Δεν αντέχω αλλο

Πριν από λίγο καιρό έχασα την μητέρα μου το μοναδικό στήριγμα που είχα στην ζωή μου.πλεον έχω μείνει μόνη μου.ο αδερφός μου είναι στο ψυχιατρείο με βαριάς μορφής σχιζοφρένεια ο πατέρας μου είναι αλκοολικός και στην κοσμαρα του.δεν αντέχω άλλο ρε γαμωτο έχω μείνει μόνη μου είμαι 32 χρόνων και δεν μπορώ να ανταπεξέλθω στην ζωή μου δεν ξέρω τι θα απογόνων έχω διαγνωσθεί με κατάθλιψη και παίρνω αγωγή λαντοζ αλλα δεν με πιάνει δεν μπορώ ρε γαμωτο νιώθω ότι τπτ δεν έχει νόημα ότι θα τρελαθώ κι εγώ σαν τον αδερφό μου έχω σκεφτεί σοβαρά να βάλω τέλος στην ζωή μου.περασσν δύο βασανιστικοι μήνες από την απώλεια της και άλλος 1.5 χρόνος πριν που το πάλευε και ειδικά οι δύο τελευταίοι μήνες πριν τον χαμό της ήταν μαρτυρικοι ήταν συνέχεια στα νοσοκομεία και το τι καταστάσεις έζησα δεν περιγράφεται να ουρλιάζει από τους πόνους να είναι κατάκοιτη να φωνάζει δεν θέλω να πεθάνω βοηθήστε με.αφηστε.τραγικες καταστάσεις.και 1 Νοέμβρη έφυγε.εγω αντί να καλυτερευω όσο περνάει ο καιρός χειροτέρευω δεν υπάρχει κανείς να με βοηθήσει.νιωθω καμμένο χαρτί και δεν μου άξιζε ρε γαμωτο τέτοια.δεν μπορώ να κλάψω να βγάλω τα συναισθήματα μου νομίζω ότι εχω εγκλωβιστεί στην θλίψη και στον θυμό μου δεν αντέχω άλλο.

Γεια σου! Είναι όντως δύσκολη η κατάστασή σου, αλλά δεν έχεις κανέναν άλλον, έστω εκτός σπιτιού? Φίλους, σύντροφο, δουλειά? Δεν είσαι προβληματική, ποιος δεν θα είχε κατάθλιψη στη θέση σου? Κάποιες φορές η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή.

Συλλυπητήρια Μελίνα. Δεν ξέρω πως είναι η ζωή σου, αλλά όταν ακούω φράσεις τύπου "Το μοναδικό στήριγμά μου είναι η μητέρα μου/πατέρας μου/αδερφός μου/παππούς μου κτλ" από ανθρώπους μιας κάποιας ηλικίας, θεωρώ ότι κι οι ίδιοι κάπου κάτι κάναν λάθος στην πορεία. Μπορεί να είμαι και λάθος. Θεωρώ όμως ότι από κάποια ηλικία και μετά πρέπει πρώτον να στέκεσαι στα δικά σου πόδια και δεύτερον αν είναι να έχεις στηρίγματα, να βρίσκεις στηρίγματα και εκτός πατρικής οικογένειας. Και δεν εννοώ ερωτική σχέση σώνει και καλά. Ψυχολογικό στήριγμα μπορεί αν είναι ένας φίλος, μία ασχολία, μία δραστηριότητα, μία δουλειά, οι άνθρωποι που συναντάς σταθερά στη λέσχη βιβλίου μια φορά το μήνα ή ξέρω κι εγώ τι. Καλύτερα περισσότερα στηρίγματα παρά ένα και καλύτερα να μη χρειάζεσαι κανένα.

