι να μείνεις προσηλωμένος στο απαισιόδοξο αυτό "πιστεύω" σου.Η αισιοδοξία είναι δύσκολο πράγμα που μπορεί να ασπαστεί κάποιος όντας αυτήν την κατάσταση,το ξέρω.Μην είσαι αισιόδοξος λοιπόν,απλά πίστευε πως θα γίνεις καλα.

Μετά την καταιγίδα μου λοιπόν,οι κρίσεις και τα άγχη δεν υπάρχουν.Σήμερα ξύπνησα και είδα την ηλιόλουστη μέρα και δε χρειάστηκε να κάνω τίποτα άλλο για να γεμίσω με ικανοποίηση που άνοιξα απλά τα μάτια μου και είδα τον ήλιο.

Έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου ώστε να ζώ όπως ζούσα και πρίν όμως ΠΙΣΤΕΥΩ πως δε αργήσει να συμβεί και αυτό!

Τέλος θέλω να ευχηθώ σε όλους μέσα από την καρδιά μου να μπορέσουν να κοιτάξουν τον ήλιο και να χαρούν, χωρίς λόγο.Μόνο που ζούνε αυτή την υπέροχη ζωή!

Υστερόγραφο:

Μην αρνείσαι να κάνεις πράγματα που θα σε βοηθήσουν,γιατί αυτά που δεν κάνεις αυτά θα σε βοηθήσουν.Αν χρειαστεί να πάρεις φάρμακα,πάρε φάρμακα,αν χρειαστεί να κανεις ψυχοθεραπεία,κανε ψυχοθεραπεία.


Σας ασπάζομαι φιλικά και σας εύχομαι τα καλύτερα! :)

Μπράβο Δημήτρη! Πολύ όμορφα νέα!
Χαίρομαι που μπάινεις στο φόρουμ να μοιραστείς όχι μόνο τα δυσάρεστα, αλλά και τα ευχάριστα!

Κρατω μια δυνατή σου φράση.

\"Μην αρνείσαι να κάνεις πράγματα που θα σε βοηθήσουν,γιατί αυτά που δεν κάνεις αυτά θα σε βοηθήσουν.Αν χρειαστεί να πάρεις φάρμακα,πάρε φάρμακα,αν χρειαστεί να κανεις ψυχοθεραπεία,κανε ψυχοθεραπεία.\"
Το τι ταιριάζει σε μένα δε σημαίνει ότι ταιριάζει σε όλους. Ο καθένας, μόνο δοκιμάζοντας, μπορεί να αποφασίσει τι είναι το καλύτερο για εκείνον. Αρκεί να κάνει ότι περνά από το χέρι του, να αγωνίζεται...

Σου εύχομαι καλή συνέχεια.

Φιλε Δημητρη εχεις δικιο δεν πρεπει να παραδιδουμε τα οπλα κατι που ειναι ευκολο κ το κανουμε πολλες φορες!
εγω προσωπικα το εκανα ενα διαστημα κ δεν προσπαθουσα καθολου να το παλεψω απλα ελεγα εχω αυτο το προβλημα κ τιποτα αλλο δεν εκανα γιατι με εριχνε τοσο πολυ ψυχολογικα που δεχτηκα οτι ετσι θα ειμαι συνεχεια!μεγαλο λαθος!
ο καθενας μας πρεπει να το παλεψει οπως θελει κ οπως κρινει καλυτερα αλλα σιγουρα πρεπει κ να δοκιμασεις κ πραγματα που δεν εχεις δοκιμασει εστω κ αν ειναι φαρμακα η ψυχοθεραπεια οπως σωστα λες !
πρεπει να εχουμε ψυχολογια αλεξη ζορμπα που οτι κ αν εβλεπε κ το πιο απλο πραγμα το θαυμαζε σαν να το εβλεπε πρωτη φορα στη ζωη του !
καλη συνεχεια φιλε!
η ζωη ειναι ωραια θα λεμε!

Μηνύματα όπως το δικό σου Dimitris1979 με κάνουν και χαίρομαι που είμαι μέλος του site.

Μπράβο!

Δημητρη να σου πω το μυνημα σου με αγγιξε καπως διοτι αυτα που λες οντως ισχυουν. Αν δεν θελουμε να γινουμε καλα-αν δεν θελουμε να βοηθησουμε τον εαυτο μας δεν γινεται τιποτα.

Τι γινεται ομως αν θεωρει καποιος τον εαυτο του αποτυχημενο μαλακα και θελει να πεθανει?? Πως μπορει ενα τετοιο ατομο να αλλαξει μια κατασταση 10 χρονων??

Δημητρη το μηνυμα σου ειναι πολυ αισιοδοξο κ αληθινο.
Winston-man ,σταματα να μιλας για τον εαυτο σου ετσι.Οποιαδηποτε αλλαγη ερχεται μονο οταν αλλαξει η γνωμη που εχουμε για τον εαυτο μας.Δεν εχει σημασια αν ειναι 10 χρονων η περισσοτερο.Τα παντα μπορουν να αλλαξουν αρκει να το θελουμε εμεις.Αρκει να το πιστεψουμε.

Δημήτρη θυμάμαι την απελπισία που βίωνες πριν μερικούς μήνες!

Χαίρομαι που είσαι καλά και το μοιράστηκες μαζί μας.
τέτοια ελπιδοφόρα μηνύματα με κάνουν να αισθάνομαι ότι αξίζει να υπάρχω και να προσπαθώ!

Ευχαριστώ!

Quote:

---

Originally posted by Winston_man
Τι γινεται ομως αν θεωρει καποιος τον εαυτο του αποτυχημενο μαλακα και θελει να πεθανει?? Πως μπορει ενα τετοιο ατομο να αλλαξει μια κατασταση 10 χρονων??

---

Winston το πρώτο καλό βήμα θα ήταν να αρχίσεις να σκέφτεσαι με το μυαλό και όχι με την καρδιά.Καλό θα ήταν να ωριμάσεις την σκέψη σου και να δεις την καλή πλευρά του θέματος.Και γίνεται με τον εξής απλό τρόπο!

1α)Η αρνητική πλευρά λέει:10 χρόνια κατάθλιψη,δε θα γίνω ποτέ καλά,δεν έχω καταφέρει τίποτα στη ζωή μου.Είμαι αποτυχημένος μαλάκας.

1β)Η θετική πλευρά λέει:Κάποιος που μπορεί και επιβιώνει 10 χρόνια μέσα στον βόθρο της κατάθλιψης αν δεν είναι ήρωας,τότε ποιος είναι;
Το να θεωρώ τον εαυτό μου αποτυχημένο μαλάκα είναι απόλυτα φυσιολόγικο επειδή σύμπτωμα της κατάθλιψης είναι η έλλειψη αυτοεκτίμησης.

Απλό δεν είναι;Έγω μέσα σε 3 δευτερόλεπτα σου βρήκα μια καλή απάντηση στο ερώτημα σου,γιατί δε το κάνεις κι εσύ;Βοήθα τον εαυτό σου,σκέψου τί είναι αυτό που σε εμποδίζει να βγείς ξανά στον κόσμο, ο ίδιος σου ο εαυτός είναι ρε αδερφέ!Σκέψου με το μυαλό και όχι με την καρδιά!!!!