Μονογονεας

Γεια σας.ονομαζομαι Γωγώ και είμαι 42 χρόνων εδώ και 3 χρόνια μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου σε ξένη χώρα .ο Πατέρας του μας παράτησε όταν ειμουν ήδη έγκυος ..επόμενος δεν είχα κανέναν δίπλα μου,ούτε στην Γέννα μου.το πέρασα μόνη μου .μόλις γέννησα έπαθα επιλοχία κατάθλιψη.προσπαθησα να το περάσω μόνη μου γιατί φοβήθηκα πως αν απευθυνθώ στις αρχές,ίσως μου επερναν το παιδί.προσευχομουνν ,προσπαθούσα να κάνω τα αντίθετα που έλεγε ο νους μου.πηρα 20 κιλά από τότε και τρώω σαν βόδι.3 χρόνια δεν έχω ξεκούραστη,εργάζομαι και όλας όταν ο μικρός μου πάει παιδικό.εχω παραμέληση τον εαυτό μου,νιώθω πολύ κουρασμένη,έχω να κοιμηθώ. 8ωρο 3 χρόνια. Όλο αυτό +αυτό που συμβαίνει με την πανδημία με έχουν ρίξει πολύ ψυχολογικά και δεν μπορώ να το χειρηστο ,ούτε σε ψυχολόγο λογο οικονομικών να πάω.εχω αφήσει και τις δουλειές του σπιτιού.ο μικρός δεν με αφήνει να κάνω τίποτα πλέον και νομίζω ότι καταρεω κάθε μέρα
Α χωρίς πλέον διέξοδο.νιωθω κουρασμένη....φίλες δεν έχω....δεν έχω χρόνο...φοβάμαι και έχω ανασφάλεια το τι θα πει ο κόσμος και μπαίνω στο καβούκι μου.

Γωγω στην θεση σου βρισκονται εκατομμυρια γυναικες και ολες τα καταφερνουν να μεγαλωσουν τα παιδια τους. ετσι θα κανεις και εσυ οπως ολες οι υπολοιπες.
εαν εισαι σε χωρα της ΕΕ ειναι σιγουρο οτι εαν το ψαξεις θα βρεις μεγαλη βοηθεια για οικογενειες οπως η δικη σου. επιπλεον θα πρεπει να κανονισεις ο πατερας να συμμετεχει εστω οικονομικα ειναι υποχρεωση προς το παιδι του αλλα και δικια σου προς το παιδι σου να τον βρεις για να βοηθαει οπως προβλεπετε απο την σχετικη νομοθεσια να μην το αφησεις αυτο ετσι

Quote:

---

Originally Posted by gogoula1

Γεια σας.ονομαζομαι Γωγώ και είμαι 42 χρόνων εδώ και 3 χρόνια μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου σε ξένη χώρα .ο Πατέρας του μας παράτησε όταν ειμουν ήδη έγκυος ..επόμενος δεν είχα κανέναν δίπλα μου,ούτε στην Γέννα μου.το πέρασα μόνη μου .μόλις γέννησα έπαθα επιλοχία κατάθλιψη.προσπαθησα να το περάσω μόνη μου γιατί φοβήθηκα πως αν απευθυνθώ στις αρχές,ίσως μου επερναν το παιδί.προσευχομουνν ,προσπαθούσα να κάνω τα αντίθετα που έλεγε ο νους μου.πηρα 20 κιλά από τότε και τρώω σαν βόδι.3 χρόνια δεν έχω ξεκούραστη,εργάζομαι και όλας όταν ο μικρός μου πάει παιδικό.εχω παραμέληση τον εαυτό μου,νιώθω πολύ κουρασμένη,έχω να κοιμηθώ. 8ωρο 3 χρόνια. Όλο αυτό +αυτό που συμβαίνει με την πανδημία με έχουν ρίξει πολύ ψυχολογικά και δεν μπορώ να το χειρηστο ,ούτε σε ψυχολόγο λογο οικονομικών να πάω.εχω αφήσει και τις δουλειές του σπιτιού.ο μικρός δεν με αφήνει να κάνω τίποτα πλέον και νομίζω ότι καταρεω κάθε μέρα
Α χωρίς πλέον διέξοδο.νιωθω κουρασμένη....φίλες δεν έχω....δεν έχω χρόνο...φοβάμαι και έχω ανασφάλεια το τι θα πει ο κόσμος και μπαίνω στο καβούκι μου.