Μήπως έχεις απορροφηθεί πάρα πολύ τα προηγούμενα χρόνια από τα προβλήματα των γονιών σου και του αδερφού σου και έχει πάει όλη η δική σου ζωή πίσω;
Έχασες τη μητέρα σου πολύ πρόσφατα και με ζόρικο τρόπο και είναι πολύ νωρίς, λογικό να αισθάνεσαι χάλια. Πενθείς και θέλεις τον χρόνο σου. Μήπως όμως είναι και μία ευκαιρία να προσπαθήσεις να δεις κάποια πράγματα αλλιώς και να κοιτάξεις εσένα; Κάνεις ψυχοθεραπεία ή παίρνεις μόνο αγωγή; Έχεις μιλήσει σε κάποιον για τις σκέψεις σου να δώσεις τέλος στη ζωή σου; Είναι μία δύσκολη φάση που θα περάσει όσο κι αν τα βλέπεις όλα μαύρα. Ζήτα βοήθεια, μίλα! Θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Καλησπέρα έχω σύντροφο αυτό το διάστημα αλλά είμαι σε κατάθλιψη και δεν μπορώ να δεχτώ την βοήθεια του.προσπαθει να με βοηθήσει αλλά έχω πολλά νεύρα αυτό το διάστημα και ξεσπάω πάνω του.ψυχοθεραπεια είχα ξεκινήσει αλλά λόγω οικονομικών την σταμάτησα.επισης παρακολουθώ πρόγραμμα για το αλκοόλ γτ ένα διάστημα είχα βρει διέξοδο εκεί και σε 1.5 βδομάδα είναι να μπω μέσα για απεξάρτηση.αλλα νιώθω χάλια με το ζόρι κάνω ότι κάνω δεν ξέρω αν μπορείτε να καταλάβετε καταβάλω υπέρμετρη προσπάθεια για να κάνω ο,τιδηποτε τα θεωρώ όλα μάταια και ότι δεν υπάρχει γυρισμος.εχω πολύ στενοχώρια στο κεφάλι μου την νιώθω σαν μούδιασμα που δεν ξεσπάει σαν να Μ έχει εγκλωβίσει.δεν εργάζομαι αυτό το διάστημα και δεν βρίσκω νόημα να το κΑνω.φιλοι υπάρχουν λίγα πράγματα και μια πιο κοντινή μου είναι ξ εκείνη στο αλκοόλ από το οποίο προσπαθώ να ξεκοψω.μ είχαν απορροφήσει τα προβλήματα μπορεί και σε συνδυασμό με τον κοβιντ και το πρόβλημα της μαμάς τα τελευταία χρόνια απομονώθηκα περισσότερο.το θέμα είναι θα συνέλθω ποτέ; Δεν αντέχω άλλη στενοχώρια ρε γαμωτο.

Quote:

---

Originally Posted by melina20

το θέμα είναι θα συνέλθω ποτέ; Δεν αντέχω άλλη στενοχώρια ρε γαμωτο.

---

Είναι πάγια τακτική της κατάθλιψης να σου παρουσιάζεται ως μη αντιστρέψιμη...Οτι δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ...στον αιώνα τον άπαντα.
Και όμως...πλάνη είναι όλο αυτό...Ενα χημικό κλικ είναι όλη η υπόθεση για να καθαρίσει η μάκα και να ξεδιαλύνει η θολούρα...Αυτό το κλικ όμως θαα πρέπει να το κάνεις ιδίαις δυνάμεις...
Είναι το πιο εύκολο και το πιο δυσκολο πράγμα στον κόσμο ταυτόχρονα,γιατι μπορεί να μην κάνεις ποτέ το μικρό βήμα που χρειαζεται.

Ναι θα συνελθεις.Βαλε ομως τα πραγματα σε μια σειρα,ενα βημα τη φορα.Μη τα σκεφτεσαι ολα μαζι γιατι ετσι σου φαινονται βουνο.Αρχικα ειναι απαραιτητο αυτη τη στιγμη να βαλεις προτεραιοτητα τον εαυτο σου.Ο αδερφος σου οπω ςλες ειναι μεσα οποτε οποια βοηθεια του δινεται απο εκει.ο μπαμπας σου ειναι ενηλικας ανθρωπος.Κανει τις επιλογες του μην ασχολεισαι.Τωρα σκεψου μονο εσενα.Αφησου να πενθισεις οσο χρειαζεσαι για να φυγει απο μεσα σου αυτο και επικεντρωσου στην απεξαρτηση.Το αλκοολ δεν ειναι η λυση που ζητας στο υπογραφω.Και εισαι πολυ καλυτερη απο τον πατερα σου σου αξιζουν πολυ καλυτερα μην ακολουθεις τα δικα του μονοπατια.Και ασε τ αφαρμακα να λειτουργισουν.Δωσε βαση σε αυτα και σκεψου θετικα.Ολα θα φτιαξουν.

Όχι δεν είσαι μόνη. Έχεις τον σύντροφό σου. Μάζεψε όση λογική είναι εφικτό να υπάρξει μέσα στη δίνη που βιώνεις και δες από τώρα πως θα νιώσεις όταν αυτός ο άνθρωπος σταματήσει να είναι δίπλα σου λόγω της δικής σου συμπεριφοράς. Κοινώς εκτίμησε τον τώρα που είναι εκεί διότι δεν είναι αυτονόητο. Έχασες πολλά και είναι λογικό να τα βλέπεις όλα μαύρα. Εστίασε σε αυτά που έχουν μείνει πριν χαθούν και αυτά.

