Φάρμακα, ψυχοθεραπεία & ύπνος
http://raubolt.blogspot.com/2007/12/medication-vs-psychotherapy.html
http://www.mindsite.com/blog/2008/08/05/meds-vs-psychotherapy
http://bodyandhealth.canada.com/channel_section_details.asp?text_id=2911&chann el_id=11&relation_id=26256
http://www.schizophrenia.com/meds.html
http://mentalhealth.about.com/cs/psychopharmacology/a/antipsy.htm
http://www.mombu.com/medicine/medicine/t-do-not-suddenly-stop-taking-any-psychiatric-medication-psychosis-psychiatric-diet-crisis-allergies-2270785.html
http://health.yahoo.com/depression-medications/should-i-stop-taking-my-depression-medicine/healthwise--zx3018.html3
Μοιράζομαι τς εξής σημεία από τα παραπάνω άρθρα.
-Οι ασθενείς με καλύτερη οικονομική κατάσταση επέλεγαν την ψυχοθεραπεία.
-Τα φάρμακα έχουν χρησιμοποιηθεί σαν πρώτη βοήθεια σε περιπτώσεις όπως βαριές καταθλίψεις, μανιοκατάθλιψη και ψυχώσεις.
-Στο ένα άκρο οι ειδικοί ψυχικής υγείας αποδίδουν την αίτια των προβλημάτων σε χημικές ανισορροπίες του εγκεφάλου.
-Στο άλλο άκρο του φάσματος υπάρχει η αντίληψη του ότι όλα τα ψυχικά προβλήματα είναι ψυχολογικής/ συναισθηματικής φύσης.
-Η ψυχοθεραπεία έχει επίδραση σε διάφορες δραστηριότητες του εγκεφάλου.
-Η ανθρώπινη συνείδηση είναι ελαστική.
-Οι παρενέργειες ισχυρών φαρμάκων, όπως τα αντιψυχωτικά, είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την υγιή εξέλιξη της θεραπείας του ασθενή.
-Τα αντιψυχωτικά δεν παρεμβαίνουν στην ελεύθερη βούληση αλλά στην λογική επεξεργασία σκέψης.
-Η άμεση διακοπή των αντιψυχωτικών φαρμάκων έχει αρνητικά αποτελέσματα.
-Το ίδιο ισχύει και για \"ελαφρύτερα\" είδη ψυχοφαρμάκων, όπως τα αντικαταθλιπτικά, σε διαφορετική εκδοχή όμως.
********
Θα κάνω μια λογική ανάλυση, εφόσον βέβαια τα αντιψυχωτικά (έστω και σε χαμηλή δόση) με έχουν βοηθήσει σε αυτό. Βεβαία κατά την ταπεινή μου γνώμη αυτό που με έχει βοηθήσει περισσότερο είναι η κοινωνική αλληλεπίδραση και το ότι δεν τράβηξα τον δρόμο της απομόνωσης. Ούτε φάρμακα δηλαδή, ούτε ψυχοθεραπείες. Ανθρώπινη επαφή και αποδοχή κατά κύριον λόγο. Άλλωστε με γονιδιακά κριτήρια δεν έχω να αναδείξω χτυπητά παραδείγματα. Δεν υπάρχει σαφής ένδειξη δηλαδή ότι έχω κληρονομήσει κάποια ασθένεια από το οικογενειακό υπόβαθρο.
Επειδή δεν είμαι ερευνητής κατά επάγγελμα, θα μιλήσω με προσωπικά κριτήρια και με γνώμονα τις δικές μου εμπειρίες. Θα κάνω λόγο για μια ανθρώπινη ιδιότητα \"κλειδί\". Τον ύπνο
Αρχίζω λοιπόν :)
Ας ξεκινήσω από τις πρώτες παιδικές αναμνήσεις, τις οποίες έχω φυλαγμένες μέσα μου ως αμυδρές και αφηρημένες εμπειρίες. Μια από τις πρώτες \"ύποπτες\" αναμνήσεις είναι ένα όνειρο. Δεν μπορώ να κατανοήσω αν αυτό υπήρξε όνειρο στον ύπνο ή στον ξύπνιο, όμως μπορώ να το συσχετίσω πιο συγκεκριμένα με τον \"προβληματικό\" ύπνο που είχα κατά καιρούς από μικρός. Για μερικές περιόδους μάλιστα θα έλεγα πως ο μη ικανοποιητικός ύπνος μου έχει υπάρξει εμπόδιο και για τον ξύπνιο μου..
Τονίζω αυτό επομένως (ανήσυχος ύπνος) και το συσχετίζω με την φύση ή την εξέλιξη των προβλημάτων. Η wikipedia αναφέρει το εξής αρκετά σημαντικό (και κλειδί ίσως για να καταλάβουμε πολλά) -> The purposes of sleep are only partly clear and are the subject of intense research.
Ο ύπνος δεν είναι ακριβώς η μισή ζωή μας (με στατιστικές παραμέτρους είναι το ένα τρίτο αυτής). Όμως από όσο έχω διαβάσει και από άλλα μέλη εδώ μέσα ο ανήσυχος, διαταραγμένος ή ελλιπής ύπνος είναι συχνό φαινόμενο σε ανθρώπους με ιδιαίτερες ευαισθησίες.
Όνειρα δεν έχω σταματήσει να βλέπω, ακόμα και κάτω από την επήρεια του risperdal (το οποίο λαμβάνω άλλωστε σε αρκετά χαμηλή δόση..). Βέβαια τα όνειρα έχουν υπάρξει αρκετές φορές παράγωγο ενός υγιούς ύπνου. Τα πρωινά που ξυπνάω ευδιάθετος θα έχω δει προηγουμένως στον ύπνο μου κάποιο όνειρο (όχι απαραίτητα ευχάριστο αλλά παραγωγικό - το τονίζω αυτό).
Τα όνειρα στον ύπνο πιθανώς να έχουν σημαντική ιδιότητα. Ίσως να κατευθύνουν την παραγωγικότητα του εγκεφάλου, ο οποίος από όσο έχω διαβάσει λειτουργεί διαρκώς μέχρι και το τέλος.
Ανέκαθεν παρομοίαζα τον εγκέφαλο με ένα λαβύρινθο. Για την ιατρική κοινότητα (η οποία βέβαια έχει κάνει απίστευτη πρόοδος και ανακαλύψεις σε τέτοια θέματα) ίσως να είναι ο τελευταίος σταθμός. Αν δηλαδή αποδειχθεί κάποτε ότι όλα είναι κατά βάση παράγωγα εγκεφαλικής λειτουργίας ίσως να αλλάξουν πολλά στον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τους εαυτούς μας και τον κόσμο.
Είχα διάθεση ξυπνώντας σήμερα (και αφού είδα όνειρο μετά από καιρό - χωρίς μάλιστα να είναι παραδεισένιο..:) να μοιραστώ τις σκέψεις μου και να θέσω μερικά ερωτήματα..
Θα τελειώσω την εισαγωγή του θέματος με μια ερώτηση.
Πόσο φυσικά αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα με πρωταρχικά κριτήρια (δραστηριότητα, φαγητό, ύπνος) και πόσο εξελικτικά φαίνονται όταν συνδέουμε την εγκεφαλική λειτουργία με την περιβαλλοντολογική αλληλεπίδραση?
Σκέφτομαι άρα υπάρχω.