---

Γωγω σε ποια ξένη χώρα είσαι δεν μας λες. Να ξεκινήσουμε απο τα βασικά, έχεις στραφεί να δεις τι προσφέρει το κράτος σε μία μητέρα σαν και εσένα; Δεν μας ενδιαφέρει τι λέει ο κόσμος, σημασία έχει εσύ και το παιδί να νιώθεις καλά. Πρέπει να πας σε γιατρό να σε βοηθήσει με τον ύπνο. Σου λείπει το βασικότερο συστατικό της ζωής που σου δίνει ενέργεια για να συνεχίσεις. Δεν πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου να ταλαιπωρείται έτσι. Ξεκίνα από τα πιο απλά, δες τι προσφέρει η χώρα που ζεις για την περίπτωση σου και βρες ένα γιατρό ψυχίατρο να σου φτιάξει τον ύπνο!

Προκαταβάλεις και τα βλέπεις αρνητικά χωρίς να προσπαθήσεις να δεις αν είναι όντως όπως τα λες. Αν μιλήσεις στις αρχές, θα σου πάρουν το παιδί. Δεν έχεις λεφτά, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να δεις ψυχολόγο. Έχεις παιδί, άρα δεν έχεις χρόνο για εσένα, για να κάνεις φίλους, για να κάνεις κάποιες δουλειές...

Πιάσε τα θέματα ένα ένα όπως σου λένε και οι από πάνω. Λύσεις υπάρχουν.

Καλημερα Γωγω.Ως προς τον υπνο να σου πω οτι περασα χρονια αυπνη λογω των μικρων μου.Παρε το παιδακι να κοιμαται μαζι σου για να κοιμαται περισσοτερο.Το 8ωρο μπορει να αργησει να ερθει ομως σιγα σιγα το παιδακι θα ξυπναει και θα σηκωνεται χωρις να σε ξυπναει.Το βασικοτερο ειναι να μη μενεις μεσα.Παρε το παιδακι και πηγαιντε σε παρκο βολτα καθε μερα.Επελεξε καποιο παρκο που ν αειναι κοντα στο σπιτι σου και να πηγαινεται εκει.Ετσι θα γνωρισεις κι αλλες μανουλες απο τη γειτονια και θα εχεις κι εσυ να πεις μια κουβεντα οταν πηγαινετε.Αλλα να το προσπαθησεις μην κλεινεσαι,να πιανεις κουβεντα.Οι μαμαδες λιγο πολυ ολες τα ιδια προβληματα εχουμε,συννενοουμαστε.Ως προς τις δουλειες σπιτιου κανε λιγα καθε μερα και θα εισαστε παντα οκ.Μην αφηνεις να μαζευονται δουλειες.Η αναβλητικοτητα δε σε βοηθαει.Εγω θυμαμαι ελεγα θ αασχοληθω μιση ωα με το σπιτι αλλα μιση ωρα ετρεχα σα σβουρα να τα κανω γρηγορα ν αξεμπερδευω.Εισαι νομη σου μ εενα παιδακι...δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραγματα και τοσο πολλες οι δουλειες.Αρκει να οργανωθεις λιγο.Θα δεις ποσο πιο ομορφα και ηρεμα θα εισαι αν και ο χωρος που κινεισαι ειναι μαζεμενος.Ολες φαγαμε τα ζορια με τα παιδια,ολες αφησαμε τον εαυτο μας γι ακαποια χρονια.Μην απελπιζεσαι.Και ξερεις τα πιο δυσκολα τα εχετε περασει.Το παιδακι λες ειναι τρια απο δω και περα θα ανξαρτητοποιειται ολο και περισσοτερο ,θα αρχισει να απασχολειται και μονο του και δε θα ειναι κρεμασμενο πανω σου.