Και ποιο είναι αυτό το βήμα;;;αν μπορείς να με βοηθήσεις

Νιcolina το αντιλαμβάνομαι αλλά μου είναι τρομερά δύσκολο να το σταματήσω είναι να μπω 3 μήνες σε δομή για το αλκοόλ που σημαίνει ότι δεν θα έχω καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο.αυτο που θέλω είναι να σταθώ στα πόδια μου να μην έχω ανάγκη κανέναν αλλά δεν γίνεται βλέπω ότι είμαι εξαρτημένη γενικά ήμουν από την μάμσ μου από το αλκοόλ από τον σύντροφό μου τώρα είναι σαν να μην έχω δική μου ταυτότητα και κολλάω πάνω σε άτομα δεν ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό πάντως νιώθω χάλια είναι φορές που θέλω να χωρίσω τον σύντροφό μου για να σταθώ μόνη μου αλλά βλέπω ότι είμαι αδύναμη πολύ και μετά τον χαμό της μάνας μου επιδεινώθηκε αυτό

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Και ποιο είναι αυτό το βήμα;;;αν μπορείς να με βοηθήσεις

---

Το μικρό βήμα είναι να βουτήξεις με τα μούτρα στην ζωή,να δραστηριοποιηθείς,να σπάσεις την λούπα της μαυρίλας και της αρνητίλας στην οποία έχεις βαλτώσει σαν σε κινούμενη άμμο,να γίνεις η ίδια το στήριγμά σου...Εν τω μεταξύ στα λέω σε εσένα για να τα ακούω και εγώ.
Αν δεν σε βοηθάει η υφιστάμενη αγωγή,άλλαξε αγωγή...αν δεν είσαι βαθιά ικανοποιημένη στην σχεση σου,άλλαξε σχέση...δυστυχώς ή ευτυχώς σ'αυτόν τον κόσμο έχουμε ξεπέσει και μ'αυτόν θα πρέπει να πορευτούμε...Κάν'τον όσο καλύτερο για σένα μπορείς.

Όπως σου ξανά είπα...ένα βήμα τη φορά.Το να είσαι εξαρτημένη από το αλκοόλ είναι άλλο θέμα πολύ διαφορετικό από το να χρειάζεσαι να είσαι εξαρτημένη από έναν άνθρωπο.Το κατανοείς?Το ένα είναι εθισμός ...το άλλο ανασφάλεια.Ο εθισμός όμως σε σκοτώνει...αυτό πρέπει να λύσεις πρώτα.Αν αυτό βγει από το παιχνίδι μετά θα αντιμετωπίσεις και το θέμα ανασφάλεια.Και σε αυτή τη φάση που είσαι να λες πάλι καλά που έχει το συντροφο σου..χρειάζεσαι κάποιον.Εισαι πολύ δυνατή μέσα σου είμαι σίγουρη.Μην κρίνεις τον εαυτό σου και κυρίως μην αυτομαστιγωνεσαι.Κανε την προσπάθειά σου εκεί που θα πας.Και εκεί μέσα ότι βοήθεια τυχόν μπορεί να σου παρασχεθεί εκμετάλλευσου τη.Αν δλδ μπορείς να μιλάς και με κάποιον ψυχολόγο εκεί να το κάνεις.Να κάνεις την προσπάθειά σου και να σκέφτεσαι ότι θα βγεις καλύτερα από ότι μπαίνεις.Αυτο μόνο.Να πιστεύεις σε εσένα και να σε αγαπάς.

Χθες ήταν από τις μέρες που ένιωθα χάλια μμπηγα να βάλω τέλος στην ζωή μου ήπια και άρχισα να κόβομαι με το ξυραφάκι αλλά δεν μπόρεσα να ολοκληρωσω αυτό που έκανα και σήμερα το ίδιο θα κάνω θα πιω και θα προσπαθήσω να ολοκληρωσω αυτό που έκανα δεν μπορώ άλλο

Quote:

---

Originally Posted by melina20

Χθες ήταν από τις μέρες που ένιωθα χάλια μμπηγα να βάλω τέλος στην ζωή μου ήπια και άρχισα να κόβομαι με το ξυραφάκι αλλά δεν μπόρεσα να ολοκληρωσω αυτό που έκανα και σήμερα το ίδιο θα κάνω θα πιω και θα προσπαθήσω να ολοκληρωσω αυτό που έκανα δεν μπορώ άλλο

---

Έλα βρε Μελίνα...Στεναχωριέμαι που σ'ακούω να μιλάς έτσι...Και εγώ καταθλιπτικός είμαι και κατά καιρούς έχω αυτοκτονικό ιδεασμό...Αυτό όμως που με αποτρέπει απο το να τον πραγματοποιήσω είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που τους αγαπάω και μ'αγαπάνε και θα τους λυπήσω αν το πράξω...
Το κυριότερο όμως είναι ότι ο εαυτός σου,ο οργανισμός σου γεννήθηκε για να θέλει να είναι ζωντανός, παρά τις δυσκολίες...Αν θέλεις κάπου να μιλήσεις είμαι εδώ να σε ακούσω...Προσπάθησε λίγο και θα έρθει η θέληση για ζωή.