Δεν μπορώ να παραμείνω σε μακροχρόνια σχέση
Είμαι 47 και συζώ με έναν θαυμάσιο άνθρωπο τελευταίους δυο μήνες. Είμαστε μαζί 3 χρόνια. Έχω όμως τάσεις φυγής. Συγκρίνω την σχέση μου με άλλες συγκρίνω αυτόν και στο μυαλό μου θεωρω ότι δεν περνάω καλά. Έχω την τάση να μείνω μόνη μου,όταν όμως μένω μόνη μου μετά από 1-2 μήνες αποζητώ έναν άνθρωπο να με αγαπάει να με προσέχει. Αυτό ακριβώς που έχω τώρα. Αλλά πνίγομαι κ θέλω μα φύγω. Ο λόγος που δεν το λέω είναι γιατί ξέρω πως θα τον πονέσω. Ενώ είμαι υπερευαίσθητη ,κλαίω καθημερινά ειδικά με κακοποίηση ζώων η παιδιών με αυτόν τον άνθρωπο δεν μπορώ να νιώσω εμπάθεια έρωτα αγάπη. Βασικά νιώθω πως βαριέμαι τα πάντα.
Έχω επισκεφτεί ψυχολόγους αλλά για λίγο. Δεν έχω την υπομονή να περιμένω να αλλάξει κάτι κ δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει. Έχω επισκεφτεί κ 3 ψυχιάτρους. Δυσθυμία μου είπαν Μείζονα κατάθλιψη μου είπαν. Χάπια ΕΠΙ χαπιών για 1 χρόνο το ανώτερο. Γιατί λίγο μου φτιάχναν την διάθεση αλλά μου δημιουργούσαν σεξουαλικο θέμα.
Τώρα πίνω ladose. Των 20. 1 την ημέρα. Ένα μήνα τώρα. Αλλαγή δεν έχω δει.
Έχω μεγαλώσει άσχημα με λεκτική κ σωματική κακοποίηση. Και εννοώ χειροδικία. Προσπαθώ να μην χαλάσω ΚΑΙ αυτήν την σχέση αλλά έχω γίνει μια πάγο κολώνα σε όλους τους τομείς ….σαν να θέλω να φύγει μόνος του η να μου κάνει «επιθεση» αγάπης. Μπας κ ξανά νιώσω.
Βασικά άλλος ένας λόγος που παραμένω είναι για να μην είμαι μόνη μου σε 10 χρόνια πχ που θα είμαι 57….
Κανονικά δεν θα έπρεπε να μένω γιατί τον θέλω τον αγαπώ θέλω να βγαίνουμε κ να περνάμε καλά;;; Η έχω υψηλές προσδοκίες από τις σχέσεις; Δεν ξέρω…
Καλά Χριστούγεννα σε όλους… και ας είμαι με ένα ΟΥΦ όλη μέρα…κάθε μέρα….