Quote:

---

Originally Posted by gogoula1

Γεια σας.ονομαζομαι Γωγώ και είμαι 42 χρόνων εδώ και 3 χρόνια μεγαλώνω ένα παιδί μόνη μου σε ξένη χώρα .ο Πατέρας του μας παράτησε όταν ειμουν ήδη έγκυος ..επόμενος δεν είχα κανέναν δίπλα μου,ούτε στην Γέννα μου.το πέρασα μόνη μου .μόλις γέννησα έπαθα επιλοχία κατάθλιψη.προσπαθησα να το περάσω μόνη μου γιατί φοβήθηκα πως αν απευθυνθώ στις αρχές,ίσως μου επερναν το παιδί.προσευχομουνν ,προσπαθούσα να κάνω τα αντίθετα που έλεγε ο νους μου.πηρα 20 κιλά από τότε και τρώω σαν βόδι.3 χρόνια δεν έχω ξεκούραστη,εργάζομαι και όλας όταν ο μικρός μου πάει παιδικό.εχω παραμέληση τον εαυτό μου,νιώθω πολύ κουρασμένη,έχω να κοιμηθώ. 8ωρο 3 χρόνια. Όλο αυτό +αυτό που συμβαίνει με την πανδημία με έχουν ρίξει πολύ ψυχολογικά και δεν μπορώ να το χειρηστο ,ούτε σε ψυχολόγο λογο οικονομικών να πάω.εχω αφήσει και τις δουλειές του σπιτιού.ο μικρός δεν με αφήνει να κάνω τίποτα πλέον και νομίζω ότι καταρεω κάθε μέρα
Α χωρίς πλέον διέξοδο.νιωθω κουρασμένη....φίλες δεν έχω....δεν έχω χρόνο...φοβάμαι και έχω ανασφάλεια το τι θα πει ο κόσμος και μπαίνω στο καβούκι μου.

---

Γωγω μου καταρχήν μα σου πω ότι πραγματικά η απόφαση σου να κρατήσεις το παιδάκι σου πάρα το γεγονός ότι ήξερες πόσο δύσκολα θα ήταν σε κάνει έναν άνθρωπο τόσο δυνατό και υπεύθυνο που θα πρπει να αντιλαμβνεσαι ότι όλο αυτό που ζεις τώρα είναι γιατί άφησες αυτά σου τα προτερήματα να σκεπαστουν από το πέπλο της απαισιοδοξίας.

Να ξέρεις ότι η επιλόχειος κατάθλιψη είναι καθαρά θέμα ορμονών.
Και εγώ πέρασα από αυτή την φάση αν και οι συνθήκες για εμένα ήταν τελείως διαφορετικές.
Είχα τα παντα και από στηριξη συζύγου και ότι το γεγονός το παιδί ήρθε γιατί το θέλαμε πολύ αλλά όμως οι ορμόνες σε αυτή την περίπτωση δεν κοιτάνε από συνθήκες.
Έρχονται και στο χέρι μας είναι πως θα τις διαχειριστουμε .
Μόνη μου το ξεπέρασα χωρίς ψυψολογο γιατί αν δεν το πάρουμε εμείς απόφαση κανένας δεν μπορεί αρχικά να μας βοηθήσει.

Εσύ ένα περισσότερο πρεπει να πεισμωσεις και να δυναμώσεις ακόμα ποιο πολυ γιατί το παιδάκι σου έχει μόνο εσένα.

Προσπάθησε σε παρακαλώ να καθίσεις μια μέρα και να κάνεις μια λίστα από όλα αυτά που πρεπει να κάνεις αρχικά έστω και με το ζόρι για να μπεις σε μια σειρά.

Έπειτα καθημερινά θα τα κάνεις με το ζόρι,έχεις δεν έχεις διάθεση.
Προσπαθησε να αποβαλεις από μόνη σου όλη αυτή την απαισιοδοξία αλλά αυτό θα γίνει όταν αρχίσεις να κάνεις πράγματα και όχι όσο βουλιάζει μέσα σε ένα σπίτι.

