Αγχος, αγχος, αγχος

Καλησπερα κ παλι. Εγραψα πριν λιγες μερες στο forum κ ηρθα παλι αντιμέτωπη με το αγχος. Νιωθω πως πειναω ομως δεν κατεβαινει μπουκιά. Τρωω λιγο κ πολλες φορες ομως εχω χασει ηδη 1 κιλό (το οποιο δεν ειναι καλο για εμενα γιατι ειμαι πολυ αδυνατη) Ζυγίστηκα σημερα κ ειμαι 47 κιλα με υψος 1.60. Πριν 4 ημερες εχασα τον πατερα μου κ ολο αυτο μου εχει δημιουργησει αγχος. Ξυπναω το πρωι με πανικους, ναυτία κ δεν θελω να φαω τιποτα. Εχετε να κου προτείνετε κατι να χαλαρώσω λιγάκι; Λεω να βγω μια βολτιτσα στη γειτονια με το σκυλακι να περπατήσω κ να κανω γυμναστικη, ομως αυτο που με αγχώνει πολυ ειναι οτι δεν μπορω να φαω. Ειμαι ευάλωτη στον εαυτο μου, νιωθω απαισια. Επισης, οταν με παιρνει τηλ η μανα μου και μου λεει πως θα ερθει στο σπιτι, εκει ειναι που αηδιάζω τελειως. Αγχώνομαι πολυ μαζι της κ νιωθω κατάθλιψη. Βοηθήστε να νιώσω καλυτερα. Πιστευω πως ειναι περιοδος στρες κ άγχους κ θα μου περασει καποια στιγμη κ θα αποδεχτώ την απώλεια του πατερα μου

Καλησπέρα,μπορώ να σε καταλάβω στο διατροφικό κομμάτι γιατί είμαι και εγώ αδύνατη όσο εσύ και το 1ο πράγμα που μου επηρεάζεται σε περίοδο έντονου στρες είναι η διατροφή μου.Με αποτέλεσμα αυτό το διάστημα να μου πέφτει η πίεση να νιώθω αδυναμία κτλπ.Αγχος και διατροφή το ένα δημιουρεί πρόβλημα στο άλλο.Η συμβουλή μου είναι πολύ νερό κ κάθε 2 μ 3 ώρες να τρώς κάτι έστω κ κάτι μικρό...Σου εύχομαι καλή δύναμη!ο άνθρωπος έχει πάρα πολύ δύναμη μέσα του για να καταφέρει τα πάντα

Περπατημα, περπατημα, περπατημα ή ηπια γυμναστικη ειναι το καλυτερο φαρμακο και για να αδειασει λιγο το μυαλο σου και να ξεχαστεις και για να τρως πιο ευχαριστα...Φτιαξε ενα προγραμμα μες στη μερα ωστε να τρως εστω και λιγο οσο μπορεις ανα 2,3 ωρες, πολλα υγρα και περπατημα οποια ωρα της μερας σε βολευει! Βεβαια εμεις δεν ειμαστε ειδικοι μιλαμε εμπειρικα, οποτε το ιδανικο θα ηταν να πας σε καποιον ψυχιατρο να σε κατευθυνει

Quote:

---

Originally Posted by Ariel96

Καλησπερα κ παλι. Εγραψα πριν λιγες μερες στο forum κ ηρθα παλι αντιμέτωπη με το αγχος. Νιωθω πως πειναω ομως δεν κατεβαινει μπουκιά. Τρωω λιγο κ πολλες φορες ομως εχω χασει ηδη 1 κιλό (το οποιο δεν ειναι καλο για εμενα γιατι ειμαι πολυ αδυνατη) Ζυγίστηκα σημερα κ ειμαι 47 κιλα με υψος 1.60. Πριν 4 ημερες εχασα τον πατερα μου κ ολο αυτο μου εχει δημιουργησει αγχος. Ξυπναω το πρωι με πανικους, ναυτία κ δεν θελω να φαω τιποτα. Εχετε να κου προτείνετε κατι να χαλαρώσω λιγάκι; Λεω να βγω μια βολτιτσα στη γειτονια με το σκυλακι να περπατήσω κ να κανω γυμναστικη, ομως αυτο που με αγχώνει πολυ ειναι οτι δεν μπορω να φαω. Ειμαι ευάλωτη στον εαυτο μου, νιωθω απαισια. Επισης, οταν με παιρνει τηλ η μανα μου και μου λεει πως θα ερθει στο σπιτι, εκει ειναι που αηδιάζω τελειως. Αγχώνομαι πολυ μαζι της κ νιωθω κατάθλιψη. Βοηθήστε να νιώσω καλυτερα. Πιστευω πως ειναι περιοδος στρες κ άγχους κ θα μου περασει καποια στιγμη κ θα αποδεχτώ την απώλεια του πατερα μου

---

Είναι περίοδος πένθους και είναι λογικό να νιώθεις έτσι... Έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου και σε καταλαβαίνω. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πάσχεις από κάποια ασθένεια. Θα σου πρότεινα άσκηση, συνάντηση με φίλους, κλάμα για εκτόνωση (αν το νιώθεις, μην το καταπιέζεις), υπομονή και ότι σε κάνει να ξεχνιέσαι...

Όσον αφορά την μητέρα σου, καλό θα ήταν να βάλεις τα όρια σου και να εξηγήσεις πως νιώθεις και γιατί. Και εκείνη είναι σε πολύ δύσκολη θέση τώρα, ίσως κάνει πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Η μητέρα μου, χωρίς να το καταλάβει, το πρώτο διάστημα αν της λέγαμε κάτι που δεν της άρεσε μας κοιτούσε με πολύ άγριο βλέμμα...

Καλο παράδεισο στον μπαμπά σου και καλό κουράγιο σε εσάς!

Quote:

---

Originally Posted by Medussa

Καλησπέρα,μπορώ να σε καταλάβω στο διατροφικό κομμάτι γιατί είμαι και εγώ αδύνατη όσο εσύ και το 1ο πράγμα που μου επηρεάζεται σε περίοδο έντονου στρες είναι η διατροφή μου.Με αποτέλεσμα αυτό το διάστημα να μου πέφτει η πίεση να νιώθω αδυναμία κτλπ.Αγχος και διατροφή το ένα δημιουρεί πρόβλημα στο άλλο.Η συμβουλή μου είναι πολύ νερό κ κάθε 2 μ 3 ώρες να τρώς κάτι έστω κ κάτι μικρό...Σου εύχομαι καλή δύναμη!ο άνθρωπος έχει πάρα πολύ δύναμη μέσα του για να καταφέρει τα πάντα

---

Οπως τα λες επηρεάζει πολυ το στρες με το φαγητο, δεν κατεβαινει μπουκιά ομως προσπαθω να τρωω επο λιγο κ πολλες φορες. Καθομαι κ σκεφτομαι συνεχεια βλακιες κ το μονο που με ηρεμεί ειναι η βολτα με το σκυλο κ το αγορι μου μαζι. Θα περασει πιστευω ολο αυτο αλλα ειναι πολυ έντονο το αγχος κ το στρες. Ειπα να βαλω κανα κιλό παραπανω αλλα ετυχε παλι ενα βαρύ γεγονός για εμενα κ παλι θα πεσω στα κιλα.

