Φοβάμαι πως δεν είμαι ικανός για τίποτα

Καλησπέρα σας, έκανα αρκετά πρόσφατα post...πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή...όσοι το είχαν δει ξέρουν.
Αυτήν την φορά ήθελα να πω κάτι που με προβληματίζει πάρα πολύ....όχι τώρα....αλλά γενικά εδώ και πολύ καιρό....
Λοιπόν...όπως θα ξέρετε μερικοί την Παρασκευή μπήκα σε μια δουλειά με το αντικείμενο που μου αρέσει... εννοείται πως ήμουν πολύ χαρούμενος και ανυπομονούσα σαν πρώτη ημέρα....το Σάββατο...μετά το περιστατικό που ανέφερα την Παρασκευή σε post ...δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι....(παρόλο που κατέληξα να είχα πάει και πάλι πρώτος). Το Σάββατο έμεν ξεχάστηκα μετά από όλο αυτό....όμως η συνέχεια δεν ήταν και φουλ ικανοποιητική ..όχι πως έγινε κάτι...απλά σαν σύνολο ημέρας το Σάββατο δεν ήμουν και πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου.
Αύριο που είναι να πάω σαν τρίτη ημέρα ...είμαι πολύ αγχωμενος ....είμαι αγχωμενος γιατί δεν ξέρω εάν θα προσαρμοστώ ..πως θα αντιμετωπίζω προβλήματα δυσκολίες ..γενικά όλες αυτές τις υποχρεώσεις που υπάρχουν ...
Έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον εαυτό μου...δεν είμαι καθόλου σίγουρος...και φοβάμαι πως στο τέλος δεν θα καταλήξει καλά.
Και ενώ έχω μάθει πως συνήθως εκεί που κοιτάς....στο τέλος εκεί πηγαίνεις...εγώ παρόλαυτα συνεχίζω και βλέπω σε αρνητική πλευρά... διότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος με τον εαυτό μου.
Ειλικρινά...έρχεται η αυριανή ημέρα και δεν ξέρω πως θα είναι....και εάν δεν είναι και αύριο καλή (με την έννοια τόσο ικανοποιημένος με αυτά που κάνω εκεί) θα συνεχίζω να έχω το ίδιο σκηνικό ξανά και ξανά.
Και το κακό της υπόθεσης είναι πως τα έχω μέσα μου όλα αυτά....δεν εκδηλώνονται κάπως που να φαίνεται....αλλά μέσα μου με τρώει.

Δεν ξέρω τι να κάνω....για αυτό και στο προηγούμενο μου post...δεν ξέρω πόσοι από εσάς το παρατηρησατε...αλλά στο τέλος έγραψα για κάποιες επιπλέον σκέψεις που κάνω...
Είναι αυτές εδώ...και αρκετές φορές μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο.

Σήμερα σκέφτηκα να κανονίσω κάποια μέρα στον ψυχίατρο όπου πήγα πριν μερικούς μήνες για το Ι5.
Εκείνος μου είχε πει να πάρω κάποια αγωγή....αλλά επειδή δεν ήμουν έτοιμος...συμφώνησε (γιατί ίσως ήταν κάτι ελαφρύ) να ξεκινήσω οπότε νοιώσω έτοιμος να το πάρω..
Οπότε σκέφτηκα μήπως κάποια στιγμή να έκλεινα ραντεβού ώστε να μου ξανά δώσει συνταγή και να την ξεκινήσω μπας και αρχίζω να νοιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.
Για το κομμάτι πιο σίγουρο βέβαια δεν ξέρω τι γίνεται.

Help....νοιώθω πως πεθαίνω.

