ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ

Γεια σας,πριν 10 χρονια περιπου μετά από χρήση χασίς έπαθα κριση πανικού,δεν ήξερα βεβαια τι ήταν το έμαθα μετά από καιρό,κάπνιζα χασίς περιστασιακά,θυμάμαι ότι μόλις κάπνισα άρχισε μια πάλη,σκεφτόμουν όλα τα προβλήματά μου και άρχισε μια αληλουχία αρνητικών σκέψεων πχ δεν τα πάω καλά με τη σχολή μου,δεν τα πάω καλα με τη κοπέλα μου,από την αλλη προσπαθούσα να "πιαστώ" από μια θετική σκέψη αλλά δεν έβρισκα τπτ,έτσι ξέσπασε η κρίση,ταχυπαλμίες τρέμουλο κτλ.,είμουν με παρέα αλλά τα κατάφερα και δεν εκδηλώθηκα,"έπαιξα το ρόλο μου".


Τις επόμενες μέρες τώρα το πάθενα για καμιά βδομάδα περίπου,μετά εξαφανίστηκε,αλλά πάντα είχα το φόβο μη το ξαναπάθω,έκανα και τη βλακεία να ξανακαπνίζω χασις αλλά δε με ξανάπιασε (τώρα εχω σταματίσει εδώ και πολλά χρόνια)

Για να μη μακρηγορώ στη δεκαετία αυτή έχω πάθει άλλες 2 κρίσεις πανικού,μια φορά στο στρατό (έκανα τη θητεία μου χωρίς πρόβλημα αν και μου έτυχαν δύσκολα στρατοπεδα) και άλλη μια φορά τις πρώτες μέρες που έπιασα μια δουλειά (καλοκαιρινή δουλειά,συνέχισα κανονικά μέχρι τέλος σεζον,διέκοψα για να συνεχίσω σπουδές)

Το παράξενο τώρα που έχω γράψει και στον τίτλο,έχω παρατηρήσει ότι πάντα όταν είναι να κάνω ένα ταξίδι τις προηγούμενες μέρες θα έχω κάποιο άγχος επειδή φοβάμαι μη με πιάσει πανικός,γενικά κάνω πολλά ταξίδια,όταν ταξιδεύω σε νησιά και γενικά σε εξοχή όλα καλά,αλλά όταν πηγαινω αθήνα στο κέντρο νοιώθω κάπως κλεισμένος από τα μεγάλα κτίρια,σαν φυλακισμένος κάπως,αρχικά με πιάνει ταχυπαλμία και μπαίνουν σκέψεις "τώρα θα πάθω πανικό" στη συνέχεια μου περνάει και με πιάνει μια φοβερή εφορία,σαν να έχω πάρει κάτι και να μου περνάει,τη τελευταία φορά που το έπαθα είμουν με παρέα και μου βγήκε τρελό κεφι...τις επόμενες μέρες όλα μια χαρά,ισα ισα δε θέλω να φύγω από αθήνα... έχω ψάξει στο ίντερνετ πάρα πολύ αλλά παρόμοια εμπειρια δεν έχω ξαναδεί....ένα βήμα πριν τη καταστροφή (κρίση πανικού) και ξαφνικά αμέσως μετά απο λίγο να είμαι καλύτερα από ποτέ...έχει κανείς παρόμοια εμπειρία?

Αυτό το έχω πάθει και σε φάσεις όπου έχω έντονο στρες αλλά σε συχνότητα δυο τρεις φορές το χρόνο...τα ερωτήματά μου είναι,χρειάζεται να δω ψυχίατρο?αυτό που παθαίνω με την εφορία είναι κάποια άμυνα του οργανισμού?πιστεύω ότι σαν να εκρίνετε κάποια ουσία από τον εγγέφαλο και να μου φέρνει αυτή την εφορία,σαν άμυνα,δεν ξέρω τι να υποθέσω


περιμένω απαντήσεις,ευχαριστώ

ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΑΝΩΝΥΜΕ! ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΣ ΣΤΟ ΦΟΡΟΥΜ!
ΣΙΓΟΥΡΑ ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΒΙΩΝΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ.
ΕΧΕΙΣ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΠΟΤΕ ΣΕ ΓΙΑΤΡΟ ΓΕΝΙΚΑ;

Η εμπειρία μας είναι παρόμοια,απλά όντως είναι \"παράξενη\" αυτή η ευφορία,ίσως επειδή σου περνάει το άγχος και νοιώθεις καλύτερα...για την Αθήνα δεν το συζυτώ,η επιτομή της της κλεισούρας και της φασαρίας,ότι χειρότερο για εμάς.Γνώμη μου χωρίς να είμαι ειδικός είναι,μόνο και μόνο επειδή μοιάζουν οι περιπτώσεις μας,να προσέχεις τους καφέδες και γενικά ότι προκαλεί άγχος (καλά χασίς δεν το συζυτάμε,άμα το συνέχιζες θα είσουν με κρίσεις συχνότερες...) και πιστεύω δεν θα έχεις πρόβλημα με κρίσεις.Απλά αυτό που λες μας έχει όλους στην τσίτα εδώ μέσα...μην και,τώρα θα κτλ...αυτό είναι το χειρότερο της ιστορίας αυτής πιστεύω...σε ακολουθεί ένα μην πάθω τίποτα.