Quote:

---

Originally Posted by dimitrisr98

Περπατημα, περπατημα, περπατημα ή ηπια γυμναστικη ειναι το καλυτερο φαρμακο και για να αδειασει λιγο το μυαλο σου και να ξεχαστεις και για να τρως πιο ευχαριστα...Φτιαξε ενα προγραμμα μες στη μερα ωστε να τρως εστω και λιγο οσο μπορεις ανα 2,3 ωρες, πολλα υγρα και περπατημα οποια ωρα της μερας σε βολευει! Βεβαια εμεις δεν ειμαστε ειδικοι μιλαμε εμπειρικα, οποτε το ιδανικο θα ηταν να πας σε καποιον ψυχιατρο να σε κατευθυνει

---

Η μονη εκτόνωση μου αυτη τη περιοδο. Παιρνω το σκυλο κ το αγορι μου κ περπατάμε το μεσημερακι μετα το μαγειρεμα. Μου δινει αλλη αίσθηση κ νιωθω λιγο καλυτερα. Επισης, το αγορι νου εχει σπιυδασει ψυχολογια κ μου λεει να του λεω τι αισθανομαι κ να τα βγαζω απο μεσα μου. Τωρα πείρα κ βιταμίνες Β γιατι βοηθανε στο αγχος κ το στρες, Αντε να δουμε. Η αληθεια ειναι δεν θελω να παω σε ψυχιατρο παλι, νιωθω απαισια κ ξερω πως σκεφτομαι υπερβολικά κ παθαίνω αυτο το πραγμα

Quote:

---

Originally Posted by Kate9090

Είναι περίοδος πένθους και είναι λογικό να νιώθεις έτσι... Έχω χάσει και εγώ τον πατέρα μου και σε καταλαβαίνω. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι πάσχεις από κάποια ασθένεια. Θα σου πρότεινα άσκηση, συνάντηση με φίλους, κλάμα για εκτόνωση (αν το νιώθεις, μην το καταπιέζεις), υπομονή και ότι σε κάνει να ξεχνιέσαι...

Όσον αφορά την μητέρα σου, καλό θα ήταν να βάλεις τα όρια σου και να εξηγήσεις πως νιώθεις και γιατί. Και εκείνη είναι σε πολύ δύσκολη θέση τώρα, ίσως κάνει πράγματα που δεν καταλαβαίνει. Η μητέρα μου, χωρίς να το καταλάβει, το πρώτο διάστημα αν της λέγαμε κάτι που δεν της άρεσε μας κοιτούσε με πολύ άγριο βλέμμα...

Καλο παράδεισο στον μπαμπά σου και καλό κουράγιο σε εσάς!

---

Να σαι καλα κ σε ευχαριστω πολυ.!! Εχω κλειστεί λιγο αυτες τις μερες στον εαυτο μου κ σκεφτομαι απαισια κ φριχτά πραγματα, ομως το ειχα ξανα παθει αυτο κ ξερω πως να το διαχειρίζομαι κατα καποιον τροπο.
Εκτονώνομαι οταν παιζω βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστη (κανα 2ωρο), οταν πηγαινω βολτα με το σκυλο η οταν κανω γυμναστικη η αληθεια ειναι. Την τελευταια φορα (πριν πεθανει ο μπαμπας μου), ειχα παει για σνοουμπορντ κ μου εφυγε ολη η ενταση, ομως τωρα εχω καταρρακωθεί. Τρωω υπερβολικά λιγο κ με το ζορι, αλλα σημερα ειπα ως εδω, πρεπει να παρω παλι τα πανω μου.
Οσο αφορά την μαμα μου, ναι μεν εχει κ αυτη την στεναχώρια της, ομως πριβ συμβει το μοιραίο με τον πατερα μου μιλησαμε μετα απο 1μιση χρονο. Ειχα παει παλια σε ψυχολόγο (3 χρονια πριν) κ μου ειπε πως ολο αυτο πάσχω απο αγχώδης διαταραχή κ καταπιεσμένα συναισθηματα. Σιγα σιγα άρχισα να ζω, ειχα μεν κρίσεις πανικού Οχι ομως έντονα κ τωρα παλι μου γυρισε. Προσπαθω να το βγαλω ολο αυτο που μου συμβαίνει κ πιστευω θα τα καταφέρω για αλλη μια φορα.