Quote:

---

Originally Posted by Anonym462

Καλησπέρα σας, έκανα αρκετά πρόσφατα post...πιο συγκεκριμένα την Παρασκευή...όσοι το είχαν δει ξέρουν.
Αυτήν την φορά ήθελα να πω κάτι που με προβληματίζει πάρα πολύ....όχι τώρα....αλλά γενικά εδώ και πολύ καιρό....
Λοιπόν...όπως θα ξέρετε μερικοί την Παρασκευή μπήκα σε μια δουλειά με το αντικείμενο που μου αρέσει... εννοείται πως ήμουν πολύ χαρούμενος και ανυπομονούσα σαν πρώτη ημέρα....το Σάββατο...μετά το περιστατικό που ανέφερα την Παρασκευή σε post ...δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι....(παρόλο που κατέληξα να είχα πάει και πάλι πρώτος). Το Σάββατο έμεν ξεχάστηκα μετά από όλο αυτό....όμως η συνέχεια δεν ήταν και φουλ ικανοποιητική ..όχι πως έγινε κάτι...απλά σαν σύνολο ημέρας το Σάββατο δεν ήμουν και πολύ ικανοποιημένος με τον εαυτό μου.
Αύριο που είναι να πάω σαν τρίτη ημέρα ...είμαι πολύ αγχωμενος ....είμαι αγχωμενος γιατί δεν ξέρω εάν θα προσαρμοστώ ..πως θα αντιμετωπίζω προβλήματα δυσκολίες ..γενικά όλες αυτές τις υποχρεώσεις που υπάρχουν ...
Έχω πολύ μεγάλο πρόβλημα με τον εαυτό μου...δεν είμαι καθόλου σίγουρος...και φοβάμαι πως στο τέλος δεν θα καταλήξει καλά.
Και ενώ έχω μάθει πως συνήθως εκεί που κοιτάς....στο τέλος εκεί πηγαίνεις...εγώ παρόλαυτα συνεχίζω και βλέπω σε αρνητική πλευρά... διότι δεν είμαι καθόλου σίγουρος με τον εαυτό μου.
Ειλικρινά...έρχεται η αυριανή ημέρα και δεν ξέρω πως θα είναι....και εάν δεν είναι και αύριο καλή (με την έννοια τόσο ικανοποιημένος με αυτά που κάνω εκεί) θα συνεχίζω να έχω το ίδιο σκηνικό ξανά και ξανά.
Και το κακό της υπόθεσης είναι πως τα έχω μέσα μου όλα αυτά....δεν εκδηλώνονται κάπως που να φαίνεται....αλλά μέσα μου με τρώει.

Δεν ξέρω τι να κάνω....για αυτό και στο προηγούμενο μου post...δεν ξέρω πόσοι από εσάς το παρατηρησατε...αλλά στο τέλος έγραψα για κάποιες επιπλέον σκέψεις που κάνω...
Είναι αυτές εδώ...και αρκετές φορές μπορεί να οδηγήσουν και στον θάνατο.

Σήμερα σκέφτηκα να κανονίσω κάποια μέρα στον ψυχίατρο όπου πήγα πριν μερικούς μήνες για το Ι5.
Εκείνος μου είχε πει να πάρω κάποια αγωγή....αλλά επειδή δεν ήμουν έτοιμος...συμφώνησε (γιατί ίσως ήταν κάτι ελαφρύ) να ξεκινήσω οπότε νοιώσω έτοιμος να το πάρω..
Οπότε σκέφτηκα μήπως κάποια στιγμή να έκλεινα ραντεβού ώστε να μου ξανά δώσει συνταγή και να την ξεκινήσω μπας και αρχίζω να νοιώθω καλύτερα με τον εαυτό μου.
Για το κομμάτι πιο σίγουρο βέβαια δεν ξέρω τι γίνεται.

Help....νοιώθω πως πεθαίνω.

---

Όλα αυτά τα σκέφτεσαι για μια δουλειά που σου αρέσει, φαντάσου και να μην σου άρεσε, σε καταλαβαίνω όμως και εγώ τα ίδια με εσένα να σκεφτόμουν, θα είχα άγχος πως θα ήταν τα πράγματα θα τα έχω περάσει και ξέρω. Τώρα για τον ψυχίατρο και την αγωγή βέβαια ξεκινά την πιστεύω θα σε βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, αλλά κάνε και ψυχοθεραπεία παράλληλα αυτά καλή δύναμη και μη ακούω θανάτους και χαζομάρες!!

