Είναι αυτό ΙΨΔ;

Καλημέρα! Παραθέτω ένα γρήγορο ιστορικό.με έπιασαν κρίσεις πανικού στα 21, δυστυχώς δεν πήρα τότε φαρμακευτική αγωγή με αποτέλεσμα να περάσω περιόδους με ψυχοσωματικά και αϋπνίες με μεγάλες περιόδους να είμαι καλα. Έπαθα ένα καταθλιπτικό επεισόδιο το 2016 με ψυχοσωματικά κ θέματα στον ύπνο που ξεπέρασα με ladose κ δουλεια. Από τότε πέρασαν 5 τέλεια χρονια εκτός από μια περίοδο 2 βδομάδων που πάλι παρουσιάστηκε θέμα με τον ύπνο κ αμέσως αγχωθηκα,σκέφτηκα ότι εγώ φταίω αν δώσω σημασία με επακόλουθο να δώσω σημασία και να προκαλέσω αϋπνία.μου Χε γίνει εμμονή εκείνο τον καιρό αλλά γενικά με το που άρχισα να κοιμάμαι ,το ξεχναγα.παντως γενικά είχα ένα φόβο με την αϋπνία όταν με έπιανε ( σπάνια τα τελευταία χρόνια) αλλά πάντα με το που κοιμόμουν ηρεμουσα.κι έρχομαι στο σήμερα...έχω γεννήσει εδώ και δύο μήνες και ξαφνικά την τρίτη βδομάδα μετά από μια μέρα με κακή ψυχολογία με έπιασε το βράδυ αϋπνία και ξεκίνησε πάλι το εγώ φταίω κι αν πάθω τώρα αϋπνίες με μωρό πως θα την παλέψω αφού το μωρό ξυπνάει συνέχεια κλπ. Από τότε λοιπόν μου έγινε εμμονη.το σκέφτομαι συνέχεια. Ενώ κοιμάμαι τα βράδια ,όλη μέρα σκέφτομαι αυτό κ γενικά έχω τρομερό άγχος κ κακή ψυχολογία. Πλέον λοιπόν δεν βρίσκω λογική. Όλο αυτό υπάρχει περίπτωση να είναι ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή;δεν αντέχω άλλο να μην μπορώ να ηρεμήσω λεπτό .προσπαθώ όλη μέρα να το εκλογικευσω με συνέπεια να το σκέφτομαι συνέχεια και να τα βάζω με τον εαυτό μου που έχει δώσει τόση σημασία κ που δεν το ξεπερνάει ενώ κοιμάμαι. Εννοείται ότι προστίθεται ενοχές για το ρόλο της μητρότητας.

Κάνεις;;;;

Έχει τόση σημασία η διάγνωση τύπου ΙΔΨ; Σίγουρα υπάρχει άγχος με αφορμή το τι συνέβη στο παρελθόν ότι θα επαναληφθεί και δεν θα μπορείς να ανταποκριθεις. Άνθρωποι είμαστε, επιτρέπεται να μην είμαστε πάντα καλά, δεν είμαστε άτρωτοι. Εάν δεις ότι επιμένουν οι αρνητικές σκέψεις να σε ταλαιπωρούν καλό θα ήταν να συζητήσεις με έναν ψυχολόγο.

Niels είδα σε ποστ σου ότι είχες δυσκολίες με ύπνο. Πώς τις αντιμετώπισες και πως το αποδόμησες για να μην γίνει φοβία;

Quote:

---

Originally Posted by alexramer

Καλημέρα! Παραθέτω ένα γρήγορο ιστορικό.με έπιασαν κρίσεις πανικού στα 21, δυστυχώς δεν πήρα τότε φαρμακευτική αγωγή με αποτέλεσμα να περάσω περιόδους με ψυχοσωματικά και αϋπνίες με μεγάλες περιόδους να είμαι καλα. Έπαθα ένα καταθλιπτικό επεισόδιο το 2016 με ψυχοσωματικά κ θέματα στον ύπνο που ξεπέρασα με ladose κ δουλεια. Από τότε πέρασαν 5 τέλεια χρονια εκτός από μια περίοδο 2 βδομάδων που πάλι παρουσιάστηκε θέμα με τον ύπνο κ αμέσως αγχωθηκα,σκέφτηκα ότι εγώ φταίω αν δώσω σημασία με επακόλουθο να δώσω σημασία και να προκαλέσω αϋπνία.μου Χε γίνει εμμονή εκείνο τον καιρό αλλά γενικά με το που άρχισα να κοιμάμαι ,το ξεχναγα.παντως γενικά είχα ένα φόβο με την αϋπνία όταν με έπιανε ( σπάνια τα τελευταία χρόνια) αλλά πάντα με το που κοιμόμουν ηρεμουσα.κι έρχομαι στο σήμερα...έχω γεννήσει εδώ και δύο μήνες και ξαφνικά την τρίτη βδομάδα μετά από μια μέρα με κακή ψυχολογία με έπιασε το βράδυ αϋπνία και ξεκίνησε πάλι το εγώ φταίω κι αν πάθω τώρα αϋπνίες με μωρό πως θα την παλέψω αφού το μωρό ξυπνάει συνέχεια κλπ. Από τότε λοιπόν μου έγινε εμμονη.το σκέφτομαι συνέχεια. Ενώ κοιμάμαι τα βράδια ,όλη μέρα σκέφτομαι αυτό κ γενικά έχω τρομερό άγχος κ κακή ψυχολογία. Πλέον λοιπόν δεν βρίσκω λογική. Όλο αυτό υπάρχει περίπτωση να είναι ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχή;δεν αντέχω άλλο να μην μπορώ να ηρεμήσω λεπτό .προσπαθώ όλη μέρα να το εκλογικευσω με συνέπεια να το σκέφτομαι συνέχεια και να τα βάζω με τον εαυτό μου που έχει δώσει τόση σημασία κ που δεν το ξεπερνάει ενώ κοιμάμαι. Εννοείται ότι προστίθεται ενοχές για το ρόλο της μητρότητας.

---

Καλησπέρα!
Εγώ μετά τη γέννα έπαθα κρίσεις πανικού,έχω γενικά πολλές φοβίες.
Κ κάθε ημέρα κάτι θα έχω.
Κόπωση η θολούρα στο κεφάλι η υπερένταση κ ας έχω χαμηλούς παλμούς εγώ νοιωθω μέσα μου σαν να έχω.
Παθαίνω δλδ διάφορα.
Κ να ήθελα να πιω κάτι δεν γίνεται γιατί θηλάζω.

Και τα σκεφτεσαι αυτά όλη μέρα; Εγώ σταμάτησα θηλασμό γιατί ήθελα να πάρω κάτι να συνέλθω

Κυρίως νύχτες παθαινα κρίση πανικού, την επόμενη ημέρα ναι σκεφτόμουν όλη μέρα μην πάθω ξανά η στεναχωριομουν.
Κάποιες κρίσεις πανικού τις δημιουργούσα κ μόνη μου από τη σκέψη.
Ένα μήνα μετά τη γέννα με έπιασε η πρώτη κρίση πανικού.
Στο παρελθόν με έχει ξαναπιάσει δεν είναι η πρώτη φορά.
Απλά μετα τη γέννα οι κρίσεις πήραν άλλη μορφή.
Γενικά το έχω έννοια κάθε μέρα δεν μου έχει φύγει.
Τελευταία κρίση πανικού έπαθα παραμονή Χριστουγέννων.
Κ γενικά παρατηρώ πολύ το σώμα μου.
Αν ζαλίζομαι αν έχω ατονία αν το ένα αν το άλλο.
Κ τώρα ενοιωθα λιγο περίεργα κ ξάπλωσα.
Τι πίνεις δλδ εσύ?

Ξεκίνησα αντικαταθλιπτικα...εμένα εμμένει ο νους στο θέμα ύπνου αν κοιμάμαι ή όχι κ πλέον έχω πολύ άγχος .βασικά έπαθα επιλοχειο κατάθλιψη με εμμονή όμως στ θέμα του υπνου. Δεν μπορώ να ηρεμήσω...

Πόσο είναι τ μωράκι σου;

Τριών μηνών είναι.
Εσένα?
Δεν ξέρω αν η λύση είναι τα φάρμακα.
Ίσως κάποιο αγχολυτικο μπορεί να βοηθήσει όντως για να ηρεμήσει κάποιος από εκεί κ πέρα πιστεύω ότι η ψυχοθεραπεία βοηθάει.
Μόνο αν δουλέψουμε τον εαυτό μας ίσως βρούμε λύση.
Διαβάζω πολλοι όταν κόβουν τα φάρμακα έχουν πάλι τα ίδια.
Κάποιοι έχουν ακόμα κ όσο κάνουν αγωγή.

Εμένα είναι 2.5 μηνων..κάνω ταυτόχρονα και ψυχοθεραπεία αλλά κάποιες φορές απαιτείται κ η φαρμακευτική αγωγή.
Εσύ που θηλάζεις κιόλας κ έχεις κ τις φοβίες σου πως είσαι μέσα στη μέρα;ο ύπνος σου πως είναι;