ΕΙΜΑΙ 17 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΕΧΩ
Καλησπερα σε ολους. Καταρχας να πω οτι ειμαι 17.5 χρόνων και αυτη την χρονια δίνω πανελληνιες. Πριν 3 μήνες είχα ενα δυσαρεστο γεγονός...η μητέρα μου μπηκε στο νοσοκομείο και ηταν ενα βήμα πριν την εντατική (επαθε ριξη εντέρου) και παραλιγο να εχανε την ζωη της αλλα ευτυχώς εκανε χειρουργείο (τώρα εχει ενα σακουλακι για ειδικό σκοπο δεν θα ηθελα να ανεφερθω σε τι, στην κοιλιά, και θα πρεπει να ξανακάνει τον Ιανουαριο για να το βγάλει και αυτο) . Καταλαβαινετε οτι περασα πολυ δύσκολα και περναω ακομα με αυτη τη κατάσταση. Γενικά και το παρελθον τα τελευταία 5 χρονια ηταν τα χειρότερα μου (Χώρισαν οι γονείς μου, εκανα χειρουργείο, αποκολλησε η κνημη μου και ημουν 3 μηνες με γύψο και νάρθηκα την χρονια που εδινα lower, η γιαγιά μου βρέθηκε οτι εχει για δεύτερη φορα καρκίνο και πολλα αλλα). Παρολα αυτα δε το εβαλα ποτε κατω. Δυστυχως ομως αυτη τη φορα υπεκυψα. Οταν εγινε αυτο το συμβάν με την μητέρα μου περα οτι αναγκαστηκα να μείνω για μεγαλο διάστημα μόνος στο σπιτι με επισκεψεις συγγενων για να με φροντίζουν μου συμβαίνει το εξής. Μια μέρα στο σχολειο ημουν πολυ χαλια με αυτο το γεγονός. Ξαφνικά μου λέει η καθηγήτρια μου να διαβασω ενα Κείμενο. Αρχιζω και διαβάζω, διαβάζω , διαβάζω και ξαφνικά προς το τελος με πιανει ενα τεράστιο αγχος. Χωρίς λόγο. Οταν με ρωτουσε μετα κατι ερωτήσεις ετρεμα. Ελεγα απο μέσα μου δεν θέλω να ξαναδιαβασω ποτε (τραύμα). Μετα απο λιγες μερες στα αγγλικά του σχολείου σε καποια φάση μου ερχόταν η σειρα μου να διαβασω ενα κείμενό. Εκει επαθα την πρωτη μου κρίση πανικού. Δεν ηξερα τι μου συμβαίνει ηθελα να βγω εξω. Ευτυχώς δεν διαβασα, χτυπησε το κουδουνι. Λέω εντάξει απλα εχω ενα χαζο τραύμα. Τελικα δεν ηταν μονο αυτο. Μια μέρα στο φροντιστηριο στα μαθηματικά ερχόταν η σειρα μου να βοηθήσω τον καθηγητή μου να λυσει μια ασκηση. Ξαναεπαθα κρίση πανικού. Λέω ωπα. Παθαινω και με αλλα πραγματα κρίσεις πανικού; Ετρεμα ολόκληρος με τον εαυτό μου, νόμιζα οτι είχα τρελαθει. Αναγκαστηκα και μιλησα με τους καθηγητές μου σε σχολείο και φροντιστηριο να τους ενημερωσω την κατάσταση μου (ειπα να μην με ρωτανε και να μην διαβάζω κειμενα στην τάξη). Αγχωνομουν καθε μέρα και φοβομουν για τα παντα. Εκλεισα σε καποια φάση και ραντεβού με ψυχολόγο , αλλα μετα απο λιγες μερες την ακυρωσα , διότι αρχησαν να μου βγαίνουν μελλοντικά αγχη τυπου πως θα βρω δουλειά, πως θα οδηγησω, πως θα παντρευτω μπροστα σε τοσο κοσμο κλπ κλπ και ντρεπομουν να της τα πω ολα αυτα είχα τρελαθει (εκτός απο αυτο φοβομουν οτι θα παθαινα κρίση πανικού οταν θα πηγαινα να της μιλήσω, και οτι θα ηταν ανουσιο να πηγαινα διότι χρειαζομουν κατι ουσιαστικό και αμεσο λόγω των πανελληνιων). Πηρα την αποφαση να θεραπευτω μόνος μου καπου στα μέσα Νοεμβρη μεσω ψυχοθεραπευτικων βιβλίων και φαρμάκων. (Ολο το συμβάν ειχε ξεκινήσει τον Σεπτεμβρη). Αγορασα ενα βιβλιο για τις κρίσεις πανικού και ενα ειδικό σπρει στη γλωσσα για αυτη την περιπτωση. Το σπρει για ενα μήνα βοήθησε αρκετά και το βιβλίο σε καποια πραγματα. Εκανα ομως το εξής λάθος. Το βιβλίο ανέφερε καποιες φοβιες τυπου αγοραφοβια, κοινωνική φοβία και αλλα πολλα τα οποια εγώ σκεφτομουν απο μεσα μου οτι Ισως και εγώ τα εχω , ενω ηξερα οτι δεν τα εχω. Ειχα τρελαθει δεν μπορουσα να σταματησω τον εγκέφαλο μου να σκέφτεται. Εψαχνα και εγώ διαφορα στο ιντερνετ και χειροτερευα. Μια μέρα στο φροντιστηριο πριν παω τα σκέφτηκα ολα αυτα υπερβολικα πολυ. Πηγα στο φροντιστηριο είχα με τον μαθηματικό και αρχισα να τρεμω ελεγα απο μέσα μου τι κάνω εδω. Με επιασε κρίση πανικού (είχα ψεκασει το σπρει και παραπανω φορες πριν παω) και αρχισα να εχω ναυτία. Ζητησα να παω τουλετα, ξαναψεκασα το σπρει αλλα εβλεπα οτι δεν μπορουσα και εφυγα ειπα στην γραμματεία οτι ζαλιζομουν. Ενιωθα απαισια , σκεφτομουν να παρατησω το φροντιστηριο. Μίλησα με τους γονείς μου για ωρα εκείνο τ βράδυ και αναγκάστηκαν να μου δώσουν μισό λοξετανιλ για να ηρεμησω. (Εννοείται οτι παντα τους μιλουσα για αυτα που βιωνα). Να πω οτι ειμαστε στο μήνα δεκεμβριο τώρα λίγο πριν τα χριστουγεννα. Αναγκαστηκα να αλλάξω φάρμακο και πηρα φυτικά αντικαταθληπτικα χαπια που βοηθουσαν σε ολα αυτα (λέγεται Charak Sumenta). Το πηρα ενα σαββατο πρωι λίγο πριν φύγω για μάθημα και ενιωθα αλλος ανθρωπος σαν ναρκωτικό ηταν χαχα. Πηγα την ιδια μέρα σινεμά το βράδυ με φίλους. Αρχισα να ονειρευομαι την ζωή μου θετικά. Τις επομενες μερες καταλαβαινα οτι χανοταν η επιδραση του και επρεπε να το επαιρνα παραπανω απο μια φορα την ημέρα (μεχρι 3 επιτρεπεται) και αρχισα να εχω τις αμφιβολίες μου. Την παραμονη των Χριστουγέννων εκανα το εξής. Δεν είχα μάθημα και αποφασισα να μην παρω τα χαπια να δοκιμασω τον εαυτό μου. Εκανα τεράστιο λάθος. Αρχισα να εχω εμμονες ιδέες και παραλογους φόβους τους οποιους αφομιωνα χωρίς λόγο (δεν μπορειτε να φανταστείτε) Ξυπνησα την επομενη μέρα και λίγο πριν παρω το χαπι αρχισα να εχω παραλογες ιδέες ξανά μεχρι που σκέφτηκα να αγχωνομαι με την μητέρα μου!! Την μητέρα την υπεραγαπω δεν μπορουσα να το ανεκτω αυτο και ανήμερα Χριστουγέννων να μου συμβαίνει αυτο. Με αλλα λόγια οταν δεν επαιρνα το χαπι οτι σκεφτομουν το μετετρεπα σε φόβο. Στην αρχή νόμιζα οτι εχω κοινωνικό αγχος αλλα λόγω καποιων παραλογων ιδεών κατεληξα οτι ΜΑΛΛΟΝ εχω ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή. Οταν βγαινω εξω λόγω των σκέψεων που κάνω αρχιζω να ζαλιζομαι καμία φορα. Εχουν συμβεί και κατι λίγα ακομα αλλα αμα με ρωτησετε θα τα πω και αυτα. Παρακαλαω καθε μέρα τον Χριστό , την παναγια και τους αγίους να γίνω καλά. Μια μέρα μάλιστα εχασα την πιστη μου οταν σκέφτηκα απο μέσα μου να αγχωνομαι να βρεθω με φίλους μου μηπως παθω κρίση πανικού και δεν ξερω τι να τους πω. Δυστυχως βγηκα εκτός ελεγχου και αρχισα να βριζω Χριστό, παναγιες τα πάντα πεταγα τους σταυρούς κλπ Κλπ. Την ιδία μέρα οταν εγινε αυτο εμφανίστηκε και η παναγια στο αγιο ορός αμα εχετε δει ενα βίντεο που εχει γινει βαιραλ. Γενικά ειμαι πολυ πιστό και ταπεινο παιδι (θα σας προκαλουσα να ρωτησετε ολους τους φίλους μου και την οικογενεια μου για να το επιβεβαιωσετε χαχαχα) Εννοείται καταλαβα το λάθος μου , τα ακουσα και απο τους γονείς μου επείδη τους το ειπα και αρχισα να ξανάπροσευχομαι ολη την ωρα. Ακομα εχω εμμονες ιδέες και εξαπλωνεται σαν ιός. Φοβαμαι μην καταληξω τρελός αλήθεια. Δυσκολευομαι να δω τους συγγενείς μου πλεον... ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΧΩ ΚΑΙ ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΩ; Ευχαριστω πολυ για τον χρόνο σας.