εγώ θα σου πρότεινα να σκεφτείς τί φαγητό σου αρέσει και να φας αυτό το φαγητό.
όταν έρχεται η μάνα σου στο σπίτι που λες ότι σε επηρεάζει, κανόνισε μετά να κάνεις ένα αφρόλουτρο να χαλαρώσεις.
δεν γίνεται να τα πηγαίνουμε καλά με όλους μη σε απασχολεί αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by user

εγώ θα σου πρότεινα να σκεφτείς τί φαγητό σου αρέσει και να φας αυτό το φαγητό.
όταν έρχεται η μάνα σου στο σπίτι που λες ότι σε επηρεάζει, κανόνισε μετά να κάνεις ένα αφρόλουτρο να χαλαρώσεις.
δεν γίνεται να τα πηγαίνουμε καλά με όλους μη σε απασχολεί αυτό.

---

Πολυ καλη ιδεα σε ευχαριστω για την απαντηση σου, θα την εφαρμόσω αυτην την τεχνική.

Το πώς θα διαχειριστείς το θάνατο θα το βρεις εσύ
Απλώς σαν συμβουλή βγαλτο από μέσα σου εγώ όταν πεθανε ο πάτερας μου δεν τον πενθησα το έπαιζα πολύ κουλ ούτε καν στην ψυχίατρο δεν μίλησα για αυτό
Όσο για το φαγητο επειδή έχω βουλιμία και πάω σε διαιτολόγο θα σου πω πως το διαχειριζόμαστε σε δύσκολες περιόδους που δεν μπορώ να φάω και κάνω εμετούς
Μου λέει να τρώω έστω μια μπουκιά και να τρώω σνακ
Ας πούμε κατά τις 12 και κατά τις 7 το απόγευμα αναλόγως τι ώρα είναι και τα γεύματα θα φας για παράδειγμα μια μπουκιά από ένα κριτσινι η κάτι άλλο που σου αρεσει μια μπανάνα μια μπουκιά
Χωρίς να πιέζεσαι λίγο και πολλές φορές για να αρχίσει να λειτουργεί ο μεταβολισμός
Εγώ έτσι ξεκίνησα έτρωγα μπουκιες και το πήγα πολύ σιγά
Θέλει υπομονή
Και κάνε γυμναστικη

Quote:

---

Originally Posted by nightzer

Το πώς θα διαχειριστείς το θάνατο θα το βρεις εσύ
Απλώς σαν συμβουλή βγαλτο από μέσα σου εγώ όταν πεθανε ο πάτερας μου δεν τον πενθησα το έπαιζα πολύ κουλ ούτε καν στην ψυχίατρο δεν μίλησα για αυτό
Όσο για το φαγητο επειδή έχω βουλιμία και πάω σε διαιτολόγο θα σου πω πως το διαχειριζόμαστε σε δύσκολες περιόδους που δεν μπορώ να φάω και κάνω εμετούς
Μου λέει να τρώω έστω μια μπουκιά και να τρώω σνακ
Ας πούμε κατά τις 12 και κατά τις 7 το απόγευμα αναλόγως τι ώρα είναι και τα γεύματα θα φας για παράδειγμα μια μπουκιά από ένα κριτσινι η κάτι άλλο που σου αρεσει μια μπανάνα μια μπουκιά
Χωρίς να πιέζεσαι λίγο και πολλές φορές για να αρχίσει να λειτουργεί ο μεταβολισμός
Εγώ έτσι ξεκίνησα έτρωγα μπουκιες και το πήγα πολύ σιγά
Θέλει υπομονή
Και κάνε γυμναστικη

---

Καλησπερα.!!
Αυτο καταλαβα πως πρεπει να τρωω έστω κ μια μπουκιά γιατι αν πιεστω αρχιζει το στομαχι μου κ ανακατεύεται. Θα τρωω λιγο λιγο κ οσο μπορω. Σε ευχαριστω για την συμβουλή σου, θα προσπαθησω να την εφαρμόσω. Οσο για την γυμναστικη ναι, εχω καταλαβει πως οταν κανεις έστω κ μιση ωρα στη μερα σου σε χαλαρώνει κ φευγει ενα κομματι του στρες.