Έχετε νιώσει ότι δεν ανήκετε σε αυτό τον κόσμο;
Printable View
Έχετε νιώσει ότι δεν ανήκετε σε αυτό τον κόσμο;
Είναι δείλια η αυτοκτονία και είναι θάρρος να παλεύεις με πόνο ψυχής ;
ειναι δειλια ναυτοκτονησεις και θελει κοτσια για να ζησεις , ειναι η γνωμη μου .......
Δειλια; Αν το εχεις παλεψει και βλεπεις οτι τιποτα δεν σε ικανοποιει. Αν η καθε σου μερα ειναι μαρτυριο. Αν δε χαιρεσαι τιποτα. Αν αυτο συμβαινει επι χρονια. Δε ξερω. Πραγματικα δε ξερω.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Διαβάζοντας συχνά σχόλια σου, δεν είσαι σίγουρα από αυτούς που το έχουν παλέψει (όπως έχεις παραδεχτεί και ο ίδιος), οπότε σίγουρα δε μπορείς να ξέρεις πώς είναι να παλεύεις και να μη σε ικανοποιεί τίποτα.Quote:
Originally Posted by oubna1
Κι όμως μετά από πολλές σκέψεις αυτοκτονίας που είχα στο παρελθόν και που τώρα έχω, έχω την εντύπωση ότι θέλει κότσια να αυτοκτονήσεις. Δεν μπήγεις το μαχαίρι στις φλέβες χώρις το φόβο ότι θα πονέσεις, η δεν πέφτεις από τον τρίτο χωρίς να χεστεις πάνω σου την ώρα που σκάσεις στο πάτωμα κι ας γίνεται σε κλάσματα δευτερολέπτου .Quote:
Originally Posted by Macgyver
Πρακτικά η αυτοκτονία θελει κότσια .
Αλλά αν αγωνίζεσαι συνέχεια για να επιβιώσεις και βλέπεις ότι όλα γυρω σου ειναι μεταιωρα, σχέσεις, σύντροφο, οικογένεια για όλη σου τη ζωη, δεν ξέρω, αξίζει αυτη η στιγμή για να γλυτώσεις από αυτη τη ζωη;
δεν ξερω ftati, δεν εχω μια σιγουρη απαντηση .........υπαρχουν και ανωδυνοι τροποι αυτοκτονιας , δεν ειναι κατ αναγκη κατι δραματικο.....
δεν είναι δειλια ούτε δύναμη, είναι ένα σύμπτωμα της κατάθλιψης λένε πλέον οι ψυχολόγοι.
πολλές φορές συμβαίνει επειδή οι ανθρώποι δεν ξέρουν πώς να ζουν τη ζωή τους, δες ας πούμε τους επιζήσαντες που πέσαν από γέφυρες για να αυτοκτονήσουν και η ζωή τους άλλαξε ριζικά. θα μπορούσαν να είχαν πεθάνει, θα μπορούσαν όμως να ζουν από πριν την πτώση..!!
Ναι.. συμφωνώ με user δεν είναι ούτε δειλία ούτε δύναμη.. είναι μια ασθένεια κ κάτι αφύσικο.. δεν θα δεις ποτέ κανένα ζωο να αυτοκτονεί αλλά θα το δεις με νύχια κ δόντια να παλεύει για την επιβίωση του.. κ επίσης δεν πιστεύω ότι φοβάσαι τον πόνο η κάτι τέτοιο.. φοβάσαι μήπως τελικά κάνεις βλακεία κ μετά είναι αργά.. ούτως η άλλως για να γράφεις κ να είσαι εδώ σημαίνει ότι ακόμα έχεις ελπίδες..
Εγώ κάποτε έλεγα δικαιολογιες τύπου.. θα πονέσει..δεν θα το έκανα αυτό ποτέ στην οικογένεια μου.. κ άμα ζήσω με ελλατωμα μετά?? Τελικά συνηδιτοποιησα ότι όλα ήταν δίκαιολογιες κ ο μόνος λόγος που δεν ήθελα να το κάνω τελικά ήταν γιατί μου αρέσει η ζωή.. γιατί αγαπάω την ζωή.. γιατί ξέρω να ζω πιο πολύ απτους ανθρώπους που υποτίθεται ότι δεν έχουν ψυχολογικά.. από ψεύτικους ανθρώπους.. κ γενικότερα πιστεύω ότι άνθρωποι σαν έμας που είχαν τέτοιες σκέψεις μας αρέσει η ζωή πιο πολύ από όλους.. κ απλά δεν την ζούμε όπως θέλουμε..
Οπότε ξέχνα το σαν επιλογή..
Κ ναι έχω νιώσει ότι δεν ανήκω σε αυτόν τον κόσμο.φυσικά δεν ανήκουμε στον απάνθρωπο συνχρονο κόσμο.. έχουμε χάσει κάθε επαφή με την ανθρώπινη μας φύση κ έχουμε γίνει ρομπότ
Τα ευγενή ζώα που έχουμε στο σπίτι, έχουν ένα τρόπο να προκαλέσουν τον θάνατό τους. Σταματούν να τρώνε.Quote:
Originally Posted by Karelaki
Έχω τύχει να παρακολουθήσω 2 περιπτώσεις, ένας σκύλος και μια γάτα, που αποφάσισαν να πεθάνουν με αυτό τον τρόπο.
Στην περίπτωση του σκυλιού, έκανα μια προσπάθεια να τον Πάω στο γιατρό να τον συνεφέρει, αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να κάνω τον θάνατό του γεμάτο αγωνία που θα έσβηνε μακριά από το σπίτι του και τους αγαπημένους του.
Ο Θάνατος είναι κι αυτό μέρος της φύσης της ζωής.
Έχουμε ξεχάσει το ευ θνήσκειν
Πρώτη φορά το ακούω αυτό.. δεν πιστεύω ότι επέλεξε να πεθάνει δεν μπορεί ένα ζώο να το σκεφτεί σαν επιλογή.. δεν μπορεί να σκεφτεί δεν μου αρέσει η ζωή μου δεν θα φάω για να πεθάνω.. κάτι είχαν τα ζώα.. ακόμα κ κατάθλιψη να είχαν δεν γίνεται μόνο κάποια ασθένεια.. ο γιατρός τι σου είπε ??
Ο γιατρός με έβριζε που δεν τον πήγα νωρίτερα!
Τον είχε με ορό χωρίς πρόοδο στην υγεία του για μερικές ημέρες, μετά μου είπε να πάω να τον πάρω γιατί δεν συνερχόταν και θα πέθαινε.
Δεν βρήκε από τί πέθαινε.
Εγώ όμως που ζούσα μαζί του ήξερα ότι η σκύλα μου η Ήρα τον είχε αποπάρει γιατί δεν μπορούσε να την αφήσει έγκυο. Του δινόταν και αυτός δεν μπορούσε να την ικανοποιήσει. Άρχισε να του φωνάζει την ώρα του φαγητού και έτρωγε το φαΐ του. Τον έβαλα χωριστά αυτός όμως δεν έτρωγε ούτε όταν ήταν μόνος του στο δωμάτιο.
Η Ήρα μου ήταν η αρχηγός της αγέλης και με τη συμπεριφορά της τον καταδίκασε σε πείνα.