Τι διάγνωση είχε κάνει ο γιατρός; Γιατί ξέρεις, στις περισσότερες περιπτώσεις τύπου χαμηλής αυτοεκτίμησης, άγχους κτλ τα φάρμακα είναι μία βοήθεια μέχρι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είτε με ψυχοθεραπεία είτε χωρίς. Μία βοήθεια και όχι η λύση του προβλήματος. Πως έχεις προσπαθήσει να λύσεις τα θέματα που λες ως τώρα; Έχεις προσπαθήσει να πας κόντρα στις αρνητικές σου σκέψεις; Να εκτεθείς στους φόβους σου; Να τους αγνοήσεις και να περάσεις το χρόνο σου στρεφόμενος σε κάτι πιο δημιουργικό; Εγώ διακρίνω έναν άνθρωπο που αυτή τη στιγμή μένει στις σκέψεις του και βάζει ταμπέλες στον εαυτό του και μένει εκεί.

Αν νομίζεις ότι είναι ώρα για αλλαγές, αν πραγματικά δεν την παλεύεις, να πας σε ψυχίατρο. Αλλά παράλληλα να πας και σε ψυχολόγο. Ή σε ψυχολόγο-ψυχιάτρο ακόμα καλύτερα. Και να πεις ότι τώρα είναι η στιγμή να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου. Οι ειδικοί δεν έχουν μαγικό ραβδάκι, πρέπει να τους βοηθήσεις να σε βοηθήσουν και την δουλειά την κάνεις εσύ.

Quote:

---

Originally Posted by andreas86

Όλα αυτά τα σκέφτεσαι για μια δουλειά που σου αρέσει, φαντάσου και να μην σου άρεσε, σε καταλαβαίνω όμως και εγώ τα ίδια με εσένα να σκεφτόμουν, θα είχα άγχος πως θα ήταν τα πράγματα θα τα έχω περάσει και ξέρω. Τώρα για τον ψυχίατρο και την αγωγή βέβαια ξεκινά την πιστεύω θα σε βοηθήσει σε κάποιο βαθμό, αλλά κάνε και ψυχοθεραπεία παράλληλα αυτά καλή δύναμη και μη ακούω θανάτους και χαζομάρες!!

---

Καλημέρα, τα ίδια λέω και εγώ.
Επιπροσθέτως είμαι σε φάση...η όλα η τίποτα...με την έννοια εάν δεν τα καταφέρω στην δουλειά που μου αρέσει ...δεν θα μπορέσω να τα καταφέρω πουθενά αλλού.
Όσο αφορά το θέμα της ψυχοθεραπείας κάνω.
Τώρα βέβαια δεν ξέρω τι θα γίνει με το ωράριο που έχω...όπως και με τον ψυχίατρο δεν ξέρω εάν θα καταφέρω να κλείσω κάποιο ραντεβού....και αν καταφέρω....ελπίζω να με θυμάται (λίγοι μήνες πέρασαν) αλλά μπορεί να μην με θυμάται...οπότε μπορεί να χρειαστεί να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Τι διάγνωση είχε κάνει ο γιατρός; Γιατί ξέρεις, στις περισσότερες περιπτώσεις τύπου χαμηλής αυτοεκτίμησης, άγχους κτλ τα φάρμακα είναι μία βοήθεια μέχρι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είτε με ψυχοθεραπεία είτε χωρίς. Μία βοήθεια και όχι η λύση του προβλήματος. Πως έχεις προσπαθήσει να λύσεις τα θέματα που λες ως τώρα; Έχεις προσπαθήσει να πας κόντρα στις αρνητικές σου σκέψεις; Να εκτεθείς στους φόβους σου; Να τους αγνοήσεις και να περάσεις το χρόνο σου στρεφόμενος σε κάτι πιο δημιουργικό; Εγώ διακρίνω έναν άνθρωπο που αυτή τη στιγμή μένει στις σκέψεις του και βάζει ταμπέλες στον εαυτό του και μένει εκεί.

Αν νομίζεις ότι είναι ώρα για αλλαγές, αν πραγματικά δεν την παλεύεις, να πας σε ψυχίατρο. Αλλά παράλληλα να πας και σε ψυχολόγο. Ή σε ψυχολόγο-ψυχιάτρο ακόμα καλύτερα. Και να πεις ότι τώρα είναι η στιγμή να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου. Οι ειδικοί δεν έχουν μαγικό ραβδάκι, πρέπει να τους βοηθήσεις να σε βοηθήσουν και την δουλειά την κάνεις εσύ.

