Σπουδές σε άλλη πόλη χωρίς παρέες κλπ

Καλησπέρα στο φόρουμ . Και καλή Χρόνια με υγεία ! Ονομάζομαι Μιχάλης σχεδόν 20 ετών και σπουδάζω στο Βόλο ( δε θα πω τι ακριβώς σπουδάζω για ευνόητους λόγους) και είμαι στο 2ο έτος των σπουδών μου. Πέρυσι ως γνωστόν η χρονιά δε πήγε καλά και μας φάγανε το πρώτο έτος λόγω του συνεχόμενου λοκνταουν,εγώ βέβαια το είχα αντιμετώπισει ψύχραιμα και δούλεψα εκείνη την περίοδο και αυτό με οδήγησε να περάσω όλα τα μαθήματα της περσινής χρονιάς. Φέτος όμως τον Οκτώβριο μετά από ένα τέλειο καλοκαίρι και την ψυχολογία μου στα ύψη μετά από όλα όσα είχα καταφέρει ως τότε (στα μαθήματα της σχολής , στο άθλημα μου,στην αυτοβελτιωση,στο κομμάτι του φλερτ κλπ ) πήγα στον Βόλο με όρεξη να συνεχίσω ομαλά τις σπουδές μου και να ζήσω συνάμα ως φοιτητής . Πάω λοιπόν γύρω στα μέσα Οκτώβρη εκεί και βλέπω ότι όλοι οι υπόλοιποι φοιτητές είχαν σχηματίσει παρέες... Αυτοί είχαν πάει εκεί πέρυσι όσο καιρό δεν είχαμε λοκνταουν και γνωρίστηκαν και δέσανε. Εγώ από μεριάς μου μίλησα με διάφορες παρέες ,με καμία όμως δεν υπήρξε πρόοδος και δεν έγινε αποδεκτός . Βγήκα μάλιστα μερικές φορές με μια παρέα αλλά μετά άρχισαν ξαφνικά να είναι απόμακροι και μια φορά που τους είπα να βγούμε μου είπαν ότι δε θα βγουν λόγω υποχρεώσεων και τους πέτυχα εξω.... Οι τύποι βέβαια ήταν περίεργοι λίγο ,κάπνιζαν χασίς κάποιες φορές κάποιοι από αυτούς . Τέλος πάντων με αυτούς δεν ξαναμίλησα και τώρα μόνο με κάτι nerds μιλάω μέσα στη σχολή,γιατί μόνο αυτοί πάνε όλες τις ώρες και μέρες όπως εγώ ( δεν έχω κάτι άλλο να κάνω οπότε πάω κάθε μέρα ) και με αυτούς δεν μπορώ να βγω γιατί είναι φουλ περίεργοι και δεν έχουν όρεξη για πολλά . 2 φορές έχουμε βγει όλες κι όλες ,απλα μιλάω στο διάλειμμα με αυτούς δεν κάνω παρέα . Τις περισσότερες φορές,Σάββατα δηλαδή κλπ, βγαίνω μόνος μου. Κάθομαι και κάνω κάνα ναργιλέ σε ένα μαγαζί και αυτό γιατί στους 4 τοίχους θα τρελαθώ,οπότε βγαίνω κ μόνος μου. Τολμώ να σας πω ότι δεν αντέχω πια αυτή τη κατάσταση έχω τρελαθεί τόση μοναξιά ,η περίοδο σκεφτείτε από 15 Οκτωβρίου έως 17 Δεκεμβρίου που ήμουν εκεί ήταν η χειρότερη της ζωής μου και δε θέλω με τίποτα να γυρίσω... Σκεφτείτε ήρθα στις 17 Δεκεμβρίου πίσω στην Αθήνα όπου θα μείνω μέχρι τις 9 Ιανουαρίου αν ανοίξουν τις σχολές και πραγματικά έκανα ακριβώς μέσα σε 15 μέρες ότι δεν έκανα τόσο καιρό εκεί . Γνώρισα πολλά νέα άτομα ( από σχολές φίλων που ήξερα από το σχολείο και πέρασαν Αθήνα ),γνώρισα και νέες κοπέλες ,πήγα σε πάρτυ ,πήγα μια μέρα στα μπουζούκια,μια σε κλαμπ ,έκανα και σεξ με μια κοπέλα πριν λίγες μέρες. Πραγματικά έκανα ότι δεν έκανα τόσο καιρό εκεί σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Πραγματικά έχω απελπιστει μόνο που σκέφτομαι ότι στις 10 Ιανουαρίου θα γυρίσω και θα είμαι εκεί στην απομόνωση πάλι ... Δεν αντέχω την απομόνωση άλλο εκεί τι μπορώ να κάνω ?

Για όσους πουν βρες χόμπι κλπ σας πρόλαβα. Ασχολούμαι με το bodybuilding σε έντονο βαθμό και σχεδιάζω για αγώνες. + Ότι από χόμπι κλπ μαρεσει το διάβασμα βιβλίων,η αναζήτηση διαφόρων πληροφοριών ,η ανάγνωση ιστορίας και μαζί με αυτά μαρεσουν σε ένα βαθμό και τα γνωστά που κανείς ο κόσμος όπως να βλέπω ταινίες κ σειρές ( σε μικρό βαθμό το τελευταίο). Α επίσης πριν έρθω Βόλο ασχολουμουν με σκοποβολή αλλά σταμάτησα γιατί δεν είχα τα χρήματα να πληρώνω τόσες προπονήσεις

Σε θυμάμαι, έχεις ξανά ανοιξει παρόμοιο θρεντ. Λοιπόν άκου, και πάλι είσαι σύντομο διάστημα εκεί και λογικό εφόσον οι άλλοι ήταν συνέχεια στον Βολο να ενσωματωθούν σε παρέες,ενώ εσύ όχι.

Η λύση είναι να διατηρησεις την υπομονή και την ψυχραιμία σου και παράλληλα να βρεις αλλα άτομα από τη σχολή να μιλήσεις. Δεν γίνεται όλοι εκεί να είναι nerds, σίγουρα θα υπάρχουν και άτομα που θα έχετε κανα δύο κοινά. Από εκεί θα ξεκινήσεις. Μιλά σε πολλά άτομα, προτεινε εξόδους και πράγματα να κάνετε και βλέπεις πως ανταποκρίνονται. Κάντο μέχρι να βρεις κάποιον να θέλει να σε ακολουθήσει.

Η επόμενη λύση παράλληλα με αυτό είναι να κάνεις κάποιο πιο κοινωνικό χόμπυ στο Βόλο. Το personal training ειδικά αν είσαι προσηλωμένος στις ασκήσεις και δεν σηκώνεις κεφάλι μπορεί να είναι πολύ μοναχικό.οπως και οι ταινίες και το διάβασμα, δεν σε φέρνουν σε επαφή με κόσμο. Κάνε ομαδικά χόμπυ ή άθληματα. Χορό,τέννις, μπάσκετ,θεατρο.

Επίσης στην επαρχία Έχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι μιλάνε πιο ευκολα. Αν βρεις μόνος σου ένα στέκι και πηγαίνεις τακτικά και μιλάς με κόσμο τριγύρω, με τους σερβιτόρους με τον μπαρμπαν όλο και κάποια γνωριμία θα κάνεις.

Μη συγκρίνεις πάντως την κοινωνική σου ζωή εδώ,με εκεί. Δεν μπορείς να έχεις την ίδια κοινωνική ζωή που έχεις με τους παλιούς σου φίλους,οπότε χαλάρωσε και κάνε ότι καλύτερο.

Και η μοναχικότητα ανα περιόδους δεν είναι κακη

Πολύ σωστός φίλε,η μοναξιά ίσως είναι καλή για κάποιο καιρό αλλά δυστυχώς δε βλέπω φως στο τούνελ ,ούτε δίνω πολλές ελπίδες για όταν ξαναπάω. Με βλέπω δυστυχώς να περνάω 3,5 χρόνια μες στη μιζέρια, αλήθεια δε περίμενα η φοιτητική ζωή να ήταν τόσο τραγική. Και δε το λέω αυτό ως ένας απαισιόδοξος μηδενιστής αλλά με όσους κι αν μίλησα στην αρχή δεν υπήρξε πρόοδος και ούτε υποθέτω θα υπάρξει ,γιατί τώρα που όλοι βρήκανε παρέες, ακόμα και οι υπόλοιποι που δεν εμφανίστηκαν πέρυσι,πλέον κανείς από αυτούς δε μιλάει και το κλίμα γίνεται όλο και πιο ψυχρό. Οι παρέες έχουν γίνει σαν κλειστές κλικες που πολύ δύσκολα θα μπεις αν δεν ταιριάζεις απόλυτα με κάποιον ή κάποιους,οπότε το να προτείνω έξοδο δύσκολα θα πετύχει,απλά θα φανώ σαν ένας απελπισμένος που ψάχνει..... + Ότι οι περισσότεροι δε πατάνε στσ μισά μαθήματα . Οπότε αυτοί που παρακολουθούμε συνέχεια είμαστε ελάχιστοι,30 άτομα χοντρικά από του 85-90. Οι οποίοι είναι είτε τα νερντς που μιλάω εγώ που όντως είναι νερτνς απλά δε παλευονται είτε άλλες 2-3 παρέες δεμένες σχετικά και ξεμπαρκα άλλα άτομα. Γενικά απομόνωση που δεν την αντέχω . Έφτασα σε σημείο να αναπολώ τα παλιά χρόνια του σχολείου ( ακόμα και της τρίτης λυκείου ) και τον 1,5 χρόνο από τότε που τελείωσα το σχολείο μέχρι να έρθω Βόλο. Αυτό με την επαρχία ότι μιλάνε δε ξέρω αν ισχύει αλλά όταν βγαίνω έξω μόνος δεν έχω πολύ διάθεση να μιλήσω σε άτομα, νιώθω μοναξιά πολύ όταν βγαίνω μόνος αλλά λιγότερη από ότι αν ήμουν σπίτι . Αν ήμουν σπίτι θα είχα αρχίσει τα ζαναξ αυτή η διαφορά. Όσο αυτό με τα χόμπι θέλω να μου προτείνεις αν ξέρεις κάποιο χόμπι πιθανό αν ξέρεις ,που να μην είναι μπάσκετ πχ γιατί είμαι τραγικός στο μπάσκετ και το βαρέθηκα ,ούτε ποδόσφαιρο,ούτε πολεμικές τέχνες γιατί κινδυνεύω να τραυματιστώ έτσι ,δε γίνεται αγωνιστικό μποντιμπιλντιγκ και ταυτόχρονα πολεμική τέχνη ,είδη κάνω βαριές προπονήσεις και + ότι οι πολεμικές τέχνες κοστίζουν πολύ και ήδη δίνω ένα σκασμό λεφτά για αυτό που κάνω (+ συμπληρώματα 50-60€ το μήνα , διατροφή 150€ το μήνα ,70€ το μήνα στον προπονητή και δε ξέρω αν μου διαφεύγει κάτι ) .

Τράβα άνθρωπέ μου για κάνα τσίπουρο και πιάσε τη συζήτηση! Άραξε σε κάνα παγκάκι να δεις πως κουνιούνται οι βάρκες! Πάρε το τραίνο και κάνε μια εκδρομή! Και μίλα. Μίλα με τη γιαγιά στη λαϊκή, με τον περιπτερά της γειτονιάς, με τον τύπο που τα πίνει στο διπλανό τραπέζι. Αν κάθεσαι σα το ντουβάρι σε μια μεριά και δε μιλάς, πως να γνωρίσεις κόσμο; Να λες πάλι καλά που είσαι Βόλο κι ενώ είναι επαρχία δεν είναι κανένα χωριό 5000 κατοίκων που πάνε κι ανοίγουνε κάτι σχολές! Και στη σχολή να μη βρεθεί παρέα - που νομίζω ότι κάτι θα γίνει και μέσω σχολής- είναι άλλοι 70-80000 άνθρωποι που μπορείς να γνωρίσεις. Συν τους επισκέπτες ειδικά μόλις μπει η άνοιξη!

Κοίτα να δεις κι αν οργανώνονται πεζοπορίες στο Πήλιο ή άλλου για χόμπι.

υπαρχουν τροποι να κοινωνικοποιηθεις, οπως εχουν ηδη πει οι απο πανω.
εκτος αυτου, μας λες οτι στην αθηνα, περασες τελεια, εκανες γνωριμιες, παρεες, γνωρισες και κοπελες, αρα αν ησουν εκει, ολα θα ηταν καλα.

μην απελπιζεσαι λοιπον, εφοσον η μονιμη κατοικια σου εινα στην αθηνα.
δες το σαν κατι προσωρινο.
σπουδες ειναι, δεν ειναι δουλεια.
3 μηνες το καλοκαιρι, καθεστε. 2 μηνες χριστουγεννα- πασχα, καθεστε για 3 διμηνα κι αυτα σπαστα μιλαμε, οπου μπορεις σε εορτες και σκ να οργανωνεις 5μερα να πηγαινεις αθηνα, κι οταν καθεσαι βολο να καλεις φιλους απο την αθηνα να σε επισκεφθουν.
στα κενα ολων αυτων, γνωρισε και κανεναν ανθρωπο εκει, και κυριως, διαβασε και λιγο , για να φυγεις στην ωρα σου και να μην κανεις τα 4 χρονια, 14.....

δηλαδη, λιγο δραματικα σε βλεπω να το ζεις. δεν υπαρχει αδιεξοδο.

Quote:

---

Originally Posted by mikethebeast2002

Πολύ σωστός φίλε,η μοναξιά ίσως είναι καλή για κάποιο καιρό αλλά δυστυχώς δε βλέπω φως στο τούνελ ,ούτε δίνω πολλές ελπίδες για όταν ξαναπάω. Με βλέπω δυστυχώς να περνάω 3,5 χρόνια μες στη μιζέρια, αλήθεια δε περίμενα η φοιτητική ζωή να ήταν τόσο τραγική. Και δε το λέω αυτό ως ένας απαισιόδοξος μηδενιστής αλλά με όσους κι αν μίλησα στην αρχή δεν υπήρξε πρόοδος και ούτε υποθέτω θα υπάρξει ,γιατί τώρα που όλοι βρήκανε παρέες, ακόμα και οι υπόλοιποι που δεν εμφανίστηκαν πέρυσι,πλέον κανείς από αυτούς δε μιλάει και το κλίμα γίνεται όλο και πιο ψυχρό. Οι παρέες έχουν γίνει σαν κλειστές κλικες που πολύ δύσκολα θα μπεις αν δεν ταιριάζεις απόλυτα με κάποιον ή κάποιους,οπότε το να προτείνω έξοδο δύσκολα θα πετύχει,απλά θα φανώ σαν ένας απελπισμένος που ψάχνει..... + Ότι οι περισσότεροι δε πατάνε στσ μισά μαθήματα . Οπότε αυτοί που παρακολουθούμε συνέχεια είμαστε ελάχιστοι,30 άτομα χοντρικά από του 85-90. Οι οποίοι είναι είτε τα νερντς που μιλάω εγώ που όντως είναι νερτνς απλά δε παλευονται είτε άλλες 2-3 παρέες δεμένες σχετικά και ξεμπαρκα άλλα άτομα. Γενικά απομόνωση που δεν την αντέχω . Έφτασα σε σημείο να αναπολώ τα παλιά χρόνια του σχολείου ( ακόμα και της τρίτης λυκείου ) και τον 1,5 χρόνο από τότε που τελείωσα το σχολείο μέχρι να έρθω Βόλο. Αυτό με την επαρχία ότι μιλάνε δε ξέρω αν ισχύει αλλά όταν βγαίνω έξω μόνος δεν έχω πολύ διάθεση να μιλήσω σε άτομα, νιώθω μοναξιά πολύ όταν βγαίνω μόνος αλλά λιγότερη από ότι αν ήμουν σπίτι . Αν ήμουν σπίτι θα είχα αρχίσει τα ζαναξ αυτή η διαφορά. Όσο αυτό με τα χόμπι θέλω να μου προτείνεις αν ξέρεις κάποιο χόμπι πιθανό αν ξέρεις ,που να μην είναι μπάσκετ πχ γιατί είμαι τραγικός στο μπάσκετ και το βαρέθηκα ,ούτε ποδόσφαιρο,ούτε πολεμικές τέχνες γιατί κινδυνεύω να τραυματιστώ έτσι ,δε γίνεται αγωνιστικό μποντιμπιλντιγκ και ταυτόχρονα πολεμική τέχνη ,είδη κάνω βαριές προπονήσεις και + ότι οι πολεμικές τέχνες κοστίζουν πολύ και ήδη δίνω ένα σκασμό λεφτά για αυτό που κάνω (+ συμπληρώματα 50-60€ το μήνα , διατροφή 150€ το μήνα ,70€ το μήνα στον προπονητή και δε ξέρω αν μου διαφεύγει κάτι ) .

---

Δεν ξέρω, απλά δίνω ιδέες. Μπορεί να είναι μια συμμετοχή σε ομάδα που κάνουν εκδρομές, πεζοπορία κτλ. Μπορεί να είναι εθελοντική εργασία στην περιοχή του Βόλου. Ψάξε να δεις τι παίζει γύρω σου. Μπορεί να είναι σεμινάρια φωτογραφίας, μπορεί να είναι οτιδήποτε. Μόνος μένεις είπες. Εσύ που τρως; δεν έχει εστιατόριο η σχολή σου; Αλλά άτομα δεν τρώνε εκεί στην εστία από αλλά τμήματα να κάτσεις να φας δίπλα τους και να πιάσεις κουβέντα; να συχνάζεις εκεί;

Πώς θα σου έρθουν όλα μόνα τους χωρίς να προσπαθήσεις να κάνεις κάτι; προσπάθησε να εντάξεις καινούρια πράγματα, και καινούριες συνήθειες, να συχνάζεις σε μέρη ,να μάθεις να λες μια κουβέντα με τους γύρω σου. Να αποκτήσεις δικό σου στέκι που θα αράζεις κάθε βράδυ να πίνεις το ποτό σου και να μιλάς στους γύρω σου.

Πρέπει να βγεις από την ζώνη ασφαλείας σου.

Μην περιμένεις μόνο από τη σχολή. Μπορεί από τη σχολή να μην κάνεις παρέες. Μπορεί και να βρεις κάποιον που θα είναι και αυτός μόνος και να κανονίζετε που και που. Μπορεί αυτό όμως να γίνει αργότερα , ή και τον επόμενο φοιτητικό χρόνο. Κανείς δεν ξέρει.

Πάντως είναι ένα καλό μάθημα για να δεις ότι οι φιλίες και οι παρέες δεν είναι δεδομένες, και ότι είναι δύσκολο να τις χτίσεις και να τις έχεις.

Μην περιμένεις να έχεις τη ζωή που είχες στην Αθήνα.

Αν παρολαυτα σου φαίνεται βουνό και δεν αντέχεις άλλο δες μήπως μπορείς να φύγεις και να πηγαίνεις μόνο να δίνεις μαθήματα.


Επίσης, είσαι άντρας, σχέση εχεις; κοπέλες η σχολή σου έχει; γιατί δεν τις φλερτάρεις; γιατί δεν φλερτάρεις γενικότερα; Μπορεί και μια σχέση ή μια γνωριμία να σου καλύψει το κενό της μοναξιάς που έχεις.