Ανώνυμε φίλε είναι πολύ λογικό να έχεις αυτό το άγχος περί των πανικών επειδή πρόκειται για μετατραυματικό άγχος.Έζησες μία κατάσταση που ένοιωσες πως σε απειλεί και από κει και πέρα αποθήκευσες αυτήν την κατάσταση στον σκληρό δίσκο του μυαλού σου ως απειλή.Απόλυτα λογικό μου φαίνεται εμένα που υπάρχει άγχος μην τυχόν και σου ξανασυμβεί.Αν υποθετικά σε δάγκωνε ένα δηλητηριώδες φίδι (τραβηγμένο παράδειγμα όμως ακουσων με πάταξων δε) και είχες όλα αυτά τα ωραία επακόλουθα ένος τέτοιου δαγκώματος, την επόμενη φορά που θα έβλεπες φίδι θα ήσουν άνετος;Όχι!Πιθανότατα να ευχόσουν να μη σου ξανατύχει φίδι στον δρόμο σου.

Από κει και πέρα τα πράγματα είναι απλά, αν δεν μπορείς να ξεπεράσεις αυτόν τον φόβο μόνος σου και σε αγχώνει η ιδέα που και που, υπάρχουν οι ειδικοί που θα σε βοηθήσουν και στην περίπτωσή σου πολύ πιθανόν να μη χρειαστούν και φάρμακα.

Όλοι όσοι είχαμε κρίσεις πανικού είχαμε αυτήν την φοβία,μην τυχόν και μας ξαναπιάσει.Όμως κάποιος μας βοήθησε και το ξεπεράσαμε,άλλοι μπορεί να το ξεπέρασαν και μόνοι τους.Αν νομίζεις ότι κάποιος ειδικός θα σε βοηθήσει μην διστάσεις να κάνεις μερικές επισκέψεις πάντως, κακό δε θα σου κάνει ,αυτό είναι το μόνο σίγουρο.

Τώρα, όσων αφορούν την ευφορία που νοιώθεις δε νομίζω ότι μπορεί το φτωχό μου μυαλό να σκεφτεί κάτι,στο κάτω κάτω δεν είμαι ψυχολόγος και όλα αυτά που γράφω εδώ μέσα βασίζονται καθαρά και μόνο στις δικές μου εμπειρίες με τους πανικούς και την κατάθλιψη.
Πάντως αν όντως είναι κάποια ουσία (η ντοπαμίνη είναι αυτή που μας προκαλεί ευφορία) στον εγκέφαλο σου που ευθύνεται γι αυτήν την ευφορία και εκκρίνεται ώς ασπίδα,ως άμυνα για να αποτρέψει την κρίση πανικού τότε θα έλεγα ότι είσαι ο πιο τυχερός άνθρωπος απ όλους μας εδώ μέσα!!!

Συν-ψευδώνυμε ανώνυμε καλωσήρθες:)

Αυτό που περιγράφεις το έχω νιώσει και εγώ κάποιες φορές.
\"αρχικά με πιάνει ταχυπαλμία και μπαίνουν σκέψεις \"τώρα θα πάθω πανικό\" στη συνέχεια μου περνάει και με πιάνει μια φοβερή εφορία,σαν να έχω πάρει κάτι και να μου περνάει\"

Ναι, όντως μπορεί να συμβεί. Αναρρωτιόμουν κι εγώ το ίδιο με εσένα, αν ειναι άμυνα ή αποτέλεσμα έκκρισης κάποιων ουσιών από τον εγκέφαλο οι οποίες εκκρίνονται λόγω άγχους αλλά μπορεί και να έχουν δράση ευφορίας. Εψαξα σχετικά με αυτό στο ίντερνετ, δεν κατέληξα σε βέβαια συμπεράσματα, αλλά μάλλον μπορει να υπάρχει μια τέτοια σχέση μεταξύ εκκρινόμενων ουσιών και ευφορίας.
Τώρα για το θέμα της άμυνας αυτό είναι μάλλον μεγαλύτερο κεφάλαιο. Τείνω να πιστεύω ότι όλο το θέμα της εκδήλωσης πανικών είναι μια αρνητική άμυνα, μια απόσπαση προσοχής από αυτά που δε θέλουμε να \"δούμε\" ή να αντιμετωπίσουμε. Όπότε και η ευφορία, ως αποτέλεσμα του άγχους επικείμενου πανικού, ίσως θα ανήκει κι αυτή με τη σειρά της στο θέμα της άμυνας.

Θα συμφωνήσω με το Δημήτρη. Πέρα από την ευφορία που μπορεί να νιώθεις, η ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος γίνεται μέσω ειδικού. Και ειδικός δε σημαίνει απαραίτητα χάπια ή ότι είσαι σε τέλμα. Αλλά ότι αποφασίζεις να φροντίσεις για εσένα χωρίς να χρειάζεται να φτάσεις σε κάποιο τέτοιο στάδιο, που εκεί θα είναι ίσως πιο επίπονη η ριζική αντιμετώπιση.
Στο λέω γιατί έχασα αρκετά χρόνια από τη ζωή μου με την επίμονη άρνησή μου να δεχτώ βοήθεια...

Φιλε ιδιο προβλημα εχω και γω ...
Ακριβως ομως μονο που εμενα κρατησε για κανα δυο μηνες(οι κρισεις πανικου)
Για τον ιδιο λογο... Μαλλον το χασις σε επιρεαζει τραγικα ψυχικα..

εμένα το χασίς και τις τρεις φορές που δοκίμασα μου έφερε βαρβάτες κρίσεις κατάθλιψης μετά από το \"φτιάξιμο\"
νομίζω ότι γενικά τα επιδεινώνει όλα καλύτερα να το αποφεύγεις!