---

Σόνια καλημέρα, δεν θυμάμαι τι είχε γράψει....βέβαια μου είχε πει πως τα είχε φουσκώσει λίγο λόγο του χαρτιού για το Ι5...αλλά ότι έγραφε ίσχυε.
Το μεσημέρι που θα γυρίσω σπίτι θα δω τα χαρτιά μου και θα σου ξανά γράψω.
Όπως ανέφερα και στο παιδί πιο πάνω σε ψυχολόγο πάω...βέβαια τώρα λόγο ωραρίου δεν ξέρω πως μπορεί να κλειστεί ραντεβού...η ψυχολόγος στο παρελθόν με το θέμα ωραρίου όπως και να είχε με βοηθούσε ..στην συγκεκριμένη περίπτωση τώρα δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει...ειλικρινά....πόσο μάλλον να κλείσω με τον ψυχίατρο για την αγωγή.
Όσον αφορά αυτό με το μαγικό ραβδί που λες τα ίδια μου είχε πει και η ψυχολόγος...από μεριάς μου από όλα όσα ανέφερες πιστεύω το αρκετά καλά έχω προσπαθήσει να εκτεθω στον φόβο.
Τουλάχιστον από τι έχω συμπεράνει και με τις συνεδρίες της ψυχολόγου...διότι λέει εκείνη πως γι'αυτό το διάστημα που με ξέρει λέει ότι έχω κάνει αρκετά βήματα και ότι δεν είμαι αυτό που ήμουν.
Εγώ της έλεγα πως δεν το πιστεύω...και συνεχίζω να μην το πιστεύω λόγο όλων αυτών που έγραψα και πιο πάνω.
Όσον αφορά την λέξη θάνατος ..και όσον αφορά πιο πάνω για τις σκέψεις περί εκείνου του θέματος...η θα το αναφέρω πάλι σε ξεχωριστό post...γιατι δεν μου αρέσει να κουράζω με μεγάλα κείμενα η θα απαντήσω το μεσημέρι εδώ κάτω ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Τι διάγνωση είχε κάνει ο γιατρός; Γιατί ξέρεις, στις περισσότερες περιπτώσεις τύπου χαμηλής αυτοεκτίμησης, άγχους κτλ τα φάρμακα είναι μία βοήθεια μέχρι να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα είτε με ψυχοθεραπεία είτε χωρίς. Μία βοήθεια και όχι η λύση του προβλήματος.
Αν νομίζεις ότι είναι ώρα για αλλαγές, αν πραγματικά δεν την παλεύεις, να πας σε ψυχίατρο. Αλλά παράλληλα να πας και σε ψυχολόγο. Ή σε ψυχολόγο-ψυχιάτρο ακόμα καλύτερα. Και να πεις ότι τώρα είναι η στιγμή να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου. Οι ειδικοί δεν έχουν μαγικό ραβδάκι, πρέπει να τους βοηθήσεις να σε βοηθήσουν και την δουλειά την κάνεις εσύ.

---

καλα τα κλεει η Sonia , συμφωνω .......

δεν μου αρεσει καθολου η κοινωνία μας.νιωθω άχρηστη.θελω να αυτοκτονησω

Anonym462 Κάθε αρχή και δύσκολη, γι αυτό οι εργοδότες έχουν σαν αρχή την δοκιμαστική περίοδο όπου τα λάθη, εννοείται να μην είναι κάτι πολύ χοντρό, συγχωρούνται. Αφού πας και δεύτερη και τρίτη μέρα πάει να πει πως δεν πρόκειται για τέτοιο λάθος, απλά εσύ στη σκέψη σου η οποία είναι μολυσμένη από χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτό το λάθος το μεγέθυνες, του έδωσες τεράστιες διαστάσεις, ξέφυγες από το αντικειμενικό. Αυτοεκτίμηση θα αποκτήσεις, έστω λίγο, με το να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό σ' αυτή τη δουλειά. όπως σου γράφει και η Σόνια πιο πάνω θα πρέπει να εκτεθείς στους φόβους σου, για να τους αντιμετωπίσεις. Τότε θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι τόσο τεράστια εμπόδια όπως νόμιζες, κι έτσι με τον καιρό θα τους νικήσεις.

