Νομίζω ότι ο ξάδερφος μου χρειάζεται ψυχίατρο
Μένει μαζί μου 3 χρόνια σχεδόν. Έχουμε 6 μέρες διαφορά, σαν αδερφάκι μου είναι. Υπήρξε περίεργο παιδί, αλλά κάπως αυτή την παραξενιά την έβρισκα γοητευτική. Τον θεωρούσα κάτι σαν τρελό επιστήμονα. Όντως σπούδασε, έκανε μεταπτυχιακό και είναι ερευνητής. Πάντα ήταν όχι ακριβώς μοναχικός, αλλά λίγο στον κόσμο του. Όλα τα απέδιδα στο ότι είναι πανέξυπνος, σε βαθμό που λέω κατά βάθος του φαινόμαστε ηλίθιοι. Εδώ και κάμποσους μήνες έχει βάλει βάρος, αλλά γυμνάζεται φουλ, παίρνει πρωτεΐνες. Από σχεδόν ελλιποβαρής έφτιαξε μυες, βετλίωσε το σώμα του αλλά ας πουμε έχει και 3 κιλά περισσευούμενα στην κοιλιά. Το λέω επειδή ξέρω πως οι αλλαγές στο βάρος μπορεί να είναι σημαντικές. Επέμενε ότι έβλεπε κάποιον έξω από το παράθυρο, λεω στην αρχη μήπως υπήρχε κάποιος. Τελικά χτες μου είπε ότι τον βλέπει και μέσα στο σπίτι, φοβάται να μείνει μόνος του στο σκοτάδι, πιστεύει πως μια σκια θελει να του κανει κακο. Χτες το βραδυ εβαλε τα κλαμματα μου ελεγε δεν ειναι καλα. Του είπα να πάμε σε γιατρό, δεν ήταν πολύ δεκτικός. Περνάμε πολλές ώρες μαζί γιατί φοβάται. Του είπα ότι αν επιμείνει εγώ θα τον πιέσω να πάμε. Πόσο ανησυχητικό είναι όλο αυτό;