Καταρχήν προσπάθησε να φτιάξεις το ίδιο σου το σπίτι, να είναι τακτοποιημενο και καθαρό.
Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ψυχολογία μας ο χωρίς που ζούμε.
Καντω μαζί με το παιδάκι σου σαν παιχνίδι. Μαζί κάντε δουλίτσες.
Έπειτα θα δεις τον ευατο σου .
Τις ώρες που το παιδί κοιματε ή είναι σχολείο και εσύ δεν δουλεύεις θα περιποιηθεις αναγκάστηκα τον ευατο σου .Θα γίνει αναγκαστικη σου ρουτίνα.
Νέα γυναίκα είσαι ακόμη και έχεις δικαίωμα στα πάντα!
Καθε πρωί θα ξυπνάς και θα βλέπεις μια όμορφη και δυνατή γυναίκα στον καθρέπτη σου και όχι μια γυναίκα που δεν αντέχεις ούτε εσύ ή ίδια να αντικρίζεις.

Αφού βάλεις σε μια σειρά όλα αυτά ξεκινα να κοινωνικό ποίησε μέσα από τις δραστηριότητες του παιδιού.
Πήγαινε σε ένα παιδότοπο, σε μια δραστηριότητα που εκεί θα βρεις και άλλες μαμάδες που σίγουρα ειναι στην δική σου κατάσταση και θα θέλουν παρεουλα .

Έτσι και εσύ θα βρίσκεις χρόνο να ξεφεύγεις από όλο αυτό και το παιδάκι σου θα περνάει όμορφα γιατί θα βρίσκεται με άλλους φίλους του .
Μπορείς μετά να καλεις στο σπίτι σου μια μαμα με αφορμή να παίξουν τα παιδάκια σας και εσύ να καθίσεις να πιεις ένα καφέ μαζί της και να χαλαρώσετε.

Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά?
Οτι ειναι πράγματα που θα σου πει αρχικά και ένας ψυχολόγος να τα κάνεις πέραν από το οτιδήποτε άλλο,οπότε προσπάθησε να ξεκινήσεις από όλα αυτά και εγώ είμαι σίγουρη ότι θα είσαι πολύ καλύτερα μετά.


Έπειτα με το θέμα του ύπνου είναι δύσκολο μεν αλλά να ξέρεις και χάπια σε αυτή την περίπτωση δεν θα σου προτείνει κανένας εφόσον υπάρχει ανήλικο μέσα στο σπίτι και είναι απαγορευτικό ειδικά όταν δεν υπάρχει και κάποιος άλλος που να επέμβει άμεσα αν χρειαστεί κάτι το παιδί μέσα στην νύχτα.

Θέλεις να συζητήσεις ένας ένα τι σου φαίνεται πιο δύσκολο από όλα αυτά που ανεφερες εδώ μήπως μπορούμε όλοι μαζί να σε βοηθήσουμε?

Να θυμάσαι ότι δεν είσαι μονη σού σε όλο αυτό και σαν και εσένα ήμασταν και εμείς μέχρι να βρούμε τα πατήματα μας σαν μανούλες .
Από εμένα μια μεγάλη αγκαλιά σε μια υπέροχη και δυνατή μανούλα και να θυμάσαι όσο έχεις την υγεία σου όλα γίνονται αρκεί να το πολεμήσεις!

Ο πατέρας του παιδιού μου,απλά στέλνει μυνήματα Χριστούγεννα,προτοχρονια,Π άσχα γιορτές γενέθλια .και θέλει να φανεί θύμα ,γιατί τον πλοκαρα προχθές επειδή του είπα ότι δεν μεγαλώνω το παιδί μόνη μου και έχει ανάγκες και δεν χρειάζεται μπαμπά του τηλεφώνου,μόνο και μόνο τότε τις γιορτές να στέλνει μύνημα και όχι τις άλλες μέρες.φυσικα είναι επιλογή του αλλά δεν είναι καλό για την ψυχική μου ισσοροποια εφόσον δεν προσφέρει η επικοινωνία μαζί του.ολο αυτό το γράφω γιατις επόμενες ερωτήσεις όσο αφορά αυτόν.

Ναι αλλά το παρόν φλέγον ζήτημα ειναι αυτός ή εσύ και η δική σου ψυχική ισορροπία?

Αυτός έχει κάνει τις επιλογές του εσύ όμως επομιζεσαι το όλο θέμα οπότε σε εσενα πρπει να εστιάσεις