Παιδία, είναι κλισέ, αλλά πολλά πράγματα είναι στο μυαλό, πραγματικά. Ας πούμε ο φίλος πιο πάνω τα βλέπει αυτή τη στιγμή πολύ αρνητικά. Είχε μία συζήτηση για ένα θέμα που είναι ευαίσθητο για εκείνον και τα έβαψε μαύρα. Ότι είναι ανίκανος, ότι δεν την παλεύει, ότι όλα είναι στραβά. Κι όμως, υπάρχουν θετικά πράγματα και μόνο εδώ σε αυτά που έγραψε. Η ψυχολόγος του είπε ότι έχει κάνει πρόοδο. Βρήκε μία δουλειά πάνω στο αντικείμενο που αγαπά. Λίγο είναι αυτό;
Κανείς δεν είναι άχρηστος. Όταν όμως βάζει αυτή την ταμπέλα στον εαυτό του, τείνει με τη σκέψη του και την συμπεριφορά του να προσπαθεί να το επιβεβαιώσει. Κι αντί να βελτιώσει τη ζωή και την ψυχολογία του, βάζει ο ίδιος τρικλοποδιές στον εαυτό του και με τον καιρό παγιώνεται ακόμα περισσότερο αυτή του η αυτοεικόνα. Κι είναι όλο και πιο δύσκολο να την αποβάλει μετά. Ακούγονται αμπελοφιλοσοφίες και τετριμμένα όλα αυτά, αλλά είναι η αλήθεια.

Κι εγώ έχω βιώσει, κι ακόμα βιώνω τέτοεις αρνητικές στιγμές, να κτυπιέται δηλ ο νους μου σε αρνητικά συμβάντα του παρελθόντος, να τα αναμοχλεύω, να τα εμπλουτίζω με φανταστικά σενάρια και γεγονότα και πολλή ένταση και στο τέλος το ξέσπασμα μου να μην ανταποκρίνεται και τόσο στην αντικειμενική αλήθεια. Το ζήτημα είναι να είμαστε αντικειμενικοί αλλά και να βρίσκουμε πράγματα να κάνουμε που μας κάνουν να ξεφεύγουμε από τις αρνητικές σκέψεις και θα βαζα σαν πρώτο την επικοινωνία, την καλή παρέα.

Quote:

---

Originally Posted by demi1

δεν μου αρεσει καθολου η κοινωνία μας.νιωθω άχρηστη.θελω να αυτοκτονησω

---

Και εγώ έτσι νοιώθω μερικές φορές

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Anonym462 Κάθε αρχή και δύσκολη, γι αυτό οι εργοδότες έχουν σαν αρχή την δοκιμαστική περίοδο όπου τα λάθη, εννοείται να μην είναι κάτι πολύ χοντρό, συγχωρούνται. Αφού πας και δεύτερη και τρίτη μέρα πάει να πει πως δεν πρόκειται για τέτοιο λάθος, απλά εσύ στη σκέψη σου η οποία είναι μολυσμένη από χαμηλή αυτοεκτίμηση, αυτό το λάθος το μεγέθυνες, του έδωσες τεράστιες διαστάσεις, ξέφυγες από το αντικειμενικό. Αυτοεκτίμηση θα αποκτήσεις, έστω λίγο, με το να δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό σ' αυτή τη δουλειά. όπως σου γράφει και η Σόνια πιο πάνω θα πρέπει να εκτεθείς στους φόβους σου, για να τους αντιμετωπίσεις. Τότε θα διαπιστώσεις ότι δεν είναι τόσο τεράστια εμπόδια όπως νόμιζες, κι έτσι με τον καιρό θα τους νικήσεις.

