Originally Posted by
Balajohk
Παιδιά χρειάζομαι τη συμβουλή σας..
Επειδή έχω αναφερθεί κι άλλες φορές για τη φάση μου, θα πω περιληπτικά πως ήμουν με έναν άνθρωπο 5 μήνες που ήταν μια ζέστη, μια κρύο.
Νευριαζε με το παραμικρό, δεν εξέφραζε τα συναισθήματα της και γενικά κάναμε πολλές παύσεις και μετέπειτα τα ξαναβρισκαμε ( με δική της προτροπή και τα δύο).
Είμαστε σε καλό φεγγάρι σχετικά το διάστημα των εορτών, ώσπου σε κάποια φάση κολλάει Κορονοϊο.
Στέκομαι συνειδητά στο πλευρό της, της παρέχω τα πάντα, μαγειρευα, καθάριζα, τη φρόντιζα, ώσπου αφού ήμασταν και οι δύο σε καραντίνα ( εγώ δεν κόλλησα ποτέ), γυρνάει και μου λέει ένα πρωί πως θα πιάσουμε χολέρα τόσο κοντά που είμαστε κλπ κλπ. Τα 2 προηγούμενα βράδια παίχτηκε τηλεφώνημα από πρώην, είδα και τις προηγούμενες ημέρες 2 περίεργα μηνυνατα στο τηλέφωνο της και όταν ζήτησα εξηγήσεις μου τα μπαλωσε, κάτι που δνε πίστεψα ποτέ.
Αφού περάσανε 2 ημέρες πηγαίνω ξαφνικά από το σπίτι της μέσ το κρύο και τη βροχή να τη δω και με διώχνει μου λέει πως δε θέλει παρέα και να γυρίσω σπίτι.
Κάναμε 10 ημέρες να μιλήσουμε, την πετυχαίνω τυχαία σε ένα καφέ και μου λέει γιατί δε μιλάμε και γτ θύμωσα μαζί της.
Προσπαθώ για μια ακόμη φορά να επικοινωνήσω μαζί της, πάμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο και πάω να την αγγαλιασω σε κάποια φάση και μου λέει "ψείρες θα κολλήσουμε, έλεος" και την αφήνω, την πάω σπίτι μου λέει θα τα πούμε και δεν ξαναμιλησαμε ποτέ.
Έχουν περάσει 10 ημέρες από τότε, ξεφυσαω κάθε τρεις και λίγο, έχω ένα βάρος στο θώρακα, οπότε τη βλέπω με πιάνει ένα σφίξιμο στο στομάχι και γενικά δεν μπορώ να συγκεντρωθω και να κοιμηθώ σωστά.
Αυτή τη φορά ήταν οριστικό το αντίο, σκέφτομαι πως βγαίνει με άλλον ( έχω υποψίες) και τρελαίνομαι, είμαι να σκάσω. Τι θα κάνατε στη θέση μου;