Άγχος/ Φόβος θανάτου/ Υποχονδρίαση

Γεια σας παιδιά, είμαι μόλις 21, τον Ιούνιο ξεκίνησαν οι κρίσεις πανικού, μετά από πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση λόγω τραυματισμού στο γόνατο που με ταλαιπώρησε για 4 μήνες, και αμέσως ξεκίνησα ψυχολόγο και ψυχοθεραπεία. Η αλήθεια είναι ότι με βοήθησε πολύ και έχω να πάθω κρίση από τον Αύγουστο. Όμως επειδή η πρώτη κρίση μου ήταν πολύ έντονη λες και πέθαινα μου δημιουργήθηκε ο φόβος του θανάτου, ότι θα πάθω ανακοπή ή εγκεφαλικό ξαφνικά και θα πεθάνω. Δεν έχω συμβιβαστεί καθόλου με την ιδέα του θανάτου, καθε μέρα ξυπνάω με άγχος και με τη σκέψη ότι είναι η τελευταία μου μέρα και ότι θα πεθάνω ξαφνικα. Έχω ένα μόνιμο αίσθημα ζάλης, άκυρες ταχυκαρδίες όταν είμαι εντελώς ήρεμη, και ώρες ώρες νιώθω μια απροσωποποίηση, νιώθω ότι χάνω το μυαλό μου, ότι δεν υπάρχω στα αλήθεια και αυτό με φοβίζει περισσότερο. Οι εξετάσεις μου βγήκαν πολύ καλές, ο καρδιολόγος είπε ότι η καρδιά μου είναι σαν μωρού και ότι όλα είναι από το άγχος μου, μόνο ένα πιάσιμο στον αυχένα έχω και αυτό με το άγχος μου το κάνω χειρότερο και έχω συνέχεια ζάλη και μυρμήγκιασμα. Φοβάμαι πλέον να ζήσω γιατί φοβάμαι συνέχεια ότι θα πεθάνω. Φοβάμαι να γυμναστω, φοβάμαι να βγω έξω είτε μόνη είτε με φίλους, ακόμα και με το φαγητό πλέον φοβάμαι και δεν το απολαμβάνω γιατί σκέφτομαι ότι θα με βαρύνει και θα πάθω κάτι, τρώω αναγκαστικά για να μην πέσω κάτω. Γενικά το άγχος μου με έχει κατακλύσει, το μυαλό μου έχει παγιδέψει την ψυχή μου και δεν περνάω καθόλου καλά, νιώθω ότι δε θα μάθω ποτέ να το διαχειρίζομαι, δε θα συμβιβαστώ ποτέ με αυτό και θα ζω μια ζωή έτσι, με άγχος οτι θ πεθάνω έτσι ξαφνικά και νέα. Δε μπορώ να ζήσω πια, δεν έχω δύναμη.

ειμαι 20 και το αγχος μου για τις αρρωστιες αρχισε πριν 2 χρονια και κατι ημερες....ειχα ενα θεματακι στην μεση και μεχρι να βρουν οι γιατροι τι ηταν αγχωνομουν αγχωνομουν και αρχισαν και αλλα σωματικα συμπτωματα...τελικα δεν ηταν κατι σοβαρο με την μεση αλλα η υποχονδριαση ειχε αρχισει....δυσπνοιες ταχυκαρδιες ζαλαδες ατονιες....να τρεχω απο τον εναν γιατρο στον αλλο και να μου λενε δεν εχεις τιποτα....τα χα περασει ολα απο το μυαλο....απο καρκινο μεχρι εγκεφαλικο μεχρι εφραγμα μεχρι να φοβαμαι οτι θα πεθανω στον υπνο μ μεχρι σκληρυνση ολα....απο ενα σημειο και μετα σταματησαν οι φοβιες για τιις αρρωστιες...ομως ηρθαν φοβιες τυπου θα χασω τον ελεγχο και θα βλαψω εμενα η αυτους που αγαπαω...οτι τρελενομαι κλπ...τελικα επειτα απο 3 μηνες και κατι ταλαιπωριας αποφασισα να παω σε εναν ψυχιατρο ο οποιος μ εφραψε αντικαταθλιπτικα και οντως μεσα σε εναν μηνα αισθανομουν πολυ καλυτερα....τα πηρα για 14 μηνες...μεχρι τπ πασχα π περασε....επειτα ομως φοβηθηκα πολυ για το εμβολιο οτι θα παθω κατι κλπ κλπ...και σαν να επανηλθαν οι φοβιες για τις αρρωστιες....βεβαια τωρα δεν με επηρεαζουν τοσο οσο τοτε....τον τελευταιο καιρο ομως πανε να γινουν παλι πιο εντονες...πριν κνα μηνα ενα πονο στο στομαχι νομιζα πως θα παθω καρκινο παγκρεας...επειτα φοβομουν παλι οτι θα πεθανω στον υπνο μου...μεχρι π πριν λιγες μερες με επιασε κατι σαν μουδιασμα στην δεξια παλαμη και δαχτυλα και μ εχει μπει η ιδεα για σκληρυνση παλι....δεν θελω να τρεχω παλι σε γιατρους κλπ...ειχα παει τοτε με το εμβολιο σε 2 γιατρους αφου το εκανα....μ εκαναν αναλυτικες εξετασεις αιματος και ολα καλα....ειναι καθαρα ψυχοσωματικα πλεον το ξερω αλλα οι ριμαδες οι σκεψεις με τρωνε παρολα αυτα γιατι λεω...εαν αυτη την φορα ειμαι οντως βαρια αρρωστος?για μενα πηγαινε και εσυ σε ψυχολογο η ψυχιατρο...και εφω σκεφτομαι να ξαναπαρω τα χαπια π μ ειχε γραψει τοτε....γιατι μολις φυγουν οι σκεψεις φευγουν ολα μετα....αλλα δεν ξερβ κατα ποσο ειναι σωστο να μπω απο τα 20 μου για τα καλα στο τρυπακι με τα αντικαταθληπτικα κλπ....