---

Καλησπέρα, στο κατάστημα αυτό θεωρητικά έχω μπει από την πτώση μέρα....πράγμα που μου έκανε σαν κίνηση απελπισίας λόγο έλλειψης.
Δεν πέρασα ποτέ από δοκιμαστική περίοδο.
Λέω θεωρητικά...διότι εγώ επειδή δεν έχω ούτε μήνα που έχω κλείσει κάρτα ανεργίας...θα πρέπει αυτό το 20αημερο να το εκμεταλλευτούμε κανονικά...ναι μεν με ρίσκα...αλλά το εκμεταλλεύονται.
Οπότε τα πρώτα χρήματα είναι στο χέρι....διότι θέλουν να μπω με πρόγραμμα.
Από εκεί και έπειτα η τρίτη μέρα και όπως κάθε ημέρα που έρχεται κυλά επειδή μου είχαν πει στην ουσία ότι σε παίρνουμε.
Εξακολουθώ δυστυχώς να μην θεωρώ τον εαυτό μου κάπου καλό...ξέρω πως μεσολαβούν μερικές ώρες που το έχω γράψει και είναι λογικό...απλά το αναφέρω διότι ούτε σήμερα δεν ήμουν ικανοποιημένος με τον εαυτό μου.
Να σου δώσω και ένα παράδειγμα όσο πιο περιληπτικά γίνεται.
Έρχεται ένας άνθρωπος στο κατάστημα...και μου λέει πως την είχαμε ειδοποίησει για μια επισκευή που είχε γίνει.
Εγώ ήθελα να κρατήσω στοιχεία της κανονικά...το θέμα είναι πως ενώ εξ αρχής μου είχαν δείξει το πρόγραμμα που έχουν για τους πελάτες ώστε να την αναζητούσα εκείνην την στιγμή επιτόπου...ποια είναι η κύρια...και να δω τι και πως...προτίμησα να κάνω την άσχετη αυτή κίνηση που σας ανέφερα στην αρχή.
Εντομεταξει είναι τόσο εύκολο..να την αναζητούσα...βέβαια μετά δεν ξέρω αν θα έβρισκα ακριβώς σε τι κατάσταση βρίσκεται κλπ αν και πάλι δεν είναι τόσο δύσκολο στην ουσία...απλά θα άνοιγα την καρτέλα του πελάτη και θα έβλεπα ότι πληροφορίες έχει.
Απλά επειδή δεν το είχα χρησιμοποιήσει...προτίμησα να μην ξεκινήσω αυτό (μιλάμε για δευτερόλεπτο η απόφαση) και έκανα αυτές τις κινήσεις που έκανα επειδή δεν ήμουν σίγουρος με τον εαυτό μου...επειδή απλά είχαμε ρίξει μια πρώτη ματιά στο πρόγραμμα.
Και εννοώ για πολλούς σαν πρώτη φορά αν το βλεπαν αυτό θα λέγανε...ναι οκ εντάξει...λογικό...πρώτη επαφή με το πρόγραμμα...εγώ δεν το βλέπω καθόλου έτσι....απλά μου την έδωσε που δεν μπόρεσα...βασικά όχι δεν μπόρεσα....απλά δεν τόλμησα κανονικά να κάνω την αναζήτηση...να έβλεπα τι και πως στην καρτέλα της και ύστερα να της παρέδιδα.το προϊόν της.
Και αυτό δυστυχώς μέσα στην μέρα μπορώ να το σκεφτώ πολλές φορές γιατί...γιατί δεν το έκανα....

Quote:

---

Originally Posted by Sonia

Παιδία, είναι κλισέ, αλλά πολλά πράγματα είναι στο μυαλό, πραγματικά. Ας πούμε ο φίλος πιο πάνω τα βλέπει αυτή τη στιγμή πολύ αρνητικά. Είχε μία συζήτηση για ένα θέμα που είναι ευαίσθητο για εκείνον και τα έβαψε μαύρα. Ότι είναι ανίκανος, ότι δεν την παλεύει, ότι όλα είναι στραβά. Κι όμως, υπάρχουν θετικά πράγματα και μόνο εδώ σε αυτά που έγραψε. Η ψυχολόγος του είπε ότι έχει κάνει πρόοδο. Βρήκε μία δουλειά πάνω στο αντικείμενο που αγαπά. Λίγο είναι αυτό;
Κανείς δεν είναι άχρηστος. Όταν όμως βάζει αυτή την ταμπέλα στον εαυτό του, τείνει με τη σκέψη του και την συμπεριφορά του να προσπαθεί να το επιβεβαιώσει. Κι αντί να βελτιώσει τη ζωή και την ψυχολογία του, βάζει ο ίδιος τρικλοποδιές στον εαυτό του και με τον καιρό παγιώνεται ακόμα περισσότερο αυτή του η αυτοεικόνα. Κι είναι όλο και πιο δύσκολο να την αποβάλει μετά. Ακούγονται αμπελοφιλοσοφίες και τετριμμένα όλα αυτά, αλλά είναι η αλήθεια.

