Είδα το αυτό (It, Steven king) του 2019. Υπήρχε και παλαιότερη ταινία (mini series βασικά του 1990). Ένας κλόουν μεταφυσικό παράσιτο που σκότωνε κυρίως παιδιά. Αγαπούσα το παλιό αλλά και το βιβλίο. Με τον Ρίτσι (έναν χαρακτήρα) είχα μια μεγάλη αγάπη. Πάντα θα ήθελα να είναι ο κολλητός μου σαν παιδί. Ένιωθα ότι ο Ρίτσι ψιλοαγαπούσε τον Εντ αλλά ήταν μια αμυδρή υποψία τίποτα παραπάνω. Στο 2019 αποκαλύπτεται στο τέλος ότι αγαπούσε ο Ρίτσι τον Εντ από παιδιά. Ο Steven King είπε δεν είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο αλλά τελικά του άρεσε σαν ιδέα. Πιστεύω ότι όταν γράφουμε μια ιστορία πολλές φορές (ή βασικά έτσι πρέπει) αποκτά δική της ζωή και αν το δεις πιο μεταφορικά, γίνονται πράγματα πέραν του ελέγχου του συγγραφέα. Οπότε νιώθω ότι αυτοί είχαν ερωτευτεί και ο Κινγκ δεν το κατάλαβε, δεν είναι πια δικοί του χαρακτήρες, αλλά κύριοι τουεαυτού τους. Οπότε ένιωσα μια δικαίωση, ότι κάποιος είδε την αγάπη τους. Δεν χρειάστηκαν φιλιά, ή αποκαλύψεις, αλλά το καταλάβαινες. Αγαπώ πιο πολύ τον Ρίτσι μετά από αυτό.