γεια σας και παλι

καλημερα και απο μενα μετα απο πολυ καιρο...,
θεωρω οτι εχω κανει μεγαλα βηματα για να αντιμετωπισω την ιδψ.οπως ειχα πει και παλαιοτερα η θεραπεια που ακολουθω ειναι μονο ψυχοθεραπεια εδω και δυο χρονια που εχω το προβλημα..
αν με ρωταγατε μεχρι πριν μια εβδομαδα θα σας ελεγα οτι σχεδον ΄΄ξεμπερδεψα΄' αφου οι σκεψεις μου ετρωγαν πολυ λιγο χρονο μεσα στη μερα μου.πηγαινω σε ψυχολογο μια φορα την εβδομαδα και ο ιδιος μου ελεγε οτι ειμαστε στην τελική ευθεία..
ποτε δεν τα παρατησα και παντα ειχα πεισμα και υπομονη.με βοηθησαν πααααρα πολλα πραγματα οπως η δουλεια η οποια ειναι αυτη που θελω,η σχολη,η κοπελα μου που παντα με καταλαβαινε και ποτε δεν με αγχωσε οτι βλακεια σκεψη και αν της ελεγα και τελος οι φιλοι μου που με τις βολτες και τις βλακειες μας παντα ξεχνιομουνα...
Δυστυχως τη περασμενη Δευτερα επεστρεψε η μαλακισμενη η ασθενεια με πολυ ενταση(μπορει να ευθυνεται και η πιεση λογω εξεταστικης και επειδη δεν εχω παρει καθολου άδεια απο τη δουλεια),και πραγματικα εχασα το μπουσουλα...ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και αν σκεφτομουνα με πειραζε..Νομιζα οτι γυρισα στα παλια και τρομοκρατηθηκα.δεν ηξερα τι να κανω για να το σταματησω..
προχθες που εκανα την επισκεψη στον ψυχολογο μου ειπε οτι συμβαινει αυτο στην ιδψ και σχεδον παντα εχει διακυμανσεις..εγω νομιζω παντως πως απογοητευτηκα.τωρα που γραφω φοβαμαι αλλα το βλεπω πιο αισιοδοξα..σε λιγο καιρο παιρνω και αδεια και επιτελους θελω να χαρω τις διακοπες μου με την κοπελα μου και τους φιλους μου αλλα αν εχω τις σκεψεις??
οπως και να χει ηθελα να πω και γω τα νεοτερα μου και το κανω τωρα μιας και βρηκα χρονο..
πιστευω πως ειναι ζητημα χρονου να φυγει παλι..τι λετε εσεις?

ps:φαρμακα δεν εχω παρει ποτε

Γεια σου και από μένα:)

Quote:

---

originally posted by gamder11
ποτε δεν τα παρατησα και παντα ειχα πεισμα και υπομονη.με βοηθησαν πααααρα πολλα πραγματα οπως η δουλεια η οποια ειναι αυτη που θελω,η σχολη,η κοπελα μου που παντα με καταλαβαινε και ποτε δεν με αγχωσε οτι βλακεια σκεψη και αν της ελεγα και τελος οι φιλοι μου που με τις βολτες και τις βλακειες μας παντα ξεχνιομουνα...

---

Είναι αλήθεια, ειναι πολύ σημαντικός ο περίγυρός μας, οι άνθρωποί μας, και ειδικά όταν υπάρχει ειλικρίνεια να βλέπουμε ότι μας στηρίζουν. Είναι τόσο θεραπευτική η αγάπη τελικά...

ΟΜΩΣ, όσο κι αν οι άνθρωποι γύρω μας μας στηρίζουν, εσύ είσαι αυτός που έχει το πείσμα, την υπομονή και το γεγονός ότι δεν τα παρατάει, όπως λες. Το αναγνωρίζεις αυτό για τον εαυτό σου και αυτό είναι πολύ θετικό. Το κύριο μέρος της αντιμετώπισης αυτού που σε ενοχλέι οφείλεται σε σένα. ΕΣΥ είσαι αυτός που τα κατάφερε μέχρι εδώ, και μάλιστα χωρίς φαρμακευτική αγωγή. Κι ΕΣΥ έχεις την ευθύνη και τη δύναμη να εισαι όπως πραγματικά θέλεις και ονειρεύεσαι.

Quote:

---

originally posted by gamder11
Δυστυχως τη περασμενη Δευτερα επεστρεψε η μαλακισμενη η ασθενεια με πολυ ενταση(μπορει να ευθυνεται και η πιεση λογω εξεταστικης και επειδη δεν εχω παρει καθολου άδεια απο τη δουλεια),και πραγματικα εχασα το μπουσουλα...ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ και αν σκεφτομουνα με πειραζε..Νομιζα οτι γυρισα στα παλια και τρομοκρατηθηκα.δεν ηξερα τι να κανω για να το σταματησω..