---

Δυστυχώς για μένα το θέμα δουλειάς του αντικειμένου μου δεν το βλέπω ότι κατάφερα κάτι καθώς πιο πάνω όπως έγραψα κατάλαβα πως το μαγαζί είχε τεράστια έλλειψη...και για να καλύψουν πως και πως....Με πήραν μιας και έχω Τουλ κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις.
Για αυτό και δεν παίχτηκε κάποια δοκιμαστική περίοδο...υπό άλλες συνθήκες θα πεφτανε κανονικά υπογραφές...αλλά λόγο της κάρτας που ανέφερα και πιο πάνω...είμαι όπως είπαμε για λίγο μη δηλωμένος.
Όπως έγραψα και πιο πάνω είμαι ακόμα μαγκωμενος στην ουσία...και δυστυχώς μάλλον όσο δεν ικανοποιώ τον εαυτό μου κανωντας το καλύτερο μάλλον για ένα διάστημα θα έχω αυτήν την λούπα έως του πια να μου πουν και εκείνοι στοπ.
Ο υπεύθυνος μου...μάλλον επειδή κατάλαβε??? Πως θέλω τον χρόνο μου.... ή και ίσως με όλους να συμπεριφέρεται έτσι...μου είπε δεν περιμένω να τα μάθεις όλα μονομιάς....ένα βήμα την φορά....και όταν ξαφνικά μου έδειχνε τελείως έτσι να έχω μια εικόνα...το κομμάτι των παραγγελιών για το κατάστημα και των πελατών..μόλις είπα ότι θα είναι δηλ απ' τι κατάλαβα στο πολύ μέλλον...μου είπε ναι οκ..ένα βήμα την φορά...αλλά δεν είναι και πολύ στο μέλλον...(δεν μου το είπε ακριβώς έτσι αλλά το νόημα στην ουσία ήταν αυτό).
Με λίγα λόγια σαν να μου έλεγε....ναι οκ θες.τον χρόνο σου αλλά όχι και έτσι...κάτι τέτοιο...Τουλ...έτσι το εκλαβα.
Το θέμα είναι πως και για αύριο νοιώθω πάλι το ίδιο με το σήμερα...και αυτό μέχρι πια να δω εάν ο ευατος μου θα δώσει έναν καλύτερο εαυτό αντί να αγχώνεται.
Ειλικρινά...δεν ξέρω τι με έχει πιάσει και είμαι έτσι....ενώ όλοι είναι πρόθυμοι να με βοηθήσουν...νοιώθω πως δεν μπορώ..

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Κι εγώ έχω βιώσει, κι ακόμα βιώνω τέτοεις αρνητικές στιγμές, να κτυπιέται δηλ ο νους μου σε αρνητικά συμβάντα του παρελθόντος, να τα αναμοχλεύω, να τα εμπλουτίζω με φανταστικά σενάρια και γεγονότα και πολλή ένταση και στο τέλος το ξέσπασμα μου να μην ανταποκρίνεται και τόσο στην αντικειμενική αλήθεια. Το ζήτημα είναι να είμαστε αντικειμενικοί αλλά και να βρίσκουμε πράγματα να κάνουμε που μας κάνουν να ξεφεύγουμε από τις αρνητικές σκέψεις και θα βαζα σαν πρώτο την επικοινωνία, την καλή παρέα.

---

Γιάννη...όσο αφορά αυτό το κομμάτι...έχω διαπιστώσει πως όσο και αν έχω προσπαθήσει στο παρελθόν να ασχολούμαι με κάτι συνέχεια...δεν βοηθάει στο τέλος..
Απλά ξεχνιέμαι για ένα διάστημα....αλλά μετά?
Μπορεί να φυτρώνουν αυτές οι σκέψεις..υποτίθεται αυτό θέλω να βελτιώσω...και προσωπικά δεν βλέπω καμιά είδους... παρόλο που η ψυχολόγος μου...μου έχει αναφέρει.αρκετες φορές πως δεν είμαι όπως ήμουν