---

Είδες και μόνος σου ότι μπορείς να το διαχειριστείς, ότι δεν είναι πάντα σε ένταση, ότι έχει διακυμάνσεις. Όπως και τώρα, είναι μία ακόμη διακύμανση. Μην απογοητεύεσαι, είδες ότι μπορείς να το διαχειριστείς στο παρελθόν, επομένως μπορείς και στο παρόν.
Πιστεύεις ότι η εξεταστική οφείλεται για αυτό; Μήπως η αιτία είναι πιο καλά κρυμένη;

Quote:

---

originally posted by gamder11
προχθες που εκανα την επισκεψη στον ψυχολογο μου ειπε οτι συμβαινει αυτο στην ιδψ και σχεδον παντα εχει διακυμανσεις..εγω νομιζω παντως πως απογοητευτηκα.

---

Ο ψυχολόγος νομίζω ότι έχει δίκιο. Το ίδιο συμβαίνει με όλες τις ψυχικές διαταραχές, όπως πχ τους πανικούς. Μερικές φορές, μία διακύμανση, μπορεί να οφείλεται ακόμα και σε εμάς τους ίδιους που σαμποτάρουμε τον εαυτό μας, σαν να μη πιστεύουμε κατά βάθος, λόγω συνήθειας, ότι μπορούμε να είμαστε και πάλι καλά(!). Άλλες πάλι φορές μπορεί να οφείλεται στο ότι δεν ακούσαμε το μέσα μας που προσπαθεί να μας πει κάτι, κι εμείς επειδή προσπαθούμε να μην το ακούμε, αυτό έρχεται να μας το φωνάξει μέσω κάτι άλλου, καλά μεταμφιεσμένου, όπως είναι οι ψυχαναγκασμοί.
Εσύ πιστεύεις ότι μπορεί να οφείλεται σε κάποιο από τα δύο παραπάνω;

Quote:

---

originally posted by gamder11
πιστευω πως ειναι ζητημα χρονου να φυγει παλι..τι λετε εσεις?

---

Από το μήνυμά μου νομίζω φαίνεται τι λέω τουλάχιστον εγώ:)
Αλήθεια, το θέμα είναι, εσύ τι λες;

ΥΓ. Όλα αυτά που σου λέω μπορεί είναι δικές μου απόψεις, σου ζητώ συγνώμη αν κάτι που λέω μπορεί να είναι τελείως λάθος, μπορείς εννοείται να τα μην τα λάβεις καθόλου υπ\'όψιν όλα αυτά.

Εύχομαι να είσαι καλά!

anwnimi σιγουρα ειναι σημαντικα αυτα που γραφεις και με βοηθανε.
αλλα οταν ειναι σε ενταση αυτες οι σκεψεις πραγματικα νομιζω οτι βρισκομαι σε αλλη διασταση..οτιδηποτε και αν κανω και σκεφτω δεν με παρηγορει..η σκεψεις μου με \'\'κουρελιαζουν\'\'..
το θεμα ειναι οτι νομιζω πως με αυτη τη κατασταση επιστρεφω στο 0 και δυο χρονια δεν εχω κανει τιποτα.
τελικα οσο αναφορα το θεμα του τι με πιεζει οντως μπορει να μην ειναι η εξεταστικη αλλα ακομα δεν εχω βρει τι ειναι αυτο που με ενοχλει..και εστω οτι ειναι κατι που με πειραξε και με πειραζει ακομα γιατι να το πληρωνω τοσο ακριβα??
τελος να σας πω οτι εδω και ενα χρονο ενοχλουμαι απο παρα πολλα πραγματα της κοινωνιας που ζω οπως η κακια των ανθρωπων,η ζηλια,η ρουφιανια,η ανικανοτητα του κρατους να κανει τον πολιτη να ζει ικανοποιητικα και γενικοτερα η ζουγκλα αυτη στην οποια ζουμε που προσπαθει ο ενας να φαει τον αλλον...
σ ευχαριστω και παλι για τα λογια σου.φιλια!!

Οι σκέψεις, όσο κι αν σε επηρεάζουν, είναι απλά σκέψεις, ούτε θα σε βλάψουν ούτε μπορούν να γίνουν πράξη.
Είναι απλα σκέψεις και η μόνη δύναμη που έχουν είναι απλά να σε ενοχλούν, και τη δύναμη τους τη δίνεις εσύ. Καμία άλλη δύναμη δεν έχουν, 100%.

Ναι, το ξέρω έχεις δίκιο, όταν κάποια συμπτώματα είναι σε έξαρση, αυτό που επιζητά κανείς είναι μια άμεση ανακούφιση, για να μπορέσει να σκεφτεί πιο καθαρά, πιο ήρεμα.
Και θα έρθει αυτή η στιγμή ξανά, όπως ήρθε και παλαιότερα, να΄σαι σίγουρος.

Quote:

---

originally posted by gamder11
το θεμα ειναι οτι νομιζω πως με αυτη τη κατασταση επιστρεφω στο 0 και δυο χρονια δεν εχω κανει τιποτα.

---

Δε νομίζω...Είδες ότι υπάρχουν περίοδοι που είσαι απαλλαγμένος από αυτά που σε βασανίζουν. Οπότε δεν είναι πάντα έτσι. Αυτό που σε απελπίζει είναι ότι αυτό δε διαρκεί, έτσι;
Το ότι δε διαρκεί δε σημαίνει ότι θα μεινει για πάντα έτσι. Από την άλλη, το ότι δε διαρκεί μπορεί να σημαίνει άλλα πολλά, όχι εννοείται δυσοίωνα, αλλά πράγματα που θα πρέπει να κοιτάξεις...

Quote:

---

originally posted by gamder11
τελικα οσο αναφορα το θεμα του τι με πιεζει οντως μπορει να μην ειναι η εξεταστικη αλλα ακομα δεν εχω βρει τι ειναι αυτο που με ενοχλει..και εστω οτι ειναι κατι που με πειραξε και με πειραζει ακομα γιατι να το πληρωνω τοσο ακριβα??

---

Τη φραση σου αυτή \"γιατι να το πληρωνω τοσο ακριβα??\" πραγματικά την ένιωσα πάρα πολλές φορές. Έλεγα και λέω, μα κι άλλοι μπορεί να έχουν βιώσει αυτά που βίωσα κι εγώ ή κι άλλοι μπορεί να αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ή τις ίδιες συγκρούσεις στον ψυχικό τους κόσμο, αλλά εγώ παθαίνω ότι παθαίνω, οι άλλοι όχι...
Εντάξει, ίσως φταίνε τα γονίδια κάποιες φορές, ίσως και τα βιώματα της παιδικής ηλικίας. Αλλά τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Αυτά δεν αλλάζουν. Μόνο το τώρα και το μέλλον κατ\'επέκταση μπορούμε να αλλάξουμε.
Αυτό που ενοχλεί τον καθένα μας, που αντιμετωπίζουμε κάτι ενοχλητικό, μπορούμε, μέσα από πολλή δουλειά, να καταλάβουμε τι έιναι. Ακόμα κι όταν το συνειδητοποιήσουμε, χρειάζεται δύναμη και δουλειά να το αλλάξουμε. Αλλά όλα γίνονται, πραγματικά το πιστεύω, αρκεί να το παλεύουμε και να μην επαναπαυόμαστε.

Quote:

---

originally posted by gamder11
τελος να σας πω οτι εδω και ενα χρονο ενοχλουμαι απο παρα πολλα πραγματα της κοινωνιας που ζω οπως η κακια των ανθρωπων,η ζηλια,η ρουφιανια,η ανικανοτητα του κρατους να κανει τον πολιτη να ζει ικανοποιητικα και γενικοτερα η ζουγκλα αυτη στην οποια ζουμε που προσπαθει ο ενας να φαει τον αλλον...

---

Δυστυχώς, η Ελλάδα είναι μια ζούγκλα. Αλλά και γενικά οι ανθρώπινες κοινωνίες. Αποξένωση και όλα αυτά που εύστοχα γράφεις.
Η αποξένωση και η κακία που υπάρχει, μας κάνει να αισθανόμαστε ίσως πιο άσχημα και πιο μόνοι, ειδικά ανθρώπους με ψυχισμούς όπως εμείς.

Όμως, μέρος της ελληνικής κοινωνίας και γενικά τις ανθρώπινης κοινωνίας είμαστε κι εμείς. Και εμείς συμβάλλουμε σε όποιο θετικό ή όποιο αρνητικό υπάρχει σε αυτή.
Όπως και η κακία ή η ζήλεια ή η αδιαφορία είναι παναθρώπινα χαρακτηριστικά, είναι και δικά μας.
Όταν βγάζουμε τον ειλικρινή και καλό μας εαυτό, πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορούμε να ακουμπήσουμε, να νιώσουμε και να μας νιώσουν, να βοηθήσουμε και να μας βοηθήσουν.

Το δύσκολο κομμάτι είναι της απελπισίας, όταν βλέπεις ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων λειτουργεί αλλιώς και πόσο μάλιστα όταν αυτό σε θίγει άμεσα. Εκεί υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου, με τρόπο που δε θα σε κάνει να πέφτεις στο επίπεδο της ρουφιανιάς των άλλων για να νιώθεις εσύ καλά με εσένα, και να ξέρεις πως αν εσύ νιώθεις καλά με έσένα, στο τέλος αυτό το εκπέμπεις. Βέβαια, κι αυτό μπορεί να είναι θέμα που εξεγείρει τη ζήλεια των άλλων:) Όμως, αυτό μη σε πτοεί καθόλου. Αν νιώθεις ότι έχεις το δίκιο με το μέρος σου, μη φοβάσαι τίποτα. Και η κακία, ζήλια, ρουφιανιά μόνο δύναμη δε δείχνει, αλλά αντίθετα μεγάλη ανασφάλεια.

Η έρημος έχει και οάσεις!:)
Φτάνει να ξέρουμε που να κοιτάξουμε, κι όταν συμβαίνει να μην ξέρουμε, να προσπαθούμε να μάθουμε το πώς, να εξερευνούμε συνεχώς, παρά τις όποιους αμμολοφους:)
Φιλιά!

Για αλλη μια φορα χρησιμα τα λογια σου, ειδικα για το τελευταιο κομματι, αφου αφορα ολους τους ανθρωπους και οχι μονο εμενα..
Συμφωνω απολυτα μαζι σου οτι υπαρχουν και οασεις αλλα το θεμα ειναι να κοιταξουμε το συνανθρωπο μας..Και δεν τον παιζω καλος τωρα.και γω εχω κανει παπαριες και οπως ολοι.
Και ποσα αλλα να πουμε..αυτα που αναφερα παραπανω ειναι ενα δειγμα της σκατοκοινωνιας που ζουμε.Δεν φταιει κανενας εμεις φταιμε.Εμεις επιλεγουμε να μας κυβερνουνε ανθρωποι διεφθαρμενοι,εμεις εχουμε προτυπα που μας καταστρεφουν,εμεις ενισχυουμε τη χαζοτηλεοραση που μας παραμυθιαζει με την καθε εκπομπουλα και στην τελικοι εμεις φταιμε για ολα αυτα που θα υποστουμε γιατι κανεις δεν κανει τιποτα και κανεις δεν νοιαζεται για κανεναν
Οποτε οπως καταλαβαινετε αυτος ο κυκλος παντα θα συνεχιζεται..
Τελος πιστευω πως ειναι ξεκαθαρο οτι μας θελουν σε μια κοινωνια που να υπαρχει ενας λυκος και εμεις να ειμαστε τα προβατα,να μην αντιδραμε και να λεμε \'\'ναι\'\' σε ολα ,το οποιο, απ οτι φαινεται το καταφερνουν μια χαρα.
Εχω προβληματιστει αρκετα ειδικα το τελευταιο διαστημα αλλα τελικα αποφασισα οτι μεσ τη ζουγκλα πρεπει να επιβιωσεις οποτε παλευω και ευελπιστουμε να δουμε καποια αλλαγη.

Μπορει να ξεφυγα απο το θεμα μου,αλλα ηθελα καπου να τα γραψω και ετυχε εδω..
ΒΥΕ ΒΥΕ

Απο οτι γνωριζω η ψυχαναγκαστικη διαταραχη θεραπευεται με φαρμακα.Εφοσον σε ενοχλουν τοσο πολυ οι σκεψεις γιατι καθεσαι και βασανιζεσαι και δεν παιρνεις φαρμακετικη αγωγη να σε βοηθησει?Με το να περιμενεις απο τη θεραπεια να σε βοηθησει μενεις πισω.Το καλυτερο θα ηταν να συνδυαζες και τα 2 μαζι.

Gamder, έχεις δίκιο σε όλα όσα λες.

Σου εύχομαι να βρεις σύντομα τις οάσεις σου μέσα σε αυτή την έρημο:)

Quote:

---

Originally posted by velout
Απο οτι γνωριζω η ψυχαναγκαστικη διαταραχη θεραπευεται με φαρμακα.Εφοσον σε ενοχλουν τοσο πολυ οι σκεψεις γιατι καθεσαι και βασανιζεσαι και δεν παιρνεις φαρμακετικη αγωγη να σε βοηθησει?Με το να περιμενεις απο τη θεραπεια να σε βοηθησει μενεις πισω.Το καλυτερο θα ηταν να συνδυαζες και τα 2 μαζι.

---

velout,
απ΄ότι ξέρω οι νευρώσεις (πανικοί, ψυχαναγκασμοί) αντιμετωπίζονται κυρίως με ψυχοθεραπεία. Σε περίπτωση που το κρίνει ο γιατρός και ο θεραπευόμενος, τότε συγχορηγούνται